Casus: Paul Muller
Paul is een man van 35. Hij was bedrijfsleider bij de Jumbo en wilde in de toekomst verder doorgaan als ondernemer in de detailhandel, een eigen groentewinkel was zijn droom. De kans lag voor het oprapen, na een aanbod om een groentespeciaalzaak over te nemen. Op 23 jarige leeftijd veranderde zijn leven echter drastisch…..
Voorgeschiedenis:
Paul (toen 23) is vrijgezel en werkt vele uren in de groentespeciaalzaak. Werkdagen van 6:00 tot 19:00 uur zijn geen uitzondering. Alleen op zondag was er even rust. Paul had veel plezier in zijn werk en er lag een mooie carrière op hem te wachten. Ook privé en sociaal gezien had Paul het fijn. Een heerlijk gezin en vrienden om gezellig mee af te spreken. Tot die bewuste dag in december 2010. Toen stond de wereld even stil. Paul werd getroffen door een hersenbloeding.
In de nacht van 18 op 19 december 2010 werd Paul getroffen door een hersenbloeding na een gezellig avondje met vrienden. Ze renden door de sneeuw en er werd een geweldig sneeuwballen gevecht gehouden. Paul kwam ten val en viel met zijn hoofd op de stoeprand. Er leek niets aan de hand totdat, na 2 drankjes en een potje poker, Paul naar het toilet moest. Hij stond op, maar viel direct weer op de grond. Iedereen dacht aan een geintje en niemand had in de gaten dat er serieus iets mis was. Bij de 3e poging om op te staan, trok Paul per ongeluk ook de TV van de kast en zagen zijn vrienden dat Paul niet meer zelfstandig kon staan. Niets vermoedend brachten ze Paul naar zijn slaapkamer. Op de trap zagen ze echter dat zijn voet achter elke trede bleef hangen en eenmaal op bed viel op dat Paul totaal geen balans meer had. 112 werd direct gebeld. Met spoed in de ambulance naar het ziekenhuis in Arnhem (Rijnstate). Na de CT-scan aldaar werd Paul met spoed overgebracht naar het Radboudumc in Nijmegen. Spannende uren voor de naasten, omdat Paul in kritieke toestand verkeerde. Paul zelf heeft hier geen herinneringen aan.
Bij aankomst in het ziekenhuis in Nijmegen, wordt Paul opgenomen op de Intensive Care. Hier verblijft hij 5 dagen. Daarna volgen er ook nog eens 4 op de Medium Care en daarna ruim 2 weken op de verpleegafdeling. Na veel behandelingen (nog geen operatie) gaat Paul naar de Sint Maartenskliniek in Nijmegen om te revalideren. Dit duurt in totaal 5 maanden.
Paul is door zijn hersenbloeding verlamd geraakt aan de linker kant van zijn lichaam. Zijn arm en been zijn volledig verlamd. Hij heeft nog wel gevoel in zijn arm en been en langzaam aan ontstaan weer wat reflexen in zijn been en is beperkte beweging mogelijk. Hard werken is nodig om weer te kunnen lopen, maar vermoeidheid is een grote beperking voor Paul. Ook kan hij overprikkeld raken als hij erg vermoeid is.
Bij Paul bleek een vaatafwijking, een AVM (Arterio Verneuze Malformatie), de oorzaak van zijn hersenbloeding. De val op de stoeprand was hierin een uitlokkende factor. In augustus 2011 is Paul hieraan geopereerd. De vaatafwijking is verwijderd en het gevaar is geweken.
Paul voelt dat echter niet zo. Hij leeft nog steeds met erg veel angst. Het is erg lastig voor hem om weer vertrouwen in zijn lichaam terug te krijgen. Deze angst heeft hem zo enorm beperkt in zijn dagelijks functioneren, dat er sprake bleek van hypochondrie en begeleiding van een psycholoog noodzakelijk was. Deze heeft hem begeleidt om het opgelopen trauma en de angsten te verwerken en onder controle te krijgen.
Het thuis zitten valt Paul zwaar. Niet meer kunnen werken en beperkt zijn op jonge leeftijd vindt hij erg moeilijk. Paul kan inmiddels weer aardig lopen, maar kan zijn arm niet meer bewegen.
Ook heeft Paul een aantal maal epileptische insulten gehad, waarvan de laatste in januari en september 2022. Dit beperkt hem nog meer, omdat hij nu opnieuw, ten gevolge hiervan, gedurende een jaar niet mag auto rijden. Voor Paul betekent dit dus opnieuw afhankelijkheid, hetgeen het allemaal extra moeilijk maakt voor hem.
Huidige Situatie:
Paul werkt sinds 2018 bij de Edwin van de Sar Foundation (valt nu onder de Hersenstichting) als vrijwilliger bij een aantal projecten. Paul zoekt nog een weg om weer een betaalde baan te kunnen krijgen, maar zit 'vast in het web van het UWV.
Paul doet aan badminton, wat enorm helpt om zijn hoofd leeg te maken en te kunnen ontspannen. Dan valt even alle last van zijn schouders en kan hij lekker los gaan. Omdat hij nu geen auto mag rijden en fietsen op een gewone fiets niet mogelijk is voor Paul, heeft hij ook een driewiel ligfiets. Hiermee kan hij op dit moment nog enigszins zijn vrijheid behouden.
Verder is Paul actief als ervaringsdeskundige op scholen en congressen. Hier verteld hij zijn eigen verhaal en deelt hij zijn ervaringen met studenten en zorgmedewerkers.
“Het is lastig om je leven weer op te pakken. Je moet leren omgaan met de bureaucratie en de maatschappij die je niet altijd begrijpt. Je moet als ware een schild om je heen bouwen, om niet iedere keer geraakt te worden, als je niet begrepen wordt”.
Zijn motto luidt: “What doesn’t kill you, makes you stronger ”.
