In de nazomer van 1965 kreeg Provo nationale bekendheid doordat de happenings op het Spui ten langen leste ontspoorden. Een combinatie van onhandig optreden van de hoofdstedelijke Hermandad, een volgepakt Spui waardoor de verkeerscirculatie geblokkeerd raakte, en relbeluste jongeren onder de toeschouwers leidde ertoe dat het zaterdagavondtheater veranderde in confrontaties met de politie. Het forse ingrijpen van de politie – plein met geweld ontruimen, tientallen arrestaties – werd breed uitgemeten in de media.
Deze landelijke zichtbaarheid kreeg een internationaal vervolg tijdens het huwelijk van kroonprinses Beatrix met Claus von Amsberg, op 10 maart 1966. Zodra bekend werd dat het huwelijk in Amsterdam zou worden voltrokken, leidde dat tot ophef onder diverse groeperingen, waaronder Joodse inwoners, voormalig verzetslieden en gedeporteerden, een keur aan linkse bewegingen en organisaties, en intellectuelen als academici, kunstenaars en journalisten. Provo schaarde zich in dit koor en zou een heel eigen, creatieve rol in dit meerstemmige protest gaan vertolken.
Op slimme wijze trokken de provo’s met allerlei kunstzinnige en uitdagende acties de aandacht. Twee activiteiten kregen de meeste publiciteit. Om te beginnen plaatsten de provo’s een alternatieve ceremonie tegenover het koninklijk huwelijk, dat zich met veel vertoon zou voltrekken, inclusief rijtocht door de binnenstad per koets. Zij vierden het huwelijk van Sarah Duys en Rob Stolk op een witte fiets met een alternatieve plechtigheid in de voormalige antirooktempel van Robert-Jasper Grootveld. Deze dag werd inmiddels vanzelfsprekend uitvoerig gecoverd door de Nederlandse - en nu ook de Vlaamse – pers.
Het huwelijk van die 10de maart werd getekend door de tientallen rookbommen die vanuit het publiek door provo’s en andere jongeren, onder meer van de Socialistische Jeugd, naar de stoet werden gegooid. De sfeer rond de huwelijksvoltrekking die dag was ludiek, maar ook ronduit grimmig. De beelden van de rookflarden gingen het continent rond; diverse Europese landen, waaronder Duitsland en België, zonden de ceremonie live uit; andere landen zonden samenvattingen uit of reportages in het avondjournaal. Voor de Nederlandse televisie ging het om de grootste media-operatie uit haar geschiedenis en de provo’s speelden hierop in, al dan niet bewust.