Hallo, ik ben John Green, dit is Crash Course: Wereld geschiedenis, en vandaag gaan we
wat doen met daadwerkelijk vergelijkbare beschavingen., voor de mensen die daar van houden. Stan, ik kan niet
helpen maar het gevoel hebben dat we misschien teveel planeten hebben
Dat is beter, Vandaag gaan we leren over de verschrikkelijk totalitaire Perzen en
de heilige, democratie aanbiddende Grieken.
maar natuurlijk weten we dit verhaal al: Er waren een aantal oorlogen waarin niemand
shirts droeg en iedereen een redelijke conditie had: De Perzen waren slecht en de Grieken waren goed.
Socrates en Plato waren geweldig, de Perzen filosofeerden niet eens. Het westen is het
beste, Go Team
ja, eigenlijk, nee.
Laten we beginnen met het Perzische rijk, wat het voorbeeld werd voor bijna alle eigen land gebaseerde
rijken door de wereld heen. Met uitzondering van.... de Mongolen.
veel van onze kennis over de Perzen en hun rijk komt van geschriften van buitenstaanders.
deze verhalen noemen we nu geschiedenis, en een van de eerste echte historici
was Herodotus, zijn boek 'De Perzische Oorlogen heeft het veel over de Perzen.
Het feit dat Herodotus een Griek was is belangrijk omdat het introduceert in
ideeën van historische onwaarheden. Maar daarover straks meer.
Dus the Perzische Achaemenid dynastie - Archaemenid? Wacht even...
Ze zijn beide goed? Dus ik had twee keer gelijk!
Oké, dus de Perzische AkEEmenid of AkEHmenid dynastie werd opgericht in 539 voor christus door koning Cyrus
de Grote
Cyrus nam zijn nomadische soldaten en veroverde grotendeels van Mesopotamië, inclusief de Babyloniërs,
wat een treurige periode in Joodse geschiedenis stopte genaamd de Babylonische ballingschap, om zeker te zijn
dat Cyrus goede pers kreeg in de Bijbel.
Maar zijn zoon, Darius de eerste, was zelfs groten: Hij vergrote de Perzische heerschappij ten oosten van onze oude
vriend de Indus vallei, ten westen van onze nieuwe vriend Egypte, en ten noorde van de Crash Course nieuwkomer
Anatolië.
Trouwens, er waren Grieken in Anatolië genaamd de Ionische grieken die belangrijk worden
dalijk.
Dus zelfs als je niet Perzisch was, was het Perzische rijk best goed.
Ten eerste, de Perzen regeerde met lichte hand: Bijvoorbeeld veroverde koninkrijken waren toegestaan
om hun koning en adel te behouden zolang ze een alliantie zworen aan de Perzische
Koning en belasting te betalen, dit is waarom de Perzische koning bekend stond als de koning van koningen.
En de belastingen waren niet heel hoog en de Perzen verbeterde de infrastructuur met betere wegen
en ze hadden een soort pony express achtige mail service waar Herodotus over zei:
"... ze blijven noch door sneeuw, noch regen, noch warmte, noch duisternis van het vervullen
van hun toegewezen route met alle snelheid."
En de Perzen omarmde vrijheid van religie. Alsof ze Zoroastrisch waren, wat een claim heeft
op het zijn van de werelds eerste monotheïstische religie. Het was echter Zoroastrisme dat
het goed/slecht dualisme introduceerde dat we zo goed kennen. Je weet wel: God en Satan of Harry
en Voldermort...
Maar de Perzen waren niet erg geintereseerd in het bekeren van het volk tot hun
geloof. En, Zoroastrisme verbood slavernij, en dus slavernij was bijna niet van gehoord in het
Perzische rijk.
Kortom, als je had moeten leven in de 5de eeuw voor christus, was het Perzische rijk waarschijnlijk
de beste keuze om het te doen. Tenzij je Herodotus en de Grieken gelooft.
We kennen allemaal de Griekse: Architecture, Filosofie Literatuur. Het woord muziek
komt van het Grieks, net zoals zo veel in de huidige cultuur
Griekse poëten en wiskundige en architecten en filosofen schaapte de
cultuur die wij nog steeds hebben. En ze introduceerde ons velen ideeën, van democratie naar scheet grappen.
En de Grieken gaven het westen de eerst geschreven geschiedenis, ze gaven ons onze vocabulaire om te praten
over politiek
En ze gaven ons onze idealisatie van democratie, dat komt van een regering die zij hadden in
Athene.
Mr. Green, Mr. Green, Mr. Green, Mr. Green-- zei jij scheet grappen?
Uhhh. Je vraagt niet over Dorische, Ionische of Korinthische pilaren. Je vraagt niet over
Plato's gelijkenis van de grot. Het is allemaal humor met jou-- is het tijd
voor een open brief? Echt? Nu al? Oké.
Een open letter-- Stan! naar Aristophanes.
Beste Aristophanes, 
--Oh ja, ik moet het geheime vak checken.
Stan, wat... oh. Dank je, Stan. Het is een neppe honden drol. Wat attent.
Dus, het goede en het slechte nieuws, Aristophanes. 2300 jaar na jouw dood, dit is het
goede nieuws, je bent nog steeds best wel bekend. Alleen 11 van jouw 40 toneelstukken overleefde, maar zelfs
dan, ben je genoemd de Vader van Komedie, er zijn zelfs scholieren gewijd aan jouw werk.
Nu, het slechte nieuws: Zelfs ondanks je toneelstukken goed zijn vertaald en hilarisch zijn,
studenten houden er niet van om ze te lezen in school. Er zijn altijd van die mensen van, waarom moete wij deze
saaie zooi lezen?
En dit vooral moet knellend voor jouw zijn omdat zoveel van wat je deed in je carrière
was het leuk maken van saaie zooi, met name in de vorm van theater tragedies. En,
je gebruikte redelijk vaak schijt om grappen te maken.
Zoals wanneer u het koor in de Acharnians 
had laten denken dat een karakter in je spel een
drol gooide tegen een echte poëet die je niet mocht.
Jij, Aristophanes, wie schreef dat onder elke steen een politicus schuilt, wie rijkdom
de beste noemde van alle goden...
Jij, wie verantwoordelijk is voor het volgende gesprek:
Praxogora: Ik wil dat iedereen van alles een deel heeft en alles is in grote hoeveelheid; er zal
niet langer rijk of arm zijn
Ik zal beginnen met het maken van geld, land, alles
dat privé eigendom is, gebruikelijk tot allen.
Blepyrus: Maar wie zal de grond bewerken?
Praxagora: De slaven.
Blepyrus: Oh.
En toch word je gezien als huiswerk! Gezwoeg! 
Dat, mijn vriend, is pure tragedie. Aan de
zonnige kant, we hebben afgerekend met slavernij. Het koste ons alleen maar 2000 jaar.
Beste wensen,
John Green
Wanneer we denken aan het hoogte punt van Griekse cultuur, geïllustreerd door het Parthenon en
de toneelstukken van Aeschylus,
waar we echt over nadenken is Athene
in de 4de eeuw voor christus, net na de Perzische oorlog.
Maar Griekenland was veel meer dan Athene. Grieken leefde in stadstaten die bestonden uit een
stad en zijn omgeving.
Meeste van deze stadstaten hadden een soort van slavernij en in alle stadstaten was het burgerschap
gelimiteerd tot de mannen.
Sorry dames...
Daarnaast, had elke stadstaat zijn eigen regering, van helemaal democratisch --- tenzij
je een vrouw of slaaf was --- tot een totalitaire dictatuur.
En de mensen die in deze steden leefde waren beschouwd als burgers van de stad, niet van ook maar iets
dat ooit Griekenland genoemd wordt. Ten minste tot de Perzische oorlogen.
Dus tussen 490 en 480 voor christus, maakte de Perzen oorlog met de Griekse stadstaten. Dit was de
oorlog waaronder de slag van Thermopylae viel, waar 300 dappere Spartanen vochten --- Als je Herodotus geloofde ----
met 5 miljoen Perzen.
En ook de slag om Marathon, wat een vlakte is van ongeveer 26,2 mijl van Athene.
Deze hele oorlog startte omdat Athene de al genoemde Ionische Grieken hielp toen zij
tegen Perzië aan het rebelleren waren in Anatolia.
Dat maakte de Perzische koning Xerxes boos waardoor hij 2 grote acties voerde tegen de Atheners,
en de Atheners haalde de hulp van alle andere Griekse stadstaten.
In het begin van die Griekse overwinning begonnen de Grieken zichzelf ook te zien als Grieken
in plaats van Spartanen of Atheners of wat dan ook.
En toen de Atheners eindigde als de hoofdstad van Griekenland onderging het ook een gouden
eeuw, wat iets is dat historici verzinnen.
Maar een hoop goede gebeurde in deze gouden eeuw, waaronder het Parthenon, een
tempel die een kerk werd en toen een moskee en toen een arsenaal totdat het uiteindelijk werd
verandert tot zijn huidige benoeming als ruïne.
Je had ook staatslieden zoals Pericles, die bekend waren voor hun grafrede die opschept over de gouden
democratie van Athene wiens retoriek niet misplaatst zou zijn vandaag de dag.
"Als we kijken naar de wet, geven zij gelijke recht aan alle met hun privé verschillen
.... Als een man mogelijk is om de staat te dienen, hij niet gehinderd is door de duisternis van zijn conditie."
Wanneer je deze retorische wijsheid combineert met de ontegenzeggelijk kracht en schoonheid van de
kunst en filosofie dat was gecreëerd in het oude Athene, is het niet moeilijk om het te zien als de fundering
van Westerse civilisatie.
En als je dit gelooft, mag je blij zijn dat de Grieken de Perzische oorlog wonnen.
Maar zelfs als je de slavernij en andere onrechten opzij schuift in de Griekse gemeenschap, zijn er
nog steeds problemen.
Moet ik het zeggen, ja? Oké, problemen midden in rivier stad met een hoofdletter T
dat rijmt met P en staat voor de Peloponnesos.
Pericles zijn grafrede komt van de late oorlog, de Peleponnese oorlog, een 30 jarige
conflict tussen de Atheners en de Spartanen
De Spartaten wilde geen democratie maar gebruikte daarentegen een koningschap dat functioneerde
alleen maar vanwege het grote klasse verschil en de verschrikkelijk behandelde slaven.
Maar om duidelijk te zijn, deze oorlog was niet over Athene die probeerde Sparta democratisch te krijgen
oorlogen zijn dat zelden.
Het was over goederen en macht. En de Atheners waren nauwelijks heilig in dit alles,
zoals bewezen door de bekende Melian dialoog.
Laten we naar de gedachte bubbel gaan.
Dus in een van de meest bekende passages van Thucydides, 
geschiedenis van de Peleponnese oorlog, zeilde de Atheners
naar het eiland van Melos, een Spartaanse kolonie, en eiste dat de Melianen zich overgaven aan Atheners
heerschappij.
De Melianen zeiden echter dat ze nooit echt gevochten hebben met de Spartanen en waren van, "Luister,
als het allemaal goed is met jou, zouden wij graag als Zwitserland gaan bij deze," behalve dat
ze dat natuurlijk niet zeiden omdat er geen Zwitserland was, waarop de Atheners
reageerde, en hier citeer ik direct, "De sterke doen wat zij kunnen en de zwakke
lijden wat zij moeten."
Onnodig om te zeggen maar dit is niet zeer democratisch of verlichtend. Deze verklaring,
is soms gezien als de eerste expliciete goedkeuring van de zogenaamde theorie van Realisme
in internationale relaties.
Voor realisten is interactie tussen naties (of mensen of culturen) allemaal over wie
de macht heeft. Wie het heeft kan ieder die het niet heeft dwingen om zowaar alles te doen.
Dus wat deden de meritocratische en democratische Atheners wanneer de Melianen aardig vroegen
om niet mee te doen in het gevecht?
Ze vermoorde de Melianse mannen, en maakte de vrouwen en kinderen slaven.
Dus, ja, Socrates gaf ons zijn vragende methode; Sophocles gaf ons Oedipus; maar het
nalatenschap van de Griekse oudheid is een beetje dubbelzinnig, zelfs meer omdat de winnaar van
de Peleponnese oorlog de dictatorische Spartanen waren.
Dankje voor de ongelooflijke klaploper, gedachten bubbel.
Dus hier is een niet retorische vraag: Heeft de goede zijde de Perzische oorlog gewonnen?
Meeste classicisten en verdedigers van de Westerse traditie zullen je vertellen dat we natuurlijk
blij moeten zijn met dat de Grieken wonnen.
Per slot, het winnen van de Perzische oorlog begon een bloei van cultuur dat on de
klassieke eeuw gaf. En plus, als de Perzen hadden gewonnen met hun monarchie dat misschien democratie
had omgelegd in haar wieg en ons meer 1 mans heerschappij
En dat is mogelijk. maar als een counter tegen dat argument, laten we 3 dingen overwegen.
Ten eerste, het is goed om te herinneren dat leven onder de Perzen best wel goed was en als
je kijkt naar de laatste 5 duizend jaar van geschiedenis, zal je vinden dat er veel meer succesvolle
en stabiele rijken zijn dan democratieën.
Ten tweede, leven onder de Atheners was niet zo geweldig, specifiek als je een vrouw was
of een slaaf en hun regering was berucht corrupt.
en uiteindelijk haalde de Atheense regering niet zijn macht van het volk maar van de
imperialistische geloof dat macht, recht geeft
Het is waar dat Athene ons Socrates gaf, maar laat me je herinneren, zij vermoorde hem ook.
Nou ja, ik bedoel ze forceerde hem om zelfmoord te plegen. Hoe dan ook, Herodotus, je bent niet de enige
hier die kan meedoen in historische voorinneming.
En ten laatste, onder Perzische heerschappij hadden de Grieken misschien de Peloponnesian oorlog ontweken,
die eindigde met een verzwakking van de Griekse staatsteden zo ver dat Alexander "Coming Soon" de
grote's vader mogelijk was om ze allemaal te veroveren en toen was er een bloedige hoop van
oorlogen met de Perzen en allerlei soorten van verschrikkelijke dingen en Griekenland zou democratie niet meer zien
voor 2 millennia.
Wat allemaal voorkomen had kunnen zijn als zij zich
gewoon hadden laten verslaan door de Perzen.
Wat ons allemaal weer terug drijft naar de basis vraag van de menselijke geschiedenis: Wat is het nut
van levend zijn?
Ik heb goed nieuws voor je, jongen. Je hoeft je er alleen maar zorgen over te maken voor
8 meer seconden
Zullen we proberen te zorgen voor de langste, gezondste en meest productieve levens voor mensen? Zo ja,
is het makkelijk om te beargumenteren dat Griekenland de Perzische oorlog zou moeten verliezen.
Maar misschien zijn levens ervoor om te leven in achtervolging van een groter ideaal, wat het waard is om je voor op te offeren.
En als het zo is, schijnt er misschien nog steeds iets van de glorie van Athene
, hoe dim dan ook.
Dat zijn de echte vragen van geschiedenis: Wat is het doel van levend zijn? Hoe zouden we ons moeten organiseren,
wat zouden we moeten zoeken in dit leven? Dat zijn geen gemakkelijke vragen, maar we
zullen nog een poging tot ze wagen volgende week wanneer we praten over de Boeddha.
Ik zie je dan weer.
Crash Course is geproduceerd en geregisseerd door Stan Muller. Onze script opzichter is Danica Johnson.
Het grafische team is ThoughtBubble en de show is geschreven door mijn Middelbare school geschiedenis
docent Raoul Meyer en mij.
Onze uitdrukking van de week was vorige week "Un Mot De Francais". Als je wilt gokken wat deze
week's uitdrukking is kan je dat doen in de comments. Je kan ook vragen stellen over
vandaag's video in de comments waar ons team van historici zal proberen ze te beantwoorden.
Bedankt voor kijken, en vergeet niet om awesome te blijven.