Boek 9 - Zeven soorten honger, Renate Dorrestein

Juryrapport 7 soorten honger

 

De voorwaarden van een goed boek

Cijfer

Toelichting cijfer met terugkoppeling gelezen boek

Het boek moet een verassend einde hebben.

6,5

Het boek had in mijn ogen niet zo’n verrassend einde, omdat je uit de vernadering van de hoofdpersoon al kon zien dat zij niet meer tevreden was met het William Benting instituut en daarom was het dus ook niet verrassend dat zij besloot het te verkopen.

De titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven

9,5

De titel ‘Zeven soorten honger’ komt vaak terug in het verhaal en hierbij word uitgelegd wat deze zeven soorten honger inhouden en dat deze ontzettend van belang zijn om deze te verdoezelen in het instituut door geur, beeld en spraak  over en met eten zoveel mogelijk weg te houden van de cliënten.

De hoofdpersoon moet een verandering doorlopen in het verhaal. Omdat het hierdoor voor de lezer interessant is om te blijven lezen en omdat door de verandering mensen zich vaak kunnen plaatsen in de persoon.

 

9

De hoofdpersoon, Nadine, heeft zeker een verandering doorgemaakt in het boek, van verliefd zijn op haar werk en instituut naar het ‘op willen geven’ van wat zij en haar man hebben opgebouwd. Je ziet in het verhaal dat ze steeds meer geïrriteerd raak aan mensen in het instituut

Het verhaal mag niet fictie zijn, hierdoor word het verhaal geloofwaardig en voelen lezen alsof ze het verhaal meemaken waardoor zij niet kunnen stoppen met lezen.

 

9,5

Het verhaal is zeker niet fictie doordat er echt afval klinieken bestaan in de wereld. Maar toch is dit wel een uiterst geval van een afval kliniek waarbij mensen bijvoorbeeld een jaarsalaris als borg betalen en deze terug krijgen als ze binnen de tijd hun streefdoel behaald hebben. Toch maakt dit het nou juist nog interessanter en ook is het verhaal niet fictie doordat het de Nederlandse maatschappij aanspreek met het verhaal over het meisje met een eetstoornis wat het tegenovergestelde is van de rest van de mannen in de kliniek.

Het taalgebruik moet beeldend zijn. Zodat mensen de situatie begrijpen en elke lezer een gelijk beeld krijgt van de situatie maar nogsteeds zelf zijn fantasie kan gebruiken.

 

9

Er word veel gebruik gemaakt in het boek van beeldend taalgebruik, zoals bijvoorbeeld over die cliënten. Deze worden beschreven als dikke mannen die hun veters niet meer kunnen strikken. Maar ook de locaties worden nauw beschreven zoals hoe de sauna eruit ziet tot aan de eetzaal. Ook krijg je een beeld van alle mensen in het verhaal doordat er bijvoorbeeld haarkleur en lichaamsbouw beschreven word.

Er moet spanning in elk hoofdstuk van het verhaal zitten, dus een soort cliff-hanger waardoor mensen niet kunnen stoppen met lezen

4

De spanning miste ik ontzettend bij dit boek. Daarom was hij soms ook erg vervelend om te lezen. In het verhaal werd er nauwelijks spanning opgebouwd. Ik begrijp niet dat de schrijver niet meer spanning heeft gemaakt in het verhaal. Het was gewoon een verhaal over hoe Nadine haar leven eruit zag maar hier kwam niet veel spanning in voor.

 

 

Ik zal maar meteen met de deur in hus vallen, Nederland kent betere boeken en daarom is dit niet het beste Nederlandstalige boek in mijn ogen. Daarmee wil ik niet zeggen dat het geen goed boek is. Maar door het missen van de spanning in het verhaal laat het een hoop punten vallen waardoor het boek toch niet interessant blijft om te lezen. Verder is het verhaal briljant bedacht en zou het dus zeker beter geschreven kunnen zijn. Wanneer er meer opmerkelijke dingen zouden gebeuren.