Algemeen
Instructie
Hoe moet je leeslogboek eruit zien?
Je leest in havo 4 in totaal zes boeken. Bij elk boek moet je je leeslogboek updaten. Maak de opdracht in Wikiwijs en niet via een bestand als bijlage!
Bij elk gelezen boek moet er een reflectie terug te vinden zijn in je leeslogboek. Hiervoor moet je de volgende stappen doorlopen:
1. Geef op het tabblad 'boekenoverzicht' een volledig overzicht van de gelezen boeken. Zo kun je in één oogopslag zien welke boeken je gelezen hebt. Noteer van elk boek: de titel, de auteur, het niveau van het boek en het aantal sterren dat je het boek zou geven. Hierbij geldt dat 5 sterren maximaal is.
2. Voor elk boek gebruik je vervolgens een tabblad waar je een verwerkingsopdracht maakt bij het gelezen boek. De opdrachten waar je uit kunt kiezen, vind je bij het tabblad 'opdrachten'. Je mag hierbij natuurlijk werken met afbeeldingen als je wilt!
3. Aan het einde van het schooljaar ontvang je van je docent nog overige opdrachten die je bij het tabblad 'overige opdrachten' moet uitvoeren.
Word je beoordeeld?
Je docent zal aangeven wanneer zij de leeslogboeken gaat bekijken. Als je ervoor zorgt dat je op dit moment 'helemaal bij bent' met updaten, kan je docent je feedback geven. Je krijgt geen tussentijdse beoordeling. Pas aan het einde van havo 5, net voor je mondeling literatuur, zal je van je docent een eindscore krijgen voor je leeslogboek. Hierbij wordt gelet op volledigheid, kwaliteit en ontwikkeling.
Verwerkingsopdrachten
In je leeslogboek is het van belang dat je bij elk gelezen boek vooral aangeeft wat je ervan vond en waarom. Je kunt hierbij kiezen uit een aantal vaste opdrachten of je maakt een eigen verslag waarin de voor jou belangrijkste informatie is opgenomen.
Neem bij elk boek sowieso op: titel - auteur
Op deze manier is het voor jouzelf en voor je docent direct duidelijk over welk boek het verslag gaat.
Kies voor een eigen verslag, of kies één van de volgende opdrachten om op te nemen in je leeslogboek:
Recensieopdracht
Schrijf een recensie waarin je elementen uit de samenvatting, de analyse, de schrijversinformatie en je eigen mening combineert. Let hierbij op het volgende:
- Je schrijft de recensie voor iemand die het boek niet gelezen heeft. Laat de lezer van de recensie dus eerst kennismaken met het boek. Vertel kort waar het over gaat / neem een stukje uit het boek letterlijk over. Maak de lezer nieuwsgierig naar het verhaal
- Vertel in de kern meer over de analyse en de schrijver. Combineer deze informatie met je eigen mening. Leg dus steeds uit wat jij ergens van vindt.
- In het slot geef je je eindoordeel. Je vertelt wat je uiteindelijk ‘over-all’ van het boek vond. Je geeft een tip aan mogelijke lezers of reageert op de verwachting die je had voordat je ging lezen.
- Je recensie krijgt een passende en pakkende titel. Dat kan een quote zijn uit het boek, het mag al iets zeggen over je eindoordeel. Als het maar origineel is en de aandacht trekt.
- Markeer in je recensie de zinnen / zinsdelen waarin je je eigen mening verwoordt.
Opdracht van Lezen voor de Lijst
Maak de opdrachten die op de site www.lezenvoordelijst.nl horen bij jouw boek. Als er bij jouw boek opdrachten horen op verschillende niveaus, kies dan de opdracht die het beste bij jou past. Neem bij de uitwerking van de opdracht telkens de opdracht over en het bijbehorende antwoord. Geef tot slot kort aan waarom je voor deze opdracht gekozen hebt.
Juryrapport
Je doet alsof het boek dat je hebt gelezen is ingezonden voor een landelijke boekenwedstrijd. Bij deze wedstrijd ben je als jurylid op zoek naar het beste Nederlandstalige boek. Om dit beste boek te kunnen kiezen, moet je eerst bepalen aan welke eisen het moet voldoen. 2 eisen zijn al bekend, namelijk: - het boek moet een verrassend einde hebben EN - de titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven.
Wat ga jij als jurylid op papier zetten:
- Je vult de gegeven eisen aan met 3 eigen eisen waarvan jij vindt dat het beste boek daaraan moet voldoen. Geef ook een korte motivatie / verantwoording bij elke eis: waarom vind je deze eis belangrijk?
- Uiteindelijk heb je een lijst van 5 eisen verzameld die je nu moet gaan koppelen aan het gelezen boek. Dit doe je door bij elke eis een omschrijving te geven van jouw boek. Dus bijvoorbeeld: heeft het boek een verrassend einde? Waarom wel of waarom niet? De antwoorden hoeven niet altijd positief te zijn.
- De laatste stap is bepalen of jouw boek het beste Nederlandstalige boek is. Dit doe je door een conclusie te schrijven bij de 5 eisen. Je geeft een korte samenvatting van jouw bevindingen en komt tot een eindoordeel. Dit eindoordeel hoeft niet altijd positief te zijn!
Brief van de uitgever
Bij deze opdracht kruip je in de huid van de uitgever. Je doet je alsof het boek dat je gelezen hebt, nog niet is uitgegeven.
Stel je voor: je werkt bij een uitgeverij. De schrijver van jouw boek komt binnen met zijn verhaal en vraagt of jij het werk wilt uitgeven. Je bent best enthousiast, maar je ziet nog wel ruimte voor verbeteringen. Je besluit om jouw reactie op papier te zetten en naar de schrijver te sturen.
De opdracht:
- Schrijf een brief aan de schrijver. Je begint natuurlijk met een korte inleiding.
- Vervolgens geef je jouw persoonlijke oordeel over het boek. Het is jouw oordeel, dat betekent dat het zowel positief als negatief kan zijn.
- Daarna ga je aangeven waarom je op dit moment het boek nog niet wilt uitgeven. Je geeft 3 elementen waarvan je vindt dat deze aangepast moeten worden en waarom. Denk bij elementen aan de theorie van verhaalanlyse.
- Als je hebt aangegeven wat je aangepast wilt hebben en waarom, ga je de schrijver advies geven in hoe hij/zij het moet aanpassen. Je hebt hier als uitgever natuurlijk een visie in. Dus: wat zou de schrijver moeten doen om ervoor te zorgen dat je het boek wel uitgeeft.
- Je rondt de brief netjes af.
Brief aan de uitgeverij
Stel je voor: het werk dat je gelezen hebt, heb je zelf geschreven. Je blijkt over bijzonder schrijftalent te beschikken. Het verhaal is nog niet gepubliceerd, maar je wilt graag dat een uitgeverij het uit gaat geven. Je besluit een uitgeverij te schrijven om je verhaal te promoten!
- Je schrijft een brief aan een uitgeverij. Ga eerst eens op zoek naar bestaande uitgeverijen en kies een geschikte uit voor jouw boek.
- Je introduceert jezelf als schrijver en je vertet kort waarom je deze brief schrijft.
- In de kern introduceer je het verhaal. Je geeft informatie over de titel, het thema, het plot en het perspectief.
- Je legt uit voor welk publiek jouw boek geschikt is. Koppel dit aan de niveaus van Lezen voor de Lijst en leg uit waarom dit het geschikte publiek is.
- Rond je brief netjes af.
Boeken
Boekenoverzicht
Boek 1: Blauw water
Auteur: Simone van der Vlught
Niveau: 1
⭐⭐⭐⭐⭐
Boek 2: De passievrucht
Auteur: Karel Glastra van Loon
Niveau: 2
⭐⭐
Boek 3: Het uur van Zimmerman
Auter: Karolien Berkvens
Niveau: 2
⭐
Boek 4: Het Gym
Auteur: Karim Amatmoekram
Niveau: 2
⭐⭐⭐
Boek 5: De gelukvinder
Auteur: Edward van de Vendel
Niveau: 2
⭐⭐⭐⭐
Boek 6: Lieveling
Auteur: Kim van Kooten
Niveau: 2
⭐⭐⭐⭐⭐
Boek 7: Het Diner
Auteur: Herman koch
Niveau: 3
⭐⭐⭐
Boek 8: Maar buiten is het feest
Auteur: Arthur Japin
Niveau: 3
⭐⭐⭐⭐⭐
Boek 9: Turks fruit
Auteur: Jan Wolkers
Niveau: 3
⭐⭐⭐
Boek 10: Alles wat er was
Auteur: Hanna Bervoets
Niveau: 3
⭐⭐⭐⭐
Boek 1: Blauw water
Door: Chesney Teunissen
Klas: H4D
Het boek: Blauw water
Schrijver: Simone van der Vlugt
Niveau: 1
Het beste Nederlandstalige boek moet voldoen aan de volgende eisen:
1. Het boek moet een verrassend einde hebben.
Het boek is beter als je een verrassend einde hebt, want dan blijft het boek langer hangen en is het echt een goed boek.
2. De titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven.
Het is belangrijk dat je aan de titel een beetje weet waar het boek overgaat, want dat helpt bij de keuze van je boek. En het is leuk als je het boek aan het lezen bent dat je merkt waarom het boek zo heet.
3. De manier van schrijven moet bij het niveau passen.
Het is belangrijk dat het goed bij het niveau past, omdat als het ineens veel moeilijker is dan het eigenlijke niveau je snel afhaakt en dat zou jammer zijn.
4. Je moet met de personages kunnen meeleven.
Als je niet mee kan leven met de personages in het boek wordt het boek ook minder leuk om te lezen. Je kan je beter in het boek verdiepen als je je kunt meeleven met de personages. Als je je niet mee kan leven heeft de schrijver geen goed werk geleverd.
5. Je moet de omgeving voor je kunnen zien.
Als je de omgeving voor je kan zien is het veel leuker om te lezen. Het is hierbij belangrijk dat de schrijver ook veel details geeft.
De koppeling van de eisen aan het boek:
Eis 1: het verrassende einde
Ik vond het wel een verassend einde, het was heel spannend. Senta had het huis waar alles gebeurde eindelijk gevonden. Eerst dacht ik dat de moordenaar Senta nog zou vermoorden, maar ze vocht hard terug en kon Lisa en Anouk, die gegijzeld waren, redden. Ze had de vriend van Lisa niet kunnen redden, daar kwam ze net te laat voor. Aan de ene kant is het wel een gelukkig einde, omdat ze gered zijn. Maar aan de andere kan niet, Omdat Menno niet meer gered kon worden.
Eis 2: De titel
Eerst snapte ik niet goed waarom het boek zo heet, maar dat komt door het ongeluk van Senta. Toen Senta zag dat in dat huis mensen werden gegijzeld, wou ze snel hulp gaan halen, maar was het mistig en reed ze veel te snel. Uiteindelijk reed ze het water in. Wanneer ze in coma raakt denkt ze aan “blauw water’’. Blauw water geeft haar hoop om weer uit haar coma te raken. Maar ondertussen hebben Lisa en Anouk ook hoop om gered te worden door Senta, maar ze weten niet dat Senta in coma ligt. Wanneer het veel te lang duurt wordt de hoop kleiner. Ik vind daarom de titel goed bij het boek passen, maar als je niet weet waar het over gaat is het wel een beetje apart.
Eis 3: De manier van schrijven
De manier van schrijven was goed, het was helemaal niet moeilijk om te lezen. Het paste goed bij niveau 1. Je moet soms wel een beetje wennen over welke persoon je aan het lezen bent. Het boek is totaal niet langdradig, het is precies goed zo. Er zaten ook geen moeilijk woorden in.
Eis 4: De personages
De personages waren heel goed, ze hadden allemaal heel sterke kenmerken. Je kon je heel goed meeleven met de personages, je wist snel hoe iemand ergens op zou reageren. Lisa was heel zelfstandig en wou eigenlijk zo snel mogelijk vluchten, maar dat kon niet, omdat haar dochten dan niet makkelijk meekon. Anouk was nog klein, ze was heel bang en had ook gezondheidsproblemen. Senta was heel nieuwsgierig naar alles en verveelde zich snel. Mick was heel jaloers en kon zijn moordlustige neigingen moeilijk bedwingen.
Eis 5: De omgeving
Ze vertelde heel veel details over de omgeving van het huis en waar Senta zich bevond. Door al de details kon je je alles goed verbeelden en kon je je nog beter inleven in het verhaal. Het is heel realistisch allemaal. Lisa zegt ook als ze in de kelder zitten alles wat ze hoort wat Mick aan het doen is, dus zo weet je goed wat Mick allemaal aan het doen en waar hij zich bevindt.
Conclusie
Het is een goed en leuk boek, het is makkelijk om te begrijpen en het is echt super spannend. De titel past goed bij het boek. de personages zijn heel goed beschreven en je kan goed met ze meeleven. Het einde was ook verassend en heel spannend.
Ik zou het boek op plaats 1 zetten, het is een super spannend boek en je wil maar door blijven lezen. Het voldoet aan alle vijf de eisen. Het boek is heel duidelijk en leuk.
Boek 2: De passievrucht
Door: Chesney Teunissen
Klas: H4D
Het boek: De passievrucht
Schrijver: Karel Glastra van Loon
Niveau: 2
Wie is de dader?!
Een stukje uit ‘De passievrucht’: ‘Gaat u zitten,’ zegt de arts. En als we zitten: ‘Ik heb niet zulk prettig nieuws voor u.’ Ik zie Ellen verstijven. Ze duwt haar kin tegen haar borst, kijkt strak naar de grond. ‘En dan met name niet voor u, meneer.’ Haar rug recht zich, haar kin schiet omhoog. Ik zie het uit mijn ooghoeken. Heel even draait ze haar hoofd mijn kant op. Ik ben me er plotseling van bewust dat ik hevig heb gezweet, mijn kleren kleven nat en koud aan mijn lijf. ‘U bent onvruchtbaar. En daar is niet alleen niets aan te doen, het is bovendien, en ik besef dat dit een schok zal zijn, altijd zo geweest.’
Deze recensie gaat over ‘De passievrucht’. Het boek gaat over een man (Armin) die erachter komt dat hij niet vruchtbaar is en ook nooit is geweest, maar hoe kan dat nou, want hij heeft gewoon een zoon van 13. Hij kon het niet vragen aan zijn vriendin, want die was 13 jaar geleden al overleden. Armin gaat als een soort detective opzoek naar de dader, de vader van zijn ‘zoon’. Hij vertelt ook heel veel verhalen over het verleden. Vooral over zijn vriendin, zo krijg je ook een beeld van hoe zijn vriendin was.
De schrijver is Karel Glastra van Loon, hij is geboren op 24 december, 1962 in Amsterdam. Hij was er zelf achter gekomen dat hij onvruchtbaar was, net als Armin. Dus hij heeft het boek gebaseerd op zichzelf. Het boek is wel moeilijk om te lezen, want soms begon Armin ineens een verhaal te vertellen over vroeger alleen daar kwam je dan pas later achter. Dat vond ik soms wel verwarrend. Ook was het soms dat hij in een gesprek zat met iemand en dan wist ik niet wie wat zei.
Ik vond het boek wel leuk, want ik wou maar door lezen, omdat ik wou weten wie de dader was. Soms vond ik wel dat sommige hoofdstukken totaal niet nuttig waren en ook saai, omdat het dan een gesprek was wat er totaal niet belangrijk was. Uiteindelijk vond ik het boek wel leuk om te lezen, vooral ook heel spannend. Het was echt niet voorspelbaar wie de dader was, dat vond ik er leuk aan. Ik vond hem wel langdradig. Op het begin vond ik het vooral moeilijk om te lezen, omdat er heel veel tijdsprongen inzitten, van nu naar vroeger, maar later wen je daar wel aan, daardoor leer je wel steeds beter de personages kennen. Dus het is een leuk, spannend en ook een romantisch boek.
Boek 3: Het uur van Zimmerman
Door: Chesney Teunissen
Klas: H4D
Het boek: Het uur van Zimmerman
Schrijver: Karolien Berkvens
Niveau: 2
Saai en weinig actie
Het boek gaat over een man, loet, hij maakt roosters op een school, hij leeft dus in 8 blokken van 50 minuten. Hij is dus een gestructureerde man. Op de avond dat hij met pensioen gaat wordt hij beroofd door een jonge jongen, ze slaan loet in elkaar en stelen zijn horloge. Hij houdt hier een erge trauma aan over en denkt dat hij altijd wordt achtervolgd door de jongen die hem beroofd heeft. Hij kijkt altijd uren uit het raam en heeft alle sloten laten vervangen. Hij belt de politie, maar die geloven hem niet en denken dat hij gewoon een man is die in de war is. Er komen vaak flashbacks over hoe zijn leven vroeger was met zijn vrouw, Lucy. Lucy is in het verhaal al overleden. In het verhaal lees je hoe Loet Zimmerman hier mee om gaat.
Dit is een stukje uit het boek:
‘He meneer.’ Zimmerman kijkt achterom. Een jongen staat tegen een prullenbak geleund. Hij heeft niet gemerkt dat hij langs hem is gelopen. ‘Ja?’ zegt Zimmerman. De jongen loopt naar hem toe. Zijn kleren zijn even zwart als zijn haren en hij draagt een dikke jas voor de rijd van het jaar. ‘Mag ik wat vragen?’ Hij praat krampachtig, alsof hij het lastig vindt de klanken uit zijn strot te krijgen. Hij ruikt sterk naar parfum. ‘Weet u hoe laat het is?’ Met moeite weet Zimmerman zijn jas omhoog te schuiven, zodat hij op zijn horloge kan kijken zonder de puzzel en tas neer te hoeven zetten. ‘Tien voor halfelf,’ zegt hij. De jongen staart hem aan. Hij heeft ontstellend donkere ogen, Zimmerman kan de pupil niet van de iris onderscheiden. ‘Geef hier.’ Zegt de jongen. ‘Pardon?’ ……
Ik vond het boek niet zo leuk, het was heel langdradig, dat komt omdat er niet zoveel er niet zoveel spannende dingen in gebeurde. Loet dacht dat iemand hem aan het achtervolgen was, maar dat was niet zo. Je bent dus een boek aan het lezen over een verwarde man, maar meer gebeurde er niet. In het begin vond ik het wel spannend, omdat hij toen werd beroofd, maar daarna vond ik het niet spannend meer.
De schrijfster van dit boek is Karolien Berkvens. Ze is geboren in 1986. Ze woont niet meer in Nederland, maar in Berlijn. Ze schreef eerder ook altijd toneelstukken, maar dat doet ze niet meer. Ze houdt zich nu vooral bezig met boeken schrijven. Je kunt ook wel merken in het verhaal dat het een beetje op een toneelstuk lijkt.
Het boek speelt zich af in het nu. Er komen ook veel flashbacks in voor, wat soms ook een beetje verwarrend was. Je moest goed je gedachte erbij houden als je het boek aan het lezen was, wat anders snapte ik het echt niet. De flashbacks zie vooral uit de ogen van meneer Zimmerman, daar verteld hij in hoe het vroeger was met zijn vrouw of hoe hij met zijn zoon omging.
Het was wel fijn dat het boek maar 175 bladzijdes had, dat is lekker dun. Ik denk niet dat ik dat weer ga doen, want vaak zijn wat dikkere boeken leuker en makkelijk om te lezen.
Als ik zou weten dat het boek zo was zou ik het nooit lezen, er zat te weinig actie in naar mijn mening. Er zat ook een open einde in en daar hou ik ook niet zo van. Ik zou het niet aanraden aan iemand anders. Ook waren de flashbacks vervelend, want dat snapte ik het allemaal niet zo goed meer. Mijn tip als je dit boek leest is, verwacht er niet te veel van en hou goed je gedachte erbij.
Boek 4: Het Gym
Door: Chesney Teunissen
Klas: H4D
Het boek: Het Gym
Schrijver: Karin Amatmoekrim
Niveau: 2
Een kijkje nemen in een andere cultuur
Het Gym gaat over een meisje genaamd Sandra, ze is Surinaams en woont in een achterstandswijk. In de wijk wonen alleen maar allochtonen. Ze is de enigste uit haar wijk die naar het gymnasium gaat. De cultuur verschillen tussen de wijk waar zij vandaan komt en de kakkers van haar school zijn groot, Sandra zit daarom in een tweestrijd. Ze probeert zich zo goed mogelijk aan te passen aan de leerlingen op het gym, maar ze wil niet dat haar vriendinnen van de wijk haar raar gaan vinden. De kakkers van het gym vinden het juist leuk dat zij er is, omdat ze anders is dan de rest en vinden dat interessant. Hoewel het gewoon goed gaat op het gym, maakt een jongen de hele tijd racistische opmerkingen, niemand doet er wat aan en niemand komt voor haar op. Uiteindelijk pakt ze hem aan zoals ze het in de wijk het aan zouden pakken. Ze wordt niet gestraft en de jongen wordt geschorst vanwege ongepast gedrag.
Een stukje uit het boek:
Op de dag dat ze hun rapporten kwamen halen, zag ze met een schok Bart Willink het plein op fietsen. Ze durfde zich niet te bewegen, uit angst dat hij haar zou zien staan. Hij liep echter straal langs haar heen en verdween in het lokaal van Janssen. Even later kwam hij weer naar buiten, zijn blik op de grond gericht, maar met een rechte rug. Hij stapte op zijn fiets en verdween om de hoek. Ze liet haar adem met een zucht ontsnappen.
De schrijfster van dit boek is Karin Amatmoekrim, ze werd geboren op 25 december 1976 in Paramaribo, de hoofdstad van Suriname. In 1981 emigreerde ze naar Nederland en groeide op in IJmuiden. Ze zat op het Gymnasium Felisenum in Velsen Zuid. Daarna studeerde ze psychologie en moderne letterkunde aan de Universiteit van Amsterdam. Ze heeft ook nog een aantal andere boeken geschreven.
het verhaal gaat over haar eigen leven, dat is herkenbaar aan dat ze zelf ook uit Suriname komt en dat ze ook op het gymnasium heeft gezeten. Het heeft als thema discriminatie, de integratie van buitenlanders en de multiculturele samenleving. Ik vind het goed dat ze hierover een boek heeft geschreven. Het was interessant om te lezen over een meisje die dat meemaakt. Hoe het is om de enige uit de achterstandswijk naar het gymnasium te gaan en om te weten hoe zij daar mee omgaat. Je kon je goed meeleven met de personages, omdat alles heel direct was, daardoor was het ook makkelijk om te lezen. De schrijfster vertelt ook over de integratieproblemen van Sandra.
Ik vind het een heel leuk boek om te lezen, je neem een kijkje in een andere cultuur. Het was niet te moeilijk of te makkelijk voor het niveau. Ik kon me goed meeleven met Sandra. De enigste nadelen vond ik dat ze pas 13 is en daarom iets anders denkt. Wat ik nog meer niet fijn vond is dat het verhaal niet uit de ik-persoon werd verteld, maar uit de schrijfster. Voor de rest was het een mooi en goed boek.
Boek 5: De gelukvinder
Door: Chesney Teunissen
Klas: H4D
Het boek: De gelukvinder
Schrijver: Edward van de Vendel
Niveau: 2
Het beste Nederlandstalige boek moet voldoen aan de volgende eisen:
1. Het boek moet een verrassend einde hebben.
Het boek is beter als je een verrassend einde hebt, want dan blijft het boek langer hangen en is het echt een goed boek.
2. De titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven.
Het is belangrijk dat je aan de titel een beetje weet waar het boek overgaat, want dat helpt bij de keuze van je boek. En het is leuk als je het boek aan het lezen bent dat je merkt waarom het boek zo heet.
3. De manier van schrijven moet bij het niveau passen.
Het is belangrijk dat het goed bij het niveau past, omdat als het ineens veel moeilijker is dan het eigenlijke niveau je snel afhaakt en dat zou jammer zijn.
4. Je moet met de personages kunnen meeleven.
Als je niet mee kan leven met de personages in het boek wordt het boek ook minder leuk om te lezen. Je kan je beter in het boek verdiepen als je je kunt meeleven met de personages. Als je je niet mee kan leven heeft de schrijver geen goed werk geleverd.
5. Je moet de omgeving voor je kunnen zien.
Als je de omgeving voor je kan zien is het veel leuker om te lezen. Het is hierbij belangrijk dat de schrijver ook veel details geeft.
De koppeling van de eisen aan het boek:
Eis 1: Het verassende einde
Het boek had twee eindes, het had een happy ending en een minder leuk einde. Hij de happy ending kregen ze een verblijfsvergunning, dus dan mochten ze in Nederland blijven. Bij het andere einde kregen ze geen verblijfsvergunning en dan moeten ze terug naar Afghanistan. Ik vind de eindes niet zo heel verassend, het was uiteindelijk wel spannend of ze nou wel of geen vergunning zouden krijgen. Maar uiteindelijk bleek toch dat er twee eindes waren, dat was op zich wel fijn. Ik zing zelf voor de happy ending, want hoe kon anders dit boek geschreven worden. Dit denk ik omdat het boek is gebaseerd op een jongen die dit heeft meegemaakt.
Eis 2: De titel
Ik vind de titel heel goed bij het boek passen. Hamayun houden heel erg van de film ‘Taqdeerwala’ dat betekent ‘de man die het geluk vond’. Het boek gaat over Hamayun en zijn familie die aan het vluchten zijn naar Nederland, je leest hoe ze zich aanpassen in Nederland. Ze zijn opzoek naar geluk en in Nederland worden ze ook steeds gelukkiger.
Eis 3: De manier van schrijven
De manier van schrijven was prima, het paste perfect bij niveau twee. Er zaten geen moeilijke woorden in. Het boek was niet langdradig en het was ook spannend. Je wou altijd weten wat er zou gebeuren en of ze het wel zouden halen naar Nederland. Je wist eerst ook niet dat ze naar Nederland zouden gaan, dus dat wou je echt graag weten.
Eis 4: De personages
Je kon je heel goed meeleven met de personages, maar ook weer niet. Dat komt omdat er dingen gebeuren die voor ons onwerkelijk zijn. Er gebeuren dingen in dit boek waarvan je denkt, is dit nog? Ik kan me bij sommige dingen echt niet voorstellen hoe erg het is om dat mee te maken.
Eis 5: De omgeving
De omgeving werd heel goed verteld, ik kon me altijd heel goed inbeelden hoe het er uitzag. Bijvoorbeeld bij zijn huis, in de trein en de bus of in het asielzoekerscentrum. Hij verteld je hoe de reis eruit ziet en hoe die het meemaakt, je krijgt er een heel goed beeld bij als hij erover verteld wat hij heeft meegemaakt.
Conclusie
Het boek heeft een leuk einde, maar niet super verassend. De titel past heel goed bij het boek, omdat ze aan het zoeken zijn naar geluk. De manier van schrijven was ook goed en je kon je heel goed meeleven met de personages in het boek. De omgeving was ook goed beschreven, daardoor kon je je ook goed meeleven met de personages. Ik zet dit boek op de tweede plek, het mist nog net dat verassende einde. Het was wel echt een heel mooi boek.
Boek 6: Lieveling
Door: Chesney Teunissen
Klas: H4D
Het boek: Lieveling
Schrijver: Kim van Kooten
Niveau: 2
Het beste Nederlandstalige boek moet voldoen aan de volgende eisen:
1. Het boek moet een verrassend einde hebben.
Het boek is beter als je een verrassend einde hebt, want dan blijft het boek langer hangen en is het echt een goed boek.
2. De titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven.
Het is belangrijk dat je aan de titel een beetje weet waar het boek overgaat, want dat helpt bij de keuze van je boek. En het is leuk als je het boek aan het lezen bent dat je merkt waarom het boek zo heet.
3. De manier van schrijven moet bij het niveau passen.
Het is belangrijk dat het goed bij het niveau past, omdat als het ineens veel moeilijker is dan het eigenlijke niveau je snel afhaakt en dat zou jammer zijn.
4. Je moet met de personages kunnen meeleven.
Als je niet mee kan leven met de personages in het boek wordt het boek ook minder leuk om te lezen. Je kan je beter in het boek verdiepen als je je kunt meeleven met de personages. Als je je niet mee kan leven heeft de schrijver geen goed werk geleverd.
5. Je moet de omgeving voor je kunnen zien.
Als je de omgeving voor je kan zien is het veel leuker om te lezen. Het is hierbij belangrijk dat de schrijver ook veel details geeft.
De koppeling van de eisen aan het boek:
Eis 1: het verrassende einde
Ik vond het einde van lieveling verrassend. Ik dacht eerst dat ze gewoon snel gingen vluchten en aangiften zouden doen of hem vermoorden, maar eerst ging haar familie alles slopen in huis en hadden heel veel geld gestolen. Uiteindelijk hadden puck en haar moeder bijna geen geld meer, omdat bijna alles door hun familie was afgepakt. Ze gaan daarna weer terug naar de man die Puck zoveel pijn heeft gedaan, dit had ik echt niet verwacht. Je weet niet meer wat daarna gebeurd, dus het voelt alsof je iets van informatie mist.
Eis 2: de titel
De titel past goed bij het boek. Je weet gelijk waarom het zo heet. Hij is kort en duidelijk. De titel blijft goed hangen. Je merkt heel vaak in het boek waarom het zo heet, dat is omdat Puck seksueel misbruikt wordt door haar stiefvader. Puck is de lieveling van haar stiefvader.
Eis 3: de manier van schrijven
Het boek is niveau 2, ik vind dat dat niveau heel goed bij het boek past. Het is niet te moeilijk om te lezen en er zijn bijna geen moeilijke woorden gebruikt. Ook is het niet langdradig. Soms vallen er stukken weg in het boek, maar dat maakt het juist spannend en is niet verwarrend.
Eis 4: de personages
De personages zijn heel goed en je kunt je goed meeleven met de karakters. Alles karakters zijn heel verschillend, Puck was een heel lief meisje, maar loog over alles. Haar leraar was weer heel open en was altijd heel bezorgd en haar moeder was juist weer heel dom en zag helemaal niks, zij vond alles wel prima. De karakters zijn ook heel realistisch geschreven. Je kunt je dan heel goed meeleven.
Eis 5: de omgeving
De omgeving is heel goed omschreven. Het is heel duidelijk waar iedereen naartoe gaat en het is heel realistisch. Je kunt de veranderingen in het boek goed zien. Ze wonen eerst in een heel klein huis en ze zijn heel arm en daarna wonen ze in een groot huis en zijn ze heel rijk. Je kunt ook steeds beter zien hoe het huis ervan binnen uitziet. Dat maakt het ook spannend, want als Puck seksueel misbruikt wordt zit de moeder van Puck in de kamer ernaast. Je hoopt dan dat hij betrapt wordt.
Conclusie
Dit is een goed en leuk boek, het is makkelijk te begrijpen en je kunt je heel goed meeleven in de personages. De titel past heel goed bij het boek. Het einde van het boek heeft geen vrolijk einde, wat ik heel goed vind, maar er mist nog iets van informatie.
We hebben er lang over nagedacht en het boek lieveling komt op de tweede plek. Er mist toch wat duidelijkheid bij het einde, maar voor de rest voldoet het aan al de eisen. Maar het was dus net niet goed genoeg. Het beste boek heeft een heel verassend einde, daarom staat dit boek op de tweede plaats.
Boek 7: Het Diner
Door: Chesney Teunissen
Klas: H5B
Het boek: Het diner
Schrijver: Herman Koch
Niveau: 3
Samenvatting
Het boek gaat zoals de titel al doet vermoeden over een diner. Beter gezegd een chique diner waar Paul en Claire zich niet zo op hun gemak voelen.
Paul is getrouwd met Claire en Paul is de broer van Serge die presidentskandidaat is. Serge heeft ervoor gezorgd dat ze toch nog plaatsjes konden reserveren in een chique restaurant. Het diner begint normaal maar Paul moet plots naar het toilet. Als hij terugkomt zit Babette met tranen in haar ogen. Ze loopt naar de deur en Claire achtervolgt haar terwijl Paul en Serge hun hoofdgerecht opeten. Voor Paul heeft het lang genoeg geduurt en hij gaat op zoek naar zijn vrouw en Babette. Op datzelfde moment gaat er een GSM af in zijn broekzak. Het is de gsm van zijn zoon Michel, die wil afspreken om zijn gsm te komen ophalen. Als hij heeft opgehangen ziet hij zijn vrouw en Babette terug binnenkomen. De gemoederen zijn blijkbaar al wat bedaard. Terwijl Paul op zijn zoon wacht bekijkt hij de filmpjes die op de gsm staan. Op de beelden ziet hij de zoon van Serge samen met zijn eigen zoon tekeer gaan tegen een zwerver. De zwerver ligt op de plek waar zij moeten zijn en dat kan zomaar niet. Hij moet er voor boeten. De jongens steken de zwerver in brand en alles staat op film. Wanneer zijn zoon aankomt bij het restaurant vraagt zijn vader waarom hij nooit iets over de beelden verteld heeft. Blijkbaar chanteert de geadopteerde zoon van Serge, Michel. Hij wil de beelden online zetten, maar hij probeert ze met geld te chanteren. Zijn zoon gaat weer naar huis en het diner gaat verder. Opeens komt het onderwerp aan bod. Serge wil alles opbiechten maar de andere drie zitten meer in met hun zonen en vinden dat ze moeten denken aan hun toekomst. Wat ze niet weten is dat Serge de persconferentie al gepland had. Hij gaat naar het cafe over het restaurant. Opeens hoort Paul sirenes. Hij stormt naar buiten en ziet zijn broer afgevoerd worden met de ambulance. En met Beau hebben ze afgerekend, Michel en Rick dan toch.
Personages
Paul Lohman
Paul Lohman is een ex-geschiedenis leraar die in het verleden een aantal keren flink uit zijn dak gegaan is als hij een woedeaanval kreeg. Hij is uit het onderwijs gegaan, maar hij heeft zijn gevoelens niet altijd onder controle. Zo heeft hij zijn broer eens een pan macaroni op de kop geslagen en hij heeft de rector van de school van Michel keihard in zijn gezicht geslagen. Hij slikt pillen voor zijn driftaanvallen. Hij doet redelijk cynisch over het restaurant waar ze eten: kleine porties en grote prijzen. Sinds kort weet hij dankzij de televisie-uitzending bij “ Opsporing verzocht\\" dat zijn zoon wordt gezocht voor een aanval op een junk/zwerfster. Maar hij staat altijd loyaal achter zijn kinderen. Hij weigert Serge over te halen om in de politiek te blijven.
Serge Lohman
Serge Lohman is de broer van Paul. Hij is een karikatuur van een politicus. Hij doet alles om het grote publiek te vriend te houden. De volgende keer zou hij de verkiezingen wel eens kunnen winnen en dan kan hij minister-president van Nederland kunnen zijn. Hij doet daarom graag voornaam in het openbaar: het eten in het dure restaurant bijvoorbeeld. Paul moet nog vaak terugdenken aan zijn jeugd toen Serge niet uitblonk door net gedrag. Hij boerde aan tafel omdat hij grote hoeveelheden cola dronk. Nu doet hij alsof hij een echte wijnkenner is. Tijdens dit diner begint hij aan zijn hoofdgerecht (de tournedos), terwijl er verder niemand aan tafel zit. Dat is niet echt volgens de etiquette. Hij ligt goed bij de vrouwen vanwege zijn openlijke charme.. Maar nu hij op de hoogte is van de misdaad van zijn zoon, wil hij zich in het openbaar terugtrekken als lijsttrekker voor de verkiezingen. Zijn vrouw wil dat hij blijft en heeft geprobeerd dat via Claire te bereiken. Maar hij gaat toch op weg om zijn aftreden bekend te maken, totdat hij door Claire het ziekenhuis in wordt geslagen. Je weet als lezer niet zeker of Serge wel oprecht zijn politieke carrière wil opgeven, want hij kan ontzettend goed acteren, hebben we gelezen. Dat zie je in de passage met de fan en de foto in het restaurant.
Babette Lohman
Babette Lohman is veel slimmer dan haar echtgenote Serge, vindt Paul. Ze heeft hem helemaal door. Ze doet heel sarcastisch over zijn manier van doen (bijvoorbeeld over zijn plotselinge hobby van wijnkenner). Maar aan het einde van de roman wil ze liever niet dat Serge zij terugtreden als lijsttrekker bekend maakt. Ze vindt het wel leuk om in de schijnwerpers te staan als de vrouw van ….. Ze is flink van postuur; alles aan haar is groot, maar het is wel in proporties. Tijdens het nagerecht doet Babette heel arrogant tegen de gerant van het restaurant. Ze wil dat hij het terugneemt en maakt een beschamende scène.
Claire Lohman
Claire Lohman is, volgens de verteller, ook slimmer dan hij is. Ze is ook stiekem. Want op de avond van het diner weet zij al dat haar zoon iets gaat uithalen, wat niet door de beugel kan. Ze heeft echter niets aan Paul verteld. Al eerder in haar huwelijk heeft ze informatie achtergehouden bijv. over de vruchtwaterpunctie in het verleden. Ze heeft natuurlijk willen weten of hij een genetische afwijking had. Maar dat kan ook meteen betekenen dat Michel niet de biologische zoon van Paul is.
Thematiek
Goed en Kwaad
In deze uitstekende roman van Herman Koch staat het dilemma van ouders centraal waarin die kunnen komen te verkeren wanneer hun kinderen onheil veroorzaken. Michel en Rick hebben in een bui van onbezonnenheid een zwerfster gedood. De dood van de vrouw vergoelijken ze doordat ze zo ‘stonk” en daarmee eigenlijk om haar dood had gevraagd. Bovendien konden ze niet weten dat er nog lege benzinedampen in de jerrycan zaten. Hoever mogen ouders gaan in de bescherming van hun kinderen, wanneer die een misdaad hebben gepleegd? Met dat probleem worstelen de vier ouders die bovendien nog een familieband met elkaar hebben. Het meest ligt de nadruk op de ouders van Michel, die een bijna oedipale band met zijn moeder heeft. Misschien (suggereert de verteller) is hij geen biologische zoon van Paul (het verslag van het vruchtwateronderzoek) Toch blijkt ook Paul volledig op de hoogte zijn van wat Michel heeft uitgespookt: het filmpje op YouTube laat daarover geen misverstanden bestaan. Het liefst stopt Paul alles in de doofpot net als zijn vrouw Claire. Vandaar dat de flashbacks met de fietshandelaar en met de rector op school nuttig zijn omdat ze de kern van de thematiek aangeven. Uit de discussie van Paul met de rector is het volgende citaat op blz. 262/263 : Ik stond voor het dilemma waarvoor iedere ouders zich vroeg of laat geplaatst ziet: je wilt uiteraard je kind verdedigen, je komt voor je kind op , maar je moet dat niet al te krachtig doen en al helemaal niet welbespraakt- je moet ze niet klemzetten. De onderwijzers en docenten zullen je laten uitspreken, maar daarna wraak nemen op je kind. “Het Diner” is een boeiende roman over loyaliteit van ouders ten opzichte van hun kind, verzwegen familiegeheimen, zinloos geweld, eigenaardige liefdesrelaties, eigenbelang, veinzen. Voeg daarbij de luchtige toon waarin Herman Koch zijn mening geeft over de gebakken lucht van het zoveel-sterren-restaurant en een eerste heerlijke roman wordt smakelijk aan de lezer geserveerd..
Motieven
Familiegeheim
Van de vier ouders is misschien Serge nog de betrouwbaarste. Hij wil zich namelijk uit de politiek terugtrekken, waardoor zijn zoon kan bekennen. Alleen weet je niet zeker wat hem diep van binnen beweegt, omdat je namelijk van de verteller te horen hebt gekregen dat Serge een perfecte toneelspeler is in de publieke ruimte. De scène met de man die in het restaurant een foto van de a.s. minister-president wil maken, is daarbij illustratief. Babette wil niet dat hij opgeeft, zodat zij de kans misloopt om “de vrouw van …..” te worden. Claire en Paul denken vooral aan de toekomstige belangen van Michel. Aardig is ook nog dat het stel Claire en Paul geheimen voor elkaar hebben. Zo heeft Claire achter zijn rug om gevraagd aan Babette of ze tijdens haar ziekte Michel willen weghalen bij Paul. Ook hebben ze hun kennis over het zwerfster-incident voor elkaar verzwegen en op de avond van het diner komt Paul er ook nog achter dat Claire voor de geboorte van Michel ook een vruchtwateronderzoek heeft laten doen en ze al op de hoogte was dat ze een zoon kregen. Het veinzen (hier in alle vier personages naar voren gebracht) is een vaker voorkomend motief in het werk van Herman Koch. Als laatste tik voor de lezer zegt Paul nog dat hij iets in het verslag heeft gelezen wat hij niet wil vertellen, daarbij suggererend dat Michel zijn biologische zoon wel eens niet zou kunnen zijn. Het andere familiegeheim( de verdwijning van de geadopteerde Beau, waarin Michel zeker de hand heeft gehad en waarvan zijn moeder vooraf en zijn vader na afloop op de hoogte zijn geweest) wordt in de familie doodgezwegen.
Titelverklaring
Het gehele verhaal speelt zich af tijdens een diner waarbij twee broers met hun echtgenoten een afspraak moeten maken over een kwestie waarbij hun kinderen zijn betrokken.
Structuur & perspectief
Structuur
De roman heeft een opzet in hoofdstukken die in relatie worden gezet met het opdienen van een vijfgangendiner in een duur restaurant. De delen waarin de roman is verdeeld, verwijzen naar de onderdelen van zo’n diner, nl.:
- Aperitief (ho 1-7)
- Voorgerecht (ho 8-15)
- Hoofdgerecht (ho 16-35)
- Nagerecht (ho 36-39)
- Digestief (ho 40- 45)
Daarna is er een soort epiloog die ook ruim na de dag van het diner wordt verteld. Dit hoofdstuk heet “De fooi.” (ho 46)
De structuur van deze roman is bijzonder hecht. Paul Lohman kondigt iets in een onbelangrijke passage aan in een hoofdstuk en je weet dan dat het element later zal worden ingevuld. De belangrijkste gebeurtenissen worden inderdaad in het hoofdstuk Hoofdgerecht verteld.
Deze manier van vertellen wekt veel spanning. Om de eenheid van tijd en plaats te kunnen handhaven, krijg je vanuit het perspectief van Paul te zien wat er in het verleden is gebeurd.
(de flashbacks over het inschieten van de ruit van de fietsenmaker en zijn woede, het incident met zijn zoon en diens neef, zijn verleden als geschiedenisleraar en de ziekte van zijn vrouw) Door deze uitvoerige flashbacks in de hoofdstukken van het Hoofdgerecht wordt de chronologische volgorde drastisch doorbroken.
Perspectief
De verteller is Paul Lohman die in de ik-vorm het verhaal vertelt van een diner met zijn broer Serge Lohman. Paul is ex-leraar geschiedenis, maar een aantal jaren geleden doorgedraaid tijdens een les, waarna hij zich onder psychiatrische behandeling moest stellen en hij later op non-actief wordt gesteld. Hij heeft een genetische afwijking op het gebied van gedragsstoornissen.
In een soort epiloog (Hoofdstuk “De fooi”) vertelt hij dat de verkiezingen op niets zijn uitgelopen. Dan zijn we in de tijd al een paar maanden verder. Maar dan is hij juist een achteraf vertellende “ik”
Stijl
De stijl van Herman Koch is in deze roman geestig, ironisch en humoristisch. Zo krijgt de handelwijze van de Nederlandse politicus kritiek, maar zeker ook de keuken van een trendy restaurant, dat belachelijk hoge prijzen vraagt voor heel kleine porties voedsel.
Mijn mening
Ik vond het diner een leuk boek, maar ik vond het niet spannend genoeg. Op het begin was je wel iets aan het lezen en je wist dat het een geheim was, maar voor de rest wist je niks, dus voor mij had het niet echt een reden om te lezen. Ik had ook niet echt dat ik dacht van ‘Ik wil echt weten wat die zoon heeft gedaan.’ Dit komt denk ik omdat ik niet echt het gevoel had dat het echt een shock zou geven als ik zou weten wat hij gedaan had. Ik vond het boek voor de rest niet super moeilijk om te lezen, maar ik had wel soms dat ik helemaal vergat dat hij in een restaurant zat wanneer hij vertelde over zijn flashbacks. Dit komt misschien omdat ik niet zoveel in een keer las, ik kon ook niet echt in het boek komen. Ik heb heel vaak met boeken dat ik maar door wil blijven lezen, dan kan ik echt verslaafd raken, maar dat had ik niet bij dit boek. Het verhaal pakte mij dus niet echt, maar het is wel een goed boek en ik vind het heel knap dat Herman Koch een heel verhaal kan maken wat eigenlijk maar in 1 dag gebeurd.
bron: https://www.scholieren.com/boek/9683/het-diner/zekerwetengoed
Boek 8: Maar buiten is het feest
Door: Chesney Teunissen
Klas: H5B
Het boek: Maar buiten is het feest
Schrijver: Arthur Japin
Niveau: 3
Biografie auteur
Arthur Japin (1956) bezocht het Gymnasium in Haarlem en studeerde enkele jaren Nederlandse taal- en letterkunde in Amsterdam om daar vervolgens de theaterschool te doorlopen, waar hij in 1982 afstudeerde. Hij speelde diverse rollen voor radio en televisie en op toneel bij onder andere Toneelgroep Centrum en de Theaterunie. Ook zong hij een kleine rol bij de Nederlandse Opera.
In 1987 ontdekte hij het historische, maar tot dan toe onbekende verhaal van twee Afrikaanse prinsjes die in het negentiende-eeuwse Nederland als Hollanders werden opgevoed. Hij stopte met acteren en begon te schrijven. Ondertussen schreef hij diverse korte verhalen, hoorspelen, toneelstukken en televisiefilms en debuteerde hij in 1996 met de verhalenbundel Magonische verhalen. Zijn debuut werd veelgeprezen in de literaire kritiek, maar hij brak pas bij een groot publiek door met zijn tweede boek, het verhaal van de twee prinsjes: de roman De zwarte met het witte hart, die wereldwijd vertaald werd en die hem internationale roem bezorgde. Japin publiceerde dit boek pas na tien jaar onderzoek in Afrika, Weimar en Indonesië.
September 2007 verscheen De overgave, het op historische feiten gebaseerde, aangrijpende verhaal van een pioniersvrouw die in het gevecht om haar kinderen en kleinkinderen uiteindelijk het machtigste wapen moet leren hanteren: vergeving. In acht maanden tijd werden er al 175.000 exemplaren verkocht van deze historische roman.
In het najaar van 2010 verscheen Vaslav, een roman over de legendarische balletdanser Vaslav Nijinski. Vaslav werd genomineerd voor de NS Publieksprijs en er werden al 150.000 exemplaren verkocht.
samenvatting
Het boek is verdeeld in 4 delen, met 2 verhaallijnen. De eerste verhaallijn is die van Weijntje, Zonnes eigenlijke naam. Dit is de jeugd van Zonne, in de periode waar zij met Sijmen en zijn misbruik te maken heeft. De tweede verhaallijn (het verhaalheden) is die van Zonne, zoals zij zich gaat noemen als ‘artiestennaam’, wanneer zij volwassen is. De naam is symbolisch voor het moment waar zij naar buiten treedt, zowel als zangeres, als tegen Sijmen. Voor het gemak noem ik haar in dit hele verslag Zonne.
De eerste verhaallijn begint met de scheiding van Zonne’s moeder en haar biologische vader. Haar moeder komt hierdoor in een enorme dip.
Dan ontmoet zij Sijmen, een sympathiek en charmant lijkende man. Ze valt voor hem en al snel trouwen ze. Zonnes moeder en nieuwe stiefvader wissen alle sporen van haar ex-man in huis en Zonne, Laura en Isa moeten Sijmen accepteren en met hem omgaan als met hun vader. Dan komt Zonne er achter dat er overal in het huis kleine kijkgaatjes zijn waardoor Sijmen haar en haar zussen bespioneert.
Al snel escaleert dit en begint hij hen ook fysiek te misbruiken, eerst alleen Laura en dan ook Zonne. Zij proberen beiden te voldoen aan wat hij van hen wil om hun jongere zusje tegen hetzelfde lot te beschermen.
Ondertussen zit Zonne bij een koor en haar zangjuf merkt haar geweldige stem op. Ze stimuleert Zonne om extra zanglessen te nemen en uiteindelijk mee te doen aan een zangcompetitie in de stad. Sijmen is het hier absoluut niet mee eens, maar uiteindelijk stemt hij toch toe. Het misbruik wordt dan heftiger, want hij wil niet dat ze met haar verhaal naar buiten komt. Bij haar moeder vindt Zonne geen steun, want die is bang dat haar tweede man ook bij haar weggaat.
Zonne wint de zangcompetitie niet maar voelt zich goed in de schijnwerpers. Op een dag is Zonne in de badkamer en zij begint zichzelf aan te raken. Door het orgasme dat ze zichzelf geeft weet ze dat ze nog steeds van zichzelf kan – en moet kunnen – genieten. Ze laat Sijmen daarna zijn gang gaan en zorgt dat haar moeder hem betrapt en bij hem weggaat.
De tweede verhaallijn begint met de dag dat Zonne een rechtszaak heeft over haar nichtje, het kind dat Sijmen vroeger bij haar zus Laura heeft verwekt. Laura is overleden in een brand. Sijmen en Zonne strijden voor de voogdij van het kind en Zonne wint de zaak uiteindelijk.
Titelverklaring
Het onderwerp van het boek is de herhaaldelijke aanranding en verkrachting van Zonne en haar zusjes door hun stiefvader, Sijmen. Zij voelen zich niet meer veilig in hun eigen huis, omdat de persoon die hen zou moeten beschermen als vaderfiguur hen juist pijn doet en bedreigt.
Zonne verschuilt zich vaak in de ‘donkere kamer’ (de doka), waar zij foto’s ontwikkelt - Sijmen verdient bij door op kermissen en jaarmarkten foto’s te maken – van de blije kermisgasten. Terwijl zij zich bang verschuilt in deze kamer omdat Sijmen er wegens het licht niet binnen kan komen vallen, ziet zij al deze vrolijke foto’s waar het feest is. Dit is mijn eerste letterlijke interpretatie.
Ook neemt Sijmen vaak een van zijn oudste stiefdochters mee als hij naar deze kermissen gaat, eerst Laura en later Zonne. Hij randt haar daar ook aan als ze gaan ‘slapen’, terwijl buiten het feest doorgaat: een tweede letterlijke opvatting van de titel.
Als laatste van mijn interpretaties denk ik dat de titel ook gewoon de hele situatie van je niet veilig voelen in je eigen huis terwijl niemand van iets weet kan weergeven, want binnenshuis gebeuren er vreselijke dingen met Zonne terwijl zij buitenshuis moet doen alsof alles goed is: buiten is het feest terwijl ze zich vanbinnen absoluut niet zo voelt.
Thematiek en motieven
Thematiek
De onderwerpen die duidelijk centraal staat in Maar buiten is het feest zijn natuurlijk verkrachting en intimidatie. Deze zijn duidelijk en naar mijn mening behoeven zij geen verdere uitleg van mijn kant.
Een ander thema dat ik in dit boek zie, dat in groot contrast staat met het vreselijke misbruik, is juist overwinning en plezier. Zonne is namelijk, ondanks alles wat zij meemaakt, een sterke persoonlijkheid. Ze weet eerst niet wat ze met de situatie aan moet en voelt zich heel slecht, maar dan vindt zij de kracht in zichzelf terug, en het plezier in haar eigen lichaam.
Belangrijk zijn de scène van de eerste verhaallijn waar ze zichzelf een orgasme geeft en weet dat zij Sijmen kan overwinnen, en de scène van de tweede verhaallijn waar ze naar zichzelf kijkt in de spiegel en denkt over hoe ze zichzelf eindelijk accepteert, en dat haar lichaam mooi is, ondanks alles dat het heeft meegemaakt.
'Het lichaam dat zij in de spiegel ziet is iets bijzonders. Lang was het een oorlogszone, nu is het een monument. Zonne laat haar blik erover glijden. Tegenwoordig kan zij dat. Het is haar lichaam. Zij heeft geleerd afstandelijk te kijken naar dingen die je in de spiegel ziet. "Het is mooi."' (blz. 15.)
Macht (chantage) vind ik een belangrijk motief, vooral in de zin van Sijmen die zijn macht uitoefent op iedereen waar het maar op kan. Hij misbruikt namelijk niet alleen de dochters van zijn vrouw, maar hij heeft ook seks met veel andere vrouwen (soms zelfs vriendinnen van zijn vrouw), die dat weliswaar vrijwillig doen, maar hij verzamelt van hen allemaal foto’s etc. die hij als chantagemateriaal gebruikt zodat deze vrouwen niemand iets vertellen.
Sijmen chanteert Laura, en later Zonne, op een andere manier. Tegen hen zegt hij, als ze onwillig zijn, dat hij dan wel naar hun jongere zusje zal gaan. Dit willen de meisjes uiteraard ook niet, waardoor ze hem maar laten doen wat hij wil.
'"Ik zie jou hetzelfde doen, nu, alleen om hem maar bij Isa weg te houden. Toegeven, meegeven, aandacht afleiden van je kleine zusje. Hem tevreden houden in de hoop dat hij haarm et rust laat. Jíj bent míjn kleine zusje," fluisterde Laura. "Begrijp je?"' (blz. 229)
Zelfs wanneer Zonne weer met Sijmen geconfronteerd wordt bij de rechtszaak heeft hij het nog over zijn macht, hij zegt tegen Zonne dat hij haar en haar moeder en zussen allemaal in zijn macht heeft gehad.
'"Of ik nou een dochter bij haar heb of bij jou, mij is hetzelfde, ik heb jullie allebei geneukt."'
Hieruit komt weer een ander thema voort, namelijk bescherming. De zusjes willen elkaar beschermen voor Sijmen. Later strijdt Zonne voor de voogdij van de dochter van haar overleden zus, Lotte, die ze ook uit alle macht wil beschermen tegen Sijmen. Ze zoekt ook bescherming bij haar moeder, maar die wijst haar af en houdt zich blind voor het leed dat Sijmen haar dochters aandoet.
Ik zie zelf familie ook als een thema. In het begin zijn er passages tussen de echte verhaallijnen door over de concepten van een gezin en een familie, en dat deze nergens op slaan.
'Ik benijd vogels. Die worden door hun ouders gevoed totdat ze kunnen vliegen, en dan vertrekken ze zonder nog eens om te kijken. Vanuit mijn kamer kon ik dat elk voorjaar zien gebeuren in het nestje tussen de takken voor mijn raam. Bij de eerste kans die ze krijgen, zijn ze weg. Zo is de natuur. Niks geen gezinsleven. Zodra de kleintjes kunnen vliegen, vertrekken ze. Zo hoort het te gaan. Zo heeft God het bedacht, maar toen had hij even buiten de kroon van zijn schepping gerekend. Dat je allemaal bij elkaar moet blijven, is weer typisch een van de dingen die door mensen bedacht zijn, zoals snelwegen en algebra en oorlog.’ (blz. 95)
Dit sprak mij zelf heel erg aan, want ik ben het meer dan eens met dit citaat. Ik zie zelf niet in wat precies het hele punt is van een familie, dat je van mensen moet houden simpelweg omdat zij je bloedverwanten zijn. Op dit punt in het boek begon ik het heel mooi te vinden.
Als laatste is een zeer belangrijk motief dat van jezelf laten zien en bekeken worden. Zonne wordt vanaf jonge leeftijd bedreigd door haar stiefvader en dit begon in de zin van kijkgaatjes die hij overal maakte om haar en haar zussen te begluren. Zij voelt zich hierdoor heel onveilig in haar huis en is altijd bang dat hij weer zal toeslaan. Later, als Zonne beroemd is als zangeres, is ze bang dat door de rechtszaak haar verleden naar boven zal komen. Maar ze heeft ook geleerd om te gaan met in de schijnwerpers staan: ze kan goed omgaan met de pers. Ze weet nu dat als ze zichzelf laat zien niemand meer bij haar binnen zal kunnen dringen.
‘Er zijn maar twee plekken waar je niets kan overkomen. Wij hebben dat al jong geleerd. Helemaal veilig ben je weggeborgen in het donker, zodat geen mens je zien kan, óf in het volle licht van de schijnwerpers, waar niemand je kan missen.’ (blz. 1)
Structuur en perspectief
Het boek is opgebouwd volgens het volgende stramien:
- Vaders
Dit deel wordt onderverdeeld in 3 hoofdstukken Zonne en 2 hoofdstukken Weintje
- Weijntjes opkomst (ik-vertelster)
- Zonnes opkomst (zij-vertelster)
- Moeders
Dit deel wordt onderverdeeld in 3 hoofdstukken Zonne en 2 hoofdstukken Weintje
Er zijn twee soorten vertellers die een afsplitsing zijn van hetzelfde personage: er is een ik-verteller en een personale verteller. In beide gevallen gaat het om Zonne, de artiestennaam van Weijntje. In het eerste en het vierde deel worden de vertellers gespiegeld.
In deel I Vaders is Zonne de zij-vertelster en Weijntje de personale vertelster.
In deel II is Weijntje een ik-vertelster.
In deel III is Zonne een personale vertelster.
in het vierde deel Moeders is Zonne de ik-vertelster en Weijntje de personale vertelster. In de structuur worden de vertellers dus gespiegeld. Op zichzelf is dat een logische keuze, want het heeft te maken met de afstand die de vertelster tot de gebeurtenissen wil nemen. Bovendien heef het begrip “spiegel” in deze roman een belangrijke betekenis. Hoe durft Zonne tenslotte in de spiegel te kijken. Slachtoffers van seksueel misbruik hebben daar vaak moeite mee, bovendien maakt Sijmen gebruik van spiegels om Zonne/Weijntje in de gaten te houden.
Analyse van de personages/karakters
Zonne wordt in twee fase van haar leven neergezet. In haar jeugd wordt ze misbruikt door haar stiefvader. Ze durft dan nauwelijks voor zichzelf op te komen. Ze krijgt geen steun van haar vader of van de school. Maar op een bepaald moment (haar zangcarrière en de muzieklerares spelen daarin een grote rol) komt ze tegen haar stiefvader in opstand en zorgt ze ervoor dat het familiedrama uitlekt. Daarna begint de tweede fase in het leven van Zonne: ze wordt een bekend theaterpersoonlijkheid die alle feiten onder ogen durft te zien en er prat op gaat dat ze zelf het initiatief neemt om zich te laten bekijken (in het theater en in de roddelbladen) ze kiest er bovendien voor de publiciteit te zoeken en te gebruiken om haar nichtje Lotte (de dochter van haar omgekomen zus Laura) voor verder onheil te behoeden. Ze kiest er dan zelfs voor om de aardige minnaar die ze intussen heeft (Sander) te laten schieten voor het geadopteerd moederschap. Je zou dus kunnen stellen dat Zonne als heel sterke persoonlijkheid (ondanks haar verleden) is teruggekomen.
Sijmen is het prototype van de man die zijn kinderen /stiefkinderen misbruikt. Aardig en genereus aan de buitenkant , waarmee hij de vrouwen kan inpalmen. Vervolgens misbruikt hij hun vertrouwen, maakt foto’s van hen in chantabele omstandigheden en krijgt op die manier macht over hen die hij op een zeer gewelddadige wijze misbruikt. Hij is een niet te verbeteren psychisch gestoorde man, die bovendien het schuldgevoel bij zijn slachtoffers weet te leggen.
Moeder van Zonne. Zijis toch meer slachtoffer dan dader. Ze is erin getuind bij Sijmen, nadat ze haar man vanwege een buitenechtelijk uitstapje met het buurmeisje de deur had uitgezet. Sijmen pakte haar in haar kwetsbare positie maakte haar seksueel van hem afhankelijk. Maar als ze ouder wordt, verliest ze haar lichamelijke aantrekkingskracht en ze moet toezien hoe hij zich vergrijpt aan eerst Laura en daarna ook aan Zonne. Als die haar op een overweldigende manier laat zien dat hij ook met haar seks heeft, komt er een einde aan het huwelijk. Intussen is Laura dan al zwanger van Sijmen en het huis uitgegaan. Uit alles blijkt dat de moeder van Zonne zich heeft laten intimideren, chanteren en manipuleren door Sijmen. Sijmen is de dader en de moeder van Zonne een slachtoffer.
Mijn mening
Ik vond het boek heel mooi en ik vond het boek ook heel erg leuk om te lezen, dit komt vooral omdat het thema misbruik mij erg aanspreekt. Op het begin had ik nog niet door dat Weijntje en Zonne het zelfde persoon was, dus ik kon die connectie niet echt goed leggen, maar later werd dat wel duidelijk. Dit komt omdat Zonne haar artieste naam is en dan lees je in het boek een stukje wanneer zij die naam voor het eerst gebruikt.
Soms kon ik me niet goed in het boek vinden, want dan snapte ik niet waarom Zonne niks zei over dat ze misbruikt werd, maar natuurlijk is het moeilijk als dit je overkomt. Ze werd ook bedreigd doordat de misbruiker dan zei dat ze uit elkaar werden gehaald.
Dit boek werd geschreven vanuit de schrijvers perspectief, normaal vind ik dit niet zo fijn, maar bij dit boek had ik er geen last van. Dit komt doordat de schrijver precies wist natuurlijk wat ze dacht en omdat Zonne heel vaak geciteerd werd.
Ik vind dit boek tot nu toe het leukste boek die ik gelezen heb van de acht boeken.
Bron: https://www.scholieren.com/boekverslag/84113
Boek 9: Turks fruit
Door: Chesney Teunissen
Klas: H5B
Het boek: Turks fruit
Schrijver: Jan Wolkers
Niveau: 3
Samenvatting
Het boek gaat over de ik-figuur en de relatie met zijn vrouw Olga. Olga heeft hem verlaten nadat zij samengewoond hebben en getrouwd zijn geweest. Hij blikt terug op de hoogtepunten van hun relatie. Het verhaal is dus niet chronologisch verteld. Het begint met de ontmoeting en eindigt met het afscheid. Ook beschrijft hij wat er in Olga’s leven nog meer
gebeurd. Ze trouwt tweemaal met een andere man, maar die huwelijken worden alle twee verbroken.
In de eerste hoofdstukken van het boek beschrijft de ik-figuur de ontmoeting met Olga. Als hij staat te liften langs de snelweg en Olga hem mee neemt. Zij bedrijven in haar auto
voor het eerst de liefde met elkaar. De ik-figuur vertelt hoe het leven bij Olga thuis was. Haar vader die vaak in zijn neus zat te peuteren en van het opgedroogde snot draaide hij
bolletjes om ze vervolgens onder zijn stoel te plakken. Haar vader vertelde ook altijd dezelfde mop, van die twee jongens die naar Parijs gingen, die gingen niet. Olga’s moeder die de ik-figuur nooit heeft gemogen, die altijd vreemdging met klanten en
vrienden, maar thuis de goede huisvrouw uithing. Ook worden de hoogtepunten nauwkeurig beschreven wanneer zij op seksueel gebied bezig zijn. Of de geweldige vakantie op Ameland.
De vele keren dat Olga model staat, en hun bijna niets kostende trouwdag, wanneer Olga achter op de fiets moet om naar het stadhuis te komen.
Er wordt langzaam naar een hoogtepunt (climax) toegewerkt. Als Olga tijdens een zakendiner zit te flirten met een zakenrelatie. De ik-figuur weet niet wat hij moet doen. Opstaan en weglopen of blijven zitten? Dan wordt hij er zo misselijk van dat hij de tafel onder kotst. Olga neemt dit niet en trekt weer bij haar moeder in, die eindelijk haar zin heeft dat ze uit elkaar zijn. Niet kort daarna volgt een echtscheiding. Nadat Olga hem verlaten heeft loopt de spanning weer af. Het verhaal gaat verder met het leven van de ik-figuur en soms wat fragmenten uit Olga’s leven. De ik-figuur vergooit zich aan alle meisjes die hij tegen komt. Maar hij blijft ze altijd vergelijken met Olga. En niemand komt volgens hem ook maar iets in de buurt. Ze zien elkaar alleen bij toeval soms in de stad, maar alleen nutteloze gesprekken volgen. Elke keer als ze elkaar weer ontmoeten voelt de ik-figuur zich weer enkele dagen heel eenzaam. Olga was alles voor hem.
In het laatste gedeelte van het boek komt Olga terug uit de Arabische golf, waar zij met haar derde echtgenoot jaren heeft doorgebracht. Als Olga terug in Nederland is word het huwelijk
verbroken. Olga heeft regelmatig last van hoofdpijn en is vaak moe. Dan belt op een dag haar moeder op naar de ik-figuur om de situatie uit te leggen. Olga had een hersentumor zo groot
als een stuk toiletzeep. Ze moest een hersenoperatie ondergaan. De doktoren hadden alles weggehaald behalve de wortels, die zaten te diep. Olga was ongeneeslijk ziek. Door de vele
bestralingen die Olga moest ondergaan verloor zij haar haar. De ik-figuur komt elke dag langs en ziet Olga aftakelen. Op het laatst ziet ze bijna niets meer, toch blijft hij haar
bloemen geven en op een dag koopt hij voor haar een rode pruik. Het enige wat Olga durfde te eten met haar loszittende tanden was turks fruit (tevens ook titelverklaring). Olga sterft op
een vroege voorjaarsavond. De dokter vraagt of Olga de pruik moet houden. De ik-figuur antwoordde met:,,Ja, zo had ze het zelf gewild.”
De personages
Doordat het verhaal door een ik-figuur is verteld kan je je goed inleven in het verhaal. Je kon je daardoor ook gemakkelijk verplaatsen in de problemen van de ik-figuur.
Titelverklaring
De titelverklaring werd al in de samenvatting genoemd. Dus Turks Fruit is het fruit dat zij alleen nog maar durfde te eten met haar loszittende tanden.
Thema
Het thema van dit boek is liefde, de relatie tussen de ik-figuur en Olga. Het hele boek gaat daarover, het is het centrale probleem in het boek.
Motieven
Een motief is eenzaamheid, als Olga de ik-figuur verlaat. Ook een motief is verdriet. Deze twee motieven leiden samen weer tot het thema liefde.
Thematiek
De liefde maar ook veel verdriet. De ik-figuur was zo verliefd en hield zoveel van Olga dat hij ook intens verdriet had toen zij hem verliet. Hij sloeg alles in het atelier aan gort en komt
dagen zijn bed niet uit. Hij was verslagen. Hij heeft noot meer ‘echt’ van een vrouw gehouden. Olga bleef voor altijd bij hem in zijn gedachte. Steeds als hij een meisje ontmoet, wat
geregeld voorkwam, vergeleek hij de meisjes met Olga. Maar geen enkel meisje is wat hij wil, alles doet hem denken aan Olga.
Personages
De hoofdpersoon is de ik-figuur. Hij is een kunstenaar en beeldhouwer. Hij heeft een relatie met Olga met wie hij ook getrouwd is. Deze relatie is ook zeer diepgaand. Als Olga hem
verlaat weet hij niet meer wat hij moet doen, hij is radeloos. De vraag die hem door het boek bezig houdt is waarom. Waarom heeft Olga hem verlaten. Hij geeft zijn schoonmoeder de
schuld, met wie hij een haat-relatie heeft. De ik-figuur is een vrij eenzaam persoon.
Olga. Het boek draait de hele tijd om haar. Olga is een vrouw met rode haren en volgens de ik-figuur heeft ze een droomlichaam. Zij heeft een relatie met de ik-figuur gehad
en daarna nog twee relaties. Olga is op een zeer jonge leeftijd gestorven aan een hersentumor.
De moeder van Olga. Zij is een beetje ongevoelig. Als haar man overlijdt toont zij geen enkele emotie. Doet al zijn bezittingen weg en leeft vrolijk verder. Zij heeft borstkanker
gehad vandaar dat zij maar één borst heeft. Tegen Olga zij ze vroeger dat Olga zo hard had gezogen bij de borstvoeding, dat de borst nu helemaal leeg was. Olga heeft dat verhaal lang
gelooft.
De vader van Olga. Een man die zich eenzaam voelt. Hij kan niet veel meer. Olga’s vader moet eigenlijk op dieet maar niemand houdt zich daar aan. Dat wordt later ook zijn
dood.
Tijdsperspectief
De ik-figuur weet net zo min als de lezer hoe het afloopt. Hij beleeft mee wat er gebeurt. Dat heet vision avec. De ik-figuur kan je daardoor ook een belevend-ik noemen.
Perspectief en vertelsituatie
Het verhaal is verteld in de ik-vertelsituatie, want je ziet het verhaal gewoon door zijn ogen. Je kan doordat je het verhaal door zijn ogen ziet, je goed inleven in het verhaal.
Mijn mening
Ik vond het een leuk boek om te lezen, het was niet te moeilijk. Het boek was weer iets heel anders dan dat ik hiervoor heb gelezen, maar toch ook weer niet. Dit komt doordat in dit boek de seksuele handelingen vrijwillig zijn en in andere boeken waren ze dat niet. Het onderwerp vind ik ook heel goed, want het blijft altijd interessant om te lezen. Er waren veel terugblikken, dus dan vond ik het soms wel moeilijk om het goed te volgen, maar uiteindelijk snapte ik het wel. Ik kon me ook goed in het boek inleven, omdat het verhaal werd verteld in het ik-persoon.
bron: https://www.scholieren.com/boekverslag/42366
Boek 10: Alles wat er was
Door: Chesney Teunissen
Klas: H5B
Het boek: Alles wat er was
Schrijfster: Hanna Bervoets
Niveau: 3
Biografie auteur:
Hanna Bervoets is de schrijver van het boek. Ze is 32 jaar oud en komt uit Amsterdam. Ze is een Nederlandse schrijfster, journaliste en columniste.
Andere boeken van haar zijn:
- Of hoe waarom, is haar debuut roman. Ze werd ook uitgeroepen tot debutant van het jaar.
- Lieve Céline, werd verfilmd en bekroond met de Opzij literatuurprijs.
- Leuk zeg doei
- Ivanov
- Efter, bereikte de longlists van de Gouden Boekenuil en de Libris Literatuurprijs.
Samenvatting
Merel is tv-redactrice en op een normale zondagmiddag in het jaar X willen ze in een schoolgebouw een wetenschappelijk programma opnemen, waarin het kind Joeri een hoofdrol zal spelen. Hij is een erg slim wiskundejongetje (maar niet hoogbegaafd). De opnames zijn nog maar net begonnen, als er een enorme knal buiten klinkt. Op last van de autoriteiten moet iedereen blijven zitten waar hij zit. Merel zit vanaf dat moment met nog zeven anderen opgesloten in het gebouw waar een ondoordringbare dikke mist omheen hangt. Niemand weet wat er exact aan de hand is, maar ze besluiten de instructies op te volgen en te blijven zitten waar ze zitten. De opladers van de mobiele telefoons liggen helaas thuis, internet ligt er natuurlijk ook uit, maar er is voorlopig water, de elektriciteit doet het en er is genoeg leesvoer aanwezig in de klaslokalen en de schoolbibliotheek .
Merel vindt bij een rondgang door de school een agenda van een meisje, dat Melissa heette. Die agenda gaat ze min of meer als dagboek gebruiken om de dagen van elkaar te kunnen onderscheiden. Boven alle hoofdstukken staat dan ook vermeld welke dag het is dat de mensen in het schoolgebouw zitten. Een van de acht, de cameravrouw Lotteke, is al heel snel verdwenen. De andere zeven zijn Merel, Barry en Leo (die van de televisiezijde komen) Natalie en haar zoon, de 8-jarige Joeri, Kaspar (de onderwijzer van Joeri) en Kalyem (de conciërge van de school). Ze besluiten de lokalen zo te verdelen dat iedereen een andere kamer heeft. Ze hebben helemaal geen contact met de buitenwereld en ze vragen zich natuurlijk wel af wat er buiten is gebeurd. Leo is populair onder de bewoners. In het begin draait alles om het jongetje Joeri dat het leven in de brouwerij brengt. Hij zorgt dat er gespeeld wordt. Maar gaandeweg komen er spanningen onderling. Dat heeft bijvoorbeeld te maken met het verdelen van voedsel en de behoefte aan seks. Op dag 21 vindt Merel een buisje waarin medicijnen hebben gezeten voor iemand die onder grote psychische spanningen lijdt. Ze vertelt dat wel tegen Barry, die een van haar beste collega’s is. Dan valt de elektriciteit uit, wat ook weer voor spanningen zorgt. Om de seksuele spanning te verminderen masturbeert Merel bij erotische fantasieën, want seks is onder dergelijke omstandigheden een middel tot ontspanning. Natalie brengt daarom vaak de nachten door in het lokaal van Kasper, de onderwijzer van Joeri. Joeri voelt zich dan buitengesloten door twee mensen uit zijn directe omgeving (zijn moeder en zijn meester) en zoekt zijn toevlucht tot Merel. Ze begrijpt later dat hij dit doet om zijn moeder een beetje jaloers te maken. Hij vraagt Merel met hem het mattenspel te spelen. Daarbij glijdt hij met een mat van de trappen in de school. Maar wanneer Merel eindelijk daarin toestemt, gaat het goed mis. Joeri dondert van de trap en het ziet er akelig uit. Zijn arm heeft een open , gecompliceerde breuk en daarin begint later koudvuur te komen. De arm wordt zwart en moet worden geamputeerd. Dat doet Kaspar met het keukenmes. Merel veegt de bloedvlek van de trap, maar vindt meteen een nieuw kokertje van medicijnen. Natalie is woedend vanwege het gebeurde, maar eigenlijk is ze zelf ook een beetje schuldig door ‘s nachts naar Kaspar te gaan.
Natalie en Kaspar nemen het besluit het schoolgebouw te verlaten. Ze dragen Joeri met zich mee, wanneer ze vertrekken. Leo zegt dat Joeri zo koud was toen hij vertrok, dat hij vermoedt dat het jongetje dood was. Dat gebeurt allemaal omstreeks de dagen 50 tot en met 55. Een dag later hebben Merel en Leo voor de eerste keer seks met elkaar. De dagen daarna gebeurt dat weer, maar Merel zorgt ervoor dat ze altijd vroeg weer weggaat bij Leo, want ze wil niet dat de anderen iets merken. Wanneer ze elke vierde nacht wil overslaan met seks en ze langs zijn lokaal loopt, hoort ze twee mannen hijgen. Leo en Barry hebben dan ook seks met elkaar.
Op dag 72 is het 12 november en dat is de verjaardag van Merel. Ze wordt 29 jaar. Kaylem nodigt haar uit in zijn lokaal: ze krijgt als cadeau een ketting die hij zelf gemaakt heeft. Hij vertelt haar over zijn verleden als vluchteling. De dagen vliegen voorbij. Merel heeft steeds seks met Leo. Ze heeft een vreemd soort buikpijn. De lezer vermoedt op dat moment wel dat ze zwanger zal zijn. Dat verhoogt ook de onderlinge spanningen, want Barry weet er intussen van. Hij was er immers ook gebrand om Leo te veroveren. Maar hij ziet nu in dat dit waarschijnlijk onmogelijk is. Hij wil dan niet verder leven en weigert te eten en te drinken. Merel verzorgt hem nog een tijdje. Leo verdenkt Barry ervan de man van de pillen te zijn. Merel krijgt een geschreven brief van Barry: hij wil niet verder leven. Hij zegt dat hij nooit pillen heeft geslikt. Hij vertelt dat hij Leo ook een brief geschreven heeft. Merel kient het zo uit dat ze de brief van Barry aan Leo ontfutselt terwijl hij onder de douche staat. In de brief deelt Barry aan Leo mee dat hij verliefd op hem is, maar dat hij begrijpt dat hij voor Merel kiest. Daarmee is het doel in zijn leven voorbij. Als lezer voorvoel je dat hij de lust om te leven verloren heeft en zal sterven.
Merel is intussen zwanger: dat kan alleen van Leo zijn en in haar dagboek richt ze zich nu tot “je”, met wie ze meer dan waarschijnlijk haar ongeboren kind bedoelt. Die wil ze voor later vertellen wat er allemaal gebeurd is.
Barry sterft en het lijkt erop dat Kaylem hem een handje heeft geholpen. Merel is enkele dagen niet goed bij bewustzijn en als ze wakker wordt, blijkt dat Kaylem en Leo begonnen zijn aan de fastfoodmaaltijd-Barry. Ze zijn aan zijn benen begonnen. Deze vorm van kannibalisme komt natuurlijk wel eens meer voor bij mensen onder extreme omstandigheden (vgl. de beruchte vliegramp in de Andes in de film Alive). Kaylem is de initiatiefnemer. Volgens Leo smaakt het vlees hetzelfde als de Peruaanse cavia die hij ooit eens voorgezet heeft gekregen. Merel neemt later wraak door Kaylem te wurgen met de ketting die ze ooit van hem had gekregen voor haar verjaardag. En omdat het voedsel na al die dagen natuurlijk op is, beginnen ze ook te knagen aan het vlees van Kaylem. Het is allemaal heel luguber.
In een van de laatste dagboekhoofdstukken beklemt Leo dat hij in North Dakota verslaafd is geraakt aan de pillen. Hij had vijf kokers bij zich toen hij in het schoolgebouw aankwam. Hij vertelt aan Merel dat hij de school moet verlaten, omdat hij “hulp” moet halen, omdat anders Merel, de baby en hijzelf het allemaal niet zullen overleven. In het laatste dagboekverhaal geeft Merel aan dat Leo acht dagen daarvoor vertrokken is en dat ze sindsdien niets meer van hem heeft vernomen. Ze bekent dat ze nu alle pillen in een keer geslikt heeft: ze droomt nu min of meer van een reis naar North Dakota met haar (ongeboren) dochtertje.
Een bizar einde van het verhaal. Waarschijnlijker is dat ze in het schoolgebouw zal zijn omgekomen en dat anderen haar dagboekaantekeningen zullen hebben gevonden.
Personages
Merel
Merel is de tv-redactrice van het programma dat ze willen opnemen. Ze is nog maar 28 jaar en ze is een goede collega van Leo en Barry. Ze schrijft in de agenda van één van de leerlingen van de school. Wanneer ze zwanger is van Leo begint ze zich te richten tot haar nog ongeboren dochter om haar te vertellen hoe het allemaal in het leven toegaat. Een belangrijk hoofdstuk/dag daarin is 102 over hoe het eraan toeging in de oude situatie. Iedereen is altijd op zoek de liefde, die voor hem/haar geschikt is. Daarbij is seks een drijfveer om in moeilijke omstandigheden te kunnen overleven. Ze vindt het vreselijk te moeten merken dat Barry niet alleen dood is, maar dat zijn lichaam door Kaylem en Leo gebruikt wordt om te roosteren en voort te leven. Ze neemt wraak door Kaylem te doden. Ook zijn lichaam wordt daarna door haar en Leo gegeten. Tenslotte raakt ze geheel geïsoleerd, wanneer Leo haar verlaat en niet meer terugkeert. Ze neemt de pillen van Leo in en zal dat waarschijnlijk niet overleven.
Barry
Barry is de homoseksuele collega van Merel. Hij legt het in het schoolgebouw aan met de aantrekkelijke en populaire Leo. Maar hij beseft dat hij Leo niet alleen heeft. Leo kiest voor Merel en dan is de lust om verder te leven voor Barry niet meer aanwezig. Hij weigert te eten en te drinken. Waarschijnlijk helpt Kaylem hem ene handje bij zijn dood en daarna wordt hij vlees voor de achterblijvende bewoners.
Leo
Leo is de aantrekkelijke man in het schoolgebouw. Hij heeft zowel seks met Barry als met Merel en hij wordt de biologische verwekker van het nog ongeboren kind van Merel. Maar hij blijkt ook kwalijke trekken te hebben: hij organiseert het kannibalisme, hij blijkt de psychopaat te zijn die pillen slikt en hij verlaat aan het einde het schoolgebouw, waardoor Merel alleen met de ongeboren vrucht overblijft.
Natalie
Natalie heeft ook al een behoefte tot seks. Daartoe is ze bereid om haar zoontje Joeri te verwaarlozen. Die voelt zich buitengesloten en gaat zich dan tot Merel wenden. Wanneer het misgaat met Joeri, is Natalie des duivels en ze geeft alles en iedereen de schuld. Maar eigenlijk is ze zelf schuldig, omdat ze aan haar eigen lustgevoelens werkte, en daarbij Joeri verwaarloosde. Ze besluit al in een vroeg stadium samen met Kaspar het pand te verlaten. Wat er daarna met haar gebeurd is, wordt niet verteld.
Thematiek
Eenzaamheid en Isolement
Hoe gedragen mensen zich in een geïsoleerde situatie? Opgesloten zitten is ook buitengesloten worden. Een groep mensen zit vast in een schoolgebouw, buitengesloten van de gewone wereld en ze weten niet wat daar gebeurd is. Maar ook binnen het schoolgebouw heb je natuurlijk de buitengeslotenen. Zo wordt Kaylem eigenlijk van het begin al buitengesloten: hij is immers een vluchteling van buitenlandse komaf. Wanneer mensen zich buitengesloten voelen, levert dat geen prettig gevoel op. Het buitengesloten worden of het geïsoleerd worden, wordt in de roman natuurlijk ook nog gesymboliseerd door de dikke mist die buiten het gebouw hangt. Je hebt geen zicht meer op de buitenwereld. Ook in de typografische aanduidingen van de roman (de rechthoekige zwarte lijnen die steeds minder worden, totdat het laatste deel alleen met een geheel wit rechthoekig vlak wordt aangegeven) is het steeds groter wordende isolement van de vertelster zichtbaar. Merel blijft tenslotte helemaal alleen over in het schoolgebouw.
Motieven
Liefde
Liefde speelt een grote rol in \'Alles wat er was\'. De mens heeft een grote behoefte aan liefde. Zeker in een situatie waarin iedereen vastzit, zoekt men steun bij elkaar en warmte. Dit vinden lukt niet altijd, maar men blijft naar liefde streven.
Seksualiteit
In de roman is ook duidelijk te zijn welke drijfveren voor de mens essentieel zijn: allereerst is er natuurlijk altijd de wens om te overleven door voedsel te krijgen/stelen. Wanneer er iemand sterft en het voedsel dreigt op te raken, ziet men er in allerlaatste instantie geen been in om dan mensenvlees te eten. Ook de behoefte aan intimiteit/ liefde of seks is een van de oergevoelens die mensen willen krijgen: het is daarom voor Barry zo verschrikkelijk te moeten merken dat de liefde van hem voor Leo niet beantwoord zal worden. (vgl. blz. 237) Maar hoe verschillend de vertellingen ook waren. Ze hadden allemaal dezelfde basis: de queeste is noodzakelijk: wederzijdse liefde is het hoogst haalbare en verliefdheid een zuivere motivatie. Als er geen wederzijds liefde is, heeft het voor Barry geen zin meer om te leven. Seksualiteit is in zekere zin dan een manier om te kunnen overleven: namelijk de ongeboren vrucht die Merel in zich draagt.
queeste
In het boek komt naar voren dat de mens op een queeste is: een queeste naar eeuwige liefde en intimiteit. In het schoolgebouw is die queeste bijvoorbeeld duidelijk in de liefde van Barry voor Leo.
Titelverklaring
In de roman is sprake van een “oude situatie”en een “nieuwe situatie.” De scheiding wordt gemarkeerd door de knal (wat dat dan ook moge betekenen). In de nieuwe situatie krijgen de personages te maken met nieuwe normen en waarden. Er wordt enkele keren in de tekst impliciet teruggewezen naar de titel, namelijk naar de situatie die er was voordat de knal kwam.
Structuur & perspectief
Het verhaal wordt gepresenteerd in vijf delen en de hoofdstukken daarvan dragen de dag van het dagboek waar Merel in schrijft. Merel doet dit in een agenda die ze in een van de lokalen vindt. Maar de volgorde van de hoofdstukken is niet de chronologische volgorde. In de eerste plaats zal de schrijfster deze volgorde geven om aan te geven dat mensen die afgesloten zijn van de buitenwereld gedesoriënteerd raken en het besef van tijd zullen kwijtraken. Mensen die nauwelijks meer het verschil tussen dag en nacht weten, zullen op den duurt ook niet meer weten welk dag het is. Maar ook inhoudelijk zijn er aanwijzingen voor de chaotische structuur:
Als Merel na 105 dagen een beetje gekker aan het doen is en twijfelt aan haar geheugen, begint ze als een bezetene terug te bladeren in de agenda. Zo hardhandig doet ze dit dat de blaadjes loslaten, en omhoog schieten naar het plafond in een van de lokalen, en daar ‘als vaantjes’ blijven hangen. De lezer kan daardoor denken dat wat hij leest de teruggevonden aantekeningen zijn, de vaantjes die van het plafond zijn geplukt, en natuurlijk ligt de boel dan niet meer in chronologische volgorde.
Maar er is nog een vergelijkbare scène in de roman. Kaylem krijgt op bladzijde 263 de agenda van Melissa te pakken. Hij bladert erin en scheurt er bladzijden uit, zodat ze de data kwijtraken. Daarna schudt hij de kaarten als pokerkaarten, verdeelt ze zo dat ze allemaal evenveel kans op een zondag hadden. Zo raken de bladzijden dus ook door elkaar. De structuur heeft hier dus sterk te maken met de inhoud van het verhaal.
En ineens krijgen zinnen ook een andere lading als je het volgende leest: En opnieuw overviel me het gevoel dat ik ‘s ochtends ook had gehad. Het gevoel dat er iets niet klopte, dat er een volgorde omgedraaid was waardoor de dingen nu niet logisch op elkaar aansloten. Je kijkt omlaag en vermoed dat je je sloffen verkeerd om aanhebt Je trekt ze uit, verwisselt ze. En vervolgens zit je linkerslof rechts. (blz. 210)
Zoals hierboven gesteld: de vertelster is de 28/29- jarige tv/presentatrice Merel. Ze schrijft/vertelt in de o.t.t maar ook in de o.v.t.. Merel vertelt het verhaal tegen een denkbeeldige 'je'.
Naarmate het verhaal vordert weten we dat het de nog ongeboren baby van Merel is. De baby moet het product zijn van de seksuele omgang met Leo.
Maar als lezer moet je je wel altijd afvragen of een ik-verteller de echte waarheid spreekt, want de ik-verteller is in principe een onbetrouwbaar perspectief. Het is ook nog altijd mogelijk dat de kannibalistische passage met het vreten van mensenvlees wel echt gebeurd is of dat Merel bij de beschrijving daarvan aan het hallucineren is geweest.
Mijn mening
''Alles wat er was'' vind ik een mooie roman. Ik kon me goed meeleven in de personages, maar ik vond het af en toe wel lastig om te lezen. Dit komt omdat er heel veel vragen niet beantwoord werden. Ik vond het heel interessant om te zien hoe de verschillende personages reageerde toen ze opgesloten zaten. Het verhaal is ook realistisch, terwijl de gebeurtenis onwerkelijk is en bijna niet voor zou komen.
bron: https://www.scholieren.com/boek/12490/alles-wat-er-was/zekerwetengoed
Overige opdrachten
Boekkeuze
