Micha de Winter is een Nederlandse hoogleraar in de pedagogiek.
De Winter werd in 1951 in Oss geboren als zoon van de chemicus Max de Winter en van Bertine Meijer, en is de jongere broer van televisieproducent Harry de Winter. Hij studeerde psychologie in Utrecht. In 1986 promoveerde hij in Tilburg bij J.D. Ingleby en H.F.M. Peeters op het proefschrift Het voorspelbare kind. Vroegtijdige onderkenning van ontwikkelingsstoornissen (V.T.O.) in wetenschappelijk en sociaal-historisch perspectief.
Hij werd in 1988 aangesteld als universitair hoofddocent bij de faculteit sociale wetenschappen van de Universiteit Utrecht. Zijn benoeming tot bijzonder hoogleraar Innovaties in de primaire ouder- en kindzorg volgde in 1989. Hij wisselde in 1999 van leerstoel. Ditmaal werd hij benoemd tot bijzonder hoogleraar sociale en affectieve vorming van jeugdigen. In 2004 werd hij benoemd tot faculteitshoogleraar op de Langeveldleerstoel, genoemd naar de pedagoog Martinus J. Langeveld en in 2017 werd hij benoemd tot gewoon hoogleraar maatschappelijke opvoedingsvraagstukken. Op 31 mei 2017 was zijn afscheid als faculteitshoogleraar en de afscheidsrede was getiteld Pedagogiek over hoop: het onmiskenbare belang van optimisme in opvoeding en onderwijs.
De Winter publiceerde een groot aantal boeken en artikelen op zijn vakgebied. Daarnaast adviseerde hij het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport over jeugd- en gezinsbeleid en opvoedingsvraagstukken. De Winter was van 2001 tot en met 2012 kroonlid van de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO), een adviesorgaan van de Nederlandse regering en het Nederlandse parlement. Voor deze raad schreef hij o.a. in 2002 het nieuwjaarsessay "Over last van jongeren en de lusten van een buurtpedagogische aanpak".
Micha de Winter stelt dat opvoeden niet alleen een taak van ouders, maar een gedeelde verantwoordelijkheid van alle volwassenen in het leven van kinderen is. De nadruk ligt volgens De Winter te veel op problemen in gezinnen en te weinig op de omgeving waarin kinderen opgroeien. Kort gezegd is de pedagogische civil society het netwerk waarbinnen een kind opgroeit. Het netwerk bestaat uit ouders, maar ook uit familie, buurtbewoners, leraren, trainers van een sportclub en andere volwassenen. De Winter stelt dat bij het opvoeden van kinderen tot democratische burgers een autoritatieve opvoedingsstijl hoort. Kinderen moeten leren om gehoorzaam te zijn, maar ook dat het belangrijk is om kritisch en zelfs ongehoorzaam te zijn als belangrijke principes in gevaar zijn.
Op welke wijze komt kinderparticipatie terug in de visie van de pedagoog, benoem vijf voorbeelden en werk deze voorbeelden uit.
Pedagoog Micha de Winter schrijft: ‘Participatie is een essentiële voorwaarde voor de ontwikkeling van zelfvertrouwen, zelfrespect en sociale verantwoordelijkheden.'
Op een speelse manier en in discussie met anderen een eigen stelling innemen, is van belang voor de sociale, emotionele en morele ontwikkeling van een kind.
Kinderopvang is een plaats waar kinderen kunnen spelen, samenzijn met anderen en zichzelf kunnen ontdekken. In ons land denken we constant na over de kwaliteit van de opvang. In een pedagogisch plan laten we zien waar we voor staan en via een tevredenheidsonderzoek checken we of we ook doen wat we zeggen. Opvallend hierbij is dat we enkel de ouders vragen stellen. Waarom niet de kinderen aan het woord laten en hen stimuleren om hun mening te vormen en ervoor uit te komen. Kinderparticipatie is een mentaliteit en geen activiteit. Het is een rode draad in de omgang met kinderen. Kinderparticipatie heeft tot doel dat kinderen medezeggenschap hebben bij zaken die hen direct en indirect aangaan.
Mening Claudia: Micha de Winter vind dat niet alleen de ouder maar alle volwassenen in het leven van een kind een verantwoordelijkheid hebben over het kind. Het grootste gedeelte van de dag is een kind op school. Dan zijn de leerkrachten daar verantwoordelijk en hebben op dat moment ook zeggenschap over het kind. Het kind is niet altijd op elk moment onder de hoede van de ouders. Dan zijn andere volwassenen ook aangewezen om op dat moment verantwoordelijk te zijn over het kind. Ik ben het eens met de visie van Micha de Winter.
Mening Annalien:
Micha de Winter geeft heel duidelijk aan dat kinderparticipatie de rode draad is in de omgang met kinderen. Ik ben het hier ook mee eens maar ik denk dat er in dat opzicht meerdere rode draden zijn. Ik vind namelijk dat liefde, veiligheid en aandacht ook belangrijk zijn in de omgang met kinderen. Dit zorgt namelijk voor een veilig pedagogisch klimaat en daardoor is kinderparticipatie mogelijk. Dus in zekere zin is het verbonden met elkaar.
Mening Nadine:
Ik zie opvoeding ongeveer hetzelfde als Micha de Winter. Hij geeft aan dat je de basis aanleert en dat ouders al blij zijn, als hun kind zich gedraagt en naar ze luistert. Echter vind ik dat er meer bestaat dan dat. Ik ben het niet eens met de zin “prestaties zijn de richtlijn’, ieder kind mag kind zijn. Ik vind dat er geen druk op de opvoeding moet staan. Het is niet de bedoeling dat kinderen moeten presteren. Alle volwassenen in een kinderleven hebben iets toe te voegen aan de opvoeding van het kind. denk hierbij aan leerkrachten en familieleden/oppassers. Aangezien de kinderen net zo goed naar hun ouders als deze mensen moeten luisteren. Daardoor hebben deze mensen wel degelijk invloed op de kinderen.
ICT en Didactiek
Inzet digitale didactiek en ICT:
Om ICT effectief te gebruiken is het belangrijk om eerst vast te stellen wat je wilt bereiken in de les. Vervolgens bepaal je met didactische keuzes hoe je dit wil doen en zoek je daar de meest geschikte online tool bij. ICT-gebruik is geen doel op zich, maar altijd een middel.
De volgende doelen kunnen een aanleiding zijn om ICT te gebruiken in de les. Een paar belangrijke op een rij:
Dankzij internettechnologie kunnen lerenden meer tijd en plaats onafhankelijk leren. Verder is het mogelijk dat lerenden in eigen tempo leren en alleen datgene leren wat aansluit op hun leerbehoeften. Dankzij online leren kunnen lerenden zeer specifieke leervragen beantwoord krijgen.
Wij hebben een lesplan formulier gemaakt. Deze les is voor de doelgroep bovenbouw groep 7/8. Wij hebben gekozen voor de digitale tool quizlet. Wij geven een geschiedenis les en geven door de tool quizlet een voorkennistoets. Het onderwerp is tweede wereld oorlog.
Het arrangement Kinderparticipatie en ICT en didactiek is gemaakt met
Wikiwijs van
Kennisnet. Wikiwijs is hét onderwijsplatform waar je leermiddelen zoekt,
maakt en deelt.
Auteur
Annalien Tigelaar
Je moet eerst inloggen om feedback aan de auteur te kunnen geven.
Laatst gewijzigd
2021-06-21 11:29:15
Licentie
Dit lesmateriaal is gepubliceerd onder de Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationale licentie. Dit houdt in dat je onder de voorwaarde van naamsvermelding vrij bent om:
het werk te delen - te kopiëren, te verspreiden en door te geven via elk medium of bestandsformaat
het werk te bewerken - te remixen, te veranderen en afgeleide werken te maken
voor alle doeleinden, inclusief commerciële doeleinden.
Leeromgevingen die gebruik maken van LTI kunnen Wikiwijs arrangementen en toetsen afspelen en resultaten
terugkoppelen. Hiervoor moet de leeromgeving wel bij Wikiwijs aangemeld zijn. Wil je gebruik maken van de LTI
koppeling? Meld je aan via info@wikiwijs.nl met het verzoek om een LTI
koppeling aan te gaan.
Maak je al gebruik van LTI? Gebruik dan de onderstaande Launch URL’s.
Arrangement
IMSCC package
Wil je de Launch URL’s niet los kopiëren, maar in één keer downloaden? Download dan de IMSCC package.
Wikiwijs lesmateriaal kan worden gebruikt in een externe leeromgeving. Er kunnen koppelingen worden gemaakt en
het lesmateriaal kan op verschillende manieren worden geëxporteerd. Meer informatie hierover kun je vinden op
onze Developers Wiki.
