Algemeen
Instructie
Hoe moet je leeslogboek eruit zien?
Je leest in havo 4 in totaal zes boeken. Bij elk boek moet je je leeslogboek updaten. Maak de opdracht in Wikiwijs en niet via een bestand als bijlage!
Bij elk gelezen boek moet er een reflectie terug te vinden zijn in je leeslogboek. Hiervoor moet je de volgende stappen doorlopen:
1. Geef op het tabblad 'boekenoverzicht' een volledig overzicht van de gelezen boeken. Zo kun je in één oogopslag zien welke boeken je gelezen hebt. Noteer van elk boek: de titel, de auteur, het niveau van het boek en het aantal sterren dat je het boek zou geven. Hierbij geldt dat 5 sterren maximaal is.
2. Voor elk boek gebruik je vervolgens een tabblad waar je een verwerkingsopdracht maakt bij het gelezen boek. De opdrachten waar je uit kunt kiezen, vind je bij het tabblad 'opdrachten'. Je mag hierbij natuurlijk werken met afbeeldingen als je wilt!
3. Aan het einde van het schooljaar ontvang je van je docent nog overige opdrachten die je bij het tabblad 'overige opdrachten' moet uitvoeren.
Word je beoordeeld?
Je docent zal aangeven wanneer zij de leeslogboeken gaat bekijken. Als je ervoor zorgt dat je op dit moment 'helemaal bij bent' met updaten, kan je docent je feedback geven. Je krijgt geen tussentijdse beoordeling. Pas aan het einde van havo 5, net voor je mondeling literatuur, zal je van je docent een eindscore krijgen voor je leeslogboek. Hierbij wordt gelet op volledigheid, kwaliteit en ontwikkeling.
Verwerkingsopdrachten
In je leeslogboek is het van belang dat je bij elk gelezen boek vooral aangeeft wat je ervan vond en waarom. Je kunt hierbij kiezen uit een aantal vaste opdrachten of je maakt een eigen verslag waarin de voor jou belangrijkste informatie is opgenomen.
Neem bij elk boek sowieso op: titel - auteur
Op deze manier is het voor jouzelf en voor je docent direct duidelijk over welk boek het verslag gaat.
Kies voor een eigen verslag, of kies één van de volgende opdrachten om op te nemen in je leeslogboek:
Recensieopdracht
Schrijf een recensie waarin je elementen uit de samenvatting, de analyse, de schrijversinformatie en je eigen mening combineert. Let hierbij op het volgende:
- Je schrijft de recensie voor iemand die het boek niet gelezen heeft. Laat de lezer van de recensie dus eerst kennismaken met het boek. Vertel kort waar het over gaat / neem een stukje uit het boek letterlijk over. Maak de lezer nieuwsgierig naar het verhaal
- Vertel in de kern meer over de analyse en de schrijver. Combineer deze informatie met je eigen mening. Leg dus steeds uit wat jij ergens van vindt.
- In het slot geef je je eindoordeel. Je vertelt wat je uiteindelijk ‘over-all’ van het boek vond. Je geeft een tip aan mogelijke lezers of reageert op de verwachting die je had voordat je ging lezen.
- Je recensie krijgt een passende en pakkende titel. Dat kan een quote zijn uit het boek, het mag al iets zeggen over je eindoordeel. Als het maar origineel is en de aandacht trekt.
- Markeer in je recensie de zinnen / zinsdelen waarin je je eigen mening verwoordt.
Opdracht van Lezen voor de Lijst
Maak de opdrachten die op de site www.lezenvoordelijst.nl horen bij jouw boek. Als er bij jouw boek opdrachten horen op verschillende niveaus, kies dan de opdracht die het beste bij jou past. Neem bij de uitwerking van de opdracht telkens de opdracht over en het bijbehorende antwoord. Geef tot slot kort aan waarom je voor deze opdracht gekozen hebt.
Juryrapport
Je doet alsof het boek dat je hebt gelezen is ingezonden voor een landelijke boekenwedstrijd. Bij deze wedstrijd ben je als jurylid op zoek naar het beste Nederlandstalige boek. Om dit beste boek te kunnen kiezen, moet je eerst bepalen aan welke eisen het moet voldoen. 2 eisen zijn al bekend, namelijk: - het boek moet een verrassend einde hebben EN - de titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven.
Wat ga jij als jurylid op papier zetten:
- Je vult de gegeven eisen aan met 3 eigen eisen waarvan jij vindt dat het beste boek daaraan moet voldoen. Geef ook een korte motivatie / verantwoording bij elke eis: waarom vind je deze eis belangrijk?
- Uiteindelijk heb je een lijst van 5 eisen verzameld die je nu moet gaan koppelen aan het gelezen boek. Dit doe je door bij elke eis een omschrijving te geven van jouw boek. Dus bijvoorbeeld: heeft het boek een verrassend einde? Waarom wel of waarom niet? De antwoorden hoeven niet altijd positief te zijn.
- De laatste stap is bepalen of jouw boek het beste Nederlandstalige boek is. Dit doe je door een conclusie te schrijven bij de 5 eisen. Je geeft een korte samenvatting van jouw bevindingen en komt tot een eindoordeel. Dit eindoordeel hoeft niet altijd positief te zijn!
Brief van de uitgever
Bij deze opdracht kruip je in de huid van de uitgever. Je doet je alsof het boek dat je gelezen hebt, nog niet is uitgegeven.
Stel je voor: je werkt bij een uitgeverij. De schrijver van jouw boek komt binnen met zijn verhaal en vraagt of jij het werk wilt uitgeven. Je bent best enthousiast, maar je ziet nog wel ruimte voor verbeteringen. Je besluit om jouw reactie op papier te zetten en naar de schrijver te sturen.
De opdracht:
- Schrijf een brief aan de schrijver. Je begint natuurlijk met een korte inleiding.
- Vervolgens geef je jouw persoonlijke oordeel over het boek. Het is jouw oordeel, dat betekent dat het zowel positief als negatief kan zijn.
- Daarna ga je aangeven waarom je op dit moment het boek nog niet wilt uitgeven. Je geeft 3 elementen waarvan je vindt dat deze aangepast moeten worden en waarom. Denk bij elementen aan de theorie van verhaalanlyse.
- Als je hebt aangegeven wat je aangepast wilt hebben en waarom, ga je de schrijver advies geven in hoe hij/zij het moet aanpassen. Je hebt hier als uitgever natuurlijk een visie in. Dus: wat zou de schrijver moeten doen om ervoor te zorgen dat je het boek wel uitgeeft.
- Je rondt de brief netjes af.
Brief aan de uitgeverij
Stel je voor: het werk dat je gelezen hebt, heb je zelf geschreven. Je blijkt over bijzonder schrijftalent te beschikken. Het verhaal is nog niet gepubliceerd, maar je wilt graag dat een uitgeverij het uit gaat geven. Je besluit een uitgeverij te schrijven om je verhaal te promoten!
- Je schrijft een brief aan een uitgeverij. Ga eerst eens op zoek naar bestaande uitgeverijen en kies een geschikte uit voor jouw boek.
- Je introduceert jezelf als schrijver en je vertet kort waarom je deze brief schrijft.
- In de kern introduceer je het verhaal. Je geeft informatie over de titel, het thema, het plot en het perspectief.
- Je legt uit voor welk publiek jouw boek geschikt is. Koppel dit aan de niveaus van Lezen voor de Lijst en leg uit waarom dit het geschikte publiek is.
- Rond je brief netjes af.
Boeken
Boekenoverzicht
boek 1: Kort Amerikaans.
auteur: Jan Wolkers.
niveau: 3.
Boek 2: De aanslag
auteur: Harry Muslisch
Boek3: The Novel
Auteur: P.F Thomese
Boek 4: Het Bamischandaal
Auteur P.F. Thomese
Boek 5: De Grot
auteur: Tim Krabbé
Boek 6: De helaasheid der dingen
Auteur: Dimitri Verhulst
Boek 7: De laatkomer
Auteur: Dimitri Verhulst
Boek 8: Ultimatum
Auteur: Thomas Heerma van Voss
Boek 9: Magnus
Auteur: Arjan Lubach
Boek 10: Het gouden ei
Autuer: Tim Krabbe.
Boek 1
Kort Amerikaans boekverslag.
Kort Amerikaans is geschreven door Jan Wolkers. Deze auteur heeft ook Turks fruit geschreven. Ik heb Turks fruit niet gelezen, maar ik vind Kort Amerikaans zelf niet zo leuk. Ik ga daarom Turks fruit ook niet lezen.
Auteur.
De auteur is Jan Wolkers. Hij is geboren in Oegstgeest op 26 oktober 1925 en hij stierf op 19 oktober 2007. Hij heeft veel soorten verhalen geschreven zoals essays of romans, maar ook gedichten en toneelstukken. Hij had een paar bekende boeken zoals: Turks fruit, Kort Amerikaans en Terug naar Oegstgeest.
Personages.
Hoofdpersoon.
De hoofdpersoon is Eric van Poelgeest. Eric is een jongen en hij had een litteken bij zijn slaap. Zelf vond hij dit litteken lelijk en als iemand ernaar vroeg gaf hij altijd een verzonnen antwoord. Eric deed als werk lampenkappen schilderen
Bij personen.
je hebt 4 bij personen.
Elly, de onderduiker die bij Paul op de zolder woont en uiteindelijk bij Eric wil wonen en seks mee wil hebben.
Je hebt ook nog Paul d’Ailleurs. Dit is de baas van Eric en een verzetsman die Elly bij hem liet onderduiken.
Ans was rooms-katholiek. Ze was de vriendin van Eric maar heeft het uitgemaakt omdat Eric heel seksistisch was en heel veel aan haar zat.
Meneer de Grauw. Meneer de Grauw was de schilder leraar van Eric. Maar wat Eric niet wist is dat de Grauw een NSB’er was.
Achtergrond personen
De Spin. De Spin is een leerling die ook bij Eric op de academie zit. De Spin is een vaag type. Hij pleegt zelfmoord door zich eigen op te hangen. Hij is zelf ook een NSB’er.
De moeder van Eric. Over de moeder van Eric wordt niet veel gezegd. Ze komt wel elke dag een pannetje eten brengen voor Eric.
Frank is de broer van Eric en gaat dood aan difterie.
perspectief
Het perspectief ligt bij Eric. Je ziet alles van uit zijn ogen, hierdoor wordt het heel simpel om je in hem te verplaatsen. Je ziet hierdoor hoe die met zijn leven omgaat en wat er allemaal in gebeurt. Je ziet hem steeds meer in een seksverslaafde veranderen. Eerst was het niet zo erg daarna steeds erger.
Ruimte
Het speelt zich op heel veel plekken af, maar een paar belangrijke gebeurtenissen. Eén van die plekken is het atelier van meneer d’Ailleurs. Hier ontmoet Eric Elly. Ook is het atelier van Eric op de academie ook heel belangrijk. Hier komt hij een beeld tegen die hij uiteindelijk als een soort seks pop ging gebruiken. De kamer van het de Spin is ook belangrijk want hier pleegt de spin zelfmoord.
Samenvatting
Kort Amerikaans gaat over Eric van Poelgeest. Eric leefde in de tijd van de tweede wereldoorlog. Eric wil later graag schilder worden. Eric liep naar het postkantoor om postzegels te halen. Toen hoorde hij plots Duitse vrachtwagens aan komen rijden. Hierin zaten Duitse soldaten, er was een razzia aan het gebeuren. Eric liep rustig naar de kunst academie. Eric werkte bij een lampenkap bedrijf. Hij moest de lampenkappen schilderen. Er was ook een onderduikster in dat huis waar Eric werkt. Elly zo heet de onderduikster. Elly had graag aandacht van Eric en van haar onderduik persoon. Eric vond de academie altijd wel leuk omdat hij daar zijn eigen ding kon doen en er was een gipsen beeld van een vrouw waar hij altijd aan zat. Ans het vriendinnetje van Eric had het met hem uitgemaakt omdat: zij hem te seksistisch vind. Eric vindt zelf van niet en gaat rustig door met zijn leven. Op een gegeven moment blijft hij bij Elly slapen en hebben seks. Elke keer als hij bij de academie was stond er een man naar hem te kijken met een hele smerige blik. Eric weet alleen niet waarom. Eric liep rustig de academie binnen. meneer de Grouw zei tegen hem dat hij weg ging, omdat de Amerikanen al veelte dicht bij waren. Op dat moment wist Eric waarom die man hem altijd zo smerig aan keek. De academie waar Eric leerde schilderen was een NSB gebouw. Een man die ook altijd op de academie is, is meneer de Spin. meneer de Spin pleegt uiteindelijk zelf moord omdat hij er niet meer tegen kan dat de Amerikanen al zo dicht bij zijn. uiteindelijk is het gebouw van Eric en mag hij erin wonen net zolang totdat de Grouw terug zou keren. Elly komt bij Eric in het huis wonen. Elly wilde graag meer seks met Eric alleen Eric liet haar zitten. Elly zag Eric met het gipsen beeld neuken en werd boos. Ze smeet het beeld op de grond. Eric werd zo boos dat hij Elly wurgde. Hij werd zo gek dat toen de Amerikanen kwamen hij op ze begon te scheten en uit eindelijk werd hij door een van de soldaten neer geschoten.
Persoonlijke beoordeling.
ik vind het zelf niet zo’n leuk boek. De spanning mist vind ik zelf en het is allemaal super verwarrend. Ik geef dit boek een 5.5 omdat er nog wel iets van oorlog in komt. Wat ik nog wel het ergste vind van dit boek is dat het super oversekst is, de eerste zin is al meteen het begin ervan: Hartstikke naakt, alleen zo’n klein dingetje hier.
Boek 2
Mijn tweede boek is De Aanslag geschreven door Harry Muslisch.
2. titel
Mulisch, Harry, De Aanslag (1986)
3. samenvatting
Proloog
'Ver, ver weg in de tweede wereldoorlog woonde een zekere Anton Steenwijk met zijn ouders en zijn broer aan de rand van Haarlem.'Na deze eerste zin volgt een nauwkeurige beschrijving van de omgeving: de vier huizen die de allure van villa's hebben. De namen van de huizen (Welgelegen, Buitenrust, Nooitgedacht,Rustenburg) en hun bewoners stralen gezapigheid en rust uit, evenals de omgeving. 'De klinkers van de rijweg aan de voorkant waren in een visgraatmotief gelegd.' Soms komt een schip door het Spaarne gevaren. Het meest geniet Anton van het tafereel van een man die aan boord lopend het schip met een stok voortduwt: 'een man die naar achteren liep om iets naar voren te duwen, en tegelijk op dezelfde plaats bleef'. Motorschepen splijten het water tot een V,die door de wal wordt gekeerd 'tot een omgekeerde V, een labda, en zo voort in steeds zwakker herhaling. 'Elke keer probeerde Anton vast te stellen, hoe het zich nu precies voltrok, maar elke keer groeiden de factoren aan tot een patroon, dat hij niet meer kon overzien.'
Eerst episode: 1945
Op een avond in januari 1945 zit het gezin Steenwijk in een verduisterde huiskamer. Peter maakt zijn huiswerk, Anton leest een artikel in Natuur en Techniek getiteld 'Een Brief aan ons Nageslacht', vader zit een boek te lezen en moeder verandert een trui in een knot wol. Vader legt de jongens uit wat een symbolon is: twee delen van een steen die op elkaar blijken te passen, een sluitend geheel vormen. Vervolgens gaat men een spelletje Mens-erger-je-niet doen.'Het was bijna acht uur: spertijd.'
In de stilte weerklinkt plotseling een zestal schoten, de aanslag op Fake Ploeg, hoofdinspecteur van politie, 'de grootse moordenaar en verrader van Haarlem en omstreken'. Diens zoon,Fake Ploeg jr., is een klasgenoot van Anton. Snel verslepen de buren (Korteweg) het lijk van Nooitgedacht tot voor Buitenrust. De gebeurtenissen worden zonder emotie door Anton opgeslagen. Het gebeuren 'maakte zich los van alles wat er aan vooraf ging en er op zou volgen,snoerde zich in en begon de reis door zijn verdere leven'. Het huis Buitenrust wordt door de Duitse militairen in brand gestoken, de ouders worden weggevoerd en later samen met een aantal gijzelaars gefusilleerd. Anton wordt voor die nacht ondergebracht in een politiecel in Heemstede.
In de politiecel blijkt ook een jonge vrouw te zitten - de lezer kan vermoeden dat zij bij de aanslag betrokken was - die Anton bezweert de schuldvraag nooit te verleggen: 'Ze zullen je misschien van alles wijs proberen te maken, maar je moet nooit vergeten dat het de moffen zijn,die jouw huis in brand hebben gestoken. Wie het gedaan heeft, heeft het gedaan, en niet iemand anders. Verder steekt ze een hele beschouwing af over liefde en licht, waar Anton niets van begrijpt. Ze vertelt hem - als enige - van een getrouwde man te houden die ook van haar houdt.
Anton wordt na enige tijd uit de cel gehaald en naar de Ortskommandantur in Haarlem gebracht, waar hij de bloedsporen van zijn celgenoot van zijn gezicht wast: 'aarzelend, stukje bij beetje haalde hij het enige dat hij van haar bezat weg. Vervolgens wordt hij met een militair konvooi meegestuurd naar Amsterdam, waar een oom en tante van hem wonen.
Tweede episode: 1952
'De rest is naspel.' Als Anton hoort dat zijn ouders en ook zijn broer zijn gedood, blijft hij bij zijn oom en tante wonen. Hij wordt als hun zoon behandeld, maar tevens met iets meer omzichtigheid benaderd dan wanneer hij weer bij zijn ouders zou hebben gewoond; dat bevalt hem. Met de oorlog houdt hij zich niet bezig. 'Als geen goede leerling en geen slechte' doorloopt hij het gymnasium; vervolgens gaat hij geneeskunde studeren.
In september '52 bezoekt Anton een tuinfeest in Haarlem. Gesprekken over Korea, waaraan hij nauwelijks deelneemt. Anton verlaat het feest snel en besluit nu meteen maar afscheid te nemen van het verleden.
As op de plek des onheils, met veel wildgroei. De naam 'Nooitgedacht' is weg. Mevrouw Beumer nodigt hem binnen in Welgelegen. Ze heeft wel eens iemand naar de lege plek zien kijken, vanaf de overkant van de straat. Anton realiseert zich dat als Peter zijn zin had gehad (hij wilde het lijk van Ploeg voor Nooitgedacht wegslepen), dit huis in de as gelegd zou zijn en niet het hunne. Dan was Peter misschien in Indië gesneuveld. 'Alles was onvoorstelbaar.' Nadat hij van mevrouw Beumer heeft gehoord van een monument op de plaats van de fusillade,gaat hij daar kijken.
Terug in Amsterdam, vraagt hij zijn oom en tante waarom ze hem nooit hebben verteld van het monument. Ze hadden dat wel gedaan, in '49; er was een uitnodiging geweest, maar Anton had geantwoord dat die stenen hem gestolen konden worden.
Derde episode: 1956
'Als geen goede student maar ook geen slechte vervolgde hij zijn studie.' In 1953 gaat hij op kamers wonen, boven een viswinkel. Al voor hij zijn artsexamen doet, besluit Anton anesthesist te worden: dat beroep vergt geen al te grote betrokkenheid; bovendien boeit hem de gedachte dat de narcose de uitingsmogelijkheid en de herinnering aan pijn wegneemt.
Opstand in Hongarije, landing van Fidel Castro op Cuba en relletjes in Amsterdam. Bij zo'n rel, toevallig bij Anton voor de deur, staat opeens Fake Ploeg jr., een 'grote grijze kei' in de hand, voor hem.
Hij vraagt Fake mee naar binnen te gaan. Zonder plichtplegingen spreken zij over beider achtergrond, zo eender en zo anders. Fake houdt zijn vader in ere en als Anton vraagt of zijn naam dan ook op het monument had moeten staan, gooit hij de steen in de spiegel en verdwijnt. Daarop ploft de oliekachel, 'een wolk roet' ontladend. 'Het roet verspreidde zich door de kamer.'
Vierde episode: 1966
In 1959 doet Anton artsexamen en gaat zich specialiseren in de anesthesie. Hij huurt een verdieping in de buurt van het Leidseplein. In 1960 is hij tijdens de kerstvakantie in Londen. In Westminster Abbey bekijkt hij de graven met beelden van de gestorvenen, 'onder definitieve narcose', en de Coronation Chair, met onder de zitting een grote kei. Opeens staat hij oog in oog met een Nederlandse stewardess, Saskia de Graaff; een jaar later trouwen zij met elkaar. Ze kopen een half huis, in de buurt van het Concertgebouw.
Anton, Saskia en hun vierjarig dochtertje Sandra wonen de begrafenis bij van een oud verzetsman, vriend van haar vader. Tijdens de bijeenkomst daarna hoort Anton iemand iets zeggen over een aantal schoten, wat hem meteen met 1945 verbindt. De man in kwestie, Cor Takes, blijkt een van de daders van de aanslag. In het gesprek dat hij met Anton heeft, vertelt hij over zijn drijfveer, terwijl Anton hem een en ander kan vertellen over de toedracht van de gebeurtenissen na de aanslag. Takes zegt ook dat hij er na de bevrijding nog een paar keer is wezen kijken. Die aanslag heeft voor Takes een bijzonder belang, omdat hij die samen met zijn vriendin Truus Coster heeft gepleegd, die daarbij gewond was geraakt. Ze was gearresteerd en kort voor de bevrijding gefusilleerd. Volgens Anton is zij degene bij wie hij in de cel werd ingesloten.
Die middag droomt Anton van Buitenrust als een Griekse tempel en vervolgens realiseert hij zich opeens dat Saskia wel een heel sterke gelijkenis vertoont met zijn voorstelling van Truus Coster. Of is Truus juist een projectie van zijn beeld van Saskia?
De volgende dag bezoekt hij Takes. Hij ziet een foto van Truus en inderdaad ervaart hij haar verschijning als die van Saskia. Takes vertelt dat hij van haar hield, maar zij niet van hem. Van alles wat Truus ooit tegen hem gezegd heeft, kan Anton zich niets herinneren. Voor Takes is de oorlog nog steeds niet voorbij. Hij laat Anton ook het pistool van Truus zien; voor Anton is de oorlog nu opeens niet meer zo ver weg. Een overvolle asbak begint te smeulen en te walmen.
Laatste episode: 1981
In 1967 is Anton gescheiden van Saskia; in 1968 hertrouwd met Liesbeth. Zij krijgen in 1969 een zoon, die ze Peter noemen. Zo rond zijn veertigste wordt Anton soms gehinderd door vlagen van angst en onrust. Met zijn dochter Sandra bezoekt hij de kade in Haarlem. Opeens herinnert hij zich flarden van Truus' uitspraken, over schuld, en: 'hij denkt dat ik niet van hem houd'. Ze bezoeken ook het graf van Truus. Cor Takes blijkt onvindbaar. En steeds vaker ziet hij bestelwagens in de stad met het opschrift 'Fake Ploeg Sanitair BV'.
Op een zaterdag in november 1981 heeft Anton hevige kiespijn. Zijn tandarts helpt hem,nadat hij heeft toegezegd mee te lopen in de anti-kernwapendemonstratie. Dat doet hij,aanvankelijk met Peter (nu twaalf jaar), die in de massa verdwijnt. Vervolgens ontmoet hij Sandra, inmiddels zwanger, en daarna zijn vroegere buurmeisje Karin Korteweg.
Karin vertelt hem wat zij van de toedracht der gebeurtenissen na de aanslag weet. Haar vader wilde zijn hagedissen behouden, daarom mocht het lijk niet voor hun huis worden aangetroffen. Bij Aarts voor de deur kon ook niet, want daar zaten Joden. Korteweg, die uit angst voor Anton naar Nieuw-Zeeland was verhuisd, pleegde daar in 1948 zelfmoord.
Peter en Anton ontmoeten elkaar weer. In golven gaat een massale angstschreeuw door de menigte. Anton, tegen zijn zin betrokken bij de oorlog, tegen zijn zin betrokken bij de demonstratie, 'laat zich meenemen door de stad naar het vertrekpunt; (...) zijn schoenen sloffen en het is of zij wolkjes as opwerpen, ofschoon nergens as te zien is.'
4. personages
personages
Anton: representeert de groep die alles wat met de oorlog te maken heeft wil vergeten (hij wordt anesthesist: specialist in het opzettelijk vergeten). Als er echter iets voorvalt waardoor de oorlog wordt opgerakeld, verzet hij zich daar niet tegen. Hij heeft dus geen syndroom, hij verdringt de herinneringen niet, maar zijn migraineaanvallen wijzen er wel op dat er iets broeit in zijn hoofd. Hij laat de dingen komen, zoals ze komen. Hieraan ligt geen fatalistische instelling ten grondslag, maar zijn steeds groeiende overtuiging dat niets uit de geschiedenis verdwijnt en dat alles ten slotte ad acta gelegd wordt. Verder is Anton rustig, beschouwend en intelligent. Hij is gevoelig, zoals blijkt uit de scène in de cel, zijn gesprek met Sandra en uit de ontmoeting met zijn zoon tijdens de betoging. Hij interesseert zich voor kunst; dit wordt duidelijk bij zijn bezoeken aan Londen en Italië. Voor geschiedenis en politiek heeft hij geen belangstelling. Hij heeft geen vijanden, maar eigenlijk ook geen vrienden. Agressief of haatdragend is hij niet, zelfs niet ten opzichte van de Duitsers of Fake Ploeg. Alleen al door de geschakeerdheid van eigenschappen en opvattingen die Anton vertoont, wordt duidelijk dat we te maken hebben met een round character. Dat blijkt eveneens uit het feit dat hij een ontwikkeling doormaakt. Zoals iedereen verandert hij, doordat hij ouder wordt. Aanvankelijk is hij volgzaam, later wordt hij zelfstandiger, zelfbewuster. Hij ontwikkelt eveneens een zeker gevoel voor humor, waardoor hij bijvoorbeeld bepaalde emoties in de hand kan houden. Opvallend is verder dat hij langzamerhand meer waarde gaat hechten aan materiële zaken. Andere ontwikkelingen in zijn persoonlijkheid zijn een gevolg van het steeds completer wordende beeld van de aanslag. Zijn handelen wordt hier soms direct door beïnvloed, zoals bij de scheiding van Saskia, maar het belangrijkste is de rust die hij bereikt, als alles ten slotte duidelijk is. Ondanks zijn rustige karakter bleek namelijk uit zijn migraine en zijn aanvallen bij zee en in Italië, dat al het duistere rond de aanslag aan hem vrat. Ten gevolge van de laatste gebeurtenissen raakt de a-politieke Anton geïnteresseerd in de wereldpolitiek, hij beseft dat er samenhang bestaat tussen zijn eigen lot en dat van de wereld.
Vader Steenwijk is griffier bij de rechtbank. Dit beroep symboliseert zijn houding bij de aanslag: hij kan alleen toekijken, maar niet ingrijpen in de situatie. We hebben hier misschien te maken met een verwijzing naar Toth, de Egyptische god die griffier is bij het dodengericht van de maangod Osiris.
De Graaffs opvattingen over actuele politieke gebeurtenissen worden volledig bepaald door de normen die hij in de tweede wereldoorlog hanteerde: de Amerikanen zijn goed en dus zijn hun tegenstanders slecht.
Sandra staat model voor de generatie die omstreeks 1980 volwassen wordt: wonen in een kraakpand, ongehuwd moeder worden.
Liesbeth geeft Anton, in tegenstelling tot Saskia, het gevoel los te kunnen komen van de oorlog, want zij 'was kort na hun repatriëring geboren en had niets meer te maken met dat alles.
Truus Coster handhaaft ook in de diepste ellende hoge ethische waarden. Zij worstelt met de vraag hoever iemand kan gaan bij de bestrijding van de fascisten zonder zo te worden als zij. Takes vertelt bijvoorbeeld dat zij heeft geweigerd de kinderen van Seyss Inquart te ontvoeren. Heel kenmerkend zijn ook haar uitspraken over de uitstralende kracht van de liefde op degene die bemind wordt.
Cor Takes kijkt alleen naar het heden voor zover dat rechtstreeks te maken heeft met de tweede wereldoorlog. Hij heeft zichzelf buiten de maatschappij geplaatst, is aan de drank en woont boven een voormalig hoofdkwartier van het verzet, een soort heiligdom. Zijn normen zijn niet genuanceerd zoals die van Truus Coster: 'Fascist tegenover de fascisten, is mijn devies, want een andere taal verstaan ze niet. De oorlog duurt voor hem nog steeds voort.
Fake Ploeg heeft zich omhoog gewerkt uit de vernederingen die hij als zoon van een NSB-er na de oorlog heeft moeten ondergaan. Zijn houding tegenover actuele gebeurtenissen wordt niet door de actualiteit bepaald, maar door die vernederingen en de wil zijn vader te rechtvaardigen. In tegenstelling tot Anton is hij niets vergeten, wil ook niets vergeten. Hij lijkt uiterlijk op zijn vader en heeft ook diens ideeën overgenomen, maar Mulisch heeft van hem geen simpel type gemaakt, hij komt heel menselijk over in zijn emoties en is oprecht in zijn erkentelijkheid voor Antons houding in de klas .
Karin Kortewegs levensloop is volledig bepaald door haar schuldcomplex en dat van haar vader, ze is niet getrouwd, leeft 'van de steun' en zelfs haar biecht verlost haar niet: Anton laat haar hulpeloos achter.
plaats en ruimte
1945 speelt zich af in Haarlem waar hij, zijn ouder en zijn broer wonen. De rest van het verhaal speelt zich vooral af in Amsterdam, dat is waar hij woont.
tijd
historische tijd
De jaartallen die beschreven worden zijn 1945, 1952, 1956, 1966 en 1981.
vertelde tijd
De vertelde tijd is 36 jaar
perspectief
De opbouw van De Aanslag is te vergelijken met die van een klassieke tragedie: een proloog gevolgd door vijf episodes; deze volgen elkaar chronologisch op en omvatten een periode van bijna 37 jaar. Elke episode duurt één of enkele dagen en historische gebeurtenissen uit die periode hebben een min of meer belangrijke functie in het verhaal.
Eerste episode: 1945, één avond en een deel van de volgende dag.
Tweede episode: 1952, één dag. Verwijzing naar oorlog in Korea.
Derde episode: 1956, één dag. Russische inval in Hongarije.
Vierde episode: 1966, twee dagen. Provo's; Vietnam.
Vijfde episode: 1981, één dag. Vredesdemonstratie in Amsterdam
Boek 3
3de boek.
mijn 3de beok is J.kessels The Novel. geschreven door P.F. Thomése.
recensieopdracht.
Het boek dat ik heb gelezen heb is The novel van P.F. Thomése. het was de Cafetaria van Vroeger, waar vreeswekkend grote frikadellen ( de zogeheten 'negerlullen; plaatselijk bekend van de negerlul speciaal') zich gaar lagen te gillen in het hete frituurvet, waar ook de meisjes heet waren als uitgegaard vlees, waar de vette dampen zwetend neersloegen op de afwasbare witte tegels- een hels paradijswaar ik toen net nog te klein voor was. dit is een stukje uit het boek.
de schrijver is P.F. Thomése. hij heeft ook nog een vervolg boek op de novel genaamd het Bamischandaal. er gebeurt heel veel in het boek. het boek is verdeeld in 4 delen, in elk deel wordt één gedeelte va het verhaal verteld. opeen gegeven moment gaan ze in een auto zitten, terwijl de arrestante zich eigen helemaal onder schijt en er niets over zegt. zelf vind ik dit grappig en kan ik er erg van genieten. Er is ook een stukje dat ze in de auto zitten en allemaal western songs op zetten. ik ben erachter gekomen dat deze liedjes ook echt bestaan.
ik vind dit boek echt geweldig en heb er heel erg veel van genoten. Ik kan niet wachten om het volgende boek te lezen. ik raad dit boek aan iedereen aan boven de 15. Het boek heeft wel wat moeilijke woorden, maar is wel leuk en interresant. ik geef dit boek daarom ook een 8.
Boek 4
Recensie
Boek Het Bami schandaal.
Auteur P.F. Thomése.
De afhaal chinees.
Ik heb het boek Het Bami schandaal gelezen van P.F. Thomése. Het is een leuk boek dat weer helemaal nergens over gaat. Inmiddels had de Schel ons weer ingehaald en hij stond nu bij het stoplicht onze chinees uit te kafferen. In her Bredaas. Dit is een stukje uit het boek uit hoofdstuk 2.
De schrijver P.F. Thomése heeft nog 1 deel hiervoor geschreven genaamd The Novel. In dit boek komt ook J. Kessels in voor. Ik vind dit boek nog meer random en raarder. Ik heb er wel van genoten en ik vind weer dat hij goed zijn best heeft gedaan. Nog wel een van de grappigste dingen vind ik als hij iets in zijn boek zet wat al geweest is of dat echt zo is.
Mijn eindeoordeel is net wat slechter dan bij het andere boek van P.F. Thomése. Ik vond hem wel leuk alleen hij is gewoon heel raar en het gewoon weer helemaal nergens over behalve dat J. Kessels erin in zit en die een chinees heef. ik geef dit boek daarom een 7.
Boek 5
boek De Grot auteur Tim Krabbé.
Samenvatting
Hoofdstuk 1
Geoloog Egon Wagter moet in Ratanak, een stad in het verzonnen land Ratanakiri, een koffer met heroïne overhandigen aan een onbekende koerier. Egon Wagter is deze reis vol goede moed begonnen, maar zodra hij in Ratanak aankomt slaan de zenuwen hem toe. Hij beseft zich dat het gevaar om opgepakt te worden groot is. Zeker omdat een eerdere Nederlandse drugssmokkelaar meneer Doornebosch eerder is opgepakt wegens smokkelen van drugs.
Als Egon Wagter op het vliegveld aankomt, heeft hij nog tien uur tot de afspraak met de onbekende koerier. Hij vervult zijn tijd door naar bezienswaardigheden in de stad te gaan. Daarnaast bezoekt hij de gevangenis waar Doornebosch vast heeft gezeten en overleden is aan de doodstraf.
Als de onbekende koerier na tien uur eindelijk aankomt, is Egon Wagter met stomheid geslagen. De koerier is namelijk een vrouw die hij die dag eerder ontmoet heeft. Na de drugs overgaven, besluiten ze om samen het bed in te duiken.
Hoofdstuk 2
Op veertienjarige leeftijd gaat Egon Wagter op kamp in de Belgische Ardennen. Hier leert hij Axel van de Graaf kennen. Al snel ontwikkelt zich een bijzondere vriendschap. Axel heeft de macht over Egon, want Egon doet alles wat Axel van hem vraagt. Daarnaast houdt Axel zich met bijzondere dingen bezig. Hij handelt bijvoorbeeld in drugs. Omdat Axel zo’n grote invloed op Egon uitoefent, verplicht hij Egon om iemand te ontmaagden. Egon schaamt zich kapot, maar doet dit zonder er tegen in te gaan.
Een paar jaar later is Egon begonnen met een studie geologie. Tijdens zijn studie, in zijn derde jaar, ontmoet hij Axel opnieuw. Egon komt erachter dat Axel nog steeds drugs dealt.
Langzaamaan rolt Egon in het criminele leven waarin Axel zich op dat moment bevindt. Als Axel hem in de eerste instantie vraagt of hij voor een hoop geld drugs wil smokkelen, slaat Egon dit in de eerste instantie af. Hij is bang dat het risico te groot is.
Als Egon een tijdje naar Amerika gaat, verliest hij Axel uit het oog. Tussendoor zien ze elkaar nog een keer op het kamp in de Ardennen, maar als dat kamp voorbij is wordt het contact ook verbroken. In Amerika leert Egon Adriënne kennen. Een leuk meisje, met wie hij uiteindelijk veertien jaar een relatie heeft. Als na veertien jaar de relatie wordt verbroken, komt hij erachter dat Adriënne eerder een relatie met Axel gehad heeft.
Hoofdstuk 3
De Nederlandse journalist Michiel Polak wordt naar Ratanakiri gestuurd omdat Egon Wagter en een onbekende vrouw vermoord zijn. Wie deze vrouw is is niet bekend, omdat har paspoort eerder gestolen is.
Een bedelaar, Oum Phen, is de verdachte van deze moordzaak. Egon heeft hem eerder wat geld gegeven waardoor Oum Phen een vage bekende van Egon is. Oum Phen heeft echter maar één been en is daardoor gehandicapt. Als Michiel Polak in contact komt met de bedelaar, lijkt het hem onwaarschijnlijk dat hij de moordenaar van Egon en de onbekende vrouw is. Polak kan helaas niks doen om de onschuld van deze man te bewijzen, waardoor Oum Phen de hoofdverdachte van de moordzaak blijft.
Hoofdstuk 4
Marcie is een vrouw die op twintig jarige leeftijd naar Amerika verhuisde. Ze trouwt daar met haar man en krijgt later twee zonen.
Als Marcie op een dag drugs wil dealen, zegt ze tegen haar man dat ze naar een beurs gaat voor edelstenen. Aan het einde van de dag komt ze niet thuis en is Marcie spoorloos verdwenen. Nergens is een spoor van haar te bekennen: ze is onbereikbaar.
Uiteindelijk blijkt dat ze drugskoerier geworden is om haar schulden af te kunnen betalen. Later blijkt dat Marcie de onbekende vrouw is die samen met Egon vermoord is.
Later blijkt zelfs dat Marcie niet de echte naam van de vrouw is. Haar echte naam is namelijk Marjoke. Egon en Marjoke hadden elkaar al eerder ontmoet tijdens het kamp in de Ardennen. De twee zijn dus bekenden van elkaar.
Hoofdstuk 5
Op kamp in de Ardennen gaat de groep een grot bezichtigen. Egon en Marjoke, de vrouw die later samen met Egon vermoord is, zijn daar erg onder de indruk van de grot. Na de bezichtiging in de grot komen ze elkaar toevallig tegen, en beginnen ze te praten. Langzaamaan beginnen Egon en Marjoke elkaar leuk te vinden.
Als Egon en Marjoke samen bessen willen gaan plukken, komt Axel eraan. Hij wil dat Egon verder contact opbouwt met Vera. Omdat Egon altijd goed naar Axel luisterde, laat hij Marjoke voor wat het is en gaat hij verder met Vera. Vanaf dat moment beginnen de problemen voor Egon.
Personages
Egon Wagter
Egon Wagter is op veertienjarige leeftijd een naïef jongetje. Als hij Axel de Graaf leert kennen, kijkt hij zo tegen hem op dat hij alles doet wat Axel hem vraagt. Hierdoor rolt Egon al snel in het drugscircuit. Hij begint drugs te handelen voor grote bedragen geld. Uiteindelijk wordt hij vermoord. Egon Wagter is een aardige man, die goed weet waar hij mee bezig is. Zo is hij tijdens het drugs smokkelen erg nerveus en weet hij wat de risico’s zijn. Hij trekt zich hier echter niks van aan, omdat hij het wel prettig vindt om veel geld te verdienen.
Marjoke
Marjoke wordt in het verhaal ook wel Marcie genoemd. Ze is getrouwd en heeft twee zonen. Op een dag geeft ze haar prettige leventje op, en gaat ze drugs handelen. Het drugs handelen wordt haar fataal. Samen met Egon wordt ze vermoord.
Axel de Graaf
Axel de Graaf is een vriend van Egon Wagter. Ze ontmoeten elkaar voor het eerst op jeugdkamp in de Ardennen. Al snel weet Axel een grote invloed op Egon uit te voeren, waardoor Egon alles doet wat Axel zegt. Daarnaast bevindt Axel zich in het levensgevaarlijke drugscircuit.
Michiel Polak
Michiel Polak is een Nederlandse journalist die onderzoek doet naar de moordzaak op Egon Wagter en Marjoke. Michiel Polak is een slimme man die van uitdaging houdt.
Oum Phen
Oum Phen is een bedelaar. Hij heeft maar één been, waardoor hij als gehandicapt wordt aangezien. Oum Phen is de hoofdverdachte van de moorzaak op Egon Wagter en Marjoke.
Arthur Nussbam
Arthur Nussbam is de zoon van Marjoke. In het verhaal kom je niet veel te weten over hem. Hoofdstuk 4 is vanuit zijn opzicht geschreven.
Recensie:
Ik had er meer van verwacht. Vooral door de dingen die ik online heb gelezen en ook dankzij het gouden ei. Het gouden ei was volgens heel veel mesne goed alleen heb hem zelf nooit gelezen. Ik dacht dat deze dan ook wel goed zou zijn maar dat is helaas niet. Ik geef dit boek een 5.
Boek 6
boek: de helaasheid der dingen
auteur: Dimitri Verhulst
de helaasheid der dingen
Auteur: Dimitri Verhulst
Uitgever en datum: Atlas- Amsterdam in 2006
van: Tom van Grinsven
samenvatting:
Een schoon kind
Rosie Verhulst, komt op een bepaald moment terug naar het huis van haar moeder (Dimitri’s grootmoeder). Ze wordt mishandeld door haar man en ze heeft haar mooie dochter meegenomen. Deze Sylvie is de zonde waard. Ze gaat mee naar het café: eerst drinkt ze een beetje fris, maar als de meisjes tweeling van het café (heel lelijke dwergen) opmerkingen maken over haar afstandelijkheid, komt Sylvie los. Op initiatief van een kroegloper André gaat ze aan de biertjes en aan het eind van de avond lalt ze de meest schunnige liedjes mee en moet ze meegesleept worden door de nonkels. Ze is meteen populair bij de familie. Als Rosie hoort dat Sylvie door André is zat gevoerd, laat ze uit haar mond vallen dat André in feite haar biologische vader is. Maar ze dreigt Dimitri dat hij dat nooit mag vertellen. Hij ziet haar voorlopig niet meer.
De vijver van de gezonken babylijkjes
Palmier is een blonde, naar vis stinkende vrouw van wie de leeftijd niet bekend is. Over haar ging het gerucht dat ze enkele kinderen zou hebben verdronken in de vijver bij haar woning. De jeugd van het dorp is gewend om bij de vijver contacten op te doen. Zo ziet Dimitri eigenlijk voor het eerste de ontluikende borsten van zijn meisjes-dorpsgenoten o.a. van de schone Helene. Palmier heeft ook een hond die steeds maar vastgebonden is en waarmee de jongens medelijden hebben. Die hond Blondi wordt echter tijdens het vastgebonden zitten ook nog gedekt en de jongens willen de hond eigenlijk losmaken. Toch mag dat niet van de oude vrouw. Dan worden er ook nog eens jonkies geboren en daarna moeten ze van Palmier de puppies in de vijver verdrinken: ze worden door de jongens in een jute zak gedaan en in de vijver gesmeten. Bij terugkomst is de hond Blondi woedend op de jongens: ze hoeven niet in zijn buurt te komen. Later zegt een dorpsjongen dat hij toch de ketting van Blondi heeft doorgesneden en sindsdien is de hond spoorloos.
De Ronde van Frankrijk
Een van de nonkels, Potrel, heeft de schurft aan het feit dat hij niet mee mag doen met de wereldkampioenschappen zuipen die een lokaal café heeft uitgeschreven. Op het allerlaatste moment had nonkel Herman meegedaan en natuurlijk gewonnen, hoewel hij zijn winst met een ziekenhuisopname moest bekopen. Na de overwinning was hij namelijk gaan rijden en hij had een ongeluk veroorzaakt, maar daarbij had hij ook een gangsterbende opgerold, waardoor hij alleen maar meer aanzien had gekregen. Grootmoeder krijgt het bericht te horen van een jonge agent, die ze op haar nummer zet omdat hij een Latijnse uitdrukking (comateuze toestand) gebruikt.
Potrel zet echter een Tour de Franse op met een aantal zuipetappes, waarbij elke 5 kilometer goed is voor een biertje. Wie het eerst de vereiste biertjes op heeft, wint een etappe en krijgt een trui. De bolletjestrui is voor degene die in een “bergetappe”ook sterke drank weet weg te krijgen. De grap is ook dat de moeder van Potrel (Dimitri’s grootmoeder) denkt dat Potrel zijn luiheid heeft omgezet in sportiviteit en van haar weinige geld koopt ze een nieuwe racefiets voor haar zoon, die hij weer verpatst om de drank voor de Tour de France te betalen. Potrel zet zwaar in tijdens de eerste bergetappe en giet de zware drank achter elkaar naar binnen. Hij krijgt een delirium tremens, maar de jonge agent die dit moet komen vertellen krijgt weer een veeg uit de pan van grootmoeder: hij moet geen Latijn tegen haar praten.
Alleen de allenen (de letterlijke, Nederlandse vertaling van "Only the lonely" van Roy Orbison)
Het is weer eens zo ver. De deurwaarder komt weer een stuk inboedel weghalen,omdat nonkel Zwaren een flinke gokschuld had opgebouwd. Deze keer valt de keus op de televisie. Dat is een klap voor familie Verhulst, want net die avond komt er een live concert van Roy Orbison op de televisie. Maar nonkel Zwaren weet het toch te fiksen. Hij laat de hele familie kijken bij een Iranees immigrantenstel. Ze nemen een bak bier en een oude sanseveria mee als geschenkje. Grappig is dat de Iraniërs beter Nederlands spreken dan de Verhulstjes, die een soort krom migranten Nederlands tegen de immigranten spreken. Maar ze maken er wel een dolle boel van, zuipen er op los, staan op de tafel etc. Alleen Dimitri’s vader heeft het moeilijk bij de bekendste song van Orbison "Only the lonely" (Alleen de allenen). Hij huilt tranen met tuiten en moet naar huis gesleept worden. De Iraniërs hebben een mooi beeld gekregen van inburgering.
Het nieuwe liefje van mijn pa
Dimitri is gewend dat er altijd vrouwen voor de deur staan bij de Verhulstjes. Alle nonkels hebben een typische smaak van vrouwen. Op een dag komt er een prachtige en gedistingeerde vrouw voor Dimitri’s vader Pie. Die ligt nog bij te komen van zijn avondje zuipen van de nacht ervoor. Hij wil niet uit zijn bed komen en vraagt of het soms dat wijf van gisteren is. Uiteindelijk komt hij ongewassen man naar beneden en hij zegt dat hij het hele mokkel niet kent. Dat klopt want het is een vrouw van de Dienst Jeugdzorg die de woonomstandigheden van Dimitri komt onderzoeken. Ze vraagt het één en ander aan Dimitri o.a. over zijn moeder. Dimitri antwoordt, dat zijn moeder een hoer is.
Iets over mijn moeder, mevrouw
In dit hoofdstuk vertelt Dimitri over zijn moeder die een "plaspas" van de overheid heeft gekregen. Je mag dan overal plassen , zelfs wildplassen is toegestaan. Hij vertelt dat hij zijn moeder haat en dat hij graag bij haar wegwil. Ze is nogal dominant aanwezig. Ook geeft ze hem zijn jeugd lang het idee dat hij er de oorzaak van is dat zij incontinent is geworden, omdat ze zo’n moeilijke bevalling met hem heeft gehad. Op een bepaald moment zijn ze op het strand en hij heeft het plan opgevat om weg te gaan bij zijn moeder, maar ze blijft het oog strak gericht op hem houden. Wanneer ze moet plassen en denkt met haar plaskaart voorrang te krijgen bij de strandtoiletten, valt dat tegen. Ze moet nu in zee gaan plassen en op dat moment, ziet Dimitri zijn kans schoon. Hij ziet zijn moeder nooit meer terug.
De pelgrim
"De pelgrim" is de naam van een afkickcentrum en Pie(rre) Verhulst besluit op een morgen dat het zo niet langer kan met zijn drankgebruik. Hij wil zich aanmelden bij het afkickcentrum. Wat zijn andere broers hem ook proberen voor te houden, hij is vast van plan door te zetten. Dan zeggen zijn broers dat ze hem in ieder geval gaan wegbrengen en onderweg naar de inrichting doen ze werkelijk ieder café aan dat op de heenweg ligt. Ladderzat komen ze bij de inrichting aan en net op dat moment besluit een psychiatrisch patiënt naar beneden te springen en zelfmoord te plegen. Het weerhoudt Dimitri’s vader er niet van om toch naar binnen te gaan. Tot groot verdriet van zijn broers, de nonkels van Dimitri. Op de terugweg doen ze natuurlijk weer een aantal cafés aan.
De verzamelaar
De Verhulstjes vormen een familie apart, waartegen in Reetveerdegem nogal wordt opgekeken. Maar een schoolvriendje van Dimitri, Franky, nogal rijk en uit een importfamilie, mag niet langer met Dimitri spelen vanwege diens afkomst. Daarvoor mocht hij steeds naar de verzameling Märklintreintjes komen kijken. Franky doet dat eigenlijk om Dimitri de ogen uit te steken. Ze verliezen elkaar jaren uit het oog, maar als Dimitri jaren later op een verzamelbeurs loopt en een smurf voor zijn eigen verzameling koopt, ziet hij Franky terug. Die verzamelt nu allerlei voorwerpen die met het joodse geloof te maken hebben. Zeer tegen zijn zin praat Dimitri met Franky en die nodigt hem uit nog eens langs te komen in zijn huis. Enkele maanden later belt Franky hem op om de uitnodiging te herhalen. Dimitri gaat tegen zijn zin op bezoek, merkt op dat de man alleen woont: zijn vrouw zal hem verlaten hebben. Dan komt ook de aap uit de mouw, want Franky vertelt hem dat oom Zwaren het met zijn vrouw houdt en dat deze hem daarom verlaten heeft. Hij probeert Dimitri te laten bemiddelen. Die wil zich er helemaal niet mee bemoeien en aan het eind van het bezoek bewondert Dimitri nog de treinverzameling van Frijky. Die is nog uitgebreider en geperfectioneerde geworden. In de wagonnetjes zitten kleine joodse poppetjes.
De genezene
Na drie maanden mag Pie Verhulst op proefverlof uit de inrichting. Hij is van de alcohol af en is behoorlijk aangekomen. Zijn beide broers proberen hem te verleiden mee te gaan stappen, maar Pie wil liever niet. Als hij het weekend droog blijft, mag hij de inrichting binnenkort verlaten. Maar het vlees is toch zwakker dan de geest en Dimitri ziet met lede ogen aan dat zijn vader toch meegaat. Met zijn grootmoeder wacht hij televisiekijkend op de terugkomst van zijn vader, maar die komt de eerste dagen niet meer boven water. Hij heeft het weekend niet droog kunnen houden.
De opvolging is verzekerd
In dit hoofdstuk volgen we de bevalling van Dimitri’s kind. Hij is in het ziekenhuis en uit alles blijkt dat hij niet houdt van de vrouw die van hem zwanger is geworden. Hij wil ook eigenlijk liever niet bij de bevalling aanwezig zijn. Zijn gedachten gaan terug bij de ingang van het ziekenhuis (waar hij staat om te roken) naar het verhaal om zijn eigen geboorte. Natuurlijk zat zijn vader in de kroeg toen zijn moeder moest bevallen. Maar toen hij eenmaal gebeld was met de mededeling dat er een zoon geboren was, was hij naar de kliniek gegaan, had Dimitri uit de wieg gehaald en hem in de postzak (Pie was postbode) aan alle mensen die hij in de kroegen ontmoette, laten zien. Een legendarisch verhaal in Reetveerdegem. De zoon blijkt heel anders over zijn niet gewenste zoon te denken: misschien wordt hij nog wel doodgeboren. Hij zou hem zeker niet trots aan iedereen willen laten zien.
Voer voor etnologen
In dit hoofdstuk is Dimitri opnieuw ouder geworden. Hij bezoekt zijn grootmoeder die inmiddels dement is geworden en niet meer weet of ze haar zoon dan wel haar kleinzoon op bezoek heeft. Ook is er altijd een mongool Marieken bij haar. Eens in de zoveel tijd brengt hij een bezoek aan zijn grootmoeder en de gesprekken gaan natuurlijk helemaal nergens over. Dimitri’s vader is inmiddels overleden. Dan bellen zijn ooms hem op en vragen hem of hij wil meewerken aan een onderzoek van een etnoloog over de teksten van dronkemansliedjes. Dat wordt immers Vlaams cultuurgoed. Dimitri vertelt dat hij vaak niet meer weet dan de eerste regel en hij weigert mee te doen. Daarna komen de broers op het idee om de demente grootmoeder te laten zingen: omdat ze kinds is, zal zij zich de teksten wel weten te herinneren. De opnameploeg komt in het verzorgingstehuis waar zijn grootmoeder is, maar er komt niets uit. Dan besluiten de ooms om bier te gaan drinken; misschien komen de woorden dan wel automatisch, maar nee hoor. Alles mislukt. Als de opnameploeg weg is, begint grootmoeder ineens de tweede regel van een dronkemansliedje te zingen. Ze heeft het dus toch geweten, maar de boel in de maling genomen.
Een nonkel voor dat kind
Dimitri is met zijn 5-jarig zoontje Joeri naar zijn geboortedorp afgereisd. Hij wil zijn ooms nog een keer ontmoeten. In de kroeg wil hij eigenlijk niets drinken, maar daar zijn de ooms niet gevoelig voor. Joeri (ongewenst kind bij zijn ongewenste vriendin) wil op de gokkast spelen. Een oom geeft hem wat geld. De jongen haalt er 1500 € uit en die mag hij van Dimitri niet houden. Oom Herman is daarna blij met die geldsom en hij wint ook nog een belspelletje op de radio en krijgt een bon uit de videotheek. De nonkel rijdt mee naar de videotheek en haalt een film van Bambi voor Joeri. Op de terugweg moet Joeri “zeiken”. Hij moet van Dimitri “plassen” zeggen. Met die veelbetekenende correctie geeft Dimitri eigenlijk aan dat hij zijn geboortedorp ontgroeid is.
structurele analyse:
personages:
Dimitri Verhulst
Dimtri, de hoofdpersoon van dit verhaal, is een kind dat opgroeit in een asociaal gezin dat bestaat uit zijn vader en ooms die inwonen bij hun moeder in Reetveerdegem. Het zijn stuk voor stuk wildebrassen met als grootste passie het nuttigen van enorme hoeveelheden alcohol. Hoewel iedereen uit dat milieu gedoemd is om finaal te mislukken, weet Dimitri zichzelf hieruit te ontworstelen. Later krijgt hij een zoon bij een vrouw waarvan hij niet houdt, Joeri, waarvan het niet duidelijk is of hij nou echt van het jongetje houdt of niet. Eén ding is zeker, hij wil zijn zoon koste wat het kost een jeugd als de zijne besparen.
Pierre Verhulst
Pierre Verhulst is de vader van Dimitri. Hij is, net als zijn gehele familie, een alcoholverslaafde. In het boek gaat hij dan ook (tevergeefs) op zoek naar hulp. Hij leidt een nutteloos bestaan in het huis van zijn moeder. Hij komt te overlijden voor zijn moeder.
Potrel
Potrel, die eigenlijk Karel Verhulst heet, is de oom van Dimitri, maar ze zijn opgegroeid als broers. Hij is ouder dan Dimitri en ontfermt zich over hem, weliswaar op zijn geheel eigen wijze. Potrel is het genie achter de drankmeting op basis van de Tour de France, waardoor hij in het ziekenhuis belandde.
(Groot)moeder Verhulst
Ze is een arme vrouw die slechts van haar pensioentje moet rondkomen (haar naam wordt niet genoemd). Toch wonen haar (klein)zoons bij haar in huis. Op latere leeftijd lijdt ze aan dementie. Niet lang daarna zal ze komen te overlijden.
plaats en ruimte:
Het verhaal speelt zich af in het heden. In het verhaal volgen we het in een aantal stappen het leven van Dimitri Verhulst vanaf zijn kindertijd tot zijn vroege vaderschap. De laatste hoofdstukken spelen zich ergens af in dit decennium, er wordt immers al gesproken van de euro.
Het decor van dit verhaal is de Vlaamse stad Reetveerdegem. De hoofdpersonen pendelen voornamelijk tussen het huis van hun (groot)moeder en de vele cafés die de achterafbuurten rijk zijn.
perspectief:
Het verhaal wordt verteld in de ik-vorm. Tijdens het lezen valt dit weinig op, omdat Dimitri Verhulst meer een verslaggever lijkt van de gebeurtenissen dan dat je door de ogen van de hoofdpersoon kijkt. Vaak staan de acties van anderen centraal, en verteld Verhulst niet tot nauwelijks wat er met de hoofdpersoon gebeurd.
Het is een roman waarin de gebeurtenissen in chronologische volgorde plaatsvinden, maar waar vaak grote sprongen tussen zitten. In twaalf hoofdstukken zien we een jongetje in zijn vroege tienerjaren opgroeien tot een man.
mijn mening:
Dit is een erg verassend boek, toen ik de titel las verwachtte ik niet dit soort boek. Het is een triest verhaal maar op een hilarische manier verteld wat erg knap is. In het boek kijkt hij later ook terug op zijn jeugd en dit vind ik een mooie manier om dit boek af te sluiten. Ik zou het dan ook aanraden aan leerlingen van mijn leeftijd, de humor in dit boek zou ook goed bij deze leeftijd passen. Ook kunnen we sommige dingen herkennen, zoals zijn rare vriend Franky. Toch is alles anders en zullen ze ook veel dingen raar of vies vinden, dit is waarom ik dit boek zou aanbevelen. Ik geef dit boek een 7,5.
boek 7
boek: De laatkomer. auteur: Dimitri Verhulst.
recensie opdracht.
ik was niet optijd dus was ik de laatkomer.
De laatkomer gaat over een oudere meneer die dementie faked. Hij doet net als of hij dement is zodat hij kan ontsnappen van zijn irritante vrouw. de eerste zin in het boek gaat al zo "Hoewel volkomen opzettelijk, is het zeer tegen mijn zin dat ik iedere nacht opnieuw in mijn bed schijt. Door deze in begin je al een beetje te merken dat er iets niet helemaal in orde is.
De schrijver is Dimitri Verhulst. hij is geboren in Aalst op 2 oktober (prachtige datum) 1972. hij doet verschillende beropen waaronder schrijven, dichten en presenteren. zijn uitgever is uitgeverij Contact. hij heeft ook de literatuur prijs gewonnen, ik vind zelf ook dat hij dit verdiend heeft.
De hoofdpersoon van het verhaal is Desiré Cordier. hij doet of hij dement is zodat hij van zijn vrouw kan ontsnappen.
| desiré cordier |
hoofdpersoon |
hij is de hoofdpersoon van het verhaal. |
| Moniek de Petter |
bijpersoon |
ze is de vrouw van Desiré.
|
| Charlotte Cordier |
bijpersoon |
dit is de dochter van Desiré cordier
|
| Hugo Cordier |
bijpersoon |
dit is de zoon van desiré en komt niet zo vaak voor in het verhaal.
|
Het heeft geen preciese tijd. het zou in deze tijd kunnen afspelen want het gaat over het normale leven. het enigste wat wel zeker is dat Desiré 74 is en in het verhaal 1 keer verjaard.verder wordt er niets over gezegd.
Het wordt verteld uit de ik-vorm. Het verhaal wordt dus verteld uit Desiré zelf. dit betekent dat je het verhaal alleen uit zijn perscpectief krijgt te zien en je niet zeker weet dat het echt is en of je het moet geloven. het is wel leuk vind ik want zo krijg je zijn mening te zien en hoe hij alles vind.
Ik vind het een erg leuk boek. het is een leuk boek, want het gaat over iemand die iets faked. ik vind dit grappig, omdat het over pure onzin gaat ook al is dementie eigenlijk een hele erge ziekte. ik geef dit boek een 9,0 ik vind dit een prima cijfer, want het is een goed boek maar soms best moeilijk. Mijn tip voor jullie is om het goed en serieus te lezen want alleen dan snap je het verhaal echt goed en kun je alles volgen.
boek 8
boek 8: ultimatum auteur: Thomas Heerma van Voss.
recensie opdracht.
Niet iedereen kan winnen bij een spel om leven en dood.
Op Aswoensdag begon het gedenken, het vasten en het overpeinzen. Vandaag werd er gezondigd. Voor het Café du Monde stonden lange rijen; mannen en vrouwen uitgedost met boa’s, kleurrijke pruiken, eindeloos veel kralenkettingen. Iets verderop, in Bourbon Street, trokken toeristen en stedelingen over de natte straatstenen. hier begint het boek mee. Je zal nu wel denken van wat moet ik hiermee. Nou met dat stukje weet je al dat er een jong persoon in voor komt want zo ziet het uitgaansleven eruit. en ja hoor even later wordt er een jonge meid vermoord. Het hele verhaal gaat over een moord en degene die verdacht is, is de zoon van een vader in nederland. De moord speelt zich af in Amerika. De verdachte is van nederlandse afkomst maar ging in amerika wonen naar de moord op zijn moeder en hij verloor het vertrouwen in zijn vader.
De schrijver heeft er voor gekozen om elke keer een datum te pakken, en elke keer is het of in Nederland of in Amerika. ik zelf vond dit niet heel fijn want dan ben je net een stukje aan het lezen dat die in Nederland is en daarna moet je opeens weer naar Amerika. ik vond het wel fijn dat die het op volgorde heeft gedaan en niet random datums. ik vind het ook fijn dat je meteen in het verhaaal komt doordat je meteen de moord mee krijgt te maken. ik vind het ook knap dat de schrijver een heel groot mysterie kan maken van de moord op zijn vrouw.
Al met al is het wel een okay boek. Ik raad hem aan voor mensen die graag detectives lezen. ik zelf vind het wel irritant dat je de hele tijd switched van land. ik geef dit boek een 7,5 , want het is wel fijn dat je meteen het erge mee maakt. alleen daarna wordt het welk wat saaier.
boek 9
boek 9: Magnus auteur : Arjan lubach.
Magnus is onderverdeeld in 3 akten. Akte 1 heeft 2 heefdstukken en akten 2 en 3 hebben er allebei 4. het gaat over Merlijn. Merlijn heeft epileptische aanvallen en weet soms duis niet meer waar hij is geweest of wat hij heeft gedaan. In het verhaal komt hij erachter dat iemand zijn creditcard gebruikt maar hij weet niet wie.
er komen veel flashbacks voor in het verhaal die zeggen wat er is gebeurd vroeger of hoe die iemand heeft ontmoet net zoals zijn ex Caro. het is grote deels wel chronologisch alleen met alle flashbacks niet echt maar die flashbacks zijn er meer om je bij de les te houden over hoe het was gegaan.
samenvatting:
Akte I
Merlijn Kaiser (ongeveer 27 jaar) is nogal van streek, omdat zijn vriendin Caro hem in de steek gelaten heeft. Hij vertelt daarna in een flashback vrijwel meteen hoe hij haar in 1997 heeft leren kennen tijdens een schoolreis in vwo-5 naar Florence. Zijn verliefdheid werd opgewekt tijdens de treinreis naar de Italiaanse kunststad. Ze waren veel in elkaars nabijheid, maar van een zoen of zelfs meer was nog geen sprake.
Voor zijn gevoel is ze nu een maand weg. Hij gaat een popconcert van zijn vriend Walter bezoeken en raakt dronken. Uit een bioscoop komt Caro later met haar nieuwe vriend, de singer-songwriter Ted Robin. De dronken Merlijn slaat Ted op zijn bek, maar hij komt er zelf ook slecht af. De dag erna wordt Merlijn gebeld door iemand van Mastercard, die hem meldt dat er vreemde betalingen in Stockholm van zijn creditcard worden gedaan (o.a. 1500 euro in een pretpark) Hij zegt maar dat hij daar geweest is.
In een andere flashback vertelt Merlijn dat hij sinds zijn jeugd geplaagd wordt door epileptische aanvallen, waardoor hij soms een tijdje niet weet waar hij is geweest. Die aanvallen lijken er dan ook de oorzaak van dat Merlijn een bijrol in zijn eigen leven vervult. Hij speelt de rol van een toneelschrijver die wel de stukken schrijft, maar niet de erkenning krijgt; van iemand zonder rijbewijs; van een jongen die wel Merlijn heet, maar in een schoolmusical over een tovenaar alleen de rol van kikker krijgt toebedeeld.
Daarna vertelt hij verder over zijn volgende avond uit met Caro. Hij was naar het huis van haar rijke ouders geweest en ze had hem terug naar de bushalte gebracht met de auto. Onderweg had ze een haas aangereden.
In het heden keert hij weer terug naar zijn vriend Walter die het hem kwalijk neemt dat hij sinds het vertrek van Caro zo slecht de onderlinge contacten onderhoudt. Hij verwaarloost zijn vrienden. Merlijn spuugt naar Walter. Wanneer hij thuis is, wordt hij weer gebeld door iemand van Mastercard: er blijven nog steeds betalingen van zijn card gedaan te worden. Hij is het zat en hij boekt meteen een retourtje Stockholm om op goed geluk op zoek te gaan naar de man die hem dit flikt.
Akte II
Het is juni.
In Stockholm is het natuurlijk zoeken naar een speld in een hooiberg. Hij weet niet waar hij moet beginnen. Hij legt zijn verhaal voor aan een Vlaams meisje (Krista) dat in een hotel werkt. Ze zal opletten of ze informatievoor hem kan verzamelen voor zijn probleem.
In een flashback vertelt Merlijn over een Grote actie op zijn school voor een goed doel. Hij had zich heel wat in zijn hoofd gehaald om op die avond met Caro wat te ondernemen, maar als het puntje bij het paaltje moet komen, gaat ze weg van het feest met een andere knul. Voor de tweede keer laat ze hem zitten. Na het eindexamen vwo verdwijnt ze zelfs een tijdje uit zijn leven: ze wordt au pair in Zwitserland, terwijl Merlijn een studie aanpakt in Amsterdam.
Krista belt hem op met de mededeling dat een vriendin van haar meer informatie over een soort zwerver heeft, maar als hij in het hotel komt, blijkt de vriendin gewoon Merlijn zelf te bedoelen. Hij heeft intussen op diverse plekken foto’s gemaakt en hij hoopt dat er op een bepaald moment geld van zijn creditcard wordt afgeschreven, wanneer hij in de buurt van een geldautomaat was. Hoewel het onlogisch klinkt, blijkt later de man die zijn card misbruikt wel op een foto te staan. Later in die week ontmoet hij de man die Magnus blijkt te heten en inderdaad gebruikt maakt van zijn creditcard. Hij spreekt met hem, maar durft het probleem van de diefstal nog niet aan te kaarten. Later ontmoet hij de man voor de tweede keer en dan vraagt die hem mee naar zijn huis te gaan. Zijn dochter die in Uppsala studeert, is namelijk bij hem thuis. Merlijn gaat mee naar huis en ziet een heel leuk meisje van ongeveer 18 jaar. Ze heet Cecilia. Merlijn vertelt niet zijn eigen naam i.v.m. de creditcard en hij stelt zich voor met de naam Walter, die een reisjournalist is en in België woont. Ze is toevallig op dezelfde dag jarig als hij (16 februari). Hij vindt haar erg leuk.
Merlijn vertelt dan weer in een flashback dat Caro na korte tijd terug was gekomen uit Zwitserland. Ze kon het niet meer vinden met de werkgever. Intussen had hij genoeg contacten met een stel meisjes en hij was zelfs al ontmaagd door een meisje dat Spaans studeerde. Omdat Caro nog geen onderdak heeft, slaapt ze een nachtje bij hem, maar er gebeurt op seksgebied niets.
Met Krista heeft hij wel seks. Het is één van zijn laatste nachten in Stockholm. Maar dan neemt hij in een impuls de trein naar Uppsala en hij zoekt contact met Cecilia. Ze ontmoeten elkaar: ze studeert medicijnen en ze laat hem de bezienswaardigheden van Uppsala zien. Hoewel hij een stuk ouder is dan zij, wordt hij verliefd op haar en ze gaan met elkaar naar bed. Ze wordt de volgende dag wakker met de oneliner ”het was een goede dag voor een orgasme” en dat vindt Merlijn zo’n goede zin dat hij een toneelstuk zal gaan schrijven met die titel. Ze regelt een kamer voor hem die hij krijgt van een student die een tijdje afwezig is. Hij gaat een cursus Zweeds volgen en ziet een heleboel Zweedse films. Ze hebben regelmatig seks met elkaar. Ze krijgen een soort verkering.
In een flashback vertelt Merlijn verder over zijn relatie met Caro. Na de millenniumwisseling wil ze wel ineens met hem verder.
Merlijn is verliefd en wil in Uppsala blijven. Op een zeker moment gaan ze na de zomer weer een keer op bezoek bij Magnus in Stockholm. Wanneer hij in een onbewaakt ogenblik even alleen op de kamer van Magnus is, ziet hij een doos met foto’s (ook naaktfoto’s) van iemand die hij heel goed kent. Het zijn foto’s van zijn geliefde Caro. Hoe kan dat nou?
Akte III
Hij is verschrikkelijk verbaasd en boos en wil meteen weg bij Magnus. Maar hij kan zijn mond niet houden en wil Cecilia onderweg naar Uppsala vertellen wat er aan de hand is. Die pikt het niet en loopt boos van hem weg. In het hotel van Krista belt hij naar Caro en hij vraagt haar wat ze van Magnus afweet. Hoe komt hij aan haar foto’s? Caro wil het niet over de telefoon vertellen en ze spreken af in Kopenhagen. Daar vertelt ze dat ze tijdens haar au pair-schap een relatie met de veel oudere Magnus was aangegaan. Zij was 18 en hij minstens 37 jaar. Ze had als kindermeisje ook voor Cecilia gezorgd. Maar hij was vervelend en jaloers geworden en Caro had de relatie beëindigd. Dat pikte Magnus niet en hij had haar eerst weggestuurd en later wilde hij haar chanteren. Hij wilde geld zien: eerst had Caro cash geld gestuurd vanuit Amsterdam, later had ze haar creditcard gestuurd en toen die ook niet meer voldoende saldo had, had ze de gezamenlijke creditcard van Merlijn en haar opgestuurd. Dat raadsel is dus opgelost. Caro schaamt zich inmiddels dood. Ze blijven nog een nacht samen in een hotelkamer en dan vliegt ze terug naar Amsterdam. Ze vraagt of ze zijn huis in geval van nood mag gebruiken. Hij staat het gebruik ervan toe.
Merlijn gaat zelf terug naar Uppsala: hij schrijft een brief aan Cecilia met excuses en hij vertelt de ware gang van zaken. Hij heet geen Walter maar Merlijn en haar vader heeft het laatste jaar misbruik gemaakt van zijn creditcard. Ze reageert helemaal niet. Intussen doet hij wel inspiratie op voor een toneelstuk dat gaat heten: “Het was een goede dag voor een orgasme.” De artistiek leider van het toneelgezelschap vindt het een meesterwerk.
Op de avond voor zijn vertrek stuurt hij nog een laatste mail naar haar. Op de ochtend van zijn vertrek staat Cecilia ineens voor de deur van zijn appartement. Ze was bang dat hij al naar Nederland vertrokken was. Ze heeft de auto van haar vader gestolen en wil naar Geneve, omdat ze het verleden nog een keer wil doen herleven. Ze heeft geen rijbewijs, evenals Merlijn (die immers epilepsie heeft). Maar ze rijdt er een stevig stukje op los. Ook Merlijn rijdt in Duitsland een groot gedeelte en hij veroorzaakt door een kleine periode van afwezigheid (epilepsie) een ongeluk. Gelukkig niet al te ernstig, maar hij kan nu meteen opbiechten dat hij epilepsie heeft. Ze rijden door naar Zwitserland en ze bezoeken het huis waar Caro als au pair heeft gediend bij Magnus. Cecilia was toen nog maar negen jaar oud: ze laat zien hoe lang ze toen was door de potloodstreepje sop het behang aan te wijzen (oktober 1998) Daarna was het misgegaan door de relatie die Magnus had aangeknoopt met Caro. Cecilia’s moeder was in een kliniek beland door de handelwijze van haar man. In het chalet overnachten Cecilia en Merlijn en ze gaan met elkaar naar bad en bed.
Ineens staat Magnus in Zwitserland voor het appartement. Alleen Cecilia kan hem tot bedaren brengen. Ze belooft dat ze zal terugkeren naar Zweden en dan vertrekt hij weer.
Merlijn en Cecilia gaan terug naar Amsterdam. Ze komen net op tijd om de première van “Een goede dag” mee te maken. (de laatste drie woorden zijn niet op de posters terecht gekomen) en de artistiek leider eigent zich alle eer toe, terwijl Merlijn in de zaal zit. Na afloop
gaan ze naar huis en daar zit Caro. De hernieuwde kennismaking tussen Caro en Cecilia is hartelijk: ze hebben elkaar een tijdlang niet gezien. Voor Merlijn is het een bizarre situatie.
Caro is het meisje van zijn verleden en Cecilia is zijn droommeisje voor de toekomst. Daar moet hij even over nadenken. Hij gaat naar buiten en hij valt. Waarschijnlijk heeft hij een epileptische aanval. Een meisje raapt hem de straat.
Dan komt de werkelijke aanval.
persoonlijlke beoordeling:
ik zelf vind het niet zo'n heel leuk boek. het duurde bij mij te lang voordat ik eindelijk in het boek zat. dit komt omdat er niet echt veel spannends gebeurt en het liefst heb ik een boek dat chronologisch loopt. ik raad het boek wel aan voor literataire lezers die graag van typische nederlandse boeken houdt. ik zelf geef dit boek wel een 5,5.
boek 10
boek 10: het gouden ei auteur: Tim Krabbé
Samenvatting
Rex Hofman en Saskia Ehlvest kennen elkaar al een tijd en zijn op weg naar hun vakantiebestemming in Frankrijk. Onderweg stoppen ze bij een benzinestation om even te rusten. Saskia gaat iets te drinken halen en Rex maakt een foto van haar. Rex denkt aan de vakantie van drie jaar geleden. Op een gegeven moment was de benzine op, Saskia heeft toen drie uur in de auto moeten wachten totdat Rex met brandstof terugkwam. Ze was helemaal overstuur geweest. Als kind had ze een nachtmerrie gehad, waarin ze opgesloten zat in een gouden ei. Tijdens haar verblijf in de auto was deze nachtmerrie weer naar boven gekomen. In die nachtmerrie zweefde ze in een gouden ei door de ruimte zonder sterren en de enige manier om daar uit te komen was door tegen het enige andere gouden ei aan te botsen, maar het heelal is zo groot....
Ondertussen wacht Rex al een hele tijd op haar, maar Saskia komt niet terug. Hij gaat naar de service winkel om haar te zoeken maar de medewerkers weten niet waar ze is. Daarna belt hij de politie en het hotel waar ze naar toe zouden gaan, maar niemand kan hem helpen. Saskia is spoorloos verdwenen.
Raymond Lemorne heeft al zijn hele leven vreemde gedachten. Zo vraagt hij zich op zijn zestiende af wat er gebeurt als hij van een flat afspringt. Het resultaat is dat hij zes weken in het ziekenhuis moet liggen. Eenentwintig jaar later is hij scheikundeleraar, getrouwd en heeft twee kinderen. Dan komt er weer een absurde gedachte bij hem op. Nadat hij eerst een kind van de verdrinkingsdood heeft gered, vraagt hij zich af of hij ook in staat is om een misdaad te plegen. Vanaf dat moment begint hij met de voorbereidingen voor de perfecte misdaad nl. iemand levend te begraven. Hij doet net alsof hij zijn vakantiehuisje gaat opknappen. In het echt maakt hij alles gereed voor de misdaad. Hij bedenkt een plan om zijn slachtoffer vanuit een benzinestation mee te lokken. Hij zal een vrouw terwijl hij zijn arm in een mitella houdt, vragen of ze hem wil helpen zijn aanhangwagen aan zijn auto te koppelen. Zijn eerste pogingen mislukken, omdat niemand in zijn auto durft te stappen. Een volgende poging lukt wel: een meisje (Saskia) vraagt hem naar de sleutelhanger die hij bij zich heeft. Hieraan hangt namelijk een grote R. Ze is heel geïnteresseerd en vraagt hem of ze er eentje kan kopen. Hij neemt haar mee naar zijn auto, bedwelmt haar en rijdt met haar weg. Daarvoor had hij 2 kampeerders doodgeschoten, omdat die voor zijn vakantiehuisje kampeerden.
Acht jaar later is Rex op vakantie in Italië, samen met Lieneke, zijn nieuwe vriendin en vraagt haar ten huwelijk. Hij wil Lieneke eerlijk vertellen hoe hij over Saskia denkt. Lieneke merkt dat Rex ‘s nachts een nachtmerrie heeft over het gouden ei. Na deze vakantie start Rex een opsporingscampagne. Hij roept in advertenties mensen op, die Saskia toen hebben gezien. Hij krijgt verschillende reacties maar geen enkele is bruikbaar. Later belt Lieneke op: zij is bedroefd, omdat ze elkaar na de vakantie zo weinig hebben gezien. Na een aantal dagen meldt een Franse man zich (Raymond). Rex herkent deze man: hij was de man met de mitella bij het tankstation, acht jaar geleden. Raymond wil hem wel vertellen wat er met Saskia is gebeurd, maar alleen als Rex hetzelfde lot ondergaat. Rex stemt toe, terwijl hij weet dat hij dan zal sterven. Raymond neemt hem mee naar het tankstation en laat hem koffie met een slaapmiddel drinken. Dan vertelt hij wat er is gebeurd. Als Rex wakker wordt, ligt hij op een matras in een doodskist en weet hij dat hij (net als Saskia) levend is begraven. Lieneke zoekt Rex, maar van hem en Saskia werd nooit meer iets vernomen.
Bron: https://www.scholieren.com/boekverslag/57109
persoonlijke beoordeling:
het is een makkelijk en leuk boek. Een van de grootste voordelen van dit boek is dat het maar 97 pagina's heeft. ook de verhaal lijn is heel leuk. je leest er snel en makkelijk door heen en je komt best sne; in het verhaal. ik raad dit boek zeker aan voor jongere mensen aan ( 16 ton en met 20 jaar). ik geef dit boek een 7,5.
Overige opdrachten
verhaalanalyse
Nederlands verhaalanalyse.docx
