Kinderen in Westerbork
Onbekende kinderen in Westerbork
De onbekende kinderen van kamp Westerbork waren een groep van 54 jonge Joodse kinderen in de leeftijd van nul tot en met elf jaar, zonder identiteitspapieren, die tijdens de Tweede wereldoorlog in Nederland hun ouders waren kwijtgeraakt en in kamp Westerbork terechtkwamen. Op een kind na overleefden deze kinderen de concentratiekampen.
Het waren voor het grootste deel Nederlandse kinderen, maar sommigen waren kinderen van Duitse ouders die tussen 1933 en 1939 gevlucht waren naar Nederland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden deze kinderen naar onderduikadressen gebracht in de hoop dat ze de oorlog ongedeerd zouden overleven. Een aantal van hen werden op verschillende manieren verraden en naar kamp Westerbork gebracht. Doordat de kinderen nog heel jong waren, wisten ze vaak hun echte naam niet.
Registreren
Eenmaal aangekomen in Westerbork werden de kinderen dezelfde ochtend geregistreerd. Bijna alle spullen van deze kinderen werden ingenomen. Van elk kind werd een klein dossier gemaakt. Kinderen van wie de afkomst onzeker was, registreerde men als 'onbekend'. Deze kinderen kregen een naamplaatje om hun hals waarop stond: Unbekanntes Kind of een vermoedelijke naam. De hele groep onbekende kinderen werd ondergebracht in barak nummer 35 en beschouwd als weeskinderen.
De gemiddelde leeftijd van de 'onbekende kinderen' was vier jaar. Een mens herinnert zich meestal weinig van zijn eerste levensjaren. Dit was ook het geval bij deze kinderen. Veel van hen maakten in een roes mee wat er in Westerbork gebeurde. De
kinderen waren in het kamp zonder hun ouders of enige familie. 
Leven als kind in Westerbork
In het kamp was het echtpaar Otto en Hennie Birnbaum verantwoordelijk voor de kinderen in het kamp. De kleinsten, van nul tot zes jaar, werden opgevangen in een crèche. De andere kinderen gingen naar school. Zij kregen les van Otto en werden verzorgd door Hennie. Er werd verwacht dat de kinderen allerlei klusjes deden. In het kamp werden ter afleiding en ontspanning ook activiteiten en sportwedstrijden georganiseerd. Ook was er een ziekenhuisbarak
Westerbork was een doorvoerkamp naar de vernietegingskampen. Met de laatste trein uit Westerbork, van 13 september 1944, werden de kinderen op de trein gezet naar het oosten. Met de kinderen werden vier kampgevangenen als begeleidster meegestuurd. Een baby van negen maanden overleefde de treinreis bijvoorbeeld niet.
