Hallo allemaal, ik ben John Green! Dit is Crash Course Wereldgeschiedenis, en vandaag gaan we
spreken over Alexander de Grote, maar om dat te doen, gaan we beginnen met spreken over
het ideaal van mannelijkheid en heldendom en Kim Kardashian en de Situatie.
Mr.Green, Mr.Green, Mr. Green! Welke Situatie?
Ach, Mij van het Verleden, ik was vergeten dat je naar Columbia University wou gaan. Mij van het Heden vindt het spijtig
dat hij je moet vertellen dat je er niet binnen zal raken.
Maar aangezien jij in het verleden woont, bezit je geen enkele manier om te weten over wie ik het heb, en
het kan zijn dat deze video bekeken wordt in een roemvolle toekomst waarin Kim Kardashian
en de Situatie op genadevolle wijze verdwenen zijn uit het openbaar leven en waarin de boekjes,
in plaats van over beroemdheden te praten, het hebben over Foucault en het Higgs-deeltje.
Dus Kim Kardashian heeft bekendheid als beroep, en zij is berucht geworden door zich te laten gaan
met iemand die Ray Jay heette, en Mike "De Situatie" Zijn-Achternaam-Ben-Ik-Vergeten is een professionele
domkop met spieren. Ze zijn beide gekend door millioenen mensen, leven in weelde en
mensen betalen letterlijk om hun geur te bezitten.
En waarom hongeren deze mensen naar roem? Waarom doen wij dit allemaal? Wel, ik zou niet zeggen dat het om geld gaat.
Als het wel om geld zou gaan, zouden de boekjes wel schrijven over bankiers. Ik denk
dat we allemaal iets willen nalaten. We willen herinnerd worden. We willen Groot(s) zijn.
[muziek]
Lange tijd ging geschiedenis enkel en alleen over het bestuderen van Grote Meneren, en het was gangbaar om mensen
"De Grote" te noemen, maar vandaag de dag zijn geschiedkundigen minder geneigd dit te doen, omdat
zij erkennen dat een "De Grote" voor iemand anders waarschijnlijk een "De Verschrikkelijke" is.
En ook: "De Grote" heeft een misogyne bijklank, want het zijn bijna altijd mannen
die "De Grote" worden genoemd. Nooit hoor je over Cleopatra de Grote of Elizabeth de Grote
Er was, uiteraard, Katharina de Grote van Rusland, maar door haar (bijna) mannelijke "grootheid"
werd ze opgezadeld met het onware gerucht dat ze gestorven zou zijn terwijl ze wilde paren
met een paard.Opgezadeld? Snap je? Iemand? Opgezadeld met een gerucht?
Hoe dan ook, ze hadden de naam van Katharina ook gewoon door het slijk kunnen halen door de waarheid te vertellen:
en de waarheid is dat zij, zoals zovele andere Grote Meneren, stierf op het toilet. Snap je?
Door het slijk? Toilet? Ja? Ja!
Dus, een korte levenswandel van Alexander van Macedonië, geboren in 356 v. Chr, gestorven in 323 v.Chr, op de 'gezegende'
leeftijd van 32 jaar. Alexander was de zoon van Philippus II, en wanneer hij pas 13 jaar oud was,
temde hij een paard dat niemand anders kon berijden, Bucephalus. Dit maakte zoveel indruk op zijn vader dat
hij zei: "Ach zoon, zorg voor een koninkrijk dat jou waardig is,
want Macedonië is jou te klein."
Op dat moment was Alexander reeds een succesvol generaal, maar in de loop van de volgende 10 jaar breidde
hij zijn rijk uit met een ongeëvenaarde snelheid. Hij werd beroemd omdat hij nooit een slag had verloren.
Vandaag kijken we naar Alexanders verhaal door drie verschillende definities van grootsheid te bestuderen.
Ten eerste, misschien was Alexander groot omwille van wat hij heeft bereikt. Dit is een verderzetting
van het idee dat geschiedenis de daden van Grote Meneren opschrijft. Natuurlijk is dat
belachelijk. De helft van de mensen zijn immers vrouw. En ook, en dit is belangrijk,
er zijn een hoop historische gebeurtenissen waar niemand voor verantwoordelijk is. De Zwarte Dood, bijvoorbeeld.
Hoe dan ook, Alexander had wel veel bereikt. Ik bedoel, hij had veel land veroverd. Ik bedoel, echt echt veel.
Zijn vader, Philippus, had Griekenland veroverd, maar Alexander deed wat de Spartanen en de Atheners
niet hadden kunnen doen: hij vernietigde het Perzische rijk. Hij veroverde heel het gebied dat de Perzen
hadden bezet, Egypte inbegrepen, en marcheerde dan richting Indië. Aan de rivier de Indus hielt hij halt
alleen maar omdat zijn leger deed van "Hey, Alexander, weet je wat fijn zou zijn? Niet meer marcheren."
En ook was Alexander een uitstekend generaal, ook al zijn geschiedkundigen het er niet over eens of, enerzijds,
zijn tactieken werkelijk briljant waren, of dat hij, anderzijds, een technologisch superieur leger had.
Specifiek worden deze extra lange speren, sarissa genaamd, bedoeld. Een groot deel van zijn reputatie als generaal
en van zijn generale reputatie ... iemand? Mopjes? Misschien stoppen? Ok. ... komt door Napolen.
Napoleon, zoals vele andere generaal doorheen de eeuwen, was door Alexander geobsedeerd,
maar dadelijk meer daarover.
Dat gezegd zijnde, waar Alexander niet goed in was, was het consolideren van zijn rijk.
Zijn rijk was zeker en vast indrukwekkend, op het eerste zicht, maar een écht rijk was het niet.
Alexander was specialist in het afbreken van zaken, maar systemen opbouwen
om de zaken die hij had afgebroken te vervangen, daar was hij minder bedreven in.
En daarom breekt zijn rijk, kort na zijn dood in drie delen, de Hellenistische
Koninkrijken genoemd.Elk werd geregeerd door een van de generaals van Alexander, en zij stichtten belangrijke dynastieën.
De Antigoniden in Griekenland en Macedonië, de Ptolemeën in Egypte en de Seleuciden in Perzië,
en elk van deze rijken bestonden langer dan het rijk van Alexander zelf.
Een tweede soort grootheid: misschien was Alexander zo Groot omdat hij een enorme impact had op de wereld
nà zijn dood. Net zoals Tutanchamon was Alexander heel erg goed in dood zijn.
Naar de Thought Bubble!
Dus na de dood van Alexander hield iedereen van hem,
en hij was voor vele generaal doorheen de geschiedenis een belangrijk rolmodel.
Maar zijn nalatenschap zou vooral kunnen inhouden dat hij het Perzische idee van een
absolute monarchie in de Grieks-Romeinse wereld introduceerde, en dat zou erg belangrijk worden.
Alexander bouwde ook talloze steden langs zijn route, en na zijn dood zouden ook deze belangrijk worden.
En hen opmerken zou niet zo moeilijk zijn, want ze zijn allen naar hem genoemd. Een ook naar zijn paard.
Alexandria in Egypte werd belangrijk wetenschappelijk centrum in de klassieke wereld
en was ook de plek waar de meest fantastische bibliotheek ooit stond, die Caesar waarschijnlijk "per ongeluk"
had laten afbranden terwijl hij een heleboel land probeerde te veroveren om zijn held, Alexander, na te bootsen.
Daarbovenop had de dode Alexander een enorme impact op cultuur. Hij gaf een gemeenschappelijke taal aan de regio:
het Grieks. Dit vergemakkelijkte communicatie en handel.Grieks was zo wijd verspreid dat
archeologen munten hebben gevonden in Afghanistan met afbeeldingen van hun koningen
en het woord "koning" erbij geschreven - in Grieks. En dit is, toevallig, ook waarom
het Nieuwe Testament uiteindelijk in het Grieks was geschreven.
Hoewel Alexander vooral land aan het veroveren was voor de glorie en de heldenmoed en de grootsheid
ervan, na hem ontstond een wereld die nauwer verbonden was en die kon handel drijven en kon communiceren
met meer mensen en met meer efficiëntie dan ooit tevoren. Alexander deed
dat niet zelf gebeuren, maar zonder hem zou het waarschijnlijk ook niet zo zijn gelopen.
Hier is een vraag: Als je naar Jersey Shore kijkt, en je wordt zo opgeslokt in de
romantische veroveringen van de Situatie dat je vergeet dat het water loopt, en je appartement loopt onder,
en je moet een loodgieter bellen, en hij komt, en jij wordt verliefd op hem,
en je trouwt en je leeft lang en gelukkig, is dan de Situatie verantwoordelijk voor
je huwelijk? Dank je, Thought Bubble!
Ok, dan een derde definitie van grootsheid. Misschien is Alexander groots omwille van zijn legende:
Aangezien er tijdens zijn eigen leven geen geschiedenis over hem werd geschreven, is het makkelijk om vanalles toe te voegen,
en misschien is dat waar échte grootsheid ligt. Ik bedoel, de kerel stierf op z'n 32e, voor hij ooit
de kans had gekregen om oud te worden en veldslagen te verliezen. Aristoteles was verdorie zijn leermeester!
En dan is er nog Alexanders obsessieve achtervolging van Darius,
hij had hem door het huidige Irak gejaagd voor geen enkele andere reden dan dat hij hem
écht graag wou ombrengen. En wanneer, Bessus, een van Darius' generaal, de koning vermoordde voor Alexander,
joeg Alexander op zijn beurt Bessus de halve wereld rond, tot hij op z'n minst hém kon executeren.
Dit bijna komisch steven naar glorie en heldenmoed worden in de antieke geschiedschrijving vergezeld
van verhalen over Alexander die door de woestijn loopt. Plots begint het te regenen,
en er verschijnen raven die hem leiden, en er zijn verhalen over zijn razend knappe
Perzische vrouw Roxana, die - zo zegt men - de moorden had beraamd op
veel van de andere vrouwen van Alexander.
En zelfs toen hij stierf probeerden mensen Alexander te laten beantwoorden aan dit heroïsch ideaal.
Plutarchus vertelt ons dat hij aan een koorts bezweek, en dat is niet de manier waarop een mannelijke, rijken-bouwende,
kerel zou moeten sterven! Dus het gerucht blijft bestaan dat hij ofwel door alcoholvergiftiging of door
échte vergiftiging aan z'n eind kwam. Ik bedoel, ja, geen Groot man komt om door een koortsje...
Wel, het is tijd om naar de Open Brief te gaan.
Elegant ...Maar eerst, wat zit er in het geheime luikje? Ah, het
is het parfum van Kim Kardashian. Ik zal het aandoen. Ik probeer het eens.
Wow! Da's ... ja ... het is als het slechtste van babypoeder en
en het slechtste van kattenpis.Een open brief naar de Dames.
Hallo, Dames
Jullie zijn werkelijk oneerlijk terzijde gelaten in CCWH en eveneens in
de handboeken geschiedenis overal. Ik bedoel, er is dan een heel hoofdstuk over wat Grote Meneren allemaal
gedaan hebben, en aan het einde is dan een zinnetje: "ook enkele
vrouwen waren dingen aan het doen, en dat was ook wel belangrijk, maar we hebben geen idee wat dat was, dus
terug naar Alexander de Grote..."
Geschiedenis is erg goed geweest in het marginaliseren van vrouwen en wij gaan dat
aanvechten terwijl wij verdergaan op het pad van de menselijke beschaving. Dames, ik moet gaan,
want mijn ogen prikken door het biologische wapen ook wel bekend als Kim Kardashian's
Gold. Serieus. Niet dragen.
Beste wensen, John Green.
Dus het verhaal van Alexander is er een over een man die de wereld verenigde op de rug
van een magische paard dat hij alleen kon temmen, doorheen woestijnen waar het voor hem op magische wijze regende
zodat hij zijn doodsvijand zou kunnen inhalen en in zijn spoor een meer verlichte
wereld zou kunnen achterlaten, en een bloedmooie, moorddadige echtgenote.
Maar uiteraard zijn het niet alleen Assassin's Creed en Call of Duty die de idee
verspreiden dat edel geweld ons naar een betere wereld kan voeren. En dat brengt ons tot mijn eigen mening over hoe
Alexander werkelijk Groot is geworden. Duizenden jaren na zijn dood, in 1798,
viel Napoleon Egypte binnen, niet omdat hij dat moest doen, maar omdat hij wilde
doen wat Alexander had gedaan.
En lang voor Napoleon waren het de Romeinen die Alexander aanbaden, vooral de Romeinse
generaal Pompeius, AKA Pompeius Magnus, AKA Pompeius de Grote. Pompeius was zo met Alexander geobsedeerd
hij letterlijk probeerde om Alexanders jongensachtig kapsel na te bootsen.
Kortom, Alexander was Groot omdat anderen beslisten dat hij Groot was. Omdat zij kozen om
hem te bewonderen en na te volgen. Ja, Alexander was een groot generaal. Ja, hij veroverde heel wat
landen. De Situatie is ook heel erg goed in het oppikken van meisjes ... bepaalde toch. En
Kim Kardashian is goed in - Stan, waar is zij goed in?
We hebben Alexander Groot gemaakt, net zoals we vandaag mensen groot maken wanneer we hen bewonderen en
we hen proberen te evenaren. Geschiedenis is traditioneel gezien steeds bezig geweest met het vinden en vieren
van Grote Meneren, en slechts heel zelden Grote Vrouwen, maar deze obsessie met grootsheid stemt tot ongerustheid.
Ten eerste lijkt het te betekenen dat geschiedenis vooral door mannen wordt gemaakt, en ten tweede dat
geschiedenis wordt gemaakt door bekende mensen, waardoor we natuurlijk allemaal bekend willen zijn.
Gelukkiglijk hebben we het idee verlaten dat de beste manier om een icoon te worden het afslachten
van mensen en het veroveren van grond is, maar de idealen die we in plaats daarvan hebben omarmd
zijn niet noodzakelijk beter. Het komt erop neer dat wij beslissen wat we aanbidden
en waar we om geven en waar we aandacht aan besteden. Wij beslissen of we geven om de Situatie.
Alexander kon geschiedenis niet maken in een vacuüm. Niemand kan dat. Dank voor het kijken.
Tot volgende week!
CC is geproduceerd en geregisseerd door Stan Muller; de show is geschreven door mijn oud-leerkracht
geschiedenis Raoul Meyer en door mijzelf. Danica Johnson is onze sript supervisor en
het graphics team is Thought Bubble.
De zin van de week was "Dun gesneden bomen". Als je wilt gokken op
de zin van deze week of als je een nieuwe suggestie hebt, kun je dit doen in de comments.
Vragen kun je ook steeds stellen.
Dank je voor het kijken en zoals ze bij mij zeggen: "Don't forget to be awesome"