Inleiding
Ik heb in Havo 4 en 5 in totaal 10 boeken gelezen. Dit zijn alle boeken op een rijtje:
Het gouden ei - Tim Krabbé, niveau 3
De kleine blonde dood - Boudewijn Büch, niveau 2
Roxy - Esther Gerritsen, niveau 3
Lieveling - Kim van Kooten, niveau 2
De laatkomer - Dimitri Verhulst, niveau 2
Lieve mama - Esther Verhoef, niveau 1
Paaz - Myrthe van der Meer, niveau 2
Up - Myrthe van der Meer, niveau 2
Zeven soorten honger - Renate Dorrestein, niveau 3
Magnus - Arjen Lubach, niveau 3
Boeken Havo 4 Dhr. v Dartel
Boek 1 - Het Gouden Ei, Tim Krabbé
Introductie
Mijn eerste leesverslag gaat over het boek het gouden ei door Tim Krabbé. Ik heb dit boek gekozen omdat ik had gehoord dat het een boek is om makkelijk te lezen, en het ook een erg spannend boek was. Ik had nog nooit een boek van Tim Krabbé gelezen dus was erg nieuwsgierig.
Informatie over de schrijver.
Het boek is geschreven door Tim Krabbé, hij is nu 72 jaar. Hij liet zich voor zijn boeken inspireren door Willem Frederik Hermans. In veel boeken vind je een journalistieke stijl terug, maar ook kan je zijn werk neoromantisch noemen. Dit betekent het willen ontvluchtten van de werkelijkheid, dit komt vooral in uiting door de beschrijving van het bovennatuurlijke en geheimzinnige gebeurtenissen. Ook beschrijft hij alles heel precies, niets wordt aan het toeval overgelaten, alles klopt. Zijn grootste succes is Het Gouden Ei, dit boek werd ook verfilmd. Krabbé’s genres zijn: poëzie, roman, novelle, kortverhaal, column en biografie. Andere bekende boeken van hem zijn: De renner en De grot.
Analyse van het boek
Bron analyse: http://webserv.nhl.nl/~huizing/tim/krabbe.htm
De beschrijving werkelijkheid in het boek
Het verhaal zou echt gebeurd kunnen zijn, het is natuurlijk onwaarschijnlijk. Maar het wordt wel op een manier verteld als een alledaagse gebeurtenis, wat iedereen zou kunnen overkomen.
De bedoeling van de schrijver
Ik denk dat de schrijver als bedoeling van het boek heeft gekozen om de lezer te amuseren. En mooie literatuur te schrijven. Het laat niet echt iets na zoals een tip om naar jezelf te kijken. Wel zet het boek je aan het denken over bijvoorbeeld waarom Lemorne deze gruwelijke dingen deed.
Het thema van het boek
Het thema van het boek is: ‘de dood van een geliefde’. Dit omdat Rex met zijn vriendin op vakantie gaat waarna ze vermist raakt. Hij weet niet waar ze is nadat hij met zijn nieuwe vriendin ook op vakantie gaat. De dader spreekt hem aan en doet hem een voorstel om erachter te komen waar Saskia is, hierbij kom Rex erachter hoeveel hij van Saskia houdt.
De motieven
De motieven zijn misdaad en vermissing. Dit omdat Lemorne de moordenaar van Saskia en Rex erg gewelddadig was en in de tijd dat hij bezig was veel misdaden heeft gepleegd. Het motief vermissing omdat Saskia voor een lange tijd vermist is en niemand weet waar ze is.
De personages
Rex:
Hij is een aardige man, die veel voor andere over heeft. Hij wil bijvoorbeeld weten wat er met Saskia, zijn vriendin, is gebeurt en heeft hier dan ook alles voor over. Over het uiterlijk van Rex word eigenlijk bijna niets verteld. Uit het boek kun je afleiden dat hij rond de 30 jaar oud is.
Saskia:
Is een erg spontane vrouw, die alles op orde wil hebben, zo ook haar vakantie naar Frankrijk. Maar raakt al in het eerste hoofdstuk van het boek vermist. Hierdoor krijg je niet zo veel van haar te weten, je weet dus ook niet echt wat voor persoonlijkheid ze heeft. In het verhaal word duidelijk dat ze roodharig is.
Raymond Lemorne:
Is een 41-jarige Fransman, met twee dochters. In het eerste hoofdstuk word hij beschreven als een man met een mitella bij het tankstation. Later blijkt pas dat hij de mitella om had zodat hij een vrouw kon ontvoeren en meenemen in zijn auto, daarna wilde hij haar vermoorden. Hij is een erg gewelddadige man en vind het amusant om mensen pijn te doen.
Lieneke:
Is de nieuwe vriendin van Rex, nadat Saskia is ontvoerd. Ze zijn ook samen op vakantie in Frankrijk en hebben het heel leuk samen. Lieneke weet dat Rex nog steeds aan Saskia denkt.
Het perspectief
Het perspectief ligt bij Rex, je ziet alles vanuit zijn ogen gebeuren. Je weet niet wat er met Saskia aan de hand is, totdat Rex Lemorne ontmoet. Een keer gaat het perspectief over naar Lemorne, ik denk dat de schrijver dit heeft gedaan zodat je weet wie het heeft gedaan, hoe hij het heeft gedaan en waarom hij het heeft gedaan.
De tijd
In het verhaal gaan een aantal jaren voorbij. Want tussen de vermissing van Saskia bij het tankstation en de ontmoeting van Rex en Lemorne zit rond de 4 jaar.
De chronologie
Er zitten een aantal flashbacks in het verhaal, niet veel maar wel een aantal. Voor de rest is het gewoon een chronologische volgorde. Wanneer het perspectief verandert naar Lemorne ga je wel even terug in de tijd. Namelijk naar de tijd waar Saskia werd ontvoert. Door de flashbacks in Rex’s perspectief kom je meer te weten over zijn relatie met Saskia.
Het eind van het boek
Rex gaat met Lemorne mee omdat hij het niet kan uitstaan dat hij niet weet waar Saskia is. Lemorne verteld hem dat hij precies hetzelfde gaat meemaken als dat Saskia deed. Rex gaat hiermee akkoord, omdat hij het liever wil weten en daarna dood gaan in plaats van verder leven zonder het te weten. Lemorne verteld hem alles, hierna moet Rex een slaapmiddel drinken. Hij word wakker in een kist, waarschijnlijk onder de grond. Rex is dus net zoals Saskia levend begraven.
Ik had het einde zelf nooit aan zien komen. Het is een erg slecht einde, maar ik vind het einde wel goed gekozen, omdat het een gesloten einde is.
Recensie en analyse
Bron: http://recensies.infonu.nl/kunst-en-cultuur/55209-recensie-het-gouden-ei-tim-krabbe.html
Tim Krabbé
Tim Krabbé. Een man wiens grootste passies wielrennen en schaken zijn leeft tegenwoordig van het schrijven van prachtige boeken, waaronder zijn boeken over schaken. Denk bijvoorbeeld aan “Chess curiosities” uit 1985 en “Schaakkuriosa” uit 1974 maar ook zijn romans als bijvoorbeeld “De Grot” uit 1997 en “De Renner” uit 1978 zijn welbekend en voor de meeste mensen onmisbaar in de wereld van literatuur. Maar zijn doorbraak maakte Krabbé toch echt met zijn boek “Het Gouden Ei” uit 1984. Het boek werd in 11 talen vertaald, twee maal verfilmd en won daarbij twee prijzen waaronder een Gouden Kalf. Een uitermate goede reden om dit boek toch een keer te lezen.
Samenvatting
De hoofdpersoon van het boek Rex Hofman en zijn vriendin Saskia zijn op weg naar een vakantiehuisje in Zuid- Frankrijk. Onderweg besluiten ze te pauzeren, als Saskia verdwijnt in de duistere kant van het pompstation om wat drinken te halen weet zij niet terug te keren. Waar is ze gebleven? Een vraag die zowel Rex als de lezer gedurende tijd bezighoud. Maar wat voor ons niets meer dan een goede manipulatietechniek is, blijkt voor Rex het begin van een levenslange obsessie die zijn leven vanaf dat moment volledig onder controle heeft. Alles in zijn toekomstige leven draait om de verdwijning van zijn vriendin Saskia. Zijn vrijheid wordt als het ware ontnomen, hij leeft in een gouden ei. Als Rex na 8 jaar besluit te trouwen met een andere vrouw (Lieneke). Schreeuwt hij in zijn slaap over een gouden ei, wat voor Lieneke onverklaarbaar is maar voor Rex overduidelijk een teken om zijn zoektocht naar Saskia niet op te geven. Het was dezelfde droom die Saskia ooit eens vertelde. Een droom die uitverkozen werd de titel van het boek te dragen en tegelijkertijd het hele verhaal kort samenvat. Een droom over persoon in een ei die door een oneindig grote ruimte zweeft. Een ei die zowel vrijheid als de dood weet uit te stellen. Alleen als het ei tegen een ander ei aanbotst is het mogelijk vrijheid terug te vinden. Later in het verhaal ontmoet Rex een onbekende man. Een man die eigenlijk niets met Rex te maken heeft blijkt een verlengstuk van zijn eigen karakter en veel meer van de verdwijning af te weten. De twee personages met dezelfde obsessie. De verschillende personages met de zelfde [claustro]fobie. En natuurlijk de verschillende verhaallijnen die als een schilderachtige puzzel in elkaar passen maken dit boek tot een absoluut meesterwerk.
Oordeel
Het fascinerende aan dit boek is dat achter een eenvoudige gebeurtenis een sterke gedachtegang schuilt. De verschillende technieken die de Krabbé gebruikt zorgen voor optimale spanningsbogen. Vertraging, versnelling en de open plekken zijn een van deze onmisbare kenmerken in dit boek. Doordat Krabbé zijn personages geleidelijk aan introduceert en bij elke personage zijn/haar leven schets, worden de achterliggende gedachtes in de thematische laag van het verhaal goed naar voren gebracht.Wat niet onopgemerkt kon blijven is dat dit boek het niet moet hebben van zijn humoristische voorvallen en gezegdes. Het gaat bij dit boek namelijk echt om het uitermate sterke plot. Wat bij dit boek juist zo mooi is omdat het boek vrij beknopt is wat betreft het aantal bladzijdes. Het wachten op antwoorden hoeft zo niet al te lang te duren.
Al met al een enorm goed boek, dat zijn faam vooral te danken heeft aan zijn uitermate sterke plot en de achterliggende gedachte aan een zo voor de handliggende gebeurtenis. Een boek dat zijn prijzen en verfilmingen meer dan waard is
Mening van de schrijver
Inhoudelijke informatie over het werk
Literaire argumenten
Eigen mening over het boek
oen ik het boek begon te lezen wist ik nog niet waar het over ging. Niemand had mij ooit verteld waar het over ging, alleen dat het een makkelijk boek is om te lezen voor mijn leesverslag. Ik vind het knap dat alles klopt uit het verhaal wat Tim Krabbé vertelt. Bijvoorbeeld: in het eerste hoofdstuk word de sfeer rondom het tankstation verteld, de schrijver verteld over de auto’s die er staan er over de mensen, bijvoorbeeld de man met de mitella. Uiteindelijk blijkt dit dus nietsvermoedend de moordenaar van Saskia te zijn. Ik vind het verhaal echt goed, het begint met een doodnormale vakantie reis van 2 geliefde. En dat dit dan uiteindelijk zo is afgelopen dat had ik echt niet verwacht. Het bijzondere aan het verhaal is dat het maar een aantal hoofdstukken heeft en dat in bijvoorbeeld dat je in het 3e hoofdstuk het perspectief van de moordenaar krijgt te zien terwijl je dat helemaal niet door hebt totdat hij het over de mitella heeft. Met zo weinig personages is er toch zo’n groot verhaal ontstaan.
Alles bij elkaar vind ik het echt een heel goed boek wat iedereen moet hebben gelezen. Het einde is erg onverwacht en de spanning word door het hele boek opgebouwd.
Boek 2 - De kleine blonde dood, Boudewijn Buch
Het levensverhaal van B. Büch
Toen ik dit boek uitkoos in de mediatheek had het geen verhaal op de achterkant. Hierdoor wist ik niet precies waar het verhaal over zou gaan maar de vrouw van de mediatheek vertelde me de rode draad van het boek. Het leek me een erg interessant en boeiend boek om te lezen. Dit was dus best een tegenvaller toen ik op de helft van het boek was. Het verhaal was heel onduidelijk voor mij doordat er twee verhalen kris kras door elkaar lopen. Hierdoor moest ik me echt door het boek heen worstelen om het op tijd uit te krijgen. Doordat ik het verhaal niet goed begreep had ik op internet samenvattingen gevonden, hierdoor snapte ik het verhaal meer en ging het iets makkelijker om het boek uit te lezen.
Nu ik het boek (eindelijk) heb uitgelezen kom ik erachter dat dit boek eigenlijk twee aparte verhalen bevat. Op niet chronologische volgorde wordt het levensverhaal van Boudewijn verteld. In het ene verhaal is Boudewijn een klein jongetje wat opgroeit in een gezin waarin niet een hele fraaie sfeer hangt. Vader of ‘Vati’ zoals hij in het boek wordt genoemd, is een erg agressieve en commanderende man die zijn vrouw mishandelt. Dit komt doordat hij trauma’s aan de 2e wereldoorlog over heeft gehouden met hierbij ook een haat aan alles wat met Duitsland te maken heeft. Hierdoor mag Boudewijn zelf ook niks te maken hebben met dit ‘afschuwelijke land’. Wanneer hij met zijn klas op schoolreisje gaat en de hele klas voet mag zetten op Duitse grond, moet Boudewijn bij de bus in Nederland staan te wachten totdat zijn klasgenootjes weer terug komen.
Het andere verhaal gaat over dezelfde Boudewijn, maar in dit verhaal is hij volwassen. In al die jaren heeft hij al een kind gekregen (wat eigenlijk een ongelukje was) en is hij erachter gekomen dat hij homo is. Micky, het zoontje van Boudewijn raakt op 5 jarige leeftijd in een coma doordat hij een gezwel in zijn hersenen heeft. Dit is een erg moeilijke periode voor Boudewijn. Uiteindelijk besluit Boudewijn om een eind aan het leven te maken van zijn zoontje. Ook wil Vati geen contact meer met Boudewijn omdat hij uit de kast is gekomen. Uiteindelijk pleegt Vati zelfmoord waardoor hij alleen overblijft, zonder zoontje en zonder vader.
Het boek heet de ‘de kleine blonde dood’ omdat het verhaal zich heel erg verdiept in de dood van het blonde zoontje van Boudewijn. Op de voorkant van het boek staat een vlinder afgebeeld. Dit is omdat Vati een vlinderverzameling had en Boudewijn hier zich ook in wilde verdiepen om zo de aandacht van zijn vader te krijgen.
Büch heeft een aparte manier van schrijven, hij beschrijft gebeurtenissen erg specifiek, daardoor krijgt de lezer een erg goed beeld van de situatie. Het verhaal heeft het genre: ‘psychologische roman’ gekregen. Ik denk dat dit komt doordat Boudewijn, maar ook zijn vader psychologische problemen hadden waarover specifiek verteld wordt.
Doordat het boek een autobiografie is, is het verhaal niet heel erg spannend. Er wordt over het leven van Boudewijn verteld, het verhaal is wel erg grijpend, maar ook erg saai. Er word weinig spanning opgebouwd in het boek waardoor het verhaal erg eentonig is. Ik had in het begin erg hoge verwachtingen van dit boek, maar deze bleken uiteindelijk erg tegen te vallen. Ik denk dat dit komt omdat mij de hoofdverhalen niet erg interesseren. Het gaat erg veel over de oorlog, en de vader van Boudewijn. Mijn mening is dat dit boek geen aanrader is om te lezen voor ‘de jeugd’. Ik denk dat dit boek voor volwassene wel echt een aanrader is, doordat de gebeurtenissen die in het boek voorkomen hen meer aanspreken. Het boek was goed geschreven, maar niet mijn smaak boek. Ik denk dat de meningen over dit boek erg verschillen, you love it or you hate it.
Mijn mening= geel gemarkeerd
Ik heb niet specifiek dit boek gekozen omdat het een bepaald niveau had. Het leek me gewoon een leuk boek om te lezen, niet wetende welk niveau het was.
Boek 3 - Roxy, Esther Gerritsen
Introductie
Het derde boek wat ik heb gelezen voor het vak Nederlands is Roxy van Esther Gerritsen. Ik heb dit boek gekozen omdat meerderen mensen uit mijn klas dit boek al hadden gelezen. Mij werd verteld dat het een erg goed en spannend boek was. Ik vond het boek zelf ook erg makkelijk om uit te lezen, het was niet zo dat er veel moeilijke woorden werden gebruikt. Het was een erg duidelijk verhaal.
Informatie over de schrijver.
Roxy is geschreven door Esther Gerritsen, zij is op dit moment 44 jaar. Esther heeft op dit moment 10 boeken geschreven. Esthers stijl is duidelijk, ze schrijft haar verhalen niet met moeilijke woorden. Maar heeft ook geen lange zinnen nodig om iets duidelijk te maken. Ik vind dit een erg fijne manier van schrijven omdat je dan makkelijk haar boeken uit kan lezen.
Analyse van het boek
De beschrijving werkelijkheid in het boek
Ik vind dat in het verhaal veel alledaagse dingen worden beschreven, dit maakt het nog meer werkelijkheid. Het verhaal zou zeker echt gebeurt kunnen zijn, natuurlijk is dit onwaarschijnlijk, maar zeker niet onmogelijk. Het verhaal wordt op een chronologische volgorde verteld, met een aantal flashbacks.
De bedoeling van de schrijver
De schrijver heeft als doel de lezers te amuseren. Wanneer ik het boek uit had gelezen bleef ik nog wel nadenken over dingen die in het boek waren gebeurt. Het laat je vragend en denkend achter. Dus het was zeker niet alleen het doel om te amuseren, maar ook om de lezer na te laten denken.
Het thema van het boek
Ik denk dat het thema van het boek ‘identiteitsverlies’ is. dit omdat de hoofdpersoon alles zo goed op een rijtje heeft in haar leven tot dat haar man overlijdt. Hierdoor weet ze niet meer wat ze moet doen en weet ze niet meer wie ze zelf is. Er komen ook allemaal mensen in haar leven die van alles van haar willen, hier weet ze ook geen raad mee. Door het boek heen is de hoofdpersoon opzoek naar haar eigen persoonlijkheid.
De motieven
Seksualiteit:
Na de dood van haar man ontwikkeld Roxy een seksuele relatie met de begrafenisondernemer.
Verlangen naar vrijheid:
Roxy wil vrijheid, dit zoekt ze door het verhaal heen. Ook wil roxy graag onafhankelijk zijn. Dit gaat nogal moeilijk omdat ze dit nog nooit eerder is geweest.
Rouwverwerking en dood:
De dood van haar man valt Roxy zwaar. Door het boek heen zie je verschillende manieren van haar rouwverwerking.
Overspel:
De man van Roxy wordt naakt gevonden in een auto langs de snelweg samen met zijn affaire. Maar de man van Roxy is niet de enige die vreemd gaat. Ook de begrafenisondernemer gaat vreemd met Roxy zelf.
Ouder-kind relatie:
Roxy heeft vroeger een slechte relatie gehad met haar ouders, hier heeft ze ook een boek over geschreven. Maar ook de band met haar eigen dochtertje staat op het spel in het verhaal.
De personages
Roxy:
Roxy is een vrouw die zich verongelijkt voelt in het leven. In het verhaal is ze opzoek naar zichzelf. In de zoektocht naar zichzelf gaat ze met verschillende mannen naar bed. Het liefst zou ze alle verantwoordelijkheid die ze heeft laten vallen. Zoals haar dochtertje Louise. Eigenlijk is Roxy een eenzaam meisje wat niet zonder de hulp van andere kan. Ze heeft haar gevoelens ook totaal niet onder controle.
Arthur:
Dit is de oudere man van Roxy. Hij overlijdt meteen in het begin van het verhaal door een auto-ongeluk. Hij zat niet alleen in de auto, ook de vrouw waar hij mee vreemd ging zat bij hem in de auto.
Marcel begrafenisondernemer:
Dit is de man die de begrafenis regelt van de overleden man van Roxy. Marcel is getrouwd, maar gaat vreemd met Roxy.
Jane:
Jane is de assistente van Arthur, zij regelt na de dood van Arthur veel dingen voor Roxy.
Feike:
Feike is de oppas van de dochter van Roxy. Ze heeft het beste met Louise en Roxy voor. Ze kan het ook niet begrijpen dat Roxy zich zo onverantwoordelijk gedraagt.
Het perspectief
Het verhaal wordt verteld door Roxy in de zij-stijl. Je ziet dus het hele verhaal vanuit haar gezichtspunt. In het verhaal leef je echt mee met de Roxy.
De tijd
Het verhaal wordt verteld in de onvoltooide tegenwoordige tijd. In het verhaal worden een paar maanden verstreken. Het verhaal speelt zich af in een grote stad in Nederland, en het 2e deel van het verhaal speelt zich af in Frankrijk.
De chronologie
Het verhaal wordt op een chronologische volgorde verteld. Hier en daar een keer een flashback, deze zijn meestal over haar slechte jeugd.
Het eind van het boek
Slotzin: “Ik kan niet met je mee, papa.’ ‘Wat nou weer?’ ‘Ik ga niet mee.’ ‘Wat doe ik dan hier?’ ‘Sorry.’ ‘Ja.’ ‘Ja.’ ‘En nu?’ ‘Ik moet terug.’ ‘Naar huis?’ ‘Louise.”
Het verhaal heeft een open einde. Roxy zit samen met Jane Louise en Feike in Frankrijk maar besluit terug te gaan naar Nederland. Daarom belt ze haar vader, ze vraagt of hij haar op kan komen halen. Dit wil hij meteen doen. In deze nacht doodt Roxy zeven schapen. Ze vluchtten het hotel uit en spreekt met haar vader af in Marseille. Hier besluit ze toch voor haar dochtertje te kiezen. Wat er verder gebeurt met Roxy gebeurt is niet bekent.
Samenvatting
Op haar zeventiende jaar trekt Roxy vanuit haar ouderlijk huis in bij de veel oudere, rijke Arthur, van wie ze een dochtertje Louise krijgt. Haar vader was als vrachtwagenchauffeur weinig thuis en haar moeder is in de jeugd van Roxy vaak dronken. Bij de oudere (57) Arthur vindt ze de bescherming die ze miste en in zijn huis schrijft ze enkele boeken, waarvan alleen de eerste succesvol is, het boek waarin ze afrekende met haar jeugd. Het heet "De Truckersdochter" en beschrijft een reis die ze op haar 13e met haar vader maakte in zijn truck. Het huis van Arthur wordt haar veilige haven. Elke verstoring van het rustige evenwicht werkt verstikkend, zelfs een bezoekje van een monteur. “Eerst zijn er de uren waarin ze op de vreemdeling wacht, dan is het huis al niet meer van haar. Als zo’n man eindelijk aanbelt en ze de deur opent, lijkt de zuurstof het huis te verlaten.”
Maar de twee agenten die op een ochtend voor haar deur staan, moet ze natuurlijk wel binnenlaten. Roxy is intussen 27 jaar. Arthur heeft een auto-ongeluk gehad, hij is op de vluchtstrook gevonden, naakt, met een stagiaire in de auto. Vanaf dat moment loopt het huis van Roxy weer vol met mensen die allemaal iets van haar willen. (Jane, de secretaresse van Arthur, Feike de oppas, haar ouders die bij haar willen blijven logeren om haar te verzorgen en Marcel de begrafenisondernemer die wel erg goed let op de noden en behoeften van Roxy.') Ze voelt zich er ongemakkelijk door. Ze wil het liefst voor alles en iedereen vluchten, maar ze heeft in tegenstelling tot vroeger nu wel een kind voor wie ze moet zorgen.
Jane regelt daarna de begrafenis en daarna willen haar ouders wel in huis komen om voor haar te zorgen. Maar dat benauwt haar. Humorvol is de situatie dat ze met de begrafenisondernemer een seksuele relatie aangaat, maar ze laat het nieuws ook net zo makkelijk uitlekken aan de media, omdat ze wraak wil nemen op overspelige mannen.
Daarna besluit ze dat met zijn drieën toe zijn aan vakantie. Ze stappen in de auto en rijden via België (waar ze weer seks heeft met een verder onbekende man in een hotel ) naar Frankrijk. Ook hier gedraagt ze zich volgens Jane en Feike onverantwoordelijk en die laten dat duidelijk merken. Ze vinden dat ze echt gestoord is.
Roxy neemt contact op met haar vader en vraagt of hij haar wil komen halen. De goede man komt direct naar Zuid-Frankrijk: ze spreken af in Marseille. Intussen heeft Roxy in een opwelling een aantal schapen gedood: ze draait die 's nachts om en de dieren kunnen zich niet meer terugdraaien en sterven door gebrek aan lucht. De volgende morgen zijn er zeven schapen dood. Ze vluchten ook dat hotel weer uit. Roxy wil dat de anderen hun vakantie met Louise voortzetten en dat zij met haar vader terugrijdt. Maar als vader en Roxy elkaar ontmoeten, besluit ze dat toch weer niet te doen en naar Louise terug te keren. Wat er verder gaat gebeuren met Roxy, vermeldt het open einde niet.
Recensie en analyse
Bron: http://mustreads.nl/recensie-roxy-esther-gerritsen/
Je kunt het Roxy niet kwalijk nemen dat ze eenzelvig is en angstvallig vasthoudt aan alles wat vertrouwd aanvoelt. Op haar zeventiende trok ze vanuit haar ouderlijk huis in bij de veel oudere, rijke Arthur, met wie ze sindsdien een dochtertje kreeg, Louise. Haar vader was als vrachtwagenchauffeur weinig thuis en haar moeder is constant dronken. Bij Arthur vindt ze de geborgenheid die ze miste en in zijn huis schrijft ze enkele boeken, waarvan alleen de eerste succesvol is, het boek waarin ze afrekende met haar jeugd. Het huis van Arthur wordt haar veilige haven, waar ze geen anderen duldt. Elke verstoring werkt verstikkend, zelfs een bezoekje van een monteur. “Eerst zijn er de uren waarin ze op de vreemdeling wacht, dan is het huis al niet meer van haar. Als zo’n man eindelijk aanbelt en ze de deur opent, lijkt de zuurstof het huis te verlaten.”
Maar de twee mensen die op een ochtend voor de deur staan moet ze wel binnenlaten. Politie. Arthur heeft een ongeluk gehad, hij is op de vluchtstrook gevonden, naakt, met een stagiaire in de auto. Vanaf dat moment stroomt het huis van Roxy vol met mensen die allemaal iets van haar willen. De oude, irrationele angsten steken de kop op, Roxy kan niets anders dan ervoor vluchten. “De vlucht is al veel eerder begonnen, ze herkent het van vroeger, hoe je langzaamaan oplost in je eigen bestaan, hoe haar ouders vreemdelingen werden en ze zich alleen maar verder hoefde te laten afdrijven, tot het bekende land niet meer te bereiken was.”
Er is echter een probleem waardoor een vlucht haast onmogelijk wordt, Roxy is dan misschien geestelijk nog half kind maar inmiddels ook moeder van een driejarig meisje. “Eenmaal in bed vraagt ze zich af hoe ze haar dochter zou moeten verlossen van zichzelf. Eigenlijk zou je een kind geleidelijk moeten laten overgaan in de handen van een ander, een betere.” Maar kun je je eigen kind wel zomaar aan iemand anders overlaten, en zelf verdwijnen?
Roxy is een indringend portret van een jonge vrouw die moeite heeft haar plaats in het leven te vinden. Diep in zich weet ze hoe het moet, moeder zijn, verantwoordelijkheid nemen, opkomen voor zichzelf. Maar de realiteit van het leven maakt dat het soms makkelijker lijkt om te laten versloffen, anderen de taken op zich te laten nemen, op de vlucht te slaan voor alles wat uitdaagt. Waar haar eigen moeder haar toevlucht zocht in drank, zoekt Roxy al snel na de dood van Arthur afleiding in seks.
Esther Gerritsen schreef met Roxy haar beste boek tot nu toe, een roman die nog lang blijft nazinderen. Haar personages schuren, haar dialogen zijn messcherp, en meer dan in Dorst komt het verhaal tot leven. Er is hoop voor mensen die soms even niet weten hoe ze het leven te lijf moeten gaan, laat Roxy zien. Haar naam betekent dageraad, en dat is wat je aan de horizon ziet, na een donkere nacht – en na het lezen van Roxy.
Mening van de schrijver
Inhoudelijke informatie over het werk
Literaire argumenten
Eigen mening over het boek
Al met al vond ik het een erg goed boek. Het is een erg interessant verhaal over een vrouw die erg veel in haar leven heeft mee gemaakt. Wat ik minder leuk vindt aan het boek is dat er weinig spanning op wordt gebouwd. Maar toch kan ik het iedereen aanraden, omdat het boek niet moeilijk is en je het snel uitleest.
Boek 4 - Lieveling, Kim van Kooten
Introductie
Ik heb dit boek uitgekozen in de mediatheek omdat iemand het boek mij aanraden, ik hoorde dat het een waargebeurd verhaal was en dit vind ik heel interessant om te lezen omdat ik me hierbij echt in kan leven in het boek. Het boek heet Lieveling en is gebaseerd op het verhaal van Pauline Barendregt.
Informatie over de schrijver
Het boek is geschreven door Kim van Kooten, nu 42 jaar. Ze is een Nederlandse actrice en scenariste. Ze heeft in totaal 2 boeken geschreven waarvan 1 een sinterklaasboek is. Ze is dus vooral bekend geworden door de vele films waar ze in speelt. Over de schrijfstijl van Kim kan ik niet zoveel vinden, dit komt denk ik doordat ze nog niet genoeg boeken heeft geschreven waarin je haar ‘trekjes’ en schrijfstijl kan herkennen.
Analyse van het boek
De beschrijving werkelijkheid in het boek
Het verhaal wordt verteld op een manier waardoor het ook in de werkelijkheid zou kunnen gebeuren. Door de manier waarop Puck denkt kun je je echt meeleven in het verhaal.
De bedoeling van de schrijver
De schrijver heeft als bedoeling de lezer bewust te worden van het ‘waargebeurde verhaal’. Het is namelijk een verhaal gebaseerd op het leven van Pauline Barendregt, maar verschillende recensies en kranten hebben aangegeven dat dit helemaal niet klopt. De schrijver brengt het verhaal wel goed over door het uit de ogen van een jong kind te krijgen, hierdoor zijn de verhalen nog shockerender.
Het thema van het boek
Het thema van het boek is: ‘misbruik van een minderjarige’. Dit omdat blijkt door het verhaal heen dat de hoofdpersoon wordt misbruikt door de nieuwe vriend van haar moeder. De man heeft Puck liever dan dat hij de moeder zelf wil. In de ogen van de man zal er sprake zijn van liefde, zij is namelijk zijn lievelings. In de ogen van de lezer en Puck is er duidelijk sprake van misbruik.
De motieven
De motieven zijn:
Geheim
Puck houdt het misbruik voor een lange tijd geheim van andere. Dit omdat de man dit tegen haar vertelde. Wanneer haar moeder er wel achter komt willen ze zo veel mogelijk van de man afpakken, ze proberen zijn kluis open te breken want de man heeft namelijk veel geld. Maar in de kluis ligt geen geld maar foto’s van Puck naakt. Deze staan symbool voor haar geheim.
Moeder-dochterrelatie
Niet alleen de relatie die Puck met de man heeft is gestoord, ook de relatie tussen Puck en haar moeder. Je kunt zeggen dat Puck zich volwassener en verstandiger gedraagt dan dat de moeder doet. De moeder denkt namelijk alleen aan zichzelf, en aan geld. Ze weet helemaal niet wat er met haar dochter aan de hand is en zelfs als ze het weet gaat ze alleen maar op het geld uit.
Sociale klasse
Er is een duidelijk verschil in sociale klasse tussen de man en de moeder. De moeder is een niet hele intelligente vrouw en is erg simpel. Terwijl de man erg slim en rijk is. Puck lijkt meer op de man en daarom voelt hij zich tot haar aangetrokken.
De personages
Puck:
Aan het begin van het boek is Puck 5 jaar oud, aan het einde is Puck 14. Wanneer Puck door krijgt wat Ome meneer met haar doet schaamt ze zich. Ze wil het tegen niemand zeggen. Ze wordt dus 2 verschillende Pucks. De Puck die iedereen ziet, en de Puck die mensen zien. Puck is een slim meisje die veel weet, meer dan haar moeder iniedergeval.
Ludovicus:
Pucks moeder noemt hem ‘pikkendoos’ en puck zelf noemt hem ‘ome meneer’. Hij is de man waar Puck en haar moeder bij intrekken omdat ome meneer en haar moeder een relatie hebben. Hij is de eigenaar van een vouwwagen bedrijf en heeft erg veel geld. De man is al oud, hij misbruikt Puck.
Patricia:
Patricia is een simpele Rotterdamse vrouw, die veel om haar uiterlijk geeft. Puck is haar dochter uit een vorig huwelijk. Ze is trots op haar nieuwe man en vooral op zijn geld. Pikkendoos en zij hebben elkaar ontmoet via de krant, hij had een advertentie staan voor een schoonmaakster. Patricia is heel naïef, ze heeft helemaal niet wat er met haar dochtertje aan de hand is en wanneer ze het weet, vind ze zichzelf het grootste slachtoffer.
Het perspectief
Het perspectief ligt bij Puck, je ziet alles vanuit haar ogen, mijn mening hierover is dat dit erg goed is gekozen, je leeft je zo erg mee in het verhaal. Puck heeft eerst niet door wat ome meneer met haar doet. Maar de lezer heeft dit natuurlijk allang door. Daarom is het heel interessant om te lezen hoe het meisje hier achter komt. Puck blijft in elke situatie heel erg neutraal. Hierdoor leef je je nog meer mee met het verhaal.
De tijd en chronologie
Het verhaal heeft verschillende hoofdstukken. Deze hebben allemaal een verschillende tijdsperiode: 1975, 1977, 1980, 1983 en 1984. Het verhaal lijkt chronologisch te verlopen maar de hoofdstukken zijn niet chronologisch opgebouwd: die beginnen bijvoorbeeld met de belangrijkste gebeurtenis en vertellen dan hoe dat zo gekomen is.
Het eind van het boek
Het verhaal eindigt met Puck die heeft verteld dat ze misbruikt wordt. Puck ligt namelijk in het ziekenhuis omdat ze te weinig eet, wanneer haar leraar op bezoek komt verteld ze hem alles. Omdat ome meneer in Polen is voor nog 3 dagen hebben ze deze tijd om hun spullen te pakken en te vertrekken. Ze willen wraak nemen op hem en zijn geld meenemen wanneer ze zijn kluis open maken blijkt er geen geld in te zitten, maar honderden foto’s van Puck. Hierna gaat het heel slecht met de moeder van Puck en de moeder wordt een beetje ‘gek’. Maar dit komt weer goed, hierna gaan ze aangiften doen tegen ome meneer. Daarna beginnen Puck en haar moeder weer met een schone lei.
Recensie en analyse + samenvatting: Kim van Kooten – Lieveling
Bron: RECENSIE | 17 NOV 2015 DOOR LUCAS ZANDBERG | http://www.tzum.info/2015/11/recensie-kim-van-kooten-lieveling/
Mijn geheim en een hoop bekende namen
Lieveling is ongetwijfeld één van de vreemdst neergezette titels ooit. Het boek wordt gepresenteerd als fictie, maar tegelijkertijd wordt nadrukkelijk vermeld dat het boek geschreven is ‘naar het verhaal van Pauline Barendregt’. Wat dat precies inhoudt, wordt nergens concreet uitgelegd. Ook in interviews die over het boek werden gegeven, gaven zowel de schrijfster als haar inspiratiebron onduidelijke, ontwijkende verklaringen. Om de verwarring compleet te maken staan beide dames op de achterflap. Dat is allemaal best irritant, een boek waarvan je niet weet wat het eigenlijk is. De nieuwsgierigheid opwekken doet het natuurlijk wel, ook bij deze lezer.
Laten we het daarom over het verhaal zelf hebben. We volgen het meisje Puck vanaf haar vijfde verjaardag tot ergens in de puberteit, een periode die begint in 1975 en eindigt halverwege de jaren 80. Op haar verjaardag verhuist ze met haar half-analfabete moeder vanuit een Rotterdamse achterstandwijk naar Zwijndrecht. Daar woont namelijk Ludovicus, de rijke vriend van haar moeder. Maar al heel snel ontpopt deze nieuwe stiefvader zich tot een pedoseksueel die zijn handen niet van het kleine meisje kan afhouden. De ongelooflijk onnozele moeder lijkt weg te kijken en Puck is overgeleverd aan de grillen van haar stiefvader. Het misbruik duurt voort tot de familie uiteindelijk ingrijpt en moeder en dochter Zwijndrecht verlaten. Een open einde houdt de spanning erin en biedt mogelijkheden tot een vervolg.
Lieveling is een lastig boek om te beoordelen. Het is blijkbaar gebaseerd op zo’n ontzettend persoonlijk verhaal dat het lastig om kritiek te leveren zonder harteloos over te komen. In dat opzicht is een parallel met Tonio snel getrokken. In interviews vertelden Kooten en Barendregt dat zij geen zielige non-fictietitel wilden fabriceren en dat ze daarom voor een volgens hen volstrekt unieke vorm hadden gekozen die ook ruimte bood aan wat luchtigheid. Dat deden zij in andere bewoordingen, maar daar kwam het ongeveer op neer. Zo uniek is hun aanpak echter helemaal niet. Het deed mij denken aan Valse salie van Roos Boum, een succesvolle roman waarin een vrouw beschrijft hoe haar jeugd werd verwoest door een moeder met het syndroom van Münchhausen by proxy. Er was niets zieligs aan dat boek; het was juist hoopgevend. Daarnaast was het goed geschreven. Aan dat laatste schort het nogal in Lieveling.
De personages, met name de asociale Rotterdamse familie van Pucks moeder, zijn vaak zo eendimensionaal dat het karikaturen zijn. Dat is soms grappig, vooral in het geval van de platte Oma Crooswijk en in de dialogen van Pucks moeder. Na een tijdje wordt het gebrek aan ontwikkeling van dergelijke personages vermoeiend, want Van Kooten blijft hangen in Flodder-achtige slapstick. Het tijdsbeeld komt ook niet echt uit de verf: de schrijfster strooit met namen als Karen Carpenter en Mathilde Willink en dat moet dan een tijdsbeeld voorstellen. Het boek is ook erg geschreven vanuit een 21e-eeuws perspectief; nergens wordt dat zo goed gedemonstreerd als wanneer de zevenjarige ik-verteller én haar basisschoolleraar het over ‘witte mensen’ hebben. Zulke politieke correctheid verwacht je niet in 1977. Ook inhoudelijk is er het nodige op aan te merken. Hoe lukt het Pucks als extreem onnozel neergezette moeder bijvoorbeeld een goede baan bij een reisbureau te krijgen?
Lieveling leest in grote lijnen erg lekker weg, dat zeker. Het begin, waarin Puck en haar moeder op de auto van de toekomstige kindermisbruiker staan te wachten, is goed neergezet en is zelfs intrigerend. Maar een willekeurig exemplaar van Mijn geheim bij de tandarts leest natuurlijk ook lekker weg en is misschien net zo intrigerend. Het niveau van de eerste hoofdstukken wordt niet volgehouden. Vooral tegen het einde wordt het aanvankelijk strak gecomponeerde verhaal steeds rommeliger. Ook de dialogen lijken steeds langer en alledaagser te worden. En dan ga je je toch weer ergeren aan de vorm waarin dit (deels?) waargebeurde verhaal is gegoten. Voor een egodocument bestaan nu eenmaal andere criteria dan voor fictie. Lieveling is als een slagroomtaart die naar aardappels smaakt.
Mening van de schrijver
Inhoudelijke informatie over het werk
Literaire argumenten
Eigen mening over het boek
Ik vind het boek erg mooi geschreven, de inleving van het boek is erg goed. Wel ben ik het met de recensie eens dat de schrijver het niveau van de eerste hoofdstukken niet vol houdt, deze waren namelijk veel beter dan het eind, in vond dat het eind een beetje werd afgeraffeld. Ook vind ik dat de schrijver sommige personages zoals de moeder slecht heeft gepresenteerd. Het wordt een beetje humor hoe dat zij en de rest van haar familie in het leven staan. Het boek leest erg makkelijk weg en is zeker een aanrader in mijn ogen.
Boek 5 - De laatkomer, Dimitri Verhulst
Introductie
Dit boek wordt vaak gekozen voor leesverslagen omdat het zo dun is. ik wist van tevoren niet waar het boek over ging en was dus erg benieuwd. Toen ik de achterkant had gelezen leek het me een erg interessant verhaal, over een man die net doet of hij dementeert.
Informatie over de schrijver
Het boek is geschreven door Dimitri Verhulst, op dit moment 43 jaar. Hij is een Belgische schrijver en dichter, na zijn debuut in 1999 heeft hij nog 14 boeken, romans, verhalen, novellen, poëzie en toneel. Hij wordt gezien als een van de grote schrijvers uit de lage landen, een aantal van zijn boeken zijn in 40 talen vertaald.
Analyse van het boek
De beschrijving werkelijkheid in het boek
Het boek is natuurlijk heel onwerkelijk, een man die net doet of hij dement wordt. Maar wel in een manier geschreven waardoor het werkelijkheid zou kunnen zijn.
De bedoeling van de schrijver
Ik denk dat de bedoeling van de schrijver was een goed literair boek schrijven, dit is hem in mijn mening ook zeker gelukt. Tijdens het schrijven van de roman kwam Dimitri erachter dat de vrouw met wie hij twaalf jaar getrouwd was toch niet de grote liefde in zijn leven was. Hij vond het huwelijk een gevangenis (ook de inhoud van de roman spreekt daar over) en scheidde van haar. In een interview met Pauw en Witteman zei dat de roman zijn leven heeft gestuurd.
Het thema van het boek
Het thema van het boek is desillusie, hij doet zich voor als een verwarde man die niks meer begrijpt van de wereld. Maar van binnen is hij gewoon nog gezond. Hij doet zich dement voor maar dit is de oude man helemaal niet. Hij dacht dat hij een geweldig plan had maar in het tehuis komt hij erachter dat er meer mensen zoals hem zijn.
De motieven
Het vluchten:
Het opgenomen worden in een inrichting is voor de man een vlucht van het huwelijk met zijn vrouw. Dit is ook bij andere patiënten in het tehuis het geval.
Liefdesrelatie/echtscheiding:
Désiré (de man) is zijn huwelijksrelatie helemaal zat, hij wil weg van haar. Maar heeft ook het lef niet om met haar te scheiden, daarom bedenkt hij het plan om dement te worden, ook maakt zijn vrouw hem belachelijk tegenover zijn kinderen.
Dood/ouderdom:
In het boek speelt de dood een grote rol, zoals de dood van zijn jeugdliefde, die hij tegenkwam in het tehuis. Er wordt over de dood ook ironisch verteld door Verhulst.
Ook wordt er in het boek verteld hoe de wereld slecht met ouderdom en de dood omgaan, oudere worden behandelt als kinderen. En volgens Désiré is ouderdom zeker geen schoonheid.
De personages
Désiré Cortier
Désiré Cortier is een 74-jarige man die een groot deel van zijn leven heeft gewerkt als bibliothecair. Hij heeft een huwelijk met een vrouw die hem alleen maar dwars zit. Door zijn vrienden en jeugdherinneringen komt hij op het idee om weg te lopen, maar in plaats hiervan doet hij net of hij dement wordt. Ook wil hij graag zijn jeugdliefde terug zijn, maar dit is een grote teleurstelling.
Moniek de Petter
Moniek is een persoon in het verhaal die wordt geschetst als een lelijk mormel, dit weet je alleen niet zeker doordat de ik-persoon niet betrouwbaar genoeg is. Ze komt vaak heel onsympathiek over doordat ze boos wordt op haar dochtertje die geen vlees wil eten. Haar wraak om over de erectiepillen van haar man te beginnen aan tafel is de druppel voor hem.
Charlotte Cordier
Charlotte is een aardige dochter die een beetje medelijden heeft met haar vader. Ook brengt ze hem naar het tehuis, en biecht op wanneer ze haar vader een sigaret op ziet steken, dat ze altijd heeft gerookt. Ook is zij uitgekeken op haar vriend Paul.
Hugo cordier
Hugo heeft zich eigenlijk een beetje los gemaakt van de familie, hij heeft er niet echt meer veel interesse in. hij voelt zich niet verplicht om op feestdagen zijn ouders te bezoeken. Ook gaat hij niet naar het tehuis om zijn vader te bezoeken, hij wil de herinneringen aan zijn vader goed houden.
Het perspectief
Het perspectief licht bij désiré, de verteller is een ik-persoon. Deze is erg onbetrouwbaar omdat je maar moet geloven wat hij zegt. Dit wordt nog ongeloofwaardiger als je weet wat voor plan hij in zijn hoofd haalt.
De tijd en chronologie
De roman is geschreven in niet genummerde hoofstukken, het verhaal begint op de dag dat désiré 74 jaar wordt. Daarna gaat hij in het verhaal terug naar zijn huwelijk en andere dingen in het verleden. Het verhaal is wel in het heden geschreven. Dit kun je zien omdat hij al Facebook heeft, hij is dus rond de 2e wereldoorlog geboren. Er komen wel veel flashbacks in voor.
Het eind van het boek
Aan het einde van het verhaal wordt hij ‘ontmaskerd’ mensen weten dat hij alles nep heeft gedaan. In het laatste hoofdstuk wacht Monique op een telefoontje dat haar man is overleden. Het einde van het boek is eigenlijk heel erg duidelijk, je ziet een vooruitblik op de dood en de begrafenis van désiré.
Recensie en analyse + samenvatting:
Bron: Recensie door Martin Lok
Soms is fictioneel bedrog zo ongelofelijk ongelofelijk, en daarmee zo overtuigend, dat het niet de verbeelding maar de werkelijkheid tart. De dunne scheidslijn tussen fictie en feiten wordt dan weggeblazen, om de lezer of kijker met een permanent gevoel van onbehagen achter te laten. Zoals bij de politieke filmkomedie Wag de dog (1997), waarin de briljante spin doctor Conrad Brean (Robert de Niro) een niet bestaande oorlog spint, om de aandacht af te wenden van het seksschandaal waarin een Amerikaanse president verwikkeld is. Na het zien van deze film bekijk je elk journaal vol wantrouwen en vraag je je altijd weer af of die oorlog in Albanië of Pakistan wel echt gevoerd wordt. Het nieuwste boek van Dimitri Verhulst, De laatkomer, brengt iets soortgelijks teweeg. Hier ontvlucht de gepensioneerde bibliothecaris Désiré Cordier zijn vastgeroeste leven door dementie voor te wenden. Verhulst beschrijft dit met zoveel overtuiging dat hij zijn lezer aan het einde van het boek met meer verwarring achterlaat dan hij Désiré heeft getooid. Want als je De laatkomer uit hebt zul je je steeds weer afvragen of die demente bejaarde die je op de bank bij vrienden tegenkomt, of die je schuifelend door de straat ziet gaan, wel echt dement is. Het is of ‘de ongemakkelijke blik van dementerenden die woest hun hele geheugen omwoelen’ van Désiré Cordier op jou is overgegaan en je zelf niet langer kunt vinden wat er ook eigenlijk niet meer is.
Verhulst levert hiermee in iets meer dan honderddertig pagina’s een grootse prestatie op kleinnood formaat. Hij beschrijft eerst hoe Désiré onder de grillen van zijn echtgenote Moniek langzaam mentaal wordt uitgekleed, totdat hem niets anders meer rest dan een ‘pantser van onverschilligheid’. Om hem vervolgens zijn eigenheid te laten hervinden in de beschutting van huize Winterlicht en in een zeldzaam grappige wraakexpeditie jegens zijn vrouw. Hij kent haar zogenaamd niet meer, ontneemt haar zo haar identiteit, gaat alles doen waar zij een hekel aan heeft, of ontkennen waar zij voor staat, en breekt haar zo stukje bij beetje af. Totdat ze doodser is dan hijzelf ziek. ‘Moniek de Petter. Mooie naam, voor op een grafsteen.’
Naarmate de pagina’s van De laatkomer vorderen stijgt de stapel vereffende rekeningen. Daarbij slaagt Verhulst er steeds weer in herinneringen uit Désiré’s saaie ‘gezonde’ leven en burgermansbestaan in zijn ‘zieke’ leven weer een nieuwe plek te geven. Hij vindt een oude jeugdliefde terug, Rosa Rozendaal, symbool voor alle gemiste kansen in het leven van Désiré. Een schoonheid die hij als zestienjarige versmaadde, maar die nu te dement is voor een tweede poging. Alhoewel hij het wel probeert.
De herinneringen bezorgen Désiré zowel pijn als plezier. De triestheid spat van de pagina’s af als hij zich realiseert dat zijn vrienden hem, alhoewel hij nog leeft, wellicht nog wel herinneren, maar zich niet veel om hem bekommeren. Maar tegelijkertijd is op vele andere pagina’s een schaterlach onvermijdelijk, als Désiré voor de zoveelste keer op onnavolgbare wijze wraak neemt op de frustraties uit zijn verleden. Bijvoorbeeld bij zijn vertrek naar huize Winterlicht. Désiré herinnert zich dan dat hij eens op weg naar een vakantie-adres in het Zuiden vergeten was de caravan achter de auto te hangen. Niemand had wat gezien of gezegd, maar toen ze pas voorbij de Franse grens ontdekten dat de caravan ontbrak kreeg hij van Moniek alle schuld en de wind van voren. Terwijl zijn familie zich gereedmaakte om Désiré naar huize Winterlicht te verhuizen herleefde deze het gevoel van onheuse bejegening van toen en nam hilarisch wraak door te vertikken in de auto te stappen zonder dat de caravan was aangekoppeld. Ze gingen immers op vakantie! Dat de vreemde stoet die de straat verliet op deze wijze alleen maar meer bekijks trok, iets waar de trotse Moniek een broertje dood aan had, maakte de wraak voor Désiré nog zoeter dan zoet. In de onvoorstelbaarheid en perfecte schoonheid van dit soort belevenissen toont Verhulst zich een ware humorist, van grootse klasse, voor wie een goede grap een noodzakelijk ingrediënt is voor een serieus verhaal. Want bij alle grappen en grollen is een serieuze ondertoon nooit ver weg. Tussen de regels door uit Verhulst de nodige kritiek op de moderne gezondheids’zorg’, waarbij de menselijke maat snel uit het oog verdwijnt en de diagnose van dementie gebaseerd is op een simpele test van een half uur.
Als Désiré door krijgt dat hij voor zijn vrouw en kinderen eigenlijk is opgehouden te bestaan, zijn vrienden hem niet meer bezoeken, en ook Rosa hem geen nieuwe start kan bieden, beseft hij dat een fictieve dementie de herinneringen aan zijn saaie leven nog onvoldoende uitgommen. Dit luidt het eindspel in. De overteek van de Styx is onvermijdelijk. Maar dit kan voor de lezer geen echte verrassing zijn. De prachtige omslag van Femke Tomberg had die onvermijdelijkheid al voorspeld. Het toont een ganzenbord met daarop de mooiste herinneringen uit het leven van Désiré, in slechte en in goede doen. Een ganzenbord ook waarbij de overwinnaar de doodskist wacht.
Mening van de schrijver
Inhoudelijke informatie over het werk
Literaire argumenten
Eigen mening over het boek
Ik vond het boek erg makkelijk weg te lezen, ik denk omdat het zo dun is en ik dus in mijn achterhoofd heb dat het niet lang gaat duren voor ik het uit heb. Ik vond het verhaal heel interessant, ik vind het erg knap hoe Verhulst op zo’n verhaal is gekomen. Sommige delen vond ik het saaie leven van de man een beetje langdradig. Maar ik vond het een leuk boek om te lezen en zou het iedereen aan kunnen raden.
Boek 6 - Lieve mama, Esther Verhoef
Introductie
Voor mijn laatste boek heb ik gekozen voor een literaire thriller. Het boek werd mij aangeraden door mijn zus, zij vond het boek erg goed. Ik heb dus vóór het lezen hoge verwachtingen van het boek.
Informatie over de schrijver
Esther Verhoef begon haar carrière als columnschrijver in het blad Flair. Tot 2005 schreef Esther voornamelijk informatieve boeken over huisdieren. Hierna kwam haar grote doorbraak door het schrijven van thrillers. Haar pseudoniem is Escober, haar man (Berry Verhoef) en zij schrijven namelijk samen boeken, onder de auteursnaam Escober. Haar bestsellers zijn voornamelijk psychologische thrillers, zoals Rendez-vous.
Analyse van het boek
De beschrijving werkelijkheid in het boek
Het verhaal wordt erg duidelijk verteld, het zou in de werkelijkheid kunnen zijn gebeurd. Het is wel een heel onwaarschijnlijk verhaal omdat het wel heel toevallig is dat Helen toevallig af weet van een plek op haar werk waar ze het lijk kwijt kan raken. Maar het verhaal is zeker geen sprookje, ik vind dat de schrijver de beschrijving wan werkelijkheid heel goed heeft uitgevoerd met dingen die in het dagelijks leven gebeuren tegenover het krankzinnige verhaal.
De bedoeling van de schrijver
In mijn ogen is de bedoeling van de schrijver om een goede literaire thriller te maken. Ik denk niet dat ze echt een verhaal achter het boek heeft over de gebeurtenissen in het boek. In het verhaal zelf is het denk ik de bedoeling van de schrijver om de lezer op het verkeerde been te zetten, dit lukt haar ook zeker. In het begin van het verhaal denk je het boek al te begrijpen maar dan krijgt het verhaal ineens een wending.
Het thema van het boek
Misdaad:
Helens huis wordt overvallen, ze maakt hierna een eind aan het leven van de misdadiger, hierna moeten zij en haar man het lijk zo snel mogelijk kwijt raken. Alles lijkt in de doofpot gestopt te kunnen worden. Hierna blijkt dat de man van Helen haar wil vermoorden, maar ook hier weet Helen wel raad mee door hem ook te vermoorden en te laten verdwijnen in de vuilverbrander.
De motieven
Een geheim
Zowel de moord op Brian als de moord op Werner blijven strikt geheim voor de buitenwereld.
Moord/misdaad
Helen schiet eerst Brian neer en daarna ook Werner, bij de ene is het beter voorbereid dan bij de ander. Ze laat beide lichamen op dezelfde manier verdwijnen, door het op haar werk (in het ziekenhuis) bij het ‘restafval’ van operaties te stoppen in kleine delen.
Ook wordt er een overval gepleegd in het huis van Helen, hierbij zijn Ralf en Brian de misdadigers. Achteraf blijkt de overval opgezet te zijn door Werner, bij deze overval schiet Helen Brian neer.
overspel
Helen heeft gevoelens voor een collega van haar, Lex. Ze maken geen overspel in het boek. Werner maakt wel overspel door met de moeder van Brian naar bed te gaan.
De personages
Werner
Werner heeft een horeca-imperium op kunnen bouwen met geleend geld van Helen, ook heeft hij een affaire met de moeder van Ralf. Ook heeft hij een plan bedacht om Helen uit de weg te ruimen. Werner heeft er geen moeite mee om het lijk van Brian in stukken te snijden.
Helen
Ze is verkoeverkamerzuster, ze is een aardige vrouw. Haar leven krijgt een wending wanneer zij een overvaller neerschiet. Ze laat alle stukken van Brian verdwijnen in de restafvalcontainer in het zoekenhuis. Helen mist iets in haar relatie tussen haar en Werner, dit schrijft ze in haar brieven aan haar overleden moeder. Ze blijft toch bij hem omdat ze weet hoe erg het is voor haar kinderen. Toch laat ze hem uiteindelijk op dezelfde manier verdwijnen zoals ze dat ook bij Brian had gedaan.
Ralf
Ralf is een kleine straatcrimineel, zelf is hij geen groot probleem, zijn moeder wil hem wel helpen. Maar door verkeerde vrienden zoals Brian en Micky gaat het toch fout. Hierdoor wordt hij een meeloper, hij neemt sara mee naar Engeland om een moordaanslag te voorkomen.
Het perspectief
Het perspectief in het boek ligt bij 2 personen, namelijk bij Helen en bij Ralf. Het wordt verteld in de derde persoon. Deze wisseling heeft in mijn ogen te maken met cliffhangers die er na elk hoofdstuk komen. Er wordt hierdoor dus spanning opgewekt. De brieven in het boek worden door Helen geschreven.
De tijd
In het begin van het boek wordt een brief geschreven, het hoofdstuk hierna is 3 weken eerder dan het schrijven van deze brief. Het laatste hoofdstuk is geschreven een half jaar na de verdwijning van Brian. Dit is in april, het boek bestaat dus ongeveer 7 maanden. het zou in de 21ste eeuw kunnen zijn gebeurd door de technologie in het boek.
De chronologie
In het verhaal komen een aantal flashbacks voor, doordat het verhaal uit de ogen van 2 personen is, is het verhaal niet op chronologische volgorde, ook de brieven die in het boek staan geschreven vertellen meestal iets over een toekomstige gebeurtenis in het verhaal.
Het eind van het boek
het verhaal wordt beïndigd met een brief aan lieve mama. Hierin geeft Helen aan dat ze iets vreselijks heeft gedaan. Ze geeft hierin ook aan dat het de enige mogelijkheid was om geen ellende voor haar kinderen te bezorgen. Ook verteld ze dat op dit moment nog niemand het weet, maar dat ze dit in de toekomst misschien wel gaat vertellen.
Recensie en analyse + samenvatting
http://www.vrouwenthrillers.nl/index.php?page=boekopisbn&isbn=9789044628791
VrouwenThrillers.nl (Wendyw) op 18 april 2015:
Helen en Werner hebben het helemaal voor elkaar. Allebei een goede baan, een mooi huis en drie gezonde kinderen. Wel kinderen die aan het puberen zijn, dus de nodige strubbelingen zijn aanwezig, maar over het algemeen hebben ze geen klagen. Tot die ene avond. Als Werner de bewuste avond alleen thuis is wordt hij overvallen. Helen, die naar de sportschool was, komt onverwachts eerder thuis. En dan gaat er iets vreselijks mis.
'Het geluid kwam uit de slaapkamer, die helemaal achteraan lag.'
Bij een gevestigde, succesvolle auteur als Esther Verhoef liggen de verwachtingen van de lezer, bij het verschijnen van een nieuw boek, over het algemeen hoog. Haar vorige thriller De kraamhulp was een bestseller en de vraag is dan natuurlijk, kan Lieve mama dit succes evenaren of zelfs overstijgen. Wat mij als eerste opvalt bij dit boek is de intrigerende cover. Super mooi vorm gegeven, een goede aantrekkingskracht, het zich graag laat oppakken in de boekhandel.
Het verhaal speelt zich af in iets meer dan een week tijd. Twee verhaallijnen, beide verteld vanuit de derde persoon, laten zich goed onderscheiden van elkaar. Personages die prima zijn uitgewerkt. Als eerste is er een brief te lezen. Een brief van Helen aan haar overleden moeder. Brieven die we vaker tegen zullen komen in het boek en die later ook voor nodige duidelijkheid zullen zorgen.
'Vaak lukt het mij te geloven dat ik slechts een klein probleem heb. Een kwestie die je even een rotgevoel geeft, maar waarvan je weet dat er een einde aan komt.'
Lieve mama begint met een lichte, deinende spanning die tergend langzaam wordt opgebouwd. Een kleine aanloop is nodig voordat het verhaal boeiend wordt. Door de auteur worden sporen uitgezet en als lezer wordt je gedwongen deze te volgen. Regelmatig dacht ik op het goede spoor te zitten tot er door de auteur een draai aan het verhaal werd gegeven en moest ik weer een ander spoor volgen. Ik voelde me als lezer meerdere malen voor de gek gehouden. Deze wendingen in het verhaal geven het verhaal de kracht en toch nog die zenuwslopende spanning mee waar je op zit te wachten. Ze maken het gemis aan spanning in het begin van het verhaal ruimschoots goed. Gevolgd door een fantastische ontknoping wordt het verhaal op correcte wijze afgesloten. Heeft de auteur met dit boek De kraamhulp overtroffen? Nee, wat mij betreft niet. Maar met de nauwkeurige wijze van constructie zal Lieve mama zeker het succes van De kraamhulp kunnen evenaren. Wederom een prima thriller waarin de auteur venijnige sporen heeft uitgezet die uiteindelijk voor zenuwslopende spanning zorgen.
Mening van de schrijver
Inhoudelijke informatie over het werk
Literaire argumenten
Eigen mening over het boek
Mijn mening over het boek is dat de schrijver erin is geslaagd om een spannende thriller te maken waarbij ze de schrijver meerdere malen om het verkeerde spoor zet. Ik vond dit boek veel leuker om te lezen dan alle andere boeken die ik heb gelezen, omdat hierin meer spanning zat dan in de rest. Het einde is spannend en verassend, ik zou dit boek iedereen aan kunnen raden omdat de schrijfstijl erg makkelijk te lezen is.
Boeken Havo 5 Mevr. Musters
Boek 7 - Paaz, Myrthe van der Meer
Paaz opdracht lezen voor de lijst niveau 3
Opdracht A
Op de voorkant van PAAZ staat ‘psychiatrische roman’.
- Speelde die aanduiding een rol bij je keuze voor het boek.
Nee dit speelde geen rol, ik heb het boek gekozen omdat deze bij de aanraders van Mevr. Musters stond. Daarna ben ik een korte samenvatting gaan zoeken en het onderwerp sprak me erg aan, ik heb niet echt gelet op ‘psychiatrische roman’.
- Wat verwachtte je daardoor van het boek?
Ik denk dat ik hierbij op de vorige vraag ja zou hebben moeten geantwoord om deze goed te beantwoorden. Maar als ik dit zou hebben gelezen dan zou ik denken dat het over een persoon gaat die in zijn hoofd in de knoop zit en waarbij hij/zij zou gaan zoeken naar een oplossing.
- Kwam die verwachting uit? Leg je antwoord uit.
Deels wel en deels niet, in het begin van het verhaal was Emma er zeker van dat ze helemaal niet gek was dus hierbij leek ze niet in de knoop, ze dacht dat iedereen suïcidale gedachten had. hierna begrijpt ze wel dat er iets mis is waardoor ze toch besluit om een oplossing te vinden, omdat ze weet waar haar gedachtes vandaan komen.
Opdracht B
- Paaz wordt in recensies getypeerd als psychologische roman, autobiografische roman, chicklit en psychiatrische roman. Zoek de kenmerken van de eerste drie genoemde genres op, bijvoorbeeld in basisboek literatuur. Noteer die kenmerken in de tweede kolom van de tabel hieronder.
- Myrthe van der Meer heeft ‘psychiatrische roman’ zelf bedacht. Wat zijn de kenmerken van een psychiatrische roman naar jouw idee? Noteer die bij kenmerken in de onderste rij van de tabel hieronder.
- Noteer in de 3e kolom bij elk genoemd gerne waarom PAAZ tot genre behoort. Licht toe met voorbeelden uit het boek.
- Noteer in de vierde kolom waarom PAAZ niet tot het genoemde genre behoort. Licht toe met voorbeelden uit het boek.
- Noteer in de vijfde kolom welke genreaanduiding volgens jou het beste past bij het boek (nr 1) tot het minste past (Nr 4). Beargumeer de rangorde kort en krachtig
|
Genre
|
Kenmerken
|
+
|
-
|
Rangorde
|
|
Psychologische roman
|
Er wordt extra de nadruk gelegd op het innerlijk van de karakters, motieven, omstandigheden en innerlijke handelingen en gedachten die ontstaan. Het verteld niet alleen de gebeurtenis maar ook waarom deze tot stand is gekomen
|
Dit genre past er goed bij omdat bij elke gebeurtenis die Emma uitvoert een reden zit. Als voorbeeld hiervan kijk in naar haar therapeuten, Emma snapt wat deze therapeuten willen en speelt daarom met hen mee zodat zij tevreden zullen zijn.
|
Doordat je alles vanuit Emma ziet zit er alleen diepte in haar karakter en geen diepte in de andere karakters in het verhaal waardoor je dus niet weet wat zij over de situatie werkelijk denken, en hierdoor weet je dus ook niet waarom zij sommige keuzes maken.
|
2
|
|
Autobiografische roman
|
Een beschrijving van een persoon zijn eigen levensloop
|
De schrijfster van het boek heeft zelf ook in een soort PAAZ gezeten. Daarom zou je dit genre eraan kunnen koppelen
|
Het verhaal is nog steeds fictie dus hoeft het niet daadwerkelijk echt te zijn. Ook zie je alleen de tijd van haar in de PAAZ en dus nauwelijks iets van wat ervoor of erna gebeurd.
|
3
|
|
chicklit
|
Een roman voor jongen vrouwen, romantische fictieliteratuur
|
Het boek lijkt in mijn ogen ook geschreven te zijn voor jonge vrouwen. Omdat het boek je aan het denken zet en omdat het een interessant boek is om voor jongen vrouwen te lezen
|
Dit boek past niet bij het gerne chicklit omdat het verhaal niet romantisch verteld word, het is niet een droomverhaal waar elk meisje wel in werkelijkheid de hoofdrol wel in zou willen spelen. Het wordt verteld zoals een psychiatrische inrichting is en het word niet leuker en mooier gemaakt.
|
4
|
|
Psychiatrische roman
|
Boeken die te maken hebben met persoonlijke stoornissen zoals eetstoornissen of mentale stoornissen, maar geen informatieve boeken. Het belangrijkste doel van dit soort boeken is informatie geven over een onderwerp en de lezer aan het denken zetten over het probleem
|
Het verhaal gaat over een meisje met mentale stoornissen namelijk suïcide gedachte. Voor haar is het een zoektocht om de ‘uitgang’ van de PAAZ te vinden om gewoon weer normaal te worden.
|
Hierbij zou ik niets kunnen vinden over waarom het boek hier niet bij zou passen. Het staat niet voor niets op het hele internet aangeschreven als de beste psychiatrische roman.
|
1
|
Argumentatie rangorde:
Het is niet voor niets dat Myrthe ervoor heeft gekozen om een psychiatrische roman te kenmerken aan haar boek, daarna vind ik de psychologische roman er het best bij passen omdat deze het meest overeen komt met een psychiatrische roman. Daarna de autobiografie omdat je wel veel te weten komt over het leven van Emma. En als laatste Chicklit omdat ik vind dat deze niet bij het boek past, bij een chicklit zou ik eerder een boek kiezen zoals The Notebook enz.
Opdracht C
Je hebt nu een tijdje nagedacht over genres, in verband met het boek PAAZ.
- Zou je beoordeling van het boek anders zijn geweest als er ‘chicklit’ op de voorkant had gestaan? Wat zegt dat over het nut van genre-indeling? Denk je dat 1 genre recht kan doen aan een boek?
Wanneer er chicklit zou hebben gestaan dan zou ik zeker anders naar het boek hebben gekeken, ik zou hebben verwacht dat het boek meer bedoeld was als amusement boek terwijl ik nu meer vind dat het boek bedoeld is om mensen aan het denken te laten zetten. Het nut van genre-indeling is dus ontzettend belangrijk. Want wanneer je bij dit boek bijvoorbeeld ‘Thriller’ had gezet dan zouden mensen teleurgesteld zijn na het lezen van het boek omdat er totaal geen spanning in zat. Of wanneer er ‘chicklit’ op de cover zou staan, want dan zouden mensen teleurgesteld zijn dat er geen romantiek in voor kom. Ik ben er overtuigt van dat je niet één genre kan koppelen aan een boek. Daarom ben ik van uiteindelijke mening dat een combinatie van de 4 genres die boven in het schema staan het boek het allerbeste beschrijven.
Ik heb voor deze opdracht gekozen omdat:
De andere opdrachten van de wikiwijs me bij dit boek niet echt aanspraken. Daarom vond ik het interessant op een opdracht te doen. Dit leek mij de leukste opdracht omdat ik niet wist dat het genre zo ‘bijzonder’ was en ik hier daarom meer over te weten wilde komen.
Boek 8 - Up, Myrthe van der Meer
Hallo The House of Books,
Het boek wat u heeft uitgebracht 3 jaar geleden knaagt nog steeds aan me. En nadat ik contact heb gehad met Myrthe waren we het er beide mee eens dat er een gevolg MOEST komen. Vandaar dat ik u nu schrijf, met een ontzettend leuke mededeling.
Laat ik me eerst even voorstellen, ik ben Mandy Ploegmakers en ik schrijf u met de mededeling dat ik als beginnend schrijver (samen met Myrthe) een gevolg heb geschreven over het bekende boek ‘PAAZ’. Logischer wijze gaat dit boek verder waar het vorige boek is geëindigd.
Myrthe en ik begonnen met denken over een nieuwe titel voor het boek. PAAZ typeerde natuurlijk de locatie van Emma, en daarom hebben wij besloten om nog steeds een titel in deze trend te zoeken, namelijk UP. Up staat voor Urgente Psychiatrie, dit is de nieuwe afdeling, en zo benoemen patiënten het. Tevens heeft het te maken met Emma’s nieuwe diagnose met ups en downs.
Het boek zal vooral gaan over het omgaan met de nieuwe diagnose en de zoektocht naar haarzelf, Emma word namelijk opnieuw opgenomen in de PAAZ. Er komen in het boek oude bekenden voorbij maar ook nieuwe mensen waardoor het verhaal meer diepte krijgt. Emma is weer terug bij af, ze krijgt geen vrijheden en gaat weer door met puzzelen. Door de nieuwe patiënten zal er meer gebeuren in het verhaal, dit zal dus anders worden dan bij de flat-characters uit PAAZ. Je kunt het thema van het boek dus ook vergelijken met het boek PAAZ. Myrthe en ik hebben besloten dat het thema de psychische afwijking zal worden. Ook omdat dit een maatschappelijk probleem is op dit moment in de Nederlandse samenleving waardoor het boek een breder leespubliek krijgt. Over publiek gesproken zullen alle mensen die PAAZ hebben gelezen dit boek ook willen lezen en verder komt er steeds meer aandacht voor mentale afwijkingen waardoor het boek interessanter word voor zowel jeugd als ouderen. Wij hebben besloten dat het boek net zoals PAAZ op niveau 2 zou blijven omdat dit voor de meeste lezers het prettigst is. De hoofdstuk indeling zal hetzelfde blijven, korte hoofdstukjes. Verder zal Emma een ik vertelster zijn in de o.t.t. die verslag doet over haar 2e periode in de PAAZ. En als klapper op de vuurpijl van dit alles hebben Myrthe en ik ervoor gekozen om ook nog een ontzettend goed lied te koppelen aan dit boek, namelijk The sound of silence van Paul Simon en Art garfunkel.
Omdat ik graag uw aandacht wil houden voor het nieuwe boek heb ik besloten het eind nog heel eventjes geheim te houden. Zodat u zelf kan beslissen als echte lezer of u er aan toe bent om een vervolg te publiceren van de bekendste Nederlandse psychiatrische roman genaamd PAAZ. Wel kan ik vast zeggen dat deze open zal zijn zodat we misschien in de toekomst wel een trilogie kunnen maken.
Ik hoor graag snel van u,
Mandy Ploegmakers.
Boek 9 - Zeven soorten honger, Renate Dorrestein
Juryrapport 7 soorten honger
|
De voorwaarden van een goed boek
|
Cijfer
|
Toelichting cijfer met terugkoppeling gelezen boek
|
|
Het boek moet een verassend einde hebben.
|
6,5
|
Het boek had in mijn ogen niet zo’n verrassend einde, omdat je uit de vernadering van de hoofdpersoon al kon zien dat zij niet meer tevreden was met het William Benting instituut en daarom was het dus ook niet verrassend dat zij besloot het te verkopen.
|
|
De titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven
|
9,5
|
De titel ‘Zeven soorten honger’ komt vaak terug in het verhaal en hierbij word uitgelegd wat deze zeven soorten honger inhouden en dat deze ontzettend van belang zijn om deze te verdoezelen in het instituut door geur, beeld en spraak over en met eten zoveel mogelijk weg te houden van de cliënten.
|
|
De hoofdpersoon moet een verandering doorlopen in het verhaal. Omdat het hierdoor voor de lezer interessant is om te blijven lezen en omdat door de verandering mensen zich vaak kunnen plaatsen in de persoon.
|
9
|
De hoofdpersoon, Nadine, heeft zeker een verandering doorgemaakt in het boek, van verliefd zijn op haar werk en instituut naar het ‘op willen geven’ van wat zij en haar man hebben opgebouwd. Je ziet in het verhaal dat ze steeds meer geïrriteerd raak aan mensen in het instituut
|
|
Het verhaal mag niet fictie zijn, hierdoor word het verhaal geloofwaardig en voelen lezen alsof ze het verhaal meemaken waardoor zij niet kunnen stoppen met lezen.
|
9,5
|
Het verhaal is zeker niet fictie doordat er echt afval klinieken bestaan in de wereld. Maar toch is dit wel een uiterst geval van een afval kliniek waarbij mensen bijvoorbeeld een jaarsalaris als borg betalen en deze terug krijgen als ze binnen de tijd hun streefdoel behaald hebben. Toch maakt dit het nou juist nog interessanter en ook is het verhaal niet fictie doordat het de Nederlandse maatschappij aanspreek met het verhaal over het meisje met een eetstoornis wat het tegenovergestelde is van de rest van de mannen in de kliniek.
|
|
Het taalgebruik moet beeldend zijn. Zodat mensen de situatie begrijpen en elke lezer een gelijk beeld krijgt van de situatie maar nogsteeds zelf zijn fantasie kan gebruiken.
|
9
|
Er word veel gebruik gemaakt in het boek van beeldend taalgebruik, zoals bijvoorbeeld over die cliënten. Deze worden beschreven als dikke mannen die hun veters niet meer kunnen strikken. Maar ook de locaties worden nauw beschreven zoals hoe de sauna eruit ziet tot aan de eetzaal. Ook krijg je een beeld van alle mensen in het verhaal doordat er bijvoorbeeld haarkleur en lichaamsbouw beschreven word.
|
|
Er moet spanning in elk hoofdstuk van het verhaal zitten, dus een soort cliff-hanger waardoor mensen niet kunnen stoppen met lezen
|
4
|
De spanning miste ik ontzettend bij dit boek. Daarom was hij soms ook erg vervelend om te lezen. In het verhaal werd er nauwelijks spanning opgebouwd. Ik begrijp niet dat de schrijver niet meer spanning heeft gemaakt in het verhaal. Het was gewoon een verhaal over hoe Nadine haar leven eruit zag maar hier kwam niet veel spanning in voor.
|
Ik zal maar meteen met de deur in hus vallen, Nederland kent betere boeken en daarom is dit niet het beste Nederlandstalige boek in mijn ogen. Daarmee wil ik niet zeggen dat het geen goed boek is. Maar door het missen van de spanning in het verhaal laat het een hoop punten vallen waardoor het boek toch niet interessant blijft om te lezen. Verder is het verhaal briljant bedacht en zou het dus zeker beter geschreven kunnen zijn. Wanneer er meer opmerkelijke dingen zouden gebeuren.
Boek 10 - Magnus, Arjen Lubach
Goed van begin tot eind!
Wanneer Merlijn Kaiser te horen krijgt via een telefoontje dat er uitermate hoge bedragen worden afgehaald van zijn creditcard in Zweden reageert hij ontzettend kalm en verteld de man die hem opbelt dat dit zijn uitgaven zijn. Nadat zijn relatie met zijn vriendin Caro over is en Merlijn niet precies weet wat hij met zijn leven wil gaan doen besluit hij om naar Zweden te gaan om te gaan kijken wie de persoon is die al een jaar naar restaurants, pretparken en hotels gaat in Stockholm.
Arjen Lubach, de bekende presentator van het satirische programma ‘Zondag met Lubach’, beloofde al veel met zijn vorige 2 romans. En doet er nog een schepje bovenop bij zijn allernieuwste boek ‘Magnus’.
“Soms ben ik in mijn eigen huis. Dan zit ik thuis op mijn bank en dan denk ik: ik wil naar huis". Dit is de zin op de eerste pagina van het boek en is zeker een zin die in het hele boek als gedachte terug komt. Merlijn is constant aan het zoeken naar zichzelf en waar hij naartoe wil. Hij is geen persoon die bij de pakken neer gaat zitten en wil steeds maar weer een stapje hoger, verder of beter worden. Daarom valt er veel te zien van Lubach als persoon in het boek, want niet alleen hebben Merlijn en Arjen het steeds maar goed willen presteren gemeen. Ook hebben beide een studie Zweeds gedaan. Ook zijn beide in Groningen geboren en allebei later verhuis naar Amsterdam om daar carrière te gaan maken.
Verder spelen er ook twee vrouwen een rol in het verhaal, de een is een jeugdliefde die hij maar niet uit zijn hoofd krijgt. Terwijl de andere een nieuwe liefde is (die eigenlijk veelste jong voor Merlijn is.
Het verhaal heeft veel diepgang en het blijft nooit saai. Wanneer je denkt dat je het eind hebt gehad van het boek en dat de ‘spanning’ langzaam af aan het lopen is komt er ineens weer een nieuw schokkend feit bij. Net zoals bij het boek ‘Het gouden ei’ passen uiteindelijk alle puzzelstukjes in elkaar tot een grote puzzel en dat maakt het een ontzettend goed boek voor zowel jong en oud. Het boek haalt ontzettend veel aspecten bij elkaar zoals een man die op zoek is naar zichzelf maar ook naar de dader van een misdaad terwijl de liefde een ontzettend grote rol speelt. En doordat het zoveel variatie heeft is het voor iedereen een ‘must read’!
Overige opdrachten
Afsluitende opdracht Havo 4 - Leesautobiografie
Natuurlijk heb ik net als iedereen in havo 4 in totaal 6 boeken gelezen. Zoals je aan mijn boekkeuzes kan zien zit er geen volgorde in qua niveau. Als ik eerlijk ben heb ik hier niet echt een reden voor. Zoals ik me herinner heeft Van Dartel mijn klas nooit verteld dat dit de bedoeling was. Maar hoe heb ik dan wel mijn boeken uitgekozen? Ik heb vooral gekeken naar boeken die mij leuk leken of boeken die mij aan werden geraden door mijn moeder of zus. Ik begon natuurlijk met Het gouden ei, net zoals bijna elke leerling in havo 4 omdat deze makkelijk te lezen is. Daarna heb ik De kleine blonde dood gelezen, deze was anders dan dat ik mij in eerste instantie had verwacht, in mijn ogen was dit boek veelte langdradig, daarnaast was het thema van het boek ook helemaal niets voor mij. Na de kleine blonde dood heb ik ervoor gekozen om Roxy te lezen omdat Sanne mij deze aanraadde. Nadat ik Roxy uit had ben ik lieveling gaan lezen omdat mama dit een leuk boek vond en dacht dat ik dit ook leuk zou vinden (waar ze ook gelijk in heeft gehad). Daarna heb ik de laatkomer gelezen omdat dit boek net zoals het gouden ei dun was en ik al van een aantal klasgenoten had gehoord dat deze makkelijk uit te lezen was. Als laatste heb ik Lieve mama gelezen omdat ik dit jaar nog geen thriller had gelezen en Kelly deze thuis ook aan het lezen was. Deze thriller beviel me het meest van de boeken omdat ik toch de spanning in een verhaal erg belangrijk vind, wat sommige van mijn gelezen boeken totaal niet hadden.
Zoals ik ook in mijn verslagen schrijf zou ik sommige boeken sneller aanraden dan andere. Als ik nog een keer de keuze zou mogen maken in boeken die ik zou moeten lezen dan had ik hier beter over na gedacht. Want het boek van Bouwdewijn Büch past helemaal niet bij mij, terwijl ik hier toen niet over na had gedacht. En ook zou ik meer boeken hebben gekozen als het Gouden ei. Omdat dit boek spannend was, maar niet werd beschouwd als thriller.
Ik vond het erg moeilijk om tijd te maken om alle boeken te lezen, uiteindelijk is het mij toch gelukt om de 6 boeken in havo 4 te hebben gelezen. Soms viel het erg tegen om een boek te lezen omdat ik hier op dat moment geen tijd voor had. Verder viel het daadwerkelijke lezen erg mee, behalve bij de kleine blonde dood, omdat ik hier niet doorheen kwam. Ik had geen moeite met moeilijke woorden in de boeken die ik gelezen heb, wel kon ik merken dat boeken op verschillende niveaus waren geschreven. Hoe ik het beste dit verschil zou omschrijven is dat sommige boeken ‘huisvrouw’ boeken zijn, hiermee wil ik zeggen dat het boeken zijn die veel vrouwen lezen om te amuseren, vooral in hun strandstoel op vakantie. Terwijl andere boeken een betere verhaallijn hadden waarbij je echt na kon denken over het boek, en dus op een hoger niveau waren geschreven.
Ik wil me volgend jaar meer gaan richten op het genre wat ik erg leuk vind waardoor het mij ook makkelijker wordt om de boeken uit te lezen. Ik denk dat ik boeken het leukst vind waar veel spanning in zit, zoals bij het gouden ei en Lieve mama. Ik wil er ook voor zorgen dat ik dit jaar een niveau 4 boek heb gelezen omdat ik dit in havo 4 nog niet heb gedaan. Voor de rest hou ik het denk ik het liefst bij niveau 2 boeken omdat deze gemakkelijk uit te lezen zijn. Ook ga ik rekening houden met de schrijvers en of ik al ooit wat van de schrijvers heb gehoord of gelezen, zodat ik daarvan al kan weten of het boek mij zal bevallen. Wel ben ik nog steeds van mening dat ik geen boeken ga kiezen op basis van dat ik een stijging moet hebben in het aantal boeken wat ik heb gelezen. Maar ik zorg ervoor dat ik eind havo 4 al weet welke 4 boeken ik ga lezen in havo 5 waardoor ik hierbij de volgorde kan bepalen waardoor het toch zo is dat ik verbetering heb gemaakt in het niveau. Wanneer ik alleen op stijging van niveau zou letten zal het lezen heel moeizaam gaan omdat ik al niet zo’n boekenwurm ben, en al helemaal niet wanneer ik een boek aan het lezen ben waar ik niets van begrijp en waarvan het onderwerp mij niet interesseert.
Afsluitende opdracht Havo 4 - Rode draad
In mijn boekenkeuzen is er niet een duidelijke rode draad, de thema’s van de boeken verschillen erg met elkaar waardoor ik hier geen duidelijk antwoord op kan geven. Ten eerste had ik een erg spannend boek gelezen wat me erg aansprak, daarna een boek met het thema oorlog, dit boek was totaal niets voor mij waardoor ik over dit boek heel lang heb gedaan om deze uit te lezen als derde las ik Roxy in eerste instantie gaat dit verhaal over de dood van een geliefde waarna het verhaal snel over gaat in een vrouw die ontzettend erg in de knoop zit met haarzelf. Wel was het boek niet spannend en er gebeurde in mijn ogen niet veel in het verhaal. Daarna heb ik het boek Lieveling gelezen van Kim van Kooten dit boek vond ik ontzettend goed, vooral het perspectief van dit boek is briljant. Na Lieveling heb ik de laatkomer gelezen over een man die kerngezond is maar doet alsof hij er niets meer van snapt, zeker een aanrader in mijn ogen om als boek te lezen. And last but not least Lieve mama, de thriller van de zes. Omdat Thrillers toch denk ik mijn favoriete genre is vond ik deze ook het leukst om te lezen.
Wat mijn boeken als overeenkomst hebben is denk ik toch de ‘zieke’ verhalen die beschreven worden, zoals levend begraven, mishandeling van een meisje (wat heel luchtig word verteld), een man die doet alsof hij gek is maar blijkt kerngezond te zijn, en een vrouw die delen van een lijk dropt bij haar werk.
Persoonlijk vind ik dit ook de allerbeste type boeken, zo’n boeken waarvan je denkt, welke zieken geest heeft dit kunnen bedenken.
Eigenlijk hebben al mijn boeken een gesloten eind behalve Roxy en de kleine blonde dood. Ik vind een gesloten einde eigenlijk geen goede benaming, omdat je bij bijna geen een boek weet hoe het hele leven van de persoon verder gaat nadat het boek is afgelopen. Verder vind ik gesloten eindes wel fijner om te lezen omdat ik het erg moeilijk vind om een boek te eindigen waarna er nogsteeds vragen in je hoofd zitten.
Lieve mama eindigde met een brief, want ik een mooi einde vond. Eigenlijk als ik er nu op terug kijk waren alle gesloten eindes ontzettend goed, zoals hoe désiré eindelijk ontmaskert word en dat Puck eindelijk haar verhaal verteld, of dat je eindelijk weet hoe Saksia dood is gegaan.
De twee open eindes vond ik erg slap. Het waren beide geen spannende open eindes die je echt aan het vragen maakte en daarom vond ik deze twee boeken denk ik ook het minst leuk, omdat het einde je het meest bij blijft.
Ik heb ook gemerkt dat ik het erg interessant vond als er in het boek een moord was gepleegd of er iemand dood ging zoals in elk boek wat ik gelezen heb. Misschien heb ik hier wel op gelet toen ik de boeken uitkoos, maar dit heb ik niet bewust gedaan.
Waar ik aan dacht bij de term: 'Rode draad'.
Slot
Zo dat was het dan weer, mijn leeslogboek van de afgelopen twee jaar. Ik denk dat ik na de middelbare school geen Nederlands leesboek meer zal aanraken totdat ik mijn AOW krijg. Dit betekent niet meer dat ik niet zal lezen, maar ik denk dat mijn engelstalige opleiding het leuker zal vinden wanneer ik Engelse boeken ga lezen. En ik trouwens ook.
