Inleiding
Wie ben ik...
Mijn naam is Falguni Asha Grace Klamer.
Hele mond vol...
Ik ben geboren op 28-11-1997 en mocht je goed zijn in rekenen weet je nu ook hoe jong ik ben.
Mijn geboorte land is India en in 1998 ben ik geadopteerd door hele liefdevolle mensen die mij in het vliegtuig lieten vertrekken naar Nederland.
In Nederland woonde ik in Veendam met mijn ouders.
In 2000 werd mijn zusje geboren en zijn mijn ouders weer naar India gevolgen om mijn zusje op te halen.
familie
Mijn ouders hadden in het begin best een traditionele huishouding.
Mijn vader werkte voltijd als accountant en mijn moeder zorgde voor ons.
Jammer genoeg strande het huwelijk van mijn ouders.
Dit betekende dat mijn zusje en ik bij mijn moeder zouden blijven en wij onze vader niet dagelijks meer zouden zien.
Mijn moeder is toen hergetrouwd, maar dat bleek ook geen stand te houden.
Ook is mijn moeder weer gaan werken. Zij is longfunctieanalist in het Martini Ziekenhuis.
Basisschool
In 2002 kreeg mijn vader een baan aangeboden. Deze baan was echter niet in Nederland.
Wij als gezin zouden verhuizen naar Tasmanie (Australie).
Ik ging daar ook naar school. De school merkte wel dat ik een dromerig meisje was.
Wel was het heel leuk en kreeg ook zwemles. Ik kon dan thuis oefenen met mijn ouders, want we hadden een zwembad in de achtertuin. Ik denk dat we er niet veel gebruik van hebben gemaakt.
Ik vond zwemmen wel heel leuk en heb dan ook mijn A,B en C diploma.
Mijn ouders kregen opeens vaker ruzie. Uiteindelijk bleek dat mijn vader iemand anders leuker begon te vinden dan mijn moeder. Dit eindigde uiteindelijk in een vecht scheiding.
Na twee volle jaren in Tasmanie te hebben gewoond ging ik samen met mijn moeder en zusje naar ons tweede huis in Nederland. Mijn vader bleef voor de liefde in Australie.
Ik was een gevoelig kind en ging uiteindelijk weer naar school in Nederland. Ik kon wel lezen en schrijven, maar alleen in het Engels.
Dit heb ik heel vervelend gevonden. Mijn moeder vond dan ook dat ik wellicht niet op de juiste school zat. Ik moest toen maar naar het speciaal basisonderwijs. Hier heb ik het wel naar mijn zin gehad.
Naast het traject dat ik op het speciaal basisonderwijs werd geplaatst vond mijn moeder ook wel dat ik naar Lentis kon.
Ik zat namelijk niet goed in mijn vel over het feit dat mijn ouders gescheiden waren.
Ik ben niet zo goed met therapie. Het heeft vast ergens geholpen, maar vond het wel lastig om mensen te vertrouwen.
Op de basisschool vond ik schrijven nog steeds heel lastig. Uiteindelijk bleek het dat ik dyslexie had. Ook mijn dromerigheid leidde tot trekjes van ADD. Ik heb een tijdje medicatie voorgeschreven gekregen. Deze wilde ik niet slikken. Terwijl mijn moeder er op hamerde.
Ook iets met "ik wil het zelf kunnen zonder enige hulp".
Wat mij heel erg is bijgebleven is dat Barack Obama president werd van de verenigde staten van Amerika.
Middelbare school
De middelbare school periode was voor mij een rollercoaster.
Ik ben in 2010/2011 begonnen aan de Winkler Prins in Veendam.
Het was een leuke tijd.
Ik begon de middelbare school goed.
Ik haalde hoge cijfers en ik was altijd aanwezig.
Toch was er soms in de thuissituatie ruzies tussen mijn moeder en ik.
Thuis werd alles gedaan en mocht ik niet eens mijn eigen boterham smeren. Ik werd er een beetje gek van. Ook vond ik Veendam wel saai worden en kon ik geen uitdaging vinden.
Het speelde ook mee dat het wat minder ging op school.
Mijn vader woonde destijds in Amsterdam West.
Mijn zusje en ik zagen mijn vader om het weekend.
Ik moet zeggen dat mijn band met mijn vader beter was dan met mijn moeder.
Toen heb ik gevraagd of ik bij hem mocht wonen.
Ondanks dat mijn moeder het niet zo'n fijn plan vond en mijn hele familie hier in Veendam woond. ben ik in 2013/2014 verhuisd naar Amsterdam.
Ik wilde toen destijds geen middelbare schooldiploma en ben toen begonnen aan een MBO opleiding.
Ik had geen idee wat ik wilde worden dus ben toen begonnen aan een koksopleiding. Dit leek mij wel handig voor later.
studies
De koksopleiding bleek toch niet te passen bij mij. Ik hoefde niet per sé in een restaurant te werken en wilde eigenlijk ook niet elke dag koken. Best lastig, want ik at ook geen vlees.
De eerste keren op school in de binnenstad van Amsterdam met de tram of fiets vond ik dan wel een hele beleving. Het voelde als een vorm van vrijheid. Ik vond het werken in een restaurant niet zo leuk, maar het uitgaansleven en de reuring vond ik wel leuk.
Mijn vader was vaker niet, dan wel thuis.
Uiteindelijk wilde mijn vader verhuizen. Dit deden wij dan ook en verhuisden naar Alkmaar.
Ik moest nog wel naar school en ben na mijn diploma in Heerhugowaard naar school geweest.
Ik woonde in de binnenstad van Alkmaar. Dit was geweldig, maar ik ging door de koksopleiding best weinig naar mijn moeder in Veendam. Dit kwam doordat ik in het weekend vaak stage moest lopen.
Een keer op bezoek belandde mijn opa in het ziekenhuis. Ik heb toen gemerkt dat ik de reuring in Alkmaar heb, maar ik best eenzaam was. Toen heb ik besloten om weer terug te verhuizen naar Veendam. In Veendam ben ik toen de opleiding dienstverlener breed zorg en welzijn gaan volgen. Deze opleiding afgerond en heb daar een diploma van. Toen heb ik de vervolg opleiding verzorgende IG/Maatschappelijke zorg gevolgd in Groningen aan het Noorderpoort College.
Al snel bleek dat ik het Maatschappelijke stuk beter bij mij pastte. Echter heb ik geleerd, "waar aan je begint maak je ook af" Dit is mij niet gelukt. Ik heb toen een maand gewerkt en voelde dat ik weer een nieuwe stap kon zetten.
Ik werkte bij zorggroep Groningen in Veendam als Helpende. Hier heb ik toen gevraagd of er mogelijkeid was om er stage te lopen. Dit kon en ben toen in februari 2020 begonnen aan de opleiding Persoonlijke Begleider Specifieke doelgroepen aan het Noorderpoort college in Groningen.
Sociaal Werker
Ik heb vanuit mijn vorige opleiding zowel gewerkt met ouderen als met kinderen.
Beide vond ik heel interessant en ben daardoor nog niet zeker welke richting ik op wil.
Dit omdat ik gewoon graag met mensen werk, en hun graag help met hun problemen.
En of ze dan 80 of 5 zijn de uitdaging zoek ik meer in de problematiek en het personalistisch mensbeeld.
Door ervaring opgedaan te hebben in verschillende werkvelden ben ik tot de conclusie gekomen dat verschillende
doelgroepen interessant zijn op hun eigen manier en dat ik vooral graag werk het individu.
Wat ik heb geleerd in de hoorcollege's over de mensbeelden is dat er drie zijn: organistisch, personalistisch en meganistisch.
En dat het per instelling verschilt welke prioriteit heeft, in mijn ervaring kijk ik als eerste naar het personalistisch mensbeeld en vervolgens kijk ik naar
organistische mensbeelde. Het ligt natuurlijk heel erg aan welke organisatie je te werk gaat, maar ik probeer altijd eerst naar de persoon te kijken en wat voor situatie hij in verkeerd.
Vaak probeer ik niet het dossier als eerste te lezen, maar oprecht contact te zoeken met de hulpvragen. In kaart brengen hoe de hulpvrager leeft en wat de rol is van zijn omgeving.
In sommige gevolgen is het meganistisch mensbeeld ook belangrijk.
Kijk maar naar een persoon die ASS heeft. Die is wellicht beter geholpen wanneer hij of zij medicatie heeft en wat er voor zorgt dat hij ondersteuning krijgt door middel van dit medicijn voor zijn ASS.
In het werkveld neem ik de volgende kwaliteiten mee:
-inleveningsvermogen. Door echt te luisteren naar de persoon en hierop in kunnen spelen denk ik wel dat dit belangrijk is om mee te nemen in het werkveld.
-Oplosssingsgericht werken doormiddel van oplossingen aan te bieden kan je iemand verder brengen in zijn of haar proces.
-Collegeaal door met iedereen op een lijn te staan en daardoor een fijne werkomgeving te creeren
-Eerlijk zijn. Nooit iets beloven wat je niet kan waarmaken.
-Nieuwsgierig zijn in de mensen om mij heen en de wereld om mij heen.
Ik heb altijd gehoord vanuit huisuit dat ik heel erg veel geef om mensen. Mijn moeder zij dan ook dat ik eigenlijk wel in de zorg kon werken. Dit wilde ik in eerste instantie totaal niet.
Mijn droom was altijd om accountant te worden net zoals mijn vader. Eenmaal een studie gedaan waarbij ik wel met mensen ging werken.
Pas echt tijdens mijn vorige opleiding ben ik erachter gekomen dat ik het wel heel erg leuk vind om met mensen te werken.
De liefde voor ouderen is ontstaan tijdens mijn stage. Hier was ik dan activiteitenbegeleider en ging ik vaak een gesprek aan met de ouderen.
Tijdens mijn laatste stage met kinderen vond ik het ook heel leuk om met de doelgroep te werken. Dit was juist interssant op een andere manier. De manier waarop zij tegen de wereld aankijken en
waar ik in kan ondersteunen. Dit was op een speciaal basisonderwijs en dit vond ik heel leuk vanwege de problematiek en de thuissituatie van sommige kinderen.
De energie die ik krijg om met verschillende doelgroepen te werken maakt het juist voor mij heel interssant. Ik vind de diversiteit heel uitdagend. Hoe ga ik om met iemand van 6 jaar die boos is of een oudere dementerende die zijn of haar partner zoekt.
