Instructie

Welkom op de Wikiwijs van de PO over hoofdstuk 9 of 10 van 1 havo! Stap voor stap word je meegenomen in de werkwijze van deze opdracht, zodat je op je eigen tempo aan de slag kan. Zorg ervoor dat je goed leest, je altijd een opgeladen laptop bij je hebt én Forum.

Succes en veel plezier!

Leerdoelen

De leerdoelen van deze PO zijn:

Je oefent met de historische vaardigheid 'bronnen gebruiken'.
Je oefent met de historische vaardigheid 'oorzaak en gevolg'.
Je oefent met samenwerken.
Je leert over primaire, secundaire, geschreven, ongeschreven, onpartijdige, partijdige, beschrijvende en bewijzende bronnen.
Je leert je in te leven in verschillende (zelfbedachte) personen uit de geschiedenis.

De leerdoelen van hoofdstuk 9 zijn:

Je leert over de verschillende oorzaken en gevolgen van de economische crisis van de jaren 1930.
Je leert over het verloop van de economische crisis van de jaren 1930.

De leerdoelen van hoofdstuk 10 zijn:

Je leert over de twee manieren waarop Indonesië en Kenia een onafhankelijk land werden.
Je vergelijkt de twee manieren waarop Indonesië en Kenia onafhankelijk werden.

Uitleg van de PO

Je maakt de PO over hoofdstuk 9 OF 10. In hoofdstuk 9 staat de economische crisis van de jaren 1930 centraal. In hoofdstuk 10 staat de dekolonisatie van Indonesië en Kenia centraal.

De PO van hoofdstuk 9 en 10 verschillen niet in de vorm, maar wel in de inhoud. Het is belangrijk dat je bij deze stap je keuze maakt voor het hoofdstuk, dat heeft namelijk invloed op de andere stappen.

Wat ga je doen?

Je werkt in een tweetal of drietal.
Je werkt uit Forum en via Wikiwijs. Je hebt dus altijd je laptop nodig!
Je maakt een krant. Daarin staan verschillende zelfgemaakte bronnen (primair, secundair, partijdig, onpartijdig, geschreven, ongeschreven, beschrijvend, bewijzend). In die bronnen stop je informatie over de oorzaken, verloop en gevolgen van de economische crisis.
De krant maak je met Word of op papier, dat mag je zelf kiezen in je groepje.
De deadline is: vrijdag 23 juni om 20:00u

Eisen PO:

Het groepje bestaat uit maximaal 3 personen.
Alle 8 de verschillende soorten bronnen worden verwerkt in de krant.
De krantenberichten zijn zelfbedacht maar wel geloofwaardig (dus: geen ufo's, dino's of draken).
Je maakt de benodigde opdrachten in Forum in je schrift, kijkt deze na en laat deze aftekenen voordat je de krant inlevert. Zonder afgetekende opdrachten wordt de PO niet nagekeken!

Wat lever je in?

De krant.
Een overzichtje van de taakverdeling.
Een ingevuld nakijkmodel.
Een reflectie op de samenwerking van elke groepsgenoot.

Stap 1: bronnen

Theorie

Verschillende soorten bronnen

Gedurende dit schooljaar heb je geleerd over verschillende soorten bronnen die er zijn.

Geschreven bronnen: bronnen die zijn opgeschreven. Zoals: dagboeken, verhalen, boeken.
Ongeschreven bronnen: bronnen die niet zijn geschreven. Zoals: schilderijen, gebruiksvoorwerpen, foto's.
Primaire bronnen: bronnen uit de tijd zelf die door ooggetuigen zijn gemaakt. Bijvoorbeeld: een tekstje over horigheid die is geschreven door een heer, waarin hij de afspraken met zijn horigen vastlegt.
Secundaire bronnen: bronnen die later zijn gemaakt. Bijvoorbeeld door historici die onderzoek hebben gedaan naar een gebeurtenis en daar een onderzoek over schrijven.
Partijdige bronnen: bronnen waarin een mening zit verborgen over de andere partij. Zoals: een horige die vertelt hoe het hofstelsel was. Hij zal daar altijd negatief over zijn, omdat hij geen vrijheid had. Terwijl er misschien wel positieve punten waren.
Onpartijdige bronnen: bronnen waarin alleen feiten staan, zonder enige mening.
Beschrijvende bronnen: bronnen waarin een gebeurtenis wordt beschreven met tekst.
Bewijzende bronnen: bronnen waarin alleen feiten staan, zoals: bonnetjes van boodschappen, contracten.

Opdracht

Stap 2: opdrachten uit Forum

Lees paragraaf A en B van hoofdstuk 9. Lees paragraaf A t/m D van hoofdstuk 10.

Ongeacht welk hoofdstuk je hebt gekozen voor de PO, maak je opdrachten van beide hoofdstukken.

Maak opdracht:

9A: 5 t/m 12 (kies hier 5 opdrachten uit om te doen)
9B: 13 t/m 16 (kies hier 3 opdrachten uit om te doen)
10A: 4
10B: 7 t/m 14 (kies hier 5 opdrachten uit om te doen)
10C: 15 t/m 22 (kies hier 5 opdrachten uit om te doen)
10D: 23 t/m 27 (kies hier 3 opdrachten uit om te doen)

Klaar? Kijk de opdrachten na en verbeter je antwoorden.

Klaar? Laat je schrift aftekenen bij de docent. Daarna kan je starten met de PO!

Stap 3a: bronnen voor de PO hoofdstuk 9

Bronnen

Hieronder vind je een aantal ooggetuigenverslagen (primaire geschreven bronnen) over verschillende onderwerpen uit de economische crisis. Deze bronnen zijn niet echt, maar gemaakt door Chat GPT.

Deze bronnen gebruik je voor de artikelen in je krant. Let op: je kopieert en plakt niet, maar je gebruikt de informatie eruit om een krantenartikel te maken. Je kan er bijvoorbeeld een interview van maken, of een nieuwsbericht waarbij je deze informatie gebruikt.

Bron 1: de consumptiemaatschappij

Ik was een jonge man in de jaren 1920 en kan me nog goed herinneren hoe het was om te leven in een tijd van ongekende welvaart en consumptie. De Verenigde Staten waren booming, en er leek geen einde te komen aan de economische groei en bloei.

Mensen kochten steeds meer spullen en werden steeds meer gericht op de consumptie van goederen. Er waren nieuwe uitvindingen zoals de wasmachine, de stofzuiger en de koelkast, die het leven thuis veel gemakkelijker maakten. Auto's werden steeds betaalbaarder en toegankelijker, en de wegen werden steeds beter, waardoor mensen meer konden reizen en ontdekken.

Er waren nieuwe warenhuizen en winkelcentra die een breed scala aan producten aanboden, van kleding tot meubels en elektronica. Mensen werden aangemoedigd om te kopen en te consumeren, en het was een teken van succes en status om te laten zien wat je kon kopen.

De reclame-industrie was ook sterk in opkomst, met opvallende advertenties en marketingcampagnes die mensen aanspoorden om te kopen. Het was een tijd van opvallende beelden en slogans, zoals "het beste geld kan kopen" en "je kunt het niet veroorloven om het niet te kopen".

Maar er waren ook keerzijden aan deze consumptiemaatschappij. Mensen konden gemakkelijk in de schulden komen door te veel te lenen en te veel te kopen. Er waren sociale en economische ongelijkheden die de kloof tussen rijk en arm vergrootten. En er was een zekere oppervlakkigheid en materialisme in de samenleving die sommigen als leeg en betekenisloos beschouwden.

Toch was het een spannende tijd om te leven, en ik zal altijd de levendigheid en de energie van die jaren onthouden. Het was een tijd van ongekende groei en verandering, en hoewel er risico's aan verbonden waren, was het een tijd van mogelijkheden en kansen.

Bron 2: over de levensstijl in Amerika in de jaren 1920

Ik was een jonge vrouw in de jaren 1920 en kan me nog goed herinneren hoe opwindend die tijd was. Het was een tijdperk van verandering en vooruitgang, en ik voelde me echt deel uitmaken van een nieuwe generatie.

In de steden was er een ongekende economische groei en bloeiende handel, vooral in de Verenigde Staten. De grote steden waren gevuld met wolkenkrabbers en er was een bruisend nachtleven. De jazzmuziek, die toen net opkwam, was overal te horen en dansen werd een nationale obsessie.

Voor vrouwen was dit een tijd van bevrijding. We begonnen onze eigen mode te dragen, onze haren kort te knippen en onze stem te laten horen in de politiek en de samenleving. We kregen meer vrijheid en onafhankelijkheid dan ooit tevoren.

Er waren ook uitvindingen die de wereld veranderden. Auto's waren niet langer alleen voor de rijken en beroemdheden, maar werden steeds meer betaalbaar voor gewone mensen. Ik herinner me dat ik mijn eerste auto kocht in 1925, een prachtige rode Ford Model T.

Maar deze periode was niet alleen maar feesten en dansen. Er waren nog steeds grote sociale problemen. Er was racisme, ongelijkheid en armoede, vooral onder minderheden. En hoewel vrouwen meer vrijheid kregen, was er nog steeds een lange weg te gaan voordat we gelijke rechten zouden krijgen.

Uiteindelijk kwam er een einde aan de Roaring Twenties met de beurscrash van 1929. Maar de herinnering aan die spannende tijd zal voor altijd bij me blijven. Het was een tijd van verandering en hoop, en ik ben trots dat ik deel uitmaakte van die generatie die de wereld zo dramatisch veranderde.

Bron 3: oorzaken economische crisis

Ik was een volwassen man in de jaren 1930 en kan me nog goed herinneren wat er gebeurde tijdens de economische crisis. Het begon allemaal met de beurscrash van 1929, maar dat was slechts het begin van een veel groter probleem.

Een van de belangrijkste oorzaken van de economische crisis was de overproductie van goederen. Bedrijven produceerden veel meer dan de mensen konden kopen en uiteindelijk raakten de voorraden op. Dit leidde tot massaontslagen en bedrijfssluitingen.

Een ander probleem was de hoge rentevoet die banken hanteerden. Hierdoor konden veel mensen en bedrijven hun leningen niet meer aflossen en kwamen ze in de financiële problemen. Dit leidde tot faillissementen en bankroeten.

Een derde oorzaak was de ongelijke verdeling van rijkdom. De rijken werden steeds rijker, terwijl de armen steeds armer werden. Hierdoor hadden de armen minder geld om uit te geven en kwam de economie steeds meer in de problemen.

Ten slotte was er ook nog het probleem van speculatie op de beurs. Veel mensen investeerden hun geld in de beurs, in de hoop snel rijk te worden. Dit leidde tot overwaardering van de aandelen en uiteindelijk tot de beurscrash van 1929.

Al deze factoren samen leidden tot de economische crisis van de jaren 1930. Het was een moeilijke tijd voor iedereen, en het duurde jaren voordat de economie zich weer herstelde. Ik hoop dat we in de toekomst beter in staat zijn om dit soort crises te voorkomen en dat we ons meer richten op een stabiele en duurzame economie.

Bron 4: verloop economische crisis

Ik was een jonge volwassene in de jaren 1930 en ik zal de economische crisis die Amerika en de wereld trof nooit vergeten. De beurscrash van 1929 was slechts het begin van een langdurige en verwoestende economische ineenstorting.

Mensen verloren hun banen en hun huizen. Bedrijven gingen failliet en banken sloten hun deuren. Het was een tijd van wanhoop en armoede, en het leek alsof er geen uitweg was. De straten waren bezaaid met daklozen en bedelaars, en de rijen bij voedselbanken werden steeds langer.

Ik herinner me dat ik en mijn vrienden probeerden om rond te komen door alles te doen wat we konden, van klusjes doen tot het maken van zelfgemaakte goederen om te verkopen. Maar het was moeilijk om genoeg geld te verdienen om ons hoofd boven water te houden.

De regering probeerde verschillende maatregelen te nemen om de economie te stimuleren en de crisis te beëindigen, zoals het opzetten van programma's voor openbare werken en het verlagen van de rente, maar het had weinig effect.

Maar uiteindelijk begon de economie zich langzaam te herstellen. De Tweede Wereldoorlog speelde hierbij een belangrijke rol, omdat de oorlogsinspanningen de productie en werkgelegenheid aanzienlijk verhoogden. Het was pas in de jaren 1940 dat de economie weer echt op gang kwam en het leven weer normaal werd.

De economische crisis van de jaren 1930 was een tijd van grote uitdagingen en ontberingen, maar het was ook een tijd van vastberadenheid en veerkracht. Mensen kwamen samen en hielpen elkaar in tijden van nood, en hoewel het moeilijk was, hebben velen van ons de crisis overleefd en zijn we er sterker uitgekomen.

Bron 5: de economische crisis

Ik was een jonge man in de jaren 1930 en kan me nog goed herinneren hoe moeilijk het was om rond te komen tijdens de economische crisis. Het begon allemaal met de beurscrash van 1929 en al snel waren er massaontslagen en faillissementen in alle delen van het land.

Mijn vader verloor zijn baan als fabrieksarbeider en we moesten alles op alles zetten om ons gezin te onderhouden. We waren gedwongen om te leven van voedselbonnen en mijn moeder moest creatief zijn met onze maaltijden. Soms aten we alleen maar bonen en brood omdat dat alles was wat we konden veroorloven.

Veel mensen probeerden te overleven door de meest onwaarschijnlijke banen te accepteren. Ik herinner me dat mijn buurman, die vroeger een succesvolle zakenman was, begon te werken als portier bij een hotel. Hij was blij met elke baan die hij kon krijgen, want het was beter dan werkloos thuis zitten.

De straten waren gevuld met bedelaars en daklozen. Ik herinner me dat ik als kind met mijn vader door de stad liep en we werden omringd door mensen die ons smeekten om een paar centen. Het was hartverscheurend om te zien hoeveel mensen hun waardigheid hadden verloren.

De economische crisis had niet alleen invloed op de mensen, maar ook op de infrastructuur van het land. Bruggen, wegen en gebouwen raakten in verval omdat er geen geld was om ze te onderhouden. Het leek alsof de hele wereld ineenstortte.

Gelukkig kwam er uiteindelijk een einde aan de crisis toen de Tweede Wereldoorlog begon en de Amerikaanse overheid begon te investeren in militaire voorbereidingen. Maar de herinnering aan die moeilijke tijden zal voor altijd bij me blijven. Ik hoop dat de wereld nooit meer zo'n crisis zal meemaken.

Bron 6: gevolgen economische crisis

Ik was een jonge vrouw in de jaren 1930 en ik zal de gevolgen van de economische crisis die Amerika en de wereld trof nooit vergeten. De crisis had een verwoestende impact op mensen in alle lagen van de bevolking en het was een tijd van grote ontberingen en lijden.

Een van de meest opvallende gevolgen van de economische crisis was de enorme werkloosheid. Mensen verloren hun banen en het was moeilijk om nieuw werk te vinden. Ik herinner me dat mijn vader zijn baan verloor en we moesten verhuizen naar een kleinere woning omdat we de huur van ons huis niet meer konden betalen.

Veel mensen werden dakloos en sliepen op straat of in overvolle opvangcentra. Het was een moeilijke tijd en ik zag mensen worstelen om te overleven.

Een ander gevolg van de economische crisis was de armoede en honger die veel mensen ervoeren. Voedsel was schaars en duur en veel mensen hadden niet genoeg te eten. Ik herinner me dat we maaltijden deelden met onze buren om ervoor te zorgen dat iedereen genoeg te eten had.

Ook de gezondheid van mensen werd aangetast door de crisis. Zonder voldoende voedsel en medische zorg werden veel mensen ziek. Ik zag mensen sterven aan ziekten die gemakkelijk te behandelen waren als ze voldoende medische zorg hadden gehad.

Maar ondanks alle ontberingen en lijden, was er ook hoop en solidariteit. Mensen hielpen elkaar en werkten samen om te overleven. We vonden manieren om te leven met minder en we waren dankbaar voor wat we hadden.

De gevolgen van de economische crisis in de jaren 1930 waren enorm en verwoestend, maar het toonde ook de veerkracht van mensen en de mogelijkheid om samen te werken in tijden van nood. Het is een tijd die ik nooit zal vergeten.

Stap 3b: bronnen voor de PO hoofdstuk 10

Hieronder vind je een aantal ooggetuigenverslagen (primaire geschreven bronnen) over verschillende onderwerpen van de dekolonisatie in Indonesië en Kenia. Deze bronnen zijn niet echt, maar gemaakt door Chat GPT.

Bron 1: Indonesië als kolonie

Het is 1920 en ik ben geboren en getogen in Indonesië, dat toen nog een kolonie was van Nederland. Als kind realiseerde ik me niet zozeer dat we onder de heerschappij van een ander land leefden, maar naarmate ik ouder werd, begon ik de ongelijkheid en de onderdrukking die gepaard gingen met de Nederlandse koloniale macht te beseffen.

Ik herinner me nog goed de manier waarop de Nederlanders ons behandelde, als inferieur en minderwaardig. We werden vaak gedwongen om te werken op de plantages en in de mijnen, zonder fatsoenlijke vergoeding en zonder rechten. Ik herinner me nog hoe we werden behandeld als tweederangs burgers, zonder enige inspraak in de politieke beslissingen die onze levens beïnvloedden.

Ook de culturele onderdrukking was zichtbaar en voelbaar. Onze taal, tradities en religie werden niet gerespecteerd en we werden gedwongen om te assimileren in de Nederlandse cultuur. Ik herinner me nog hoe ik als kind op school werd gestraft voor het spreken van mijn eigen taal, en hoe we werden gedwongen om te leren over de Nederlandse geschiedenis en cultuur, maar niets leerden over onze eigen rijke geschiedenis en cultuur.

Ik zag ook hoe de Nederlanders zichzelf verrijkten ten koste van onze mensen en ons land. De rijkdom die voortkwam uit de productie van koffie, thee en specerijen kwam niet ten goede aan de lokale bevolking, maar werd geëxporteerd naar Nederland en andere Europese landen.

Als ooggetuige kan ik zeggen dat het leven onder de Nederlandse koloniale macht zwaar was voor ons, de Indonesiërs. We waren beroofd van onze vrijheid, ons land en onze cultuur. Maar ondanks deze onderdrukking en onrechtvaardigheid, hebben we altijd gestreden voor onze rechten en onze onafhankelijkheid. En ik ben er trots op dat we uiteindelijk ons land hebben bevrijd van de Nederlandse overheersing en ons eigen pad hebben kunnen kiezen.

Bron 2: dekolonisatie in Indonesië

Het is 1945 en ik ben in Jakarta, de hoofdstad van Nederlands-Indië. Het land is al eeuwenlang een kolonie van Nederland en ik ben geboren en getogen onder de Nederlandse heerschappij. Maar er is iets aan de hand, iets wat ik nog nooit heb meegemaakt. Mensen spreken over vrijheid en onafhankelijkheid, over een toekomst zonder Nederlandse overheersing.

In augustus van dat jaar verklaart Soekarno, de leider van de nationalistische beweging, de onafhankelijkheid van Indonesië. Ik kan me de spanning en de hoop herinneren die toen door de stad gingen. Maar de Nederlanders willen hier niets van weten. Ze sturen troepen om de opstand neer te slaan en om de controle te behouden. Het is het begin van een bittere strijd.

Ik herinner me nog levendig de vele protesten, stakingen en gewelddadige confrontaties tussen de Nederlandse troepen en de Indonesische strijders. Het was een tijd van angst en onzekerheid. Ik zag vrienden en familieleden die gevangen werden genomen of die gewond raakten in de strijd. En er waren ook momenten van hoop, van verzet en van saamhorigheid. Ik hoorde toespraken van Soekarno en andere leiders die opriepen tot eenheid en vrijheid.

Na vier lange jaren van strijd en onderhandelingen, werd in 1949 de soevereiniteitsoverdracht van Indonesië aanvaard door de Nederlandse regering. Ik herinner me de vreugde en de opluchting die door het land gingen op de dag dat de overdracht plaatsvond. Er was een gevoel van bevrijding, van trots en van hoop op een nieuwe toekomst. Maar er waren ook momenten van verdriet en van woede over de vele slachtoffers die waren gevallen tijdens de strijd.

Vandaag de dag kijk ik terug op die tijd als een periode van grote verandering en uitdaging. De dekolonisatie van Indonesië was een cruciale gebeurtenis in de geschiedenis van ons land en heeft grote invloed gehad op de politieke, sociale en culturele ontwikkelingen van de afgelopen decennia. Ik ben trots op wat we hebben bereikt en ik hoop dat we ons altijd zullen blijven herinneren aan de offers die zijn gebracht om deze vrijheid te bereiken.

Bron 3: Indonesië na dekolonisatie

Het is 1950 en ik ben een inwoner van Indonesië, kort na de dekolonisatie van ons land van Nederlandse overheersing. Als ooggetuige kan ik zeggen dat de overgang van koloniale macht naar onafhankelijkheid niet zonder uitdagingen en moeilijkheden was.

Een van de grootste uitdagingen was het herstellen van de schade die was aangericht door eeuwenlange koloniale overheersing. Ondanks de rijke natuurlijke hulpbronnen van Indonesië en de rijke cultuur en geschiedenis, was het land achtergebleven op het gebied van economische ontwikkeling en onderwijs. Het was daarom essentieel dat de nieuwe onafhankelijke regering het land opnieuw zou opbouwen en ontwikkelen.

Een ander belangrijk aspect van de dekolonisatie was de noodzaak om te strijden voor gelijkheid en rechtvaardigheid voor alle Indonesiërs, ongeacht hun achtergrond of etniciteit. De onafhankelijkheid van Indonesië bracht hoop en belofte met zich mee voor de toekomst, maar het was aan de nieuwe regering om ervoor te zorgen dat deze hoop en belofte werden gerealiseerd.

Ik zag hoe de nieuwe regering probeerde om het land op te bouwen en te ontwikkelen. Er werd veel geïnvesteerd in de infrastructuur, zoals wegen, bruggen, en openbare voorzieningen zoals scholen en ziekenhuizen. Er werd ook geprobeerd om de economie van het land te stimuleren, bijvoorbeeld door het bevorderen van de export van Indonesische producten naar het buitenland.

Maar er waren ook uitdagingen en problemen na de dekolonisatie. Een van de grootste problemen was de politieke instabiliteit en de moeilijkheden om de verschillende regio's en etnische groepen van het land te verenigen. Er waren ook economische uitdagingen, zoals inflatie en armoede, die veel Indonesiërs bleven beïnvloeden.

Als ooggetuige kan ik zeggen dat Indonesië na de dekolonisatie een land in ontwikkeling was, met veel uitdagingen en kansen. Hoewel er nog veel moest worden gedaan om het land op te bouwen en te ontwikkelen, was er hoop en optimisme voor de toekomst. En ondanks de uitdagingen, waren de Indonesiërs vastbesloten om te strijden voor een betere toekomst voor henzelf en hun land.

Bron 4: Kenia als kolonie

Het is 1940 en ik ben een inwoner van Kenia, een Britse kolonie in Oost-Afrika. Als ooggetuige kan ik zeggen dat het leven onder koloniale overheersing niet gemakkelijk was.

Een van de grootste problemen was de manier waarop de Britten het land bestuurden. De koloniale regering gaf de voorkeur aan de belangen van de witte gemeenschap, die voornamelijk bestond uit Britse kolonisten, ten koste van de zwarte Keniaanse bevolking. Dit zorgde voor spanningen tussen de verschillende gemeenschappen in het land en creëerde een ongelijke samenleving.

Als zwarte Keniaan was het moeilijk om toegang te krijgen tot onderwijs, gezondheidszorg en andere openbare voorzieningen. Het grootste deel van het land was in handen van de Britse kolonisten, die de meest vruchtbare grond bezaten en de beste banen en posities in de regering hadden.

De Britse overheersing in Kenia werd ook gekenmerkt door onderdrukking en wreedheid. De Britse autoriteiten gebruikten vaak geweld en intimidatie om de zwarte bevolking te onderdrukken en te controleren. Veel zwarte Kenianen werden gedwongen om te werken op de koffie-, thee- en suikerplantages van de Britse kolonisten onder slechte arbeidsomstandigheden.

Als ooggetuige kan ik zeggen dat het leven onder koloniale overheersing in Kenia onrechtvaardig en ongelijk was. De zwarte Kenianen werden behandeld als tweederangsburgers en leefden in armoede en onderdrukking. Het was duidelijk dat er verandering nodig was, maar het was niet gemakkelijk om tegen de machtige Britse koloniale overheersing te strijden.

Bron 5: dekolonisatie in Kenia

Het is 1963 en ik ben een inwoner van Kenia, een land dat zojuist zijn onafhankelijkheid heeft verkregen na decennia van koloniale overheersing door de Britten. Als ooggetuige kan ik zeggen dat het een tijd was van hoop en optimisme, maar ook van uitdagingen en onzekerheid.

De onafhankelijkheidsbeweging in Kenia was een langdurige strijd, geleid door iconische figuren als Jomo Kenyatta en Dedan Kimathi. Het was een tijd waarin de zwarte Kenianen eindelijk hun stem konden laten horen en opkwamen voor hun rechten en vrijheid. Er waren veel protesten, demonstraties en zelfs gewelddadige conflicten tussen de nationalistische beweging en de Britse autoriteiten.

Als ooggetuige kan ik me nog herinneren hoe de Britse autoriteiten probeerden de nationalistische beweging te onderdrukken door arrestaties en gevangenneming van activisten en politieke leiders. Er waren ook gewelddadige confrontaties tussen de nationalistische strijders en de Britse troepen, die vaak bloedig en wreed waren.

Toen de onafhankelijkheid uiteindelijk werd verklaard, was het een tijd van feest en viering in het hele land. Mensen dansten op straat, vlaggen werden gehesen en er was een gevoel van trots en nationale identiteit dat door iedereen werd gedeeld.

Als ooggetuige kan ik ook zeggen dat de overgang naar onafhankelijkheid niet zonder problemen verliep. Er waren veel uitdagingen bij het opbouwen van een nieuw land en het omgaan met de erfenis van koloniale overheersing. Er waren bijvoorbeeld spanningen tussen verschillende etnische groepen in het land, die soms leidden tot gewelddadige conflicten.

Desondanks was het een tijd van hoop en optimisme. Mensen in Kenia geloofden dat ze nu de controle hadden over hun eigen toekomst en dat ze een nieuw en beter land konden opbouwen voor zichzelf en toekomstige generaties.

Bron 6: Kenia na dekolonisatie

Als ooggetuige kan ik zeggen dat de periode na de dekolonisatie van Kenia een tijd was van verandering en uitdagingen, maar ook van groei en ontwikkeling.

Na de onafhankelijkheid waren er veel uitdagingen om het land op te bouwen en een stabiele regering te vestigen. Er waren bijvoorbeeld economische uitdagingen zoals armoede, hoge werkloosheid en ongelijkheid, die moesten worden aangepakt.

Er waren ook politieke uitdagingen, zoals het omgaan met de erfenis van de koloniale overheersing en het vinden van een balans tussen de verschillende etnische groepen in het land. Er was ook een behoefte aan het creëren van een nieuw nationaal identiteitsgevoel, dat de Kenianen samenbracht als één volk en één natie.

Als ooggetuige kan ik zeggen dat er veel positieve veranderingen zijn doorgevoerd in de eerste jaren na de onafhankelijkheid. Er werden programma's opgezet om de economische en sociale ontwikkeling van het land te bevorderen. Er werden initiatieven genomen om armoede te verminderen, om onderwijs en gezondheidszorg te verbeteren en om de infrastructuur van het land uit te breiden en te moderniseren.

Er waren echter ook uitdagingen, zoals politieke onrust en geweld tussen verschillende etnische groepen. Dit leidde soms tot gewelddadige conflicten en spanningen tussen verschillende delen van het land.

Maar over het algemeen kan ik zeggen dat het Kenia na dekolonisatie zich ontwikkelde en evolueerde, met ups en downs, net als elk land dat te maken heeft met grote veranderingen. De Keniaanse mensen toonden zich veerkrachtig en vastbesloten om een betere toekomst op te bouwen voor zichzelf en hun land.

Stap 4: aan de slag!

Je gaat nu aan de slag met je krant. Je krant bevat minimaal 8 artikelen/bronnen/plaatjes waarin je alle 8 de verschillende soorten bronnen laat zien. Zorg ervoor dat alle artikelen losse stukjes zijn (bijvoorbeeld door er een lijntje omheen te zetten) en erbij te zetten wat voor soort bron het is, zodat de docent het makkelijk kan herkennen.

TV9: Zorg ervoor dat je de oorzaken, het verloop en de gevolgen van de crisis bespreekt.

TV10: Zorg ervoor dat je de beide manieren van dekolonisatie bespreekt én een vergelijking maakt tussen beide.

Je mag de bronnen uit deze Wikiwijs gebruiken, Forum en Google.

Stap 5: de afronding

Overzicht taakverdeling

In een tabel zet je de namen van de personen die hebben meegewerkt aan de PO, en wat voor werk ze hebben gedaan.

Nakijkmodel

Je vult samen het nakijkmodel in. Deze kun je geprint krijgen of kopieer en plak je van hieronder:

Nakijkmodel PO 1h hoofdstuk 9

Naam 1:

Naam 2:

Naam 3:

Klas:

Criterium	Maximaal aantal punten	Score	Toelichting
Compleet ingeleverd	1
Geschreven bron	2
Ongeschreven bron	2
Primaire bron	2
Secundaire bron	2
Partijdige bron	2
Onpartijdige bron	2
Beschrijvende bron	2
Bewijzende bron	2
Taakverdeling	1
Verzorgdheid krant	2
Totaal:	20

Reflectie samenwerking

Voor de reflectie vul je het onderstaande schema in. Deze kun je geprint krijgen of kopieer en plak je van hieronder:

Mijn naam is:
Ik werkte met:
Groepsgenootje 1 deed dit goed:
Groepsgenootje 1 kon dit beter doen:
Groepsgenootje 2 deed dit goed:
Groepsgenootje 2 kon dit beter doen:
Ik deed dit goed:
Ik kon dit beter doen:

Colofon
Het arrangement PO bronnen hoofdstuk 9 en 10 (1H) is gemaakt met Wikiwijs van Kennisnet. Wikiwijs is hét onderwijsplatform waar je leermiddelen zoekt, maakt en deelt.

Auteurs

Jet van der Steijle

Laatst gewijzigd

2023-07-19 14:33:37

Licentie

Dit lesmateriaal is gepubliceerd onder de Creative Commons Naamsvermelding 4.0 Internationale licentie. Dit houdt in dat je onder de voorwaarde van naamsvermelding vrij bent om:

het werk te delen - te kopiëren, te verspreiden en door te geven via elk medium of bestandsformaat

het werk te bewerken - te remixen, te veranderen en afgeleide werken te maken

voor alle doeleinden, inclusief commerciële doeleinden.

Meer informatie over de CC Naamsvermelding 4.0 Internationale licentie.

Aanvullende informatie over dit lesmateriaal

Van dit lesmateriaal is de volgende aanvullende informatie beschikbaar:

Toelichting

In deze Wikiwijs ga je werken aan de geschiedenis PO voor hoofdstuk 9 en 10 (Forum).

Eindgebruiker

leerling/student

Moeilijkheidsgraad

gemiddeld

Gebruikte Wikiwijs Arrangementen

van der Steijle, Jet. (2023).

PO hoofdstuk 10 1h - dekolonisatie

https://maken.wikiwijs.nl/196057/PO_hoofdstuk_10_1h___dekolonisatie

PO bronnen hoofdstuk 9 en 10 (1H)

nl

Jet van der Steijle

Jet van der Steijle

2023-07-19 14:33:37

In deze Wikiwijs ga je werken aan de geschiedenis PO voor hoofdstuk 9 en 10 (Forum).

leerling/student
Download
Downloaden

Het volledige arrangement is in de onderstaande formaten te downloaden.

pdf

json

IMSCP package

Metadata

Metadata overzicht (Excel)

LTI

Leeromgevingen die gebruik maken van LTI kunnen Wikiwijs arrangementen en toetsen afspelen en resultaten terugkoppelen. Hiervoor moet de leeromgeving wel bij Wikiwijs aangemeld zijn. Wil je gebruik maken van de LTI koppeling? Meld je aan via info@wikiwijs.nl met het verzoek om een LTI koppeling aan te gaan.

Maak je al gebruik van LTI? Gebruik dan de onderstaande Launch URL’s.

Arrangement

IMSCC package

Wil je de Launch URL’s niet los kopiëren, maar in één keer downloaden? Download dan de IMSCC package.

IMSCC package

Voor developers

Wikiwijs lesmateriaal kan worden gebruikt in een externe leeromgeving. Er kunnen koppelingen worden gemaakt en het lesmateriaal kan op verschillende manieren worden geëxporteerd. Meer informatie hierover kun je vinden op onze Developers Wiki.
Sluiten
Opties
Gebruik
Weergave
Wikiwijs is een dienst van