Sir Isaac Newton schreef van 1684 tot 1686 de Philosophiae Naturalis Principia Mathematica in het Latijn, beter bekend als de Principia. Hierin beschrijft hij wat nu de wetten van Newton heten, waarmee hij de grondlegger werd van de klassieke mechanica. De wetten van Newton definiëren de basisbegrippen impuls (hoeveelheid beweging, massa × snelheid), kracht en massatraagheid in hun onderlinge samenhang waarmee, anders dan in de fysica van bijvoorbeeld Aristoteles (Griekse geleerde 384-322 v. Chr.), een kwantitatieve beschrijving (experimenten met veel model opstellingen) en voorspelling van beweging mogelijk is. Het centrale idee van de zwaartekrachttheorie, dat lichamen met massa elkaar aantrekken, was volstrekt nieuw. Bovendien werden Newton's ontdekkingen wiskundig geformuleerd. Newton was niet alleen sterk in Natuurkunde maar ook heel goed in Wiskunde.
We gaan in deze paragraaf niet alle definities en afleidingen en bewijzen behandelen. Maar de belangrijkste komen zeker aanbod. Voor nu is het belangrijk dat je later begrijpt dat: In de mechanica een kracht de Oorzaak is van een verandering in een bewegingstoestand van een lichaam.
In dit paragraaf komen de volgende onderdelen aan bod:
https://vimeo.com/149565072