Bevolking China
De natuurlijke bevolkingsgroei van China
De natuurlijke bevolkingsgroei van China
China is dus het land met de meeste inwoners van de wereld. Voor de Chinese overheid is de natuurlijke bevolkingsgroei altijd een belangrijk thema geweest. Om de bevolkingsgroei en bevolkingsdichtheid binnen de perken te houden, heeft China in het verleden maatregelen genomen die hard ingrijpen in het dagelijks leven van de gemiddelde Chinees.
Bevolkingsgroei
Aan het begin van onze jaartelling telde de wereld zo’n 200 miljoen inwoners, van wie 60 miljoen Chinezen. Terwijl de wereldbevolking langzaam steeg tot 500 miljoen inwoners in 1650, veranderde er in China aanvankelijk niet zo veel. Pas onder de Ming-dynastie (1368-1644) steeg het aantal inwoners en verdrievoudigde het tot zo’n 180 miljoen.
Rond 1850 had de wereld 1 miljard inwoners, waarvan 430 miljoen Chinezen.
Daarna steeg de wereldbevolking sneller dan de bevolking van China:
| |
Wereld |
China |
| 1959 |
3 miljard |
0,65 miljard |
| 1993 |
5 miljard |
1,15 miljard |
| 2012 |
7 miljard |
1,36 miljard |
China is altijd het land geweest met de meeste inwoners. Rond 1850 waren van elke 5 inwoners op de wereld er 2 een Chinees. Nu ligt die verhouding ongeveer op 1 op de 5. Die koppositie moet het naar verwachting opgeven aan India. De bevolking van India groeit sneller dan die van China en in het huidige tempo is India in 2028 het land met de meeste inwoners.
De groei van de wereldbevolking ligt op 1,2% per jaar. In India is dat 1,3% en in China 0,44%. In Nederland ligt de groei op 0,29%.
Onder de heerschappij van de communistische leider Mao, vanaf 1949 tot zijn dood in 1976, was het motto: ‘Hoe meer mensen, hoe beter’. Zijn opvolgers hebben dat beleid laten varen en streven naar een bevolkingsgroei van 0%. China zal naar verwachting nog groeien naar 1,6 miljard inwoners in 2060. Dan zal de Chinese regering de gewenste groei van 0% hebben bereikt.
Goed zo!
Je hebt alle vragen beantwoord. Je kunt je
antwoorden bekijken door terug te gaan naar
de vragen.
De Eenkindpolitiek van China
Eenkindpolitiek
Tussen 1850 en 1950 groeide de Chinese bevolking met 150 miljoen. De toename met de volgende 150 miljoen mensen duurde maar 15 jaar. Iedere Chinese vrouw kreeg veel kinderen, in 1970 gemiddeld nog 5,9. Nog ten tijde van Mao (in 1970) werd de eerste maatregel ter beperking van het aantal geboorten uitgevaardigd: Chinese koppels werden aangemoedigd om laat te trouwen en niet meer dan twee kinderen te krijgen. Deze politiek was zeer effectief: binnen tien jaar was het geboortecijfer gehalveerd. Maar volgens de Chinese communistische partij was dit nog niet genoeg.
In 1979 werd de eenkindpolitiek in het leven geroepen. Een Chinees koppel mocht maar één kind krijgen. Het krijgen van een tweede kind was strafbaar. Koppels die de hoge boetes niet konden betalen, belandden in de gevangenis.
In de steden was deze politiek succesvol, mede door betere anticonceptiemiddelen, maar ook door het grote aantal abortussen (336 miljoen!). Op het platteland was er veel minder controle en was de eenkindpolitiek daardoor ook minder succesvol.
In 2013 is de eenkindpolitiek versoepeld. Etnische minderheden waren van de eenkindpolitiek vrijgesteld.
Er zijn meer uitzonderingen bijgekomen:
Uitzonderingen:
- Chinese koppels waarin één van de partners buitenlander is of uit een minderheidsgroepering komt, mogen meer dan een kind hebben zonder boetes;
- Boeren op het platteland mogen twee kinderen hebben als het eerste kind een meisje is;
- Wanneer een koppel een gehandicapt kind krijgt, mogen ze een tweede kind nemen;
- Wanneer beide ouders uit een eenkindgezin afkomstig zijn, is een tweede kind toegestaan;
- Een koppel krijgt geen boete als er een meerling wordt geboren;
- De eenkindpolitiek geldt per koppel en niet per persoon. Een Chinees kan dus zonder boete een kind krijgen wanneer hij of zij al een kind bij een eerdere partner heeft.
Gevolgen
Een jongen houdt de familienaam in stand en wordt beter in staat geacht geld te verdienen en voor zijn ouders te zorgen dan een meisje. Veel ouders wilden daarom graag een jongen krijgen. Veel meisjes die werden geboren, werden in het verleden gedood of te vondeling gelegd. Ook werden er veel selectieve abortussen gepleegd sinds het geslacht van het ongeboren kind met echoscopie kan worden vastgesteld.
In 1964 werden er 105 jongens geboren op elke 100 meisjes. Sinds het gebruik van de echoscopie in 1979 is dat gestegen naar 117 jongens op 100 meisjes in 2001. Tegenwoordig is het verboden om de uitkomst van een echoscopie aan de ouders door te geven.
Gevolgen:
- Scheeftrekking van de verhouding jongens-meisjes
Nu al merken veel Chinese jongemannen dat ze maar moeilijk een partner kunnen vinden. Er zijn simpelweg te weinig meisjes;
- ‘Lastige kinderen’.
Omdat ze het enige kind zijn en vaak ook het enige kleinkind, worden veel kinderen verwend. Ze worden ook wel kleine keizertjes genoemd;
- Vergrijzing.
Om een bevolking in stand te houden, moeten volgens statistische inzichten 10 gezinnen 22 kinderen krijgen. Er komen echter steeds meer ouderen en steeds minder jongeren die hen kunnen onderhouden.
Goed zo!
Je hebt alle vragen beantwoord. Je kunt je
antwoorden bekijken door terug te gaan naar
de vragen.
