Brief aan Bais
Beste Simone,
Terwijl ik terugreed naar huis vanaf de HR vond ik het zonde om mijn tijd in het openbaar vervoer te gebruiken voor oppervlakkige zaken die geen invloed op mij hebben. In plaats daarvan wil ik terugdenken aan onze gesprekken bij Jasmijn voordat de kerstvakantie begon. Tijdens deze gesprekken vulde mijn lichaam zich met een warm gevoel, net zoals kaarsvet dat langzaam omlaag druppelt. Dat kwam doordat ik het gevoel had met een gelijkgestemde een begripvolle discussie te kunnen voeren over zaken die ons aan het hart gaan. Omdat ik toch had besloten om tijdens de kerstvakantie zo weinig mogelijk omhanden te hebben, bedacht ik mij dat ik een lof der Zotheid wilde schrijven. Ik weet ook dat jij dit fantastisch gaat vinden. Ten eerste alleen al omdat jij houdt van geestig geschreven teksten die tot de verbeelding spreken. Zelf ben je ook gepassioneerd bezig om ons zoveel mogelijk in aanraking te brengen met literatuur die ieder zal aanspreken, hierbij geef je ons ook nog tools om anderen hun meningen en passies te beluisteren. Ook geef ik hier gehoor aan jouw advies een creatieve uitlaatklep te zoeken. Alle frustraties die worden uitgesproken, moeten volgens jouw kunde ook worden verwerkt. Hierbij presenteer jij je als een Muze – met welke van de negen voel jij je het meest verwant? Kalliope, van het heroïsch epos? Of dan toch Thaleia, de muze van de komedie? Jouw vermogen om begrip te tonen, in welke situatie dan ook, is zo uitzonderlijk dat je op de meeste punten afwijkt van de gewone mens. Maar toch ben je dan weer zo belezen dat je uitstekend een vlijmscherpe analyse kan geven die dwars door de verdediging van de ander heen snijdt. De lof der Zotheid zal wel op veel kritiek kunnen rekenen. Mensen zullen beweren dat deze tekst, die sowieso als tijdverdrijving dient, te aanvallend zal zijn om als een uiteenzetting te worden beschouwd. Ook zullen ze zeggen dat hij ongepast is vanuit het perspectief van de student, dat ik mijn mond moet houden totdat ik ‘echt’ het vak bedrijf. Hierdoor zullen ze denken dat ik mensen nadoe – dat doe ik ook. Ik pretendeer niet dat er grote schrijvers en entertainers voor mij zijn geweest die mij mogelijk in intellect, kunde en levenservaring ver voorbijgaan, natuurlijk zijn schrijvers zoals Homerus, Desiderius Erasmus, Marten Toonder, Van Kooten en de Bie en Jiskefet groter dan ik misschien ooit word. Ik hoop dat de lezer zich bewust is van het feit dat dit als een grapje bedoeld is. Het is ironisch. Het is niet serieus. Het is dan ook van belang dat de lezer pas een mening vormt na het tot zich nemen van alle feiten die ik benoem buiten mijn lof om. Het zou toch wat zijn als iemand een mening vormt terwijl diegene niet alle feiten heeft gezien.
Simone, ik geloof zeker dat dit werk jou zal bekoren want ik zoek het volgende voor je uit: De karakteriseringen en onderwerpen binnen de ‘Lof der Zotheid’ zijn in onze tijd nog steeds relevant.
Hartelijke groeten, beste, begripvolle, belezen Simone. Verdedig energiek jouw Zotheid.
Historische context brief
Lof der Zotheid
Voor de brief hebben wij vooral gekozen om de structuur ervan aan te houden, maar wel de informatie natuurlijk te koppelen naar onze ontvanger. Erasmus zelf start zijn brief met een introductie: hij beschrijft dat hij op zijn terugreis zijn tijd niet wilt verspillen, vervolgens denkt hij terug aan goede herinneringen met zijn vriend Thomas More (Erasmus, 2018). Wij doen dit ook, maar op de metro naar huis, dus een modern vervoersmiddel.
Na deze introductie geeft hij twee redenen aan waarom More dit boek fantastisch zou vinden: Ten eerste is de naamspeling tussen het woord 'Moria' en de achternaam 'More' interessant, want die lijken zoveel op elkaar. De tweede reden zou zijn omdat hij weet dat More het "geesteskind" van hem "zou waarderen" (Erasumus, 2018, p.7). Wij doen dit in onze brief ook: we geven aan waarom Simone dit boek fantastisch zou vinden. Erasmus vergelijkt More met Democritus, de Griekse filosoof. Wij vergelijken Simone met een muze, uitleg daarover staat in het kopje hieronder.
Na de introductie en vergelijking gaat Erasmus vervolgens over op wat voor impact dit boek zal hebben, hij geeft als het ware al gehoor aan wat de critici zullen zeggen. Hij begint eerst vooral erover dat het in tegenstrijd is met wat hij uitdraagt: dit niemendalletje is te "lichtzinnig", te "ongepast voor een theoloog" en "te agressief en strijdig met de ingetogenheid van een christen" (Erasmus, 2018, p.8). Wij hebben vervolgens ervoor gekozen deze uitspraken te koppelen naar het perspectief van een student, dit laat zien dat we de uitspraken die Erasmus doet in onze eigen context plaatsen.
Erasmus (2018) zegt ook dat het karakter van zijn Lof der Zotheid niet origineel is, dat andere schrijvers dit vaak hebben gedaan, hier geeft hij voorbeelden van schrijvers zoals Homerus, Vergilius en Ovidius (p. 8). Wij nemen dit over door meer hedendaagse schrijvers zoals Toonder, Van Kooten en de Bie en Jiskefet te gebruiken.
Tussendoor geeft Erasmus (2018) voortdurend aan dat dit project als een verzetje of pleziertje moet worden beschouwd, als een grap, hiermee reageert hij weer voortijdig op zijn critici die vinden dat "'de grapjes serieuze consequenties hebben'" (p.8). Wij willen in onze eigen lof vooral aangeven dat het niet serieus is en dat men op basis van de lof zijn mening over onze gedachten zou vormen. Daarom is de context zo belangrijk, die biedt houvast aan uitspraken en gedachten die worden gesteund door feiten. Een mening zonder feiten is futiel.
Ten slotte sluiten wij de brief af op precies dezelfde manier als Erasmus deed. We zeggen dan eerst de groet, vervolgens de karakter eigenschappen en dan de naam. De kreet erna is toch wel prachtig: "Verdedig energiek je zotheid" (Erasmus, 2018, p. 9).
Historiek.net
Onderstaande informatie komt van Historiek.net.
Kalliope: De muze van het heroïsch epos, het heldendicht, de filosofie en de retoriek. Werd beschouwd als de meest bekwame van alle Muzen en werd vaak afgebeeld bij een schrijftafeltje met schrijfgerei in de hand.
Thaleia: De muze van de komedie en feestvreugde. Vaak afgebeeld met een komisch masker en een kromstaf in de hand en een klimopkrans op het hoofd.
Lof der Zotheid
(1) De mensen mogen van alles over me tweeten, appen en posten, ik weet zelf ook wel dat ik als de Zotheid bekend staat. De hashtag #dwaasheid is al langer een onderdeel binnen de cancel-culture, toch ben ik diegene die de mensen vrolijk maak en als een god bedwing. Er staat niet voor niets een hele menigte klaar om naar mijn woorden te luisteren om ze vervolgens in de verkeerde context, plaats en tijd te gieten. Ik voel mij als Afrodite die bij de Eiffeltoren staat terwijl er mannen haar rozen geven die gekocht zijn van Afrikaanse mannen die alle toeristenhotspots van Parijs bevolken.
(2) Waarom zie ik eruit zoals ik er nu uit zie? Het is toch gebruikelijk dat ik in mijn iets te strakke flairbroek door de stad huppel. Het is toch logisch dat ik hierbij een zwarte blazer draag en het clipje zo hoog mogelijk. Het is totaal níet ridicuul dat ik al mijn spullen in een Susan Bijl tas stop om me vervolgens toch af te vragen waarom ik steeds mijn spullen verlies. Wees ook maar niet bang, ik zal niet spreken als een volwaardig student. Bij mij zal er geen afko door mijn ‘LoZo’ klinken, ik ben als spreker zeker wél bewust van de context, plaats en tijd.
(3) Als Zotheid verblijd ik jullie met mijn woorden en misschien zul je het zelfs wel humoristisch vinden, maar u moet zeker ook weten wáárom u zich aangesproken voelt. Ten eerste verveelde ik me en wil ik u vermaken met mijn verhalen. In deze tijd, wanneer we nog meer elkaar verbonden zijn, heb ik juist meer reikwijdte. Kijkt u maar de prachtige publicaties op Facebook en Reddit over QAnon, u wilt toch niet ontkennen dat dit tot verbroedering leidt? Kijk maar naar Herakles en Ifikles, zij zijn het toppunt van verbroedering. Op dit soort sites noemen zij zich elkaar dom, maar het zijn zelf de meeste dwaze mensen die ik tot nu heb gevonden. Ten tweede wil ik deze kans grijpen om mijn levenswijze, die van de dwaas, te verdedigen. Niet iedereen zal het met mij eens zijn, ze zullen betogen dat het niet de juiste levenswijze is, maar daar kom ik zo op terug.
(4) Ik doe dit natuurlijk niet alleen. Als u wilt weten met wie, luister en kijk dan goed. De man met de eeuwige glimlach die u daar ziet op het beeldscherm is Mark Rutte. Als premier is hij één van de langstzittende ooit, maar daardoor heeft hij misschien wel last van het verlies van actieve herinneringen. Daarvoor staat Fabiola Volkers, deze vrouw belichaamt de kreet: “lipjes getuit en de tietjes vooruit!”. Het zelfrespect en genot staan bij haar dus hoog in het vaandel. Rechts ziet u vervolgens Thierry Baudet met zijn half-dichtgeknepen oogjes, starend naar de billen van Fabiola, die deinend ronddansen in haar korte jurkje. Hoe ze zich ook kleedt, het blijft dwaas. Aan de andere kant, ik ben ook een vrouw. Weer voor Baudet staat het media-icoon Johan Derksen. Die kan altijd enorm verfijnd vertellen over zijn avonturen met collega’s en de hoeren aan de andere kant van het ‘IJzeren Gordijn’. Het beste bewaar ik natuurlijk voor het laatst: onze lieve koning Willie, zittend op zijn troon in ons midden. Als u denkt dat hij zijn tanden heeft gewit, heeft u het mis. Hij is gewoon lekker gebruind van zijn reis naar het mooie Griekenland. Met de hulp van dit gezelschap verspreid ik de dwaasheid over de wereld, ik, als Queen over de Kings.
(5) Nu u heeft gezien hoe ons prachtige gezelschap eruitziet, kunnen wij verder gaan met de theologen en de schrijvers die religie als onderwerp nemen. Theologen zijn mensen die mij als eerst verketteren, wegsturen of cancelen. Dit zijn mensen die verstrikt raken in het spinnenweb van definities, meningen en andere voorwendsels die niets meer met de werkelijkheid te maken hebben. Je zou dan zelfs kunnen stellen dat ze juist het meest met mij verbonden zijn, de dwaasheid ten top. Ze behandelen alleen de grote kwesties: de schepping, God zelf, Jezus zelf en allerlei zaken die niet te bewijzen zijn, maar waarvoor ze wel paradoxale stellingen bedenken die niets, maar dan ook niets meer met het ware geloof te maken hebben. Een voorbeeld van zo’n theoloog is Rik Peels. In een vod van een column betoogt hij dat nutteloos beledigen verwarrender is dan ooit, want “de juridische en morele dimensie” lopen door elkaar heen. Dit gewauwel over de vrijheid van meningsuiting hangt volgens hem weer af van de context waarin en op wie de belediging wordt geplaatst. U denkt misschien dat ik een grapje maak, maar dat is niet gek. Want natuurlijk zijn er goed geschoolde theologen die afstand willen nemen van dit soort onnodig lastig geschreven teksten. Maar mensen zoals onze lieve Rik krijgen de voorrang, terwijl ze het Heilige Schrift en onze normen en waarden kneden als brood. Zelfs Daidalos kan er met zijn pet niet bij.
(6) Als u niet onder een steen heeft geleefd is het volgende u al bekend, als het u niet bekend is: lekker pech. Lale Güle heeft de NS Publieksprijs gewonnen en nu is iedereen boos of erg blij, best zot eigenlijk. Als vrouw heeft zij zich losgerukt van een conservatieve religie waar vrouwen niets te vertellen hebben en dat lijkt mij erg logisch, want ik heb u net al verteld mijn goede vriend Baudet de meest gefundeerde uitspraken over vrouwen doet. De mensen die zich geleerde politici noemen en een deel van het volk wat denkt heel wijs te zijn, reageerden geschokt toen ze dit hoorden. Helaas is het die mensen weer niet gelukt om het in de context te plaatsen waarin mijn vriend het geschreven had. Ook lazen ze weer niet verder dan hun neus lang was.
(7) Wijze mensen zijn de echte dwazen, als je het mij vraagt. Dan voornamelijk wijze mannen. Als zo’n wijze man mij weer om raad vraagt, geef ik hem altijd hetzelfde advies: ‘Zoek een vrouw.’ Een vrouw is zoals u weet een dom en dwaas wezen, maar wel aardig en nuttig voor de voortplanting. Een vrouw brengt plezier in een zielig mannenleven. Zo’n wijze man kan dan thuis de baas spelen, aangezien hem dat op het werkveld niet lukt. Een vrouw zorgt voor een man zijn genot, voor nageslacht, zodat de man bij nog meer mensen thuis de baas kan spelen. Er zijn vrouwen die zich voordoen als wijs, ze zoeken financiële onafhankelijkheid, een goede carrière. Atalante zou trots op ze zijn. Maar vrouwen die zo hard hun best doen om wijs te zijn, komen vaak dubbel zo dwaas over. Want waarom zou je als vrouw financiële onafhankelijkheid zoeken, als je plek al bepaald is? Waarom zou je als vrouw zwikken en zwoegen om hogerop te komen, als je plek onderaan zo rustgevend en gelukzalig is. Mijn goede vriend Baudet schreef hier ook al over, maar de wereld was te ‘wijs’ om de waarheid hier in te kunnen vinden.
(8)Nu moeten de vrouwen niet al te kwaad op mij worden, ik ben immers zelf ook een vrouw en het is dwaasheid wat ons zo gelukkig maakt. Want hoe fijn is het niet dat wij ons alleen hoeven te bekommeren om onze schoonheid? Vele vrouwen vinden terecht hun charmante uiterlijk belangrijker dan al het andere. Dat onderscheidt hen van het lelijke uiterlijk van de man. En zeg nou zelf, wie is er niet gelukkig wanneer de schoonheid nog over ons hangt als een sluier over de bruid. Ten tweede, hun liefste wens is toch mannen behagen? Kijk maar naar mijn goede vriendin Fabiola, altijd mooi uitgedost, verkoopt zichzelf door er mooi uit te zien en door alle ‘wijze mannen’ te verblinden met wat naaktheid. Velen zouden zeggen dat zij en haar soortgenoten dwaas zijn. Toch is zij rijker en gelukkiger dan de meeste wijze dwazen op aarde. Het is de dwaasheid die haar helpt.
(9) De dwazen die zich voordoen als wijs zijn de echte gevaren voor het geluk. Zij roepen allemaal dingen die de kwaliteit van het leven zouden moeten verbeteren. Ze proberen met wijze woorden, dwazen om te kopen. Zij denken dat zij de wereld kunnen verbeteren met mooie praatjes over klimaatverandering, gelijke rechten en emancipatie. Wij moeten doof zijn voor hen, net zoals de Trojanen doof waren voor Kassandra. Alleen dwaasheid kan hen nog helpen, alleen zotheid kan hun afgang nog voorkomen. Deze wijze mensen denken dat zij alles voor het zeggen hebben, u kunt toch niet ontkennen dat, dat een fabel is. Het zijn de dwazen die de baas zijn in deze maatschappij, dus met de maatschappij komt het wel goed, daar twijfel ik niet aan. Maar ik heb mezelf allang niet meer in de hand en ga alle perken te buiten. Als u dus vindt dat ik ergens te brutaal of te loslippig heb gesproken moet u maar bedenken dat Dwaasheid, die ook nog eens een vrouw is, aan het woord was. Ik merk dat u een peroratie verwacht, maar als u denkt dat ik me nog iets herinner van wat ik gezegd heb, bent u wel erg dwaas. Ik ben immers student en heb dit op een donderdagavond geschreven, na heel wat hoerendiesel in mijn lichaam te hebben gegoten. Vroeger zeiden ze ‘ik heb de pest aan een drinker met een geheugen’ en nu zeg ik ‘ik heb de pest aan publiek met een geheugen’. Dus roemruchtige internetrollen van Zotheid, vaarwel, applaudisseer, leef naar uw zin.
Historische context Lof der Zotheid
In deze historische context plaatsen wij onze verwijzingen naar de bronnen om zo goed mogelijk uit te leggen hoe wij het hebben verwerkt in onze eigen Lof der Zotheid.
Lof der Zotheid - Desiderius Erasmus
Alinea 1:
De Lof der Zotheid begint met: 'De mensen mogen allemaal over mij zeggen wat ze willen - ik weet namelijk best hoe slecht Dwaasheid bekendstaat, zelfs bij de grootste dwazen-, toch ben ik het en ik alleen die de macht bezit goden en mensen vrolijk te maken,...' (Erasmus, 2018, p.11) Dit begin van zijn lofrede hebben wij ook gebruikt om onze lofrede mee te beginnen. Wij hebben deze moderner gemaakt door sociale media erbij te betrekken. We noemen daar kort de cancel-culture, een begrip wat de laatste tijd veel voorkomt op sociale media en erg toepasselijk is voor deze lofrede. Deze cancel-culture richt zich op influencers, youtubers, artiesten enzovoort. Het publiek 'cancelt' zo iemand dan voornamelijk voor uitspaken, acties en meningen die iemand heeft. Die zouden volgens het publiek dan niet door de beugel kunnen. Vanwege deze gewaagde uitspraken wordt zo'n bekend iemand gecanceld. Dit past mooi bij deze lofrede, omdat we mensen aanhalen die ook gecanceld zijn en Erasmus zou in zijn tijd met deze Lof der Zotheid ook gecanceld kunnen worden voor sommige uitspraken.
Ook noemen wij nog even Afrodite, dit is een verwijzing naar de tijd waarin de Lof der Zotheid geschreven is, de Renaissance. In de Renaissance stond de Griekse Oudheid weer centraal, er was een hernieuwde belangstelling voor de kunst, cultuur en literatuur uit de Griekse Oudheid, zo ook de Griekse mythologie. Vandaar dat wij dit hierin verwerkt hebben.
Alinea 2:
In H2 en H5 vertelt Dwaasheid erover hoe ze eruitziet en waarom ze er zo uitziet. In H2 geeft ze een opzetje naar H5, ze meldt eerst dat ze later gaat uitleggen hoe ze eruitziet om die uitspraak vervolgens te gebruiken om te verkondigen dat ze dat alleen horen als ze goed luisteren naar haar en hun oren niet te gebruiken zoals ze die gebruiken voor de “vrome predikers”, maar juist voor de “marktkooplui, clowns en narren en onze vriend Midas” (Erasmus, 2018, p.11). In H4 gaat ze er dieper op in dat ze zonder make-up spreekt: “er bestaat geen verschil tussen wat ik op mijn gezicht laat zien en wat ik in mijn hart denk” (p. 13). Hiermee wil Erasmus laten zien dat Dwaasheid niet te verhullen is, hoe erg jij je ook met de Wijsheid affineert. Wij hebben er zelf voor gekozen om een stereotype uit het studentenleven te nemen, alleen laten we haar wel een tipje van de sluier oplichten onder haar façade: Ze is zich wel bewust van de context, dus zal het studentikoze taaltje niet gebruiken.
Alinea 3:
Binnen deze alinea kozen wij ervoor om te laten zien dat de Dwaasheid veel reikwijdte heeft en hoe dat komt. Erasmus zelf doet dit ook. In H5 vertelt hij eerst over over mensen die het met hem eens zijn, "maar ze schamen zich in publiek zo voor mijn naam" dat ze hun medeluisteraars met het woord 'dwaasheid' bejegenen. (2018, p.14). Hier verwijst hij misschien ook naar de critici die zijn werk zullen beoordelen. Wij doen het over de internetgekkies op Facebook die allemaal valse informatie verspreiden en elkaar als echte zotte mensen dom houden.
Alinea 4:
In deze alinea introduceren we ons gezelschap van dwazen. In zijn Lof der Zotheid spreekt Erasmus onder andere van Lethe, Hedone en Anoia. Wij zelf spreken over Mark Rutte, Fabiola Volkers en Baudet. Daarnaast spreken wij ook over Johan Derksen en koning Willem Alexander. Vanuit de Griekse mythologie karaktiseert Erasmus (2018) zijn gevolg: Lethe staat voor Vergetelheid, Hedone belichaamt het Genotzucht en Anoia is een Leeghoofd. Dit laat weer zien dat Erasmus een echte humanist was, de Oudheid leefde weer op, een kenmerk van de Renaissance. Nu ook in zijn "niemendalletje".
Alinea 5:
Binnen deze alinea pakken we de hedendaagse theologie aan binnen onze eigen Lof der Zotheid, hiervoor gebruiken we Rik Peels. Dit doen we omdat Erasmus in zijn eigen Lof der Zotheid binnen H53 spreekt over de theologen in een aanmerkelijk groter hoofdstuk dan de andere hoofdstukken. Erasmus (2018) spreekt hier van “een massa schuilhoeken” voor theologen om te redeneren en het feit dat ze alleen de grote, verlichte kwesties waardevol inschatten (p.70-71). Hierbij stellen ze ook stellingen op die volgens hem zo paradoxaal zijn dat de stoïcijnen hierbij “platvloers” lijken (Erasmus, 2018, p.71). Wijzelf hebben ervoor gekozen om een stelling die Rik Peels innam volledig te ontkrachten, en hem vervolgens te vergelijken met andere ‘goede theologen’ die nu hun woordje niet kunnen doen. Erasmus is zelf namelijk niet tegen de theologie, maar juist tegen het “scholastisch oogpunt” dat binnen dat werkveld zo belangrijk was.
Alinea 6:
Deze alinea is vooral bedoeld als opzetje voor alinea 7, we proberen hier de Ionische rede in stand te houden door weer te loven wat niet geloofd zou moeten worden en andersom. Het borduurt eigenlijk voort op wat er gedaan in alinea 4, alleen werken we het nu uit naar ons volgende, grote onderwerp: De rol van vrouwen.
Alinea 7:
Een van de onderwerpen die wij graag in onze Lof der Zotheid wilden zetten is de rol van vrouwen en dan vooral hoe er naar vrouwen gekeken wordt. Wij hebben hiervoor de structuur en tekst van H17 uit de Lof der Zotheid gebruikt. In dit hoofdstuk praat Erasmus over de vrouw en haar rol in de maatschappij. Hij gaat in op het feit dat vrouwen 'domme en dwaze wezens' zijn en ze 'het treurige mannenkarakter met haar dwaasheid kan kruiden en verzoeten' (Erasmus, 2018, p.25) Toendertijd hadden vrouwen niks tot weinig te zeggen, hun rol was het zorgen voor het gezin en haar man. Nu is er natuurlijk veel veranderd, maar er zijn nog steeds mannen die zo over vrouwen denken en ook niet bang zijn dit uit te spreken. Zo'n hedendaags voorbeeld is Thierry Baudet. Daarom hebben wij hem verwerkt in onze eigen Lof der Zotheid.
Alinea 8:
In datzelfde hoofdstuk wat in alinea 7 gebruikt wordt. staat een passage over de vrouw en hoe zij zich alleen maar bezighoudt met haar mooie uiterlijk. Hij benoemt hierbij dat het voor vrouwen 'hun liefste wens is om mannen te behagen' en dat 'daar al dat optutten toch voor is bedoeld' (Erasmus, 2018, p.26). Dit is iets wat vandaag de dag nog heel vaak gezegd wordt. Vrouwen worden beoordeeld op hun uiterlijk, de ene keer kleden ze zich te bloot, de andere keer te preuts, de ene keer hebben ze te veel make-up op en de andere keer te weinig. Ook zouden vrouwen volgens sommigen zich alleen maar mooi maken om als mooi gezien te worden door mannen. Dit is iets waar vrouwen nu nog steeds, elke dag mee te maken krijgen. Fabiola Volkers is een voorbeeld van iemand die zich te bloot zou kleden en zichzelf zou verkopen op het internet doot blote foto's en filmpjes te plaatsen. Dit is iets waar veel schaamte en taboe in zit en het zou in dit geval bevestigen wat Erasmus zegt in zijn Lof der Zotheid en wat wij daaruit overnemen in onze Lof der Zotheid.
Alinea 9:
In het eerste deel van ons slot halen wij nog even uit naar de politiek, wij noemen kort wat onderwerpen die belangrijk zijn in de politiek, zoals klimaatverandering, gelijke rechten en emancipatie. Daarna nemen wij een deel van H68 uit de Lof der Zotheid over. Het leek ons mooi te eindigen op dezelfde manier als Eramsus. Erasmus heeft het op het laatst over het feit dat Zotheid zich 'niks meer zou herinneren van wat zij gezegd heeft' (Erasmus, 2018, p.107). Dit paste mooi bij ons personage een daarom hebben wij hier nog een stuk aan toegevoegd over het feit dat ze dit geschreven zou hebben toen ze dronken was.We sluiten af met de laatste zin uit de Lof der Zotheid en hebben deze nog een beetje omgevormd tot een moderne versie.
Griekse Mythologie - Stephen Fry
De beschreven personages worden gerangschikt op volgorde van voorkomen. Wij denken dat dat het makkelijker maakt om ze op te zoeken.
Afrodite - Nadat de geslachtsdelen van Ouranos werden afgesneden door Kronos, gooide die ze ver weg in de zee. Vanuit het schuim van de zee en het zaad van Ouranos rijst er een vrouw, "mooier dan de schepping ooit heeft gezien of nog zal zien" (Fry, 2020, p.39). Afrodite vertegenwoordigt de volmaakte liefde en schoonheid.
Herakles - Letterlijk vertaald heet hij 'Hera's glorie'. Hij is de tweelinghalfbroer van Ifikles en de zoon van Zeus en Alkmene, Hera zit hem in zijn jeugd altijd dwars omdat hij een buitenechtelijke zoon is. Na vele gebeurtenissen moet hij zijn Twaalf Werken uitvoeren en groeit hij uit tot een van de grootste helden die deze wereld heeft gezien. Uiteindelijk sterft hij aan de hand van Nessos, hierop maakt Zeus hem onsterfelijk en verheft hij hem tot sterrenbeeld (Fry, 2020). In onze Lof der Zotheid komt hij voor om de broederlijkheid aan te duiden.
Ifikles - De tweelinghalfbroer van Herakles en de zoon van Amfitryon en Alkmene. Nadat ze samen opgroeiden onder de toorn van Hera leefde hij nog wel even, maar stierf uiteindelijk aan de hand van Eurytos en Kreatos. In de Lof der Zotheid komt hij voor om de broederlijkheid aan te duiden. Ondanks hun geschiedenis rondom de geboorte groeiden ze redelijk minzaam op.
Daidalos - Hij is de grootste uitvinder die het Griekse rijk ooit heeft gekend, na een moord te hebben gepleegd vluchtte hij naar Kreta, het rijk van Minos. Hier wilt hij vluchten met zijn zoon Ikaros, maar die stort neer nadat zijn vleugels het begaven. Vervolgens vlucht hij weer, nu naar Sicilië. Hier vermoordt hij uiteindelijk koning Minos met een list (Fry, 2020).
Atalante - Zij was een van de vrouwen die juist als autonoom en vrijgevochten kan worden beschouwd. Nadat ze is achtergelaten als baby, groeit ze op als een jageres en is ze toegewijd aan Artemis, de godin van maagdelijkheid en de maan. Uiteindelijk trouwt ze wel, maar door een list van Hippomenes. Uiteindelijk wordt ze in een leeuwin veranderd na het ontheiligen van een tempel (Fry, 2020).
Kassandra - Kassandra is een Trojaanse prinses en priesteres van Apollo. Ze kreeg van Apollo de kracht van de voorspelling, maar kreeg ook een vloek: niemand hoort ooit haar profetieën. Uiteindelijk wordt ze verkracht door Aias en meegenomen door Agamemnon (Fry, 2020).
Ik ga leven - Lale Gül
Lale Gül is een schrijfster van een boek dat veel stof heeft doen opwaaien - Ik ga leven. We hebben haar genoemd in onze Lof der Zotheid omdat haar schrijfstijl erg interessant is. Tijdens de boekenclub van de HR kwam al ter sprake dat haar schrijfstijl zeer elitair is: "Bij de blanken heerst er een antikindcultuur, ze zien het als tijdrovende elementen die hen in hun zelfontplooiing en zelfgeluk in de weg zitten, zo zien ze ook hun bejaarden, terwijl in onze cultuur kinderen en bejaarden alle zorg en aandacht van de wereld krijgen" (Gül, 2021). Het is dus eigenlijk hetgeen waarop de paradox van de ionische rede op gestoeld is. Namelijk het feit dat het middel niet te loven is en het doel wel. Dat brengt verwarring en zet je aan het denken.
Volkskrant - Rik Peels
In onze Lof der Zotheid spreken wij ook al over hoe de theologen en religieuze schrijvers zich presenteren binnen onze maatschappij. Omdat Erasmus zelf ook tegenover theologen zeer afkeurend ingesteld is, branden we theologen dus finaal af. Dit doen we op basis van een artikel in de Volkskrant. Rik Peels betoogt hier dat het nutteloos beledigen "controversiëler en verwarrender is dan ooit". Volgens hem komt dat door het door elkaar lopen van een juridische en morele dimensie binnen het debat (2020). Met relatief lastige taal beschrijft hij hoe kritiek volgens hem gelovigen raakt en dat hij zelf totaal geen moeite heeft met de argumentatie van zijn gesprekspartner, daar dit een democratisch instrument is. Ook spreekt hij over een paradox: We moeten wettelijk gezien maximaal ruimte creeëren en persoonlijk en moreel zoveel mogelijk ontmoedigen om een samenleving te beschermen tegen zichzelf.
Houellebecq's unfinished critique of liberal modernity - Thierry Baudet
In een essay geschreven door Thierry Baudet over de schrijver Michel Houellebecq, en dan voornamelijk zijn werk 'Sérotonine', staan wat uitspraken waar veel mensen boos over waren. Baudet zou kritiek geleverd hebben op abortus, euthenasie en vrouwenrechten.
In onze Lof der Zotheid gaan wij vooral in op een stukje wat hij gezegd heeft over het feit dat vrouwen nu allemaal streven naar financiële onafhankelijkheid en een goede baan. Hij zegt dat er van vrouwen wordt verwacht dat zij de traditionele rol afwijzen, de rol om je man te ondersteunen. Ook zegt hij dat dit ervoor zorgt dat vrouwen geen tijd hebben voor een baan, een goede relatie en het onderhouden van een gezin.
Baudet (2019) zegt hierover het volgende: 'An inevitable result of all this is the demographic decline of Europe.' Hij geeft de vrouwen en hun streven naar financiële onafhankelijkheid hier dus de schuld van.
In de Lof der Zotheid schrijft Erasmus (2018, p.25) over vrouwen dat het dwazen zijn en dat ze zich, weliswaar terecht, alleen bezighouden met hun uiterlijk. Ook zegt hij dat een vrouw er is om een treurig mannenkarakter met haar dwaasheid op te beuren.
Dit vonden wij bij de uitspraken van Baudet passen, omdat ze hier allebei ervan uitgaan dat de taak van vrouwen, voor de man zorgen is. Daarom hebben wij dit verwerkt in onze eigen Lof der Zotheid.
DBNL
Wij hebben via de DBNL een boek gevonden van Bart de Ligt uit 1936, 'Erasmus begrepen uit de geest der Renaissance' genaamd. Dit boek belicht de levensloop van Erasmus en al zijn belangrijke werken en momenten aan de hand van de tijd waarin hij leefde. Uit dit boek hebben wij vooral achtergrondinformatie gehaald over de Renaissance en over Erasmus. Wij hebben dit boek dus alleen gebruikt voor onderzoek en niet als bron.
Er stond een zin in het boek die wij erg mooi en toepasselijk vonden voor het werk van Erasmus en de tijd waarin hij leefde. Deze delen we nog even graag.
'Om een heden, waarin hij geen toekomst ziet, te zuiveren en te hernieuwen, bezielt hij zich aan een ideaal geschouwd verleden.' (de Ligt, 1936, p.8)
Video - Johan Derksen
Johan Derksen is uitgegroeid tot een media-icoon op de Nederlandse televisie en daarom benoemen wij hem in onze Lof der Zotheid. Hij is namelijk niet helemaal politiek correct, maar dat hoort juist bij de dwaasheid.
Johan achter het 'IJzeren Gordijn'
Bronnenlijst
De Ligt, B. (1936). Erasmus: begrepen uit de geest der Renaissance. Uitgeversmaatschappij N.V. Arnhem.
Erasmus, D. (2018). Lof der Zotheid (19de editie). Athenaeum.
Fry, S. (2020). Mythos (20ste editie). Thomas Rap.
Gül, L. (2021). Ik ga leven (2de editie). Prometheus.
Houellebecq’s unfinished critique of liberal modernity. (2019). American Affairs, 3(2).
Peels, R. (2020). Nodeloos beledigen is immoreel, maar hoeft daarom nog niet bij wet verboden te worden. Volkskrant.
V. (2016, 18 november). Pikante anekdote over hoeren - VOETBAL INSIDE. YouTube. Geraadpleegd op 28 januari 2022, van https://www.youtube.com/watch?v=qsMtXq8YWYg&feature=youtu.be
Visser, Y. (2021, 30 oktober). De negen Muzen – Godinnen van de kunst en wetenschap. Historiek. Geraadpleegd op 28 januari 2022, van https://historiek.net/de-negen-muzen-godinnen-van-de-kunst-en-wetenschap/144990/
