Casus: Ymke Celissen
Ymke is 34 jaar en woont in Boxmeer.
Op de basisschool werd Ymke veel gepest. Ze is in groep 6 verhuisd , waarna het pesten gelukkig voorbij was. Ze heeft op haar nieuwe basisschool een fijne tijd gehad. Na de basisschool ging ze naar de MAVO met als richting Zorg en daarna naar het MBO voor de opleiding SPW in Nijmegen. Ze vond de opleiding leuk en had veel gezellige contacten op school. Toen is ze ook op kamers gegaan in Nijmegen. Ze woonde met 5 meiden in een huis en daar heeft ze veel van genoten. Ze leerde om op eigen benen te staan, maar het was voor Ymke wel heel veel tegelijk.
Na één jaar op kamers te wonen kreeg Ymke psychische klachten. De hoge mate van druk zorgde voor slaapproblemen en ook op haar stage ging het niet goed. Tijdens een stagedag ging het helemaal mis en Ymke werd door een stagebegeleider naar haar ouders gebracht. Ze at niet meer en sliep niet meer. Haar ouders maakte zich grote zorgen. Zij zijn met haar naar de huisartsenpost gegaan en via hen is Ymke doorverwezen naar Propersona.
Er werd een anamnese gesprek gevoerd en orale medicatie voorgeschreven (Zyprexa). Dit werkte rustgevend, maar Ymke werd er ook erg passief van. Omdat haar vader op dat moment in de ziektewet zat i.v.m. een hernia, werd besloten dat Ymke met haar ouders mee naar huis mocht. Vader kon dan toezicht op haar houden. Thuis ging het op en af. In eerste instantie sliep ze veel. De psychotische klachten werden minder, maar waren niet ineens weg. Ze had soms waanideeën en dacht dan dat er vergif in de medicatie zat. Langzaamaan ging het beter, maar soms had ze een terugval. Zo probeerde ze met vriendinnen naar de jaarmarkt in Mill en de 4-daagse feesten in Nijmegen te gaan, maar raakte al heel snel overprikkeld, angstig en verward en moest dan weer naar huis. In totaal heeft ze een half jaar thuis gezeten. Ze probeerde daarna om langzaam op te bouwen met het aangaan van prikkels. Na een poosje was ze in staat om vrijwilligerswerk in de ouderenzorg in Mill te doen, heeft ze school weer opgepakt en na 1,5 jaar haalde ze haar diploma. Al die tijd had ze geen psychotische klachten meer.
Één maand voordat ze afstudeerde kreeg de vader van Ymke de diagnose longkanker. Hij hoorde met carnaval dat hij nog maar 3 weken te leven had, en is inderdaad 3 weken later met palliatieve sedatie overleden. In deze tijd is Ymke gaan werken, eerst kort als helpende in de zorg en snel daarna als activiteitenbegeleiding op een gesloten PG-afdeling bij Pantein. Toen ze echter een aantal maanden aan het werk was werd het haar wederom teveel. Ze had een psychotische terugval. Ze werd verward, maar sliep nog wel. Ze zat hierdoor een aantal maanden thuis. Haar jaarcontract werd niet verlengd en zelfs vrijwilligerswerk wilde Pantein niet meer met haar aangaan.
Twee maanden na het overlijden van Ymke's vader is haar moeder ingestort. Zij was bekend met angst- en paniek stoornissen. Ze werd opgenomen op de PAAZ afdeling in het ziekenhuis in Boxmeer. De moeder van Ymke heeft daar tijdens de opname een suïcide poging gedaan. Ondanks dat Ymke en haar broer dit niet zagen zitten, kwam haar moeder na ontslag vanuit de PAAZ afdeling, toch weer naar huis. Niet lang daarna heeft de moeder van Ymke zich alsnog gesuïcideerd.
Nu haar moeder was overleden, moesten Ymke en haar broertje het huis uit. Haar broertje heeft een half jaar bij een oom en tante gewoond. Ymke is bij een beschermde woonvorm van GGZ Oost-Brabant in Boxmeer terecht gekomen ivm haar psychische kwetsbaarheid. Ymke had inmiddels een start gemaakt met de opleiding verpleegkunde aan de HAN, maar tijdens de intro kreeg ze weer veel prikkels. Daarnaast had ze stress en leefde minder gezond. Het risico om opnieuw een psychose te krijgen lag op de loer. Binnen de woonvorm waar ze op dat moment woonde, kreeg Ymke 12u begeleiding per week, maar dat was op dat moment niet voldoende voor haar. Ze werd toen opgenomen op de PAAZ afdeling van Pantein waar haar moeder ook had verbleven, ondanks dat ze aan had gegeven daar niet heen te willen. Ze was namelijk nog steeds boos en teleurgesteld over de wijze waarop er met haar moeder was omgegaan. Tijdens haar opname heeft ze gesproken met de begeleiders van haar moeder. Hierdoor kreeg ze meer inzicht in alles wat er gebeurd was. Ymke is 2 maanden opgenomen geweest en gaf achteraf aan dat het toch goed was dat ze daar is geweest.
Via de begeleiding van de woonafdeling is Ymke daarna weer vrijwilligerswerk gaan doen. Inmiddels woont Ymke in een andere woonvorm waar minder begeleiding aanwezig is. Zij heeft een BBL traject gedaan voor verzorgende IG en werkt nu als medewerker dagbesteding op een woonafdeling van GGZ Oost-Brabant. Ze heeft een relatie, maar woont niet samen.
