Geschiedenis van Congo
Uitbuiting van de bevolking
In 1960 werd Congo een onafhankelijke staat. Hiervoor was Congo in handen van de Belgische koning Leopold. Onder zijn gezag werd de inheemse bevolking uitgeput om te zorgen voor voldoende grondstoffen. Ook al ontkende Leopold zijn daden, in principe deed hij aan slavernij. Nadat Congo in handen kwam van de staat van België werd het land weer opgebouwd. De bevolking kreeg beter betaald en betere leefomstandigheden. Ze waren echter nog niet vrij.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog
In de Tweede Wereldoorlog was Midden-Afrika een groot dwangarbeiderskamp. Niet alleen de nazi’s, maar ook de geallieerden maakten dankbaar gebruik van dwangarbeid. De Congolezen zelf vonden dat ze niets te maken hadden met de oorlog in Europa. Na de Tweede Wereldoorlog werd er in Congo een lange onafhankelijkheidsstrijd gevoerd. Uiteindelijk verleende de Belgische overheid in 1960 onafhankelijkheid aan Congo.
Congo vanaf 1960 - Koude oorlog
Wanneer Congo in 1960 een onafhankelijke staat wordt, heeft het land nog geen centraal bestuur. In 1965 greep Mobutu de macht. Hij was op dat moment staatssecretaris van defensie. Mobutu ontvangt financiële steun van de Verenigde Staten. Dit doet de Verenigde Staten om verschillende redenen. De Verenigde Staten zag Congo als een soort bescherming tegen Angola, omdat dat land communistisch was. Daarnaast had de VS ook grondstoffen nodig voor de wapenwedloop tegen de Sovjet-Unie. Vanaf 1990 krijgt Congo minder financiële steun, omdat de wapenwedloop tegen de Sovjet-Unie afgelopen was. De buitenlandse kritiek op Mobutu groeide, waarna er ook mensen in opstand kwamen. In 1997 droeg Mobutu de macht over aan Laurent Désiré Kabila. Hij beloofde dat Congo een democratie zou worden, waardoor de bevolking meer invloed zou krijgen op het bestuur. Hier kwam niets van terecht. Kabila trok bijna alle macht naar zich toe. De bevolking kwam in opstand tegen Kabila. Daarna was er geen duidelijke leider meer, waardoor er chaos en uiteindelijk een burgeroorlog ontstond.
Sociaal cultureel & Economisch
Etnische groepen
In Congo wonen ongeveer 250 verschillende stammen, die in totaal 211 verschillende talen spreken! De twee grootste groepen zijn de Hutu’s en de Tutsi’s. Volgens Professor Izangola zijn de Hutu’s en de Tutsi’s dezelfde mensen met dezelfde cultuur. Wel is er altijd al een verschil geweest in welvaart tussen deze groepen.
Hutu's Tutsi's
Uiteindelijk zijn er verschillen ontstaan tussen deze groepen. Dit komt voor een groot deel door Europeanen. Het begon met katholieke missionarissen die naar Congo kwamen om de mensen te bekeren. De Tutsi’s hadden zich hiertegen verzet en daarom werd de Hutu-bevolking voorgetrokken, met alle gevolgen van dien. Het bezit van de Tutsi’s werd afgenomen en aan de Hutu’s gegeven. Dit zorgde ervoor dat de Hutu’s en de Tutsi’s lijnrecht tegenover elkaar kwamen te staan en dit is dan ook het begin van het conflict tussen deze twee bevolkingsgroepen. Later zouden Duitsland en België zich er nog mee bemoeien en daardoor werden de verschillen steeds groter en ontstond er haat voor elkaar. Uiteindelijk kwam er steeds meer geweld, doordat de Hutu’s de Tutsi’s aanvielen en andersom. Hier zijn uiteindelijk veel doden door gevallen en veel mensen zijn op de vlucht geslagen.
Mijnbouw
Congo is één van de rijkste landen ter wereld als het gaat om grondstoffen. Veel metalen die nodig zijn voor het maken van bijvoorbeeld telefoons en laptops zitten er in de grond. Ondanks dat het land vele rijkdommen in de bodem heeft zitten, is de bevolking er erg arm. Een Congolees verdient ongeveer $400 per jaar! Dit komt doordat de Congolezen niets zien van de opbrengsten uit de mijnbouw. Meer dan 50% van de mijnen in Congo is in handen van de verschillende rebellengroepen die er actief zijn. Daarnaast is een groot deel van de Congolese mijnbouw in handen van de rijke elite die er veel geld aan verdient.
Politiek
Politieke onrust
Congo kent een lange en moeizame geschiedenis op het gebied van economie en politiek. Er was steeds sprake van corruptie tijdens de verkiezingen. Daarnaast was de bevolking het steeds oneens met wie er aan de macht kwam, waardoor er burgeroorlogen ontstonden. In 2001 werd de leider Laurent Désiré Kabila vermoord. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Joseph Kabila. Joseph Kabila organiseerde in 2006 de eerste democratische verkiezingen. Mannen en vrouwen mochten stemmen. Ondanks de verkiezingen en de successen van Joseph Kabila, was een groot deel van de bevolking ontevreden. Er werd opnieuw geprotesteerd, en opnieuw braken er rellen uit. Joseph Kabila is afgetreden in januari 2019.
Vluchtelingen
In 1994 kwam er een stroom vluchtelingen van buurland Rwanda Congo binnen, waardoor de spanningen in het land nog groter werden. Ongeveer één miljoen Rwandezen kwamen Congo binnen. De strijd in Rwanda kwam hierdoor ook naar Congo. De vluchtelingen vochten onder andere met de oorspronkelijke bevolking. Bij deze gevechten was Laurent Désiré Kabila ook betrokken, de latere president van Congo. Vandaag de dag zijn er nog steeds Rwandese vluchtelingen aanwezig in Congo.
Groeiende economie
Toen de huidige president Félix Tshisekedi aan de macht kwam, groeide de economie van Congo. Dit kwam door de export van grondstoffen zoals edelgesteente, metaal en koperproducten. Maar alsnog kwam deze economische groei niet ten goede aan de bevolking, wat je kunt koppelen aan corruptie in de regering. Onvrede over de huidige politieke leiders van het land is dus nog steeds een reden voor conflict onder de bevolking en de regering.
