Algemeen
Instructie
Hoe moet je leeslogboek eruit zien?
Je leest in havo 4 in totaal zes boeken. Bij elk boek moet je je leeslogboek updaten. Maak de opdracht in Wikiwijs en niet via een bestand als bijlage!
Bij elk gelezen boek moet er een reflectie terug te vinden zijn in je leeslogboek. Hiervoor moet je de volgende stappen doorlopen:
1. Geef op het tabblad 'boekenoverzicht' een volledig overzicht van de gelezen boeken. Zo kun je in één oogopslag zien welke boeken je gelezen hebt. Noteer van elk boek: de titel, de auteur, het niveau van het boek en het aantal sterren dat je het boek zou geven. Hierbij geldt dat 5 sterren maximaal is.
2. Voor elk boek gebruik je vervolgens een tabblad waar je een verwerkingsopdracht maakt bij het gelezen boek. De opdrachten waar je uit kunt kiezen, vind je bij het tabblad 'opdrachten'. Je mag hierbij natuurlijk werken met afbeeldingen als je wilt!
3. Aan het einde van het schooljaar ontvang je van je docent nog overige opdrachten die je bij het tabblad 'overige opdrachten' moet uitvoeren.
Word je beoordeeld?
Je docent zal aangeven wanneer zij de leeslogboeken gaat bekijken. Als je ervoor zorgt dat je op dit moment 'helemaal bij bent' met updaten, kan je docent je feedback geven. Je krijgt geen tussentijdse beoordeling. Pas aan het einde van havo 5, net voor je mondeling literatuur, zal je van je docent een eindscore krijgen voor je leeslogboek. Hierbij wordt gelet op volledigheid, kwaliteit en ontwikkeling.
Verwerkingsopdrachten
In je leeslogboek is het van belang dat je bij elk gelezen boek vooral aangeeft wat je ervan vond en waarom. Je kunt hierbij kiezen uit een aantal vaste opdrachten of je maakt een eigen verslag waarin de voor jou belangrijkste informatie is opgenomen.
Neem bij elk boek sowieso op: titel - auteur
Op deze manier is het voor jouzelf en voor je docent direct duidelijk over welk boek het verslag gaat.
Kies voor een eigen verslag, of kies één van de volgende opdrachten om op te nemen in je leeslogboek:
Recensieopdracht
Schrijf een recensie waarin je elementen uit de samenvatting, de analyse, de schrijversinformatie en je eigen mening combineert. Let hierbij op het volgende:
- Je schrijft de recensie voor iemand die het boek niet gelezen heeft. Laat de lezer van de recensie dus eerst kennismaken met het boek. Vertel kort waar het over gaat / neem een stukje uit het boek letterlijk over. Maak de lezer nieuwsgierig naar het verhaal
- Vertel in de kern meer over de analyse en de schrijver. Combineer deze informatie met je eigen mening. Leg dus steeds uit wat jij ergens van vindt.
- In het slot geef je je eindoordeel. Je vertelt wat je uiteindelijk ‘over-all’ van het boek vond. Je geeft een tip aan mogelijke lezers of reageert op de verwachting die je had voordat je ging lezen.
- Je recensie krijgt een passende en pakkende titel. Dat kan een quote zijn uit het boek, het mag al iets zeggen over je eindoordeel. Als het maar origineel is en de aandacht trekt.
- Markeer in je recensie de zinnen / zinsdelen waarin je je eigen mening verwoordt.
Opdracht van Lezen voor de Lijst
Maak de opdrachten die op de site www.lezenvoordelijst.nl horen bij jouw boek. Als er bij jouw boek opdrachten horen op verschillende niveaus, kies dan de opdracht die het beste bij jou past. Neem bij de uitwerking van de opdracht telkens de opdracht over en het bijbehorende antwoord. Geef tot slot kort aan waarom je voor deze opdracht gekozen hebt.
Juryrapport
Je doet alsof het boek dat je hebt gelezen is ingezonden voor een landelijke boekenwedstrijd. Bij deze wedstrijd ben je als jurylid op zoek naar het beste Nederlandstalige boek. Om dit beste boek te kunnen kiezen, moet je eerst bepalen aan welke eisen het moet voldoen. 2 eisen zijn al bekend, namelijk: - het boek moet een verrassend einde hebben EN - de titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven.
Wat ga jij als jurylid op papier zetten:
- Je vult de gegeven eisen aan met 3 eigen eisen waarvan jij vindt dat het beste boek daaraan moet voldoen. Geef ook een korte motivatie / verantwoording bij elke eis: waarom vind je deze eis belangrijk?
- Uiteindelijk heb je een lijst van 5 eisen verzameld die je nu moet gaan koppelen aan het gelezen boek. Dit doe je door bij elke eis een omschrijving te geven van jouw boek. Dus bijvoorbeeld: heeft het boek een verrassend einde? Waarom wel of waarom niet? De antwoorden hoeven niet altijd positief te zijn.
- De laatste stap is bepalen of jouw boek het beste Nederlandstalige boek is. Dit doe je door een conclusie te schrijven bij de 5 eisen. Je geeft een korte samenvatting van jouw bevindingen en komt tot een eindoordeel. Dit eindoordeel hoeft niet altijd positief te zijn!
Brief van de uitgever
Bij deze opdracht kruip je in de huid van de uitgever. Je doet je alsof het boek dat je gelezen hebt, nog niet is uitgegeven.
Stel je voor: je werkt bij een uitgeverij. De schrijver van jouw boek komt binnen met zijn verhaal en vraagt of jij het werk wilt uitgeven. Je bent best enthousiast, maar je ziet nog wel ruimte voor verbeteringen. Je besluit om jouw reactie op papier te zetten en naar de schrijver te sturen.
De opdracht:
- Schrijf een brief aan de schrijver. Je begint natuurlijk met een korte inleiding.
- Vervolgens geef je jouw persoonlijke oordeel over het boek. Het is jouw oordeel, dat betekent dat het zowel positief als negatief kan zijn.
- Daarna ga je aangeven waarom je op dit moment het boek nog niet wilt uitgeven. Je geeft 3 elementen waarvan je vindt dat deze aangepast moeten worden en waarom. Denk bij elementen aan de theorie van verhaalanlyse.
- Als je hebt aangegeven wat je aangepast wilt hebben en waarom, ga je de schrijver advies geven in hoe hij/zij het moet aanpassen. Je hebt hier als uitgever natuurlijk een visie in. Dus: wat zou de schrijver moeten doen om ervoor te zorgen dat je het boek wel uitgeeft.
- Je rondt de brief netjes af.
Brief aan de uitgeverij
Stel je voor: het werk dat je gelezen hebt, heb je zelf geschreven. Je blijkt over bijzonder schrijftalent te beschikken. Het verhaal is nog niet gepubliceerd, maar je wilt graag dat een uitgeverij het uit gaat geven. Je besluit een uitgeverij te schrijven om je verhaal te promoten!
- Je schrijft een brief aan een uitgeverij. Ga eerst eens op zoek naar bestaande uitgeverijen en kies een geschikte uit voor jouw boek.
- Je introduceert jezelf als schrijver en je vertet kort waarom je deze brief schrijft.
- In de kern introduceer je het verhaal. Je geeft informatie over de titel, het thema, het plot en het perspectief.
- Je legt uit voor welk publiek jouw boek geschikt is. Koppel dit aan de niveaus van Lezen voor de Lijst en leg uit waarom dit het geschikte publiek is.
- Rond je brief netjes af.
Boeken
Boekenoverzicht
Boek 1
- Titel: Ma
- Auteur: Hugo Borst
- Niveau: 2
- Sterren: 3,5/5
Boek 2
- Titel: De Reünie
- Auteur: Simone van der Vlugt
- Niveau: 1
- Sterren: 3/5
Boek 3
- Titel: Lieveling
- Auteur: Kim van Kooten
- Niveau: 2
- Sterren: 4/5
Boek 4
- Titel: Komt een vrouw bij de dokter
- Auteur: Kluun
- Niveau: 1
- Sterren: 3/5
Boek 5
- Titel: Red ons, Maria Montanelli
- Auteur: Herman Koch
- Niveau: 2
- Sterren: 2/5
Boek 6
- Titel: PAAZ
- Auteur: Myrthe van der Meer
- Niveau: 2
- Sterren: 2/5
Boek 7
- Titel: Het bittere kruid
- Auteur: Marga Minco
- Niveau: 3
- Sterren: 2,5/5
Boek 8
- Titel: Het gouden ei
- Auteur: Tim Krabbé
- Niveau: 3
- Sterren: 3/5
Boek 9
- Titel: De ijsmakers
- Auteur: Ernest van der Kwast
- Niveau: 2 of 3
- Sterren: 3/5
Boek 10
- Titel: Kinderjaren
- Auteur: Jona Oberski
- Niveau: 2
- Sterren: 2/5
Boek 1
Ma, Hugo Borst 
Recensieopdracht
Stilte.
Het boek, “Ma,” gaat over een vrouw met Alzheimer. Het boek wordt verteld door de ogen van haar zoon, Hugo. In het boek worden er allemaal verschillende gebeurtenissen verteld, die hij allemaal meegemaakt heeft met haar. Je ziet hoe de ziekte de vrouw steeds meer aantast. Je ziet hoeveel dingen ze vergeet, hoe ze steeds meer herinneringen en kennis kwijt raakt. Ook merk je dat haar zoon het moeilijk heeft, hij is ook bang dat hij het later krijgt. Hij wil niet zo lijden als zijn moeder, en neemt wat voorzorgmaatregelen. Het verhaal heeft in een aantal hoofstukken wel een beetje humor, maar precies op de goede momenten. Het is een zeer herkenbaar boek voor mensen die ook iemand kennen met Alzheimer.
"Ma zit hier nu drie weken en elke dag is het raak. Liever zou ik eventjes niet meer gaan.
‘Het is hier verschrikkelijk,’ zegt ze.
Dan zwijgt ze. Ostentatief.
Ik leg mijn hand op haar knie.
Ze wijst naar de bovenkant van haar hoofd en zegt: ‘Je kan beter mijn kop inslaan.’
‘Dan kom ik in de gevangenis, ma.’
‘Dat is waar,’ zegt ze en ze peinst en dat doe ik ook, peinzen. Peinzen over haar hunkering naar een genadeklap."
Er zijn 2 hoofdpersonen, Hugo en zijn moeder (Joke). Het is geschreven vanuit Hugo’s oogpunt, want de persoon die Hugo heet in het boek is ook de schrijver in het echt. Hij heeft het allemaal mee gemaakt. Hugo is een van Joke’s mantelzorgers. Hij bezoekt haar vaak, maar op een gegeven moment kan ze niet meer alleen blijven wonen. Joke gaat naar een verpleeghuis, maar dat betekent niet dat hij haar nu minder gaat zien. Hij denkt zelf ook vaak na over Alzheimer. Omdat meerdere mensen in zijn familie, en nu ook zijn moeder, al met Alzheimer waren geconstateerd, wil hij de ziekte voor zijn. Hij denkt na over een vuurwapen aanschaffen, zodat hij de mensen om hem heen, en hem zelf niet hoeft te laten lijden. Joke is de moeder van Hugo, ze was volgens Hugo altijd een liefdevolle moeder. Ze was slim en had beter kunnen leren, maar was toch naar de huishoudschool gegaan als kind. Nadat haar man was overleden, ging het steeds slechter met haar. Zo kwamen ze er achter dat ze Alzheimer had, en op dit moment zit ze in het verpleeghuis.
Er zijn enkele terugblikken op het verleden, maar geen grote flashbacks. Er worden tijdsprongen tussen de verschillende verhalen heen gemaakt, zodat je niet verveeld raakt en het realistisch blijft, het is tenslotte allemaal echt gebeurt. Er is geen grote spanning, omdat het verschillende verhalen bij elkaar zijn. Het verhaal vindt zich in het begin plaats bij de moeder toen ze nog zelfstandig woonde, en aan het einde in het verpleeghuis.
Hugo Borst is een 54 jarige man die veel schrijft. Hij heeft al redelijk wat boeken geschreven, en schrijft veel columns. Hij is ook groot voetbal fan en kwam op tv met “voetbal international”. Hij heeft 1 zoon en een dementerende moeder, zoals over geschreven is in het boek “Ma”. Er is niet zoveel informatie over deze schrijver te vinden als over andere schrijvers.
Ik vond het een mooi boek, waar veel dingen in naar voren kwamen. Zo kom je meer te weten over Alzheimer, en wat het doet met de mensen zelf, en de familieleden. Door de verschillende verhalen met redelijke tijdsprongen er tussen, wordt het interessant en niet saai. Ook blijft alles zo realistisch. Toen ik het boek begon te lezen had ik niet verwacht dat er allemaal verschillende kleine verhaaltjes zouden zijn, maar dat het 1 groot geheel was. Ook al was dat een verassing, het was niet storend, eerder prettig. Het boek is erg knap geschreven en er is de juiste woordkeuze gebruikt, dat maakt het ook fijn om te lezen. Het is een heftig onderwerp omdat de ziekte in je zit, je kunt het niet zien vanaf de buitenkant, en dat is wat het lastig maakt om te begrijpen. In het boek staat vooral Alzheimer en wat het met je doet erg centraal, omdat ik niet veel boeken ken met dit onderwerp vond ik het leuk om te lezen. Mijn Oma heeft ook alzheimer en alles in dit boek komt erg bekend voor. Het gevecht tegen alzheimer is zwaar, maar helaas kun je er niks tegen doen en moet je afwachten tot het einde daar komt voor de Alzheimer patiënt.
Boek 2
De Reünie, Simone van der Vlugt Brief van de uitgever
Beste mevrouw van der Vlugt,
Ik heb uw boek, De Reünie vandaag uitgelezen. Ik wilde u zo snel mogelijk een reactie geven, daarom dat ik u deze mail stuur. In deze mail zal ik u vertellen wat ik van uw boek vond en wat ik er van verwacht voordat hij uitgegeven kan worden. Dit natuurlijk om de verkoop zo goed mogelijk te laten verlopen en zoveel mogelijk mensen te bereiken!
Als allereerste wil ik u een compliment geven over de gedachte achter het verhaal en hoe u op het idee gekomen bent. Ik vond het erg interessant om te lezen. Ik weet zeker dat meer mensen in Nederland dat gaan vinden. Er zijn wel een aantal verbeter puntjes hier en daar, dat moet ik ook eerlijk toegeven. De verschillende verbeterpuntjes zijn:
- Het einde, het einde zou misschien nog iets beter kunnen. Ik vond het ergens wel voorspelbaar, en misschien zou je het zo kunnen maken dat bijna niemand het zou kunnen raden. Het einde was opzicht best prima, maar maak het iets mysterieuzer en spannender.
- Perspectief, misschien is het leuk om iets met het perspectief te doen. Op dit moment is het alleen maar het ik-perspectief. Misschien is het dan juist leuk om een aantal hoofdstukken vanuit iemand anders perspectief te schrijven.
- Ruimte, misschien is het beter om de ruimtes wat beperkter te houden. Op dit moment zijn veel gebeurtenissen ergens anders, en zo creëer je misschien een te breed beeld voor de lezers. Opzicht kan het aantal ruimtes wel, maar het is misschien beter om het een paar locaties minder te maken.
Ik hoop dat ik u hiermee genoeg geïnformeerd heb, en natuurlijk hoop ik ook snel van u te horen. Ik zie potentie in het boek en wil het graag uitgeven na een aantal veranderingen in het verhaal. U mag me het aangepaste boek terugmailen en dan zal ik er wederom snel naar kijken.
Met vriendelijke groet,
Uitgeverij Ambo Anthos Weesperstraat 105 1018 VN, Amsterdam info@amboanthos.nl
Boek 3
Lieveling, Kim van Kooten Jury rapport
Eisen waaraan het boek moet voldoen:
- Het boek moet een verrassend einde hebben
- De titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven
- De loop van het verhaal moet goed in elkaar steken
- De kaft moet bij het verhaal passen
- Het perspectief moet goed gekozen zijn.
Punt 1: heeft het boek een verrassend einde? Ja, het boek eindigt compleet anders dan je denkt. Je verwacht dat ze klaar zijn met die man, maar uiteindelijk komen ze eigenlijk weer terug. De lezers denken waarschijnlijk dat ze proberen verder te gaan met leven, zonder de man op te brengen. Het verrassende is dus dat ze hem niet alleen opbrengen, maar ook nog eens terugbrengen. Ook is het nog eens een open einde, je kunt zelf dus nog verder fantaseren over hoe het boek nu verder gaat.
Punt 2: De titel past goed bij het verhaal. Het geeft niet te veel weg en is natuurlijk een interessante titel, kort maar krachtig. De titel van het verhaal is ‘Lieveling’. Niemand weet natuurlijk wat het precies betekent, hier kom je pas achter als je het verhaal hebt gelezen. Dit is altijd wel leuk, omdat het dan een beetje een mysterie is. Als je het verhaal hebt gelezen weet je dat ze vooral zingt om tijd te trekken, bijvoorbeeld met het eten. Als ze klaar is moet ze met de man mee, dat wil ze niet.
Punt 3: De loop van het verhaal is een beetje eentonig, maar prima. Er zitten geen flashbacks of iets dergelijke in, het is 1 geheel. Dit maakt dat deel van het verhaal wel een beetje minder interessant dan wanneer je ook flashbacks hebt. Het is niet perse storend, maar dit zou het verhaal wel nog wat leuker maken. Wat wel interessant is, is dat ondanks het verhaal chronologisch is de hoofdstukken dat niet zijn. De hoofdstukken beginnen met de belangrijkste gebeurtenissen en dan wordt het pas uitgelegd.
Punt 4: De kaft is lichtblauw met een wit poëzie plaatje op de kaft. De titel is erg mooi en netjes geschreven. Dit is eigenlijk precies het tegenovergestelde van het verhaal. Ondanks dat vind ik dat de kaft wel goed bij het verhaal past. Het is een beetje kinderlijk gehouden, en dat komt natuurlijk goed overeen met het verhaal zelf. Dit vind ik leuk gedaan.
Punt 5: Het perspectief ligt bij de hoofdpersoon, Puck. Dit betekent dat er een ik-perspectief is. Dit is erg bewust gekozen, een erg slimme keuze. Als puck nog jong is denkt ze heel anders dan de lezers van het verhaal denken, dit betekent dat wij al veel eerder door hebben wat er in het verhaal gebeurt dan puck dat heeft. Je groeit eigenlijk gewoon met haar op, en merkt hoe haar gedachtes en kijk op dingen veranderen. Dit geeft een goed inlevingsvermogen en wekken verschillende vragen bij je op.
De conclusie is dus dat dit niet het beste Nederlandse boek is, maar het is zeker wel een erg goede aanrader. Je moet deze boeken natuurlijk wel kunnen lezen, als je zulke boeken niet aan kan moet je dat natuurlijk niet doen. Het boek is erg interessant en geeft een beeld weer van een situatie waar verschillende meisjes en jongens in zitten maar niet vaak gehoor aan gegeven wordt. Dit is natuurlijk een erg mooi gebaar.
Boek 4
Komt een vrouw bij de dokter, Kluun
Opdracht van LezenVoorDeLijst
| |
Hieronder staan zes meningen van scholieren die Komt een vrouw bij de dokter hebben gelezen. Noteer bij elke uitspraak of je het er wel of niet mee eens bent en licht je mening toe met een argument of een voorbeeld uit het boek.
- Vanaf het begin tot het eind van het boek heb ik me in Stijn kunnen verplaatsen. Zolang Carmen niks van zijn 'foute' gedrag afwist, vond ik dat hij het wel kon maken, want Stijn is een heel goede echtgenoot. In tegenstelling tot andere partners van kankerpatiënten, steunt Stijn zijn vrouw bij alles. En dat Stijn zichzelf daar af en toe iets voor terug wil geven, snap ik dan best. Ik ben het hier niet mee eens. Ik snap dat het voor Stijn natuurlijk ook erg lastig is, zijn vrouw heeft kanker. Maar dit betekent niet dat hij met andere vrouwen naar bed mag. Hij mag haar misschien wel steunen, maar dat praat niks goed voor zijn gedrag. Als hij haar volledig had willen steunen had hij dat niet mogen doen.
- Wat ik erg leuk vind zijn de songteksten die boven de hoofdstukken staan geschreven. Hiermee geeft Kluun het boek een extra emotionele lading. De onbeschreven gevoelens die je hebt, worden met een songtekst verwoord. Hier ben ik het wel mee eens. Muziek is altijd een grote uitlaatklep voor veel mensen. Songteksten en melodieen kunnen iemands gevoelens perfect omzetten in woorden. Dat dit toegevoegd wordt aan het boek maakt het special en eigen.
- Nadat ik het boek gelezen had voelde ik me heel leeg en best wel verdrietig. Kluun krijgt het voor elkaar alle gevoelens die hij, zijn vrouw Carmen en alle andere personages voelen op jou over te brengen. En dan zo realistisch dat alles wat er in het boek gebeurt je echt raakt. Dit had ik ook best wel erg. Hij verwoorde alle dingen erg mooi, dit tot gevolg dat het ergens wel pijnlijk is. Dit raakt je natuurlijk extra hard. Het is altijd een kunst om je lezers mee te trekken in het verhaal, alsof ze een deel van het verhaal zijn. Dit is Kluun goed gelukt.
- Het feit dat de auteur ook zijn vrouw heeft verloren aan kanker, en zo dus in dezelfde situatie zat, maakt voor mij dat ik een enorme bewondering heb voor hem, omdat je toch ook maar sterk in je schoenen moet staat, om dit zo op te schrijven. Ik kan me niet voorstellen hoe zwaar dit geweest moet zijn. Het is natuurlijk altijd erg goed voor het verwerkingsproces als je alles opschijft. Toch lijkt het me erg lastig om je verhaal zo met de wereld te delen. Ik vind het knap dat Kluun dit toch heeft gedaan, en hij ons zo meetrekt daarin.
- Mijn eerste reactie was: meer dan 300 bladzijden! Maar daar denk ik nu veel anders over. Het hadden er voor mij naderhand best 400 of 500 mogen zijn, je komt er zo doorheen. Want het boek leest makkelijk en je kunt het niet weg leggen want er gebeuren op elke bladzijden spannende en emotionele dingen. Hier ben ik het wat minder mee eens. Ookal vond ik het een goed boek, ik denk niet dat die extra bladzijdes het speciaal hadden gemaakt. Ik denk dat het dan te langdradig was geweest, en met details die overbodig zijn. Maar of het nu 300 bladzijdes zijn of 400, ik had het toch wel gelezen.
- Tussendoor in het boek staan steeds kleine blokjes met daarin informatie over iets of iemand waarover in het verhaal wordt verteld. Eerst vond ik dit irritant, dan moest je steeds weer uit het verhaal afwijken om zo'n blokje te lezen, maar later vond ik het leuk hoe Kluun dit heeft opgelost, want als je deze informatie in het verhaal zelf zou geven, zou het snel langdradig worden. Kortom, Kluun heeft het boek geweldig geschreven. Ik ben het hier mee eens! Het gaf wederom een goede toevoeging. Als je ergens niet van af wist kon je er achter komen, zonder dat het het verhaal abrupt stopte. Je kunt zelf kiezen of je het wel of niet wilt lezen, dit is altijd fijn als lezer zijnde.
|
Boek 5
Red ons, Maria Montanelli - Herman Koch Opdracht LezenVoorDeLijst
Opdracht
- Had je vroeger op de basisschool een beste vriend of vriendin? Beschrijf in 50 woorden waarom je zo op hem of haar gesteld was. Ja, haar naam was C-J. We kenden elkaar al heel ons leven en woonde aan de overkant van elkaar. Waarom we vrienden waren weet ik eigenlijk niet, we waren heel verschillend. Vroeger was zij die de keuzes maakte, uiteindelijk wilde ik dat ook. Ik denk dat onze verschillende persoonlijkheden ons uit elkaar gedreven heeft maar in het begin ons ook bij elkaar gebracht had. Het was een mooie 7 jaar aan vriendschap, en nu gaan we beide onze eigen wegen.
- Wie is nu je beste vriend of vriendin? Beschrijf in 50 woorden hoe je denkt dat deze vriendschap er over vijf jaar uitziet. Ik heb geen beste vriend of vrienden, ik heb alleen wat hele goede vrienden. Wel ken ik een van mijn hele goede vrienden al 17 jaar. We zijn samen opgegroeid en onze ouders zijn ook vrienden. We kennen elkaar door en door, maar natuurlijk zijn wij ook heel verschillend. Toch denk ik dat onze vriendschap stand blijft houden. We geven veel om elkaar en accepteren elkaar zoals we zijn. Ik denk dat dit het belangrijkste is aan een langdurende vriendschap.
- De hoofdpersoon van Red ons, Maria Montanelli maakt heftige gebeurtenissen mee: de ziekte en het overlijden van zijn moeder, de dood van een psycholoog die hij best aardig vond, de dood van een klasgenoot aan wie hij zich verschrikkelijk ergerde.
Verplaats je in zijn beste vriend Erik en beschrijf in 200 woorden wat jij - als Erik - van de hoofdpersoon vindt en hoe jij vindt dat hij met die heftige gebeurtenissen omgaat. Erik: Ik vind dat hij goed omgaat met de dood van alle personen, met zijn moeder mochten we er zelfs al meteen grappen over maken. Ik merk dat hij het fijn vindt bij mij thuis te komen, hij voelt zich thuis. Mijn ouders en wij waren grappen aan het maken over de dood van zijn moeder, hij was er blij mee en ik merkte dat hij zich op zijn gemak voelde. Soms maak ik me wel zorgen om hem, wat nu als hij al zijn gevoelens weg propt en zich eigenlijk helemaal ellendig voelt? Ik betwijfel het, hij zei dat zijn moeder elke dag dood mocht gaan. Ik laat hem maar zijn gang gaan, en hoop dat hij gewoon bij mij thuis kan komen als hij zich weer eens ellendig voelt, dat maakt hem altijd een stuk vrolijker en dan kan ik ook weer beter met hem praten. Misschien moet ik hem vaker uitnodigen bij mij thuis na een vervelende gebeurtenis. Ik heb het soms wel met hem te doen, hij heeft al zoveel moeten meemaken in zo’n korte tijd. Zoals ik al zei, hij laat niet echt merken dat het hem raakt. Of dit ook zo is vraag ik me af, maar we zullen zien.
- Vond je de hoofdpersoon aardiger aan het begin van het boek of aan het eind? Zou je bevriend met hem willen zijn? Waarom wel of niet? Einde van het boek, ook snap ik zijn gedachtegang wel. Soms bemoeien veel te veel mensen zich met jouw leven, dat is af en toe behoorlijk irritant. Ik denk alleen niet dat ik vrienden met hem zou kunnen zijn, hij is soms af en beetje te negatief voor mij.
Boek 6
PAAZ, Myrthe van de Meer opdracht lezen voor de Lijst
A
In PAAZ vertelt Emma in de ik-persoon over de vijf maanden waarin ze opgenomen is. Lees jij graag boeken die geschreven zijn in een ik-perspectief? Waarom wel/niet?
Soms wel, soms niet. In deze soort boeken wel omdat je een beter beeld krijgt van hoe iemand denkt en doet. Als het perspectief bij de ik-persoon ligt dan lees je meteen wat de hoofdpersoon denkt en voelt. Dit helpt natuurlijk ook met het begrijpen waarom iemand af en toe iets doet. Dit is handig als je het verhaal beter wil begrijpen, ook krijg je een beter inlevingsvermogen
B
Als lezer zit je opgesloten in Emma’s hoofd. Je kent alleen haar gedachten. Wat de andere personages denken, weet je niet, maar kun je wel afleiden uit bijvoorbeeld gesprekken en hun gedrag. Stel je voor dat je een blik in het dagboek van dokter Visser, Alice en Elise kunt werpen. Kies twee van de volgende opdrachten en licht je keuze toe.
- Emma gaat een moeilijk gesprek met dokter Visser over de behandeling aan (herlees p. 202 t/m 210). Wat schrijft dokter Visser daar ’s avonds over in haar dagboek? (250-300 woorden) Emma ging vandaag in gesprek met mij, en ik moet zeggen dat ik verrast ben. Ze probeerde me vandaag uit te leggen wat er in haar hoofd omging als ik haar vertelde hoe haar behandeling ging verlopen. Ze praatte met letters, maar dat ze niet wist wat elke letter inhield, en dit vind ze altijd erg verwarrend. Ze wil graag begrijpen wat er met haar gaat gebeuren, en dat is natuurlijk begrijpelijk. Ze snapt niet wat wij met haar gaan doen om haar beter te maken. Ook heb ik gehoord dat ze een andere psychiater wilde, dit vond ik zeer spijtig. Ik wil Emma graag beter maken. Ik denk dat Emma er op dit moment anders over denkt, althans dat hoop ik. Zoals ik eerder al zei wil ik er wel erg graag helpen met haar psychische problemen. Als een andere dokter dit gaat overnemen gaat dit erg veel tijd kosten, en herstellen duurt dan natuurlijk ook nog een stuk langer. Ook vroeg ze me vandaag hoe ik haar zag, dit vond ik een extreem lastige vraag. Ik heb volgens mij wel het juiste antwoord gegeven. Ik noemde haar een hoog intelligente vrouw die over veel capaciteiten beschikt maar die moeite heeft om ze te herkennen en ze voor zichzelf in te zetten in plaats van alleen voor anderen. Ook vertelde ik haar dat ze iemand is die steeds weer kopje onder gaat in een zware depressie. Ze nam het verbaasd op maar werd daarna een beetje verdedigend. Toch denk ik dat ik wel op haar doorgedrongen ben vandaag.
- Alice gaat naar huis. Emma en Alice nemen afscheid (herlees p. 222 t/m 228). Wat schrijft Alice ’s avonds in haar dagboek over haar relatie met Emma? (250-300 woorden) Ik ga haar missen, ik ga de persoon missen wie ik meer heb verteld dan sommige van mijn therapeuten. Ik vertrouw en vertrouwde haar al mijn geheimen toe. Helaas heb ik nu niemand zo dicht bij, zo dicht bij dat ik ze eerlijk kan vertellen hoe ik me voel en wat er is gebeurt inmijn verleden. Ik wilde haar er niet mee belasten, natuurlijk, maar zij zei dat het goed was. Natuurlijk is dat het niet, maar ik ben blij dat ze zich opofferde voor mij. Ik denk dat we zo goed met elkaar om kunnen gaan omdat we de zelfde dingen hebben. We zijn allebei psychisch niet goed, in ieder geval dat zouden de meeste zeggen. Ons verleden is verschrikkelijk en we horen er eigenlijk gewoon niet zo bij. Om iemand te hebben waar je dat mee kunt delen, dat is erg fijn, geloof me. Ik hoop echt, echt, dat we bellen en contact houden. Dit gaat voor ons beide erg lastig worden ben ik bang, en dan heb je het meeste steun aan elkaar. Ik weet niet hoe dit alles zich gaat uitpakken. Maar we kunnen hopen en wachten, meer dan dat kunnen we eigenlijk niet doen. Dat is het leven, hopen en afwachten. Maar soms, soms is het leven wel prima. Helaas gebeurt dat niet zo heel erg vaak. Hopen op een betere toekomst, met betere mensen om je heen. Hopen op een plek waar je jezelf thuis kunt voelen. Hopen op van alles. Alleen maar hopen.
- Emma bespreekt een traumatische jeugdherinnering met Elise (herlees p. 241 t/m 245 en 253 t/m 256). Wat schrijft Elise hierover in haar dagboek na het telefoongesprek met Emma? (250-300 woorden)
C
Kies één van de volgende uitspraken en licht toe:
- Emma heeft een goed inzicht in andere mensen, want …
- Het ontbreekt Emma totaal aan inzicht in andere mensen, want ze denkt dat andere mensen hetzelfde denken als haar. Dit is natuurlijk niet waar. Ze denkt vaak over de dood na, en denkt dat iedereen liever dood dan levend is. Ze ziet af en toe alleen haar kant van het verhaal, en niet die van andere mensen. Dit maakt her er na dat ze niet echt inzicht heeft in de gedachtegang van mensen om haar.
- Enerzijds heeft Emma een goed inzicht in wat anderen denken en voelen, anderzijds juist niet, want
Boek 7
Het bittere kruid, Marga Minco Brief aan de uitgeverij
Uitgeverij Prometheus Herengracht 48 1015 BN Amsterdam Nederland
Geachte Heer/Mevrouw,
Mijn naam is Marga Minco en ik ben geboren op 31 maart 1920, in Ginneken (Noord-Brabant). Ik schrijf deze brief aan u omdat ik een boek heb geschreven over mijn eigen ervaringen. Het boek, en mijn ervaringen, gaan over de Tweede Wereldoorlog. Ik ben joods, en was toen al 20 jaar oud. Ik heb de oorlog dus erg bewust meegemaakt, en de oorlog is helaas te dichtbij gekomen. Mijn boek is geen autobiografie, maar wel een verhaal over hoe die tijd ongeveer was. Het is een kort verhaal, en het zou prettig zijn als u hier naar zou willen kijken.
Natuurlijk ga ik u eerst vertellen over het boek, anders komen we nergens. Het boek dus over de oorlog. De titel die ik heb bedacht voor het boek is ‘Het bittere kruid’. De reden dat ik deze titel heb gekozen is omdat dit voedsel is dat gegeten wordt tijdens joodse feesten om de bittere tijden die de joden in Egypte hebben beleefd te herdenken. Dit is dus ook relevant als je kijkt naar de bittere tijden in de oorlog voor de joden.
Mijn verhaal gaat vooral de Jodenvervolging in Nederland. Het laat goed zien hoe het hele proces van de Jodenvervolging binnen mijn verhaal is gegaan. in het begin dachten we allemaal dat het wel goed ging komen, maar later merk je dat het er steeds slechter uit begint te zien voor de joodse familie. Het laat ook zien dat veel van hun joodse vrienden om hun heen een voor een verdwijnen. Het werd voor ons steeds lastiger om normale dingen te doen, en we moesten steeds vaker onderduiken of vluchten.
Het verhaal wordt vertelt vanuit het ik-perspectief, vanuit mijn eigen ogen dus. Het verhaal is geschreven net als ik het verhaal zou vertellen. Dit is om een betere inleving in mij, de ik persoon, te krijgen. Dit gebeurde vanzelf, het was niet dat ik op het begin van het verhaal eerst na ben gaan denken over wat voor perspectief ik wilde in mijn verhaal. Ik heb aan het einde nog eens gekeken of mijn verhaal er met een ander perspectief beter uit zou gaan komen, maar dat werkte niet. Het werd onpersoonlijk en het inleven werd lastiger.
Ik hoop dat u overweegt mijn verhaal te lezen, en als u het goed vindt ook te publiceren. Het is een erg persoonlijk maar heftig verhaal, dat helaas allemaal echt gebeurt is. Het zou goed zijn als mensen hier over zouden kunnen lezen.
Ik hoop snel van u te horen.
Met vriendelijke groet,
Marga Minco.
Boek 8
De ijsmakers, Ernest van der Kwast Jury rapport
Eisen waaraan het boek moet voldoen:
- Het boek moet een verrassend einde hebben
- De titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven
- De loop van het verhaal moet goed in elkaar steken
- De kaft moet bij het verhaal passen
- Het perspectief moet goed gekozen zijn.
Punt 1: Als eerste gaan we kijken of het boek een verassend einde heeft. Het einde is een belangrijk onderdeel van het verhaal. Je kunt er mensen nog lang mee over na laten denken. In ‘de IJsmakers’ is het einde open, je kunt zelf nog nadenken over hoe het boek verder zou kunnen aflopen. Het was dus geen afgesloten verhaal. Het einde vond ik zelf alleen wel verwarrend. Ik snapte niet zo goed hoe ze ineens naar de geschiedenis gingen, en dat werd ook een beetje onduidelijk aangeven. Het was wel een goed idee om op het einde terug te gaan de geschiedenis in, om door te verwijzen naar de toekomst. Maar, dit maakte het wel een beetje verwarrend.
Punt 2: De Titel van een boek is samen met de kaft, flaptekst en schrijver het eerste wat je opvalt aan een boek. Een titel geeft meestal ook aan waar het verhaal over gaat gaan, of slaat in ieder geval op het boek. In dit boek was de titel ‘De IJsmakers’, en het boek gaat eigenlijk ook over ijsmakers. Het gaat over Italiaanse mensen die al generaties lang een eigen ijssalon in Nederland hebben, het wordt dan ook verwacht dat iedereen uit de familie daar gaat werken. De titel is niet perse diepzinnig, maar dat vind ik ook niet hoognodig in het boek. Het geeft in ieder geval het onderwerp van het verhaal weer.
Punt 3: Steekt het verhaal goed in elkaar? Dit is natuurlijk belangrijk voor de lezer, ze moeten wel snappen wat er gebeurt. Dit verhaal had veel tijdssprongen, waardoor het voor mij af en toe wat verwarrend was om te lezen. Meestal had je door bepaalde zinnen later wel door dat je terug was gegaan naar een eerdere gebeurtenis, maar het kon wel voor verwarring zorgen. Verder stak het verhaal wel goed in elkaar, alles paste bij het verhaal en ik heb niet het idee dat ik iets heb gemist in het verhaal.
Punt 4: De kaft is, zoals bij punt 2 gezegd, een belangrijk onderdeel van de eerste indruk van het boek. De kaft van het boek is een groot horentje met verschillende soorten ‘smaken’ bolletjes. Het verhaal gaat over ijs en ijsmakers uit Italië, dus de foto is meteen heel duidelijk. Het vormt in combinatie met de titel één geheel. Zo is het dus heel makkelijk te zien waar het verhaal over gaat en zo komen de titel en de afbeelding samen.
Punt 5: Als laatste gaan we kijken naar het perspectief van het verhaal. Het goede perspectief kiezen is cruciaal. Het kan de kijkers een heel ander deel van het verhaal laten zien. In dit verhaal is er voor het ik-perspectief gekozen. De ik persoon is Giovanni Talamini. Hij is de enige uit de ijsmakers familie die geen ijsmaker wil worden. Het perspectief is erg sterk, aangezien je het door de ogen van iemand ziet die eigenlijk half verstoten wordt door zijn eigen familie. Je leert eerder hoe hij denkt dan de andere familieleden.
Kortom, het boek was erg goed en leuk om te lezen maar het bracht ook wel verwarring mee. Het einde was nogal warrig en plots, ook was de volgorde van het verhaal af en toe verwarrend. De kaft, titel en perspectief waren dan weer wel goed gekozen. Deze 3 brachten het verhaal wel naar boven. De schrijfstijl was ook erg fijn om te lezen, al kwam ik er zelf nogal langzaam in. Uiteindelijk vond ik het boek wel leuk, maar zou ik het niet perse aanraden. Dit is de reden waarom ik het niet het beste boek van Nederland vindt.
Boek 9
Het gouden ei, Tim Krabbé Recensieopdracht
Het boek gaat over een stelletje, Rex en Saskia. Ze besluiten samen op vakantie te gaan. Ze besluiten met de auto te gaan, en die heeft na een tijdje ook nieuwe brandstof nodig. Wanneer ze langs een benzine station komen besluiten ze dus dan maar te gaan tanken. Ook wisselen Rex en Saskia van wie er rijdt. Saskia is nu aan de beurt, maar besluit wel drinken te gaan halen. Ze loopt naar binnen bij het tankstation, maar Rex ziet haar nooit meer terug komen. Hij vraagt het aan de mensen bij het benzine station, maar die zeggen dat ze haar nog wel naar buiten hebben zien lopen. Toch vindt Rex haar nergens.
8 jaar later gaat hij met iemand genaamd Lieneke op vakantie, ze blijven gewoon goede vrienden. Nog steeds weet niemand waar Saskia gebleven is. Maar na een tijdje komt Rex een Frans sprekende man, Raymond Lemorne tegen. Hij beweert dat hij weet wat er met Saskia gebeurt is. Maar gaat Rex daar ooit achter komen?
In dit boek zijn er enkele hoofdpersonen: Lex: Vriend van Saskia. Hij heeft veel over voor andere en wil graag weten wat er met Saskia gebeurt is. Hij heeft hier alles voor over. Je komt verder niet veel over Lex zijn uiterlijk of iets dergelijke te weten in het boek. Saskia: Vriendin van Lex. Een roodharige vrouw, wil er altijd goed uitzien en heeft altijd alles op orde. Raymond Lemorne: Een 41-jarige Franse man die op een school werkt. Hij heeft een familie maar ook gewelddadige en rare gedachtes. Hij doet mensen pijn.
Het boek is makkelijk geschreven en voor iedereen te begrijpen. Het boek is niet heel erg dik en er komen niet al teveel details in voor. Hij is makkelijk weg te lezen. Er komt wel veel spanning in voor, dat wekt interesse voor de lezers op, die willen zo snel mogelijke alle antwoorden. Ook is het boek door een alwetende verteller vertelt, hierdoor weet jij als lezer vaak meer dan de personages uit het boek.
Tim Krabbé zijn naam is eigenlijk Hans Maarten Timotheus Krabbé. Hij is geboren pp 13 april 1943 in Amsterdam. Hij heeft behoorlijk wat boeken geschreven zoals; Vertraging, Een tafel vol vlinders en de grot.
Ik vond het boek erg goed leesbaar. Omdat er niet altijd te erg in detail in werd gegaan was het makkelijk te lezen. ook hielp de opbouw van de spanning mee, je wilde weten wat er gebeurt was, hierdoor las je nog sneller door het verhaal heen. Omdat het boek niet zo dik is, is het logisch dat je niet zo heel erg op de personages in gaat. Er zijn natuurlijk andere dingen waar je op kunt focussen. Ik zou dit boek aanraden. Het is vlot leesbaar, en zodra je begint wil je ook graag weten wat er gaat gebeuren.
Boek 10
Kinderjaren, Jona Oberski Opdracht van Lezen voor de Lijst
| Boek |
Oberski, Jona, Kinderjaren |
| Nummer |
N1 |
| Niveau |
1 |
| Studielast |
1 slu |
| Werkvorm |
individueel |
| Focus |
oordeel |
| Je leert |
je mening verwoorden.
|
| Opdracht |
Hieronder staan enkele beweringen over Kinderjaren. Reageer op deze opmerkingen door aan te geven of je het ermee eens bent of niet. Licht telkens je antwoord toe met een voorbeeld uit het boek.
- 'Wat een zielig verhaal. Ik kon me echt voorstellen hoe het was in die kampen.' Er wordt inderdaad wel een indruk gegeven van de kampen, maar ik kon mezelf niet voorstellen door het boek hoe het was in de kampen. Ik weet alleen niet zo goed waar dat aan ligt.
- 'Toen ik het boek uit had, was ik echt blij dat ik nu leef!' Ik denk dat we allemaal blij mogen zijn dat we niet leven in oorlog. Oorlog is verschikkelijk van alle kanten af. Er is altijd gevaar in een oorlog, dus hier kan ik mezelf ergens nog wel in vinden. Maar, ik denk dit niet alleen maar door het boek. Algemene kennis ne geschiedenis lessen hebben ook meegedragen aan die gedachte.
- 'Het begin vind ik wel een beetje saai. Die stukjes over die pont en over die glazenwasser hadden van mij wel weg gemogen.' Het is wel een onderdeel van een verhaal. Als je alleen over de spannende en avondtuurlijke gaat schrijven worden die juist saai. Tussenstukken horen nu eenmaal bij een boek, saai of niet.
- 'Ik vond het heel raar dat hij het helemaal niet zo erg vond om zijn vaders lijk te zien in dat ketelhuis, maar toch raar dat hij na al die jaren nog precies weet wat er gebeurde.' Zo'n gebeurtenis blijft je toch heel je leven bij. Als je iets hebt meegemaakt hoef je dat op dat moment nog niet zo heel schokkend te vinden, maar kan het later toch bij je blijven. Ik denk dat je soms wat langer de tijd nodigt heb bepaalde gebeurtenissen te verwerken.
- 'Heel spannend was het verhaal eigenlijk niet, maar toch wou ik wel graag weten hoe het afliep en heb ik het in één middag uitgelezen.' Ik heb het niet in 1 middag uitgelezen, maar ik wilde inderdaad ook wel weten wat er ging gebeuren. Je weet nooit hoe iemand omgaat met alle gebeurtenissen, en of de schrijver er nog iets verassends in heeft gestopt. Daarom wilde ik hem graag uitlezen.
- 'Je kunt aan de manier van schrijven duidelijk merken dat het jongetje steeds ouder wordt.' Ik heb hier denk ik niet echt een mening over aangezien ik het zelf niet helemaal door had. Misschien als ik het terug zou lezen zou dit anders zijn maar in eerst oogopslag had ik dit zelf niet helemaal door.
- 'Ik snap eigenlijk niet dat hij aan het einde van het boek niets wilde eten: hij heeft toch honger gehad in het kamp?' Het kan natuurlijk ook zijn dat hij in zijn maag zit met al zijn trauma's en gedachtes. Hij is al zijn familie kwijt en dit is natuurlijk niet niks. Dan kun je nog zoveel honger hebben gehad, maar dat hoeft daarna niet.
- 'Gelukkig liep het goed af en kon hij na de oorlog weer normaal verder leven.' Hier ben ik het niet helemaal mee eens. Het liep voor hem wel goed af, maar voor zijn ouders niet. Hij gaat nooit meer een normaal leven krijgen. Hij heeft voor heel zijn leven traumatische ervaringen en hij moet verder leven zonder ouders, dat is niet niks.
|
| Gemaakt door |
Yvonne Kooijmans |
Overige opdrachten
