Boek: Gebr.
Schrijver: Ted van Lieshout
Lezen voor de lijst opdrachten
Opdracht A
Hieronder staan een aantal beweringen van leerlingen over Gebr. Reageer op deze opmerkingen door aan te geven of je het ermee eens bent of niet. Licht steeds je antwoord toe met een voorbeeld uit het boek
Hier ben ik het mee eens, wanneer het broertje van Luuk (Marius) overlijdt aan een dodelijke ziekte pakt Luuk Marius’ dagboek. Hierin staan de gedachtes en gevoelens van Marius in. Luuk komt niet alleen veel over zijn broer te weten maar ook over zichzelf. Marius schrijft namelijk dat hij jongens leuker vindt dan meiden, hij had zelfs een seksuele relatie met een andere jongen. Luuk vind het in het begin niet leuk dat hij op andere jongens valt omdat iedereen uit zijn klas meisjes leuk vinden, hij vind dit erg moeilijk en dit roept natuurlijk veel meningen op van mensen. Ook vraagt Luuk zich af of ze nog wel gebroeders zijn. Hij vertelt in het verhaal namelijk dat het broertje in Luuk zelf eigenlijk ook is overleden toen Marius dood ging. Ook hierover zijn de gevoelens verdeelt bij de lezers van het boek.
Hier ben ik het niet mee eens, iedereen verwerkt de pijn op zijn of haar eigen manier. Als de moeder de spulletjes wilt verbranden dan moet ze dat ook doen. In het boek kom je ook te weten dat Luuk het hier helemaal niet mee eens is. Hij verwerkt het weer op een andere manier door in een dagboek te schrijven en te lezen.
Mee eens, wanneer mensen iets in hun dagboek zetten is het eigenlijk iets wat niemand te weten mag komen. Het is echt iets voor jezelf. Als je dit openbaar gaat maken, zoals ze in dit boek doen, kom je veel te weten over die persoon. Hierdoor leef je extra mee met de personage van het verhaal.
Mee eens, hij wil niet dat iemand anders zijn broers of zijn eigen gevoelens en gedachtes te weten komt. Hij is er bang voor om uit de kast te komen.
Niet mee eens, ze zijn allebei bang om erover uit te komen. Hoewel Marius dit wel wat minder erg vindt omdat blijkt uit zijn dagboek dat hij al een beetje een relatie met een andere homoseksuele jongen had.
Mee eens, hij leert zichzelf beter te kennen en hij leert het te accepteren dat hij homo is. Ook heeft het geholpen om te lezen dat zijn broer dat ook was voor zijn dood. Hierdoor is hij minder bang om het aan zijn moeder te vertellen, hoewel hij het nog wel enorm spannend vindt want hij weet niet hoe ze zal reageren.
Mee eens, hoewel het wel meer een boek is voor kinderen rond mijn leeftijd kunnen ook volwassenen dit lezen. Dit komt door de mooie doordachte thema’s van de schrijver. Ook de schrijfstijl van de schrijver kan volwassenen wel aanspreken. Het is namelijk niet super kinderlijk geschreven.
Mee eens, Luuk vind het allemaal erg spannend hoe zijn ouders gaan reageren. Je krijgt het niet letterlijk te weten in het verhaal maar naarmate je de tekst leest krijg je wel aanwijzingen dat Luuk denk dat zijn moeder het erg raar en onbegrijpelijk vindt.
Niet mee eens, het verhaal is gewoon normaal geschreven en heeft niks weg van een online chatgesprek. Wel krijg je veel stukken tekst die in het dagboek staan geschreven. Zoals dat Luuk
Mee eens, je bent eigenlijk alles te weten te komen in het boek. Het verhaal eindigt met een afscheidsbrief aan Marius.
Opdracht B
Schrijf een kort verslag van 300 woorden waarin je ingaat op de manier waarop Van Lieshout de thema’s rouw en homoseksualiteit behandelt.
Ted van Lieshout is de schrijver van het boek. Hij is 62 jaar en heeft al heel wat schrijfervaring. Hij schrijft voornamelijk (psychologische) romans. Hij is niet alleen schrijver maar ook dichter. In dit boek heeft hij 2 hoofdthema’s: rouw en homoseksualiteit. Het is erg mooi om te zie hoe hij deze thema’s goed in het verhaal heeft verwerkt. Ook draait het boek om dingen te kunnen accepteren. Het feit dat iemand dood is of dat iemand homoseksueel is valt niks aan te doen, je moet ermee leren leven. Verder verwerkt iedereen zijn verdriet op zijn of haar eigen manier. De moeder in dit boek doet dit bijvoorbeeld door exact een jaar na de dood van Marius, al zijn spullen te verbranden. Dit kan heel raar zijn voor iemand, zoals voor Luuk. Hij vind het maar raar dat zijn moeder dit wilt doen. Zo hou je uiteindelijk minder herinneringen over aan Marius door al zijn spullen weg te gooien. Het kan natuurlijk ook heel mooi zijn voor diegene die het op deze manier verwerkt. Het kan bijvoorbeeld symbool staan voor die moeder om die spullen te verbranden.
Het thema homoseksualiteit heeft hij ook goed verwerkt in het boek. Je komt het, naarmate het verhaal op gang komt, te weten doordat het in het dagboek van Marius staat. Hier staat ook in hoe hij opkijkt tegen zijn grote broer, en dat was een ander beeld dan wat Luuk van zichzelf had. Hierdoor veranderen ook een aantal dingen. Luuk raapt bijvoorbeeld de moed bij elkaar om het aan zijn ouders te vertellen. Misschien was dat zonder het dagboek wel veel moeilijker geweest. Gelukkig reageren zijn ouders hier goed op. Waarschijnlijk anders dan Luuk had verwacht. Je moet het nou eenmaal kunnen accepteren dat je zoon homoseksueel is en anders heb je pech.
Eigen mening:
Ik vind het een mooi boek. De schrijver heeft een leuke schrijfstijl en kan een goed onderbouwd verhaal vertellen. Je leeft extra mee met de hoofdpersonen doordat je veel komt te weten over ze. Dit komt doordat je bijna alles leest wat in ‘hun’ dagboek staat. Ook heeft het verhaal een goede bijpassende titel: Gebr. Dit is namelijk de afkorting gebroeders. De schrijver heeft het afgekort omdat Luuk er achter moet komen in het verhaal of het ‘broertje in hem’ ook is overleden of dat hij ergens nog bestaat. Verder zijn de thema’s goed verwerkt in het verhaal en heeft het boek een goed einde, namelijk dat hij vertelt dat hij homo is en dat hij een afscheidsbrief voor zijn overleden broertje in zijn dagboek zet.
Boek: het gouden ei
Samenvatting
De hoofdpersoon van het verhaal is Rex Hofman. Hij is de man van Saskia Ehlvest. Wanneer Rex en Saskia op weg zijn naar hun vakantiebestemming in Frankrijk stoppen ze onderweg bij een tankstation. Terwijl saskia iets te drinken gaat halen blijft Rex achter in de auto. Rex denk terug aan een eerder vakantie. Toen op een gegeven moment de benzine op was, Saskia heeft toen drie uur in de auto moeten wachten totdat Rex met brandstof terugkwam. Ze was helemaal overstuur geweest. Als kind had ze een nachtmerrie gehad, waarin ze opgesloten zat in een gouden ei. Tijdens haar verblijf in de auto was deze nachtmerrie weer naar boven gekomen. In die nachtmerrie zweefde ze in een gouden ei door de ruimte zonder sterren en de enige manier om daar uit te komen was door tegen het enige andere gouden ei aan te botsen, maar het heelal is erg groot.
Ondertussen wacht Rex al een tijdje op haar maar ze komt maar niet terug. Rex loopt het tankstation binnen en informeert of de medewerkers haar hebben gezien. Niemand heeft haar gezien. Rex begint ondertussen ongerust te worden en belt de politie, ook die kunnen niet helpen want ze hebben geen spoor. Saskia is spoorloos verdwenen.
In het volgende hoofdstuk wordt het verhaal vanuit een ander perspectief verteld. Raymond Lemorne heeft al zijn hele leven vreemde gedachten. Zo vraagt hij zich op zijn zestiende af wat er gebeurt als hij van een flat afspringt. Hierdoor belande hij 6 weken lang in het ziekenhuis. Eenentwintig jaar later is hij scheikundeleraar, getrouwd en heeft twee kinderen. Dan komt er weer een gruwelijke gedachte bij hem op. Nadat hij eerst een kind van de verdrinkingsdood heeft gered, vraagt hij zich af of hij ook in staat is om een misdaad te plegen. Vanaf dat moment begint hij met de voorbereidingen voor de misdaad. iemand levend te begraven. Hij doet net alsof hij zijn vakantiehuisje gaat opknappen. Maar eigenlijk maakt hij alles gereed voor de misdaad. Hij bedenkt een plan om zijn slachtoffer vanuit een benzinestation mee te lokken. Hij zal een vrouw terwijl hij zijn arm in een mitella houdt, vragen of ze hem wil helpen zijn aanhangwagen aan zijn auto te koppelen. Zijn eerste pogingen mislukken, omdat niemand in zijn auto durft te stappen. Een volgende poging lukt wel: een meisje (Saskia) vraagt hem naar de sleutelhanger die hij bij zich heeft. Hieraan hangt namelijk een grote R. Ze is heel geïnteresseerd en vraagt hem of ze er eentje kan kopen. Hij neemt haar mee naar zijn auto, bedwelmt haar en rijdt met haar weg. Daarvoor had hij al 2 kampeerders doodgeschoten, omdat die voor zijn vakantiehuisje kampeerden.
Acht jaar later is Rex op vakantie in Italië, samen met Lieneke, zijn nieuwe vriendin en vraagt haar ten huwelijk. Hij wil Lieneke eerlijk vertellen hoe hij over Saskia denkt. Lieneke merkt dat Rex ‘s nachts een nachtmerrie heeft over het gouden ei. Na deze vakantie start Rex een opsporingscampagne. Hij roept in advertenties mensen op, die Saskia toen hebben gezien. Hij krijgt verschillende reacties maar geen enkele is bruikbaar. Later belt Lieneke op: zij is bedroefd, omdat ze elkaar na de vakantie zo weinig hebben gezien. Na een aantal dagen meldt een Franse man zich (Raymond). Rex herkent deze man: hij was de man met de mitella bij het tankstation, acht jaar geleden. Raymond wil hem wel vertellen wat er met Saskia is gebeurd, maar alleen als Rex hetzelfde lot ondergaat. Rex stemt toe, terwijl hij weet dat hij dan zal sterven. Raymond neemt hem mee naar het tankstation en laat hem koffie met een slaapmiddel drinken. Dan vertelt hij wat er is gebeurd. Als Rex wakker wordt, ligt hij op een matras in een doodskist en weet hij dat hij (net als Saskia) levend is begraven. Lieneke zoekt Rex, maar van hem en Saskia werd nooit meer iets vernomen.
Bron: https://www.scholieren.com/boekverslag/57109
Ik heb voor deze bron gekozen omdat dit een goed beeld geeft over de tekst.
Thema: Een belangrijk thema van het verhaal vind ik de onwetendheid van de hoofdpersoon. Hij heeft geen idee hoe zijn vrouw Saskia is verdwenen en wil hier erg graag achter komen. Hij zet alles op het spel, zelfs zijn leven. Ook liefde, dood en claustrofobie zijn hier belangrijke thema’s. claustrofobie omdat ze allebei levend begraven worden en natuurlijk door de droom in het gouden ei.
Motieven:
De droom over het gouden ei, een herinnering uit haar jeugd waarin ze in een gouden ei door de ruimte heen zweeft.
De kwade geest van Raymond, steeds komen er weer gruwelijke gedachtes bij hem op, bijvoorbeeld om van een flat af te springen op zijn zestiende waardoor hij 6 weken in het ziekenhuis beland.
Vertelde tijd en ruimte: de totale vertelde tijd is ongeveer een paar dagen, daartussen zit 8 jaar en daarna weer een week of 2 (de zoekactie). Het verhaal speelt zich vooral af op het tankstation in Frankrijk (ook meerdere flashbacks hier naar toe) en het vakantie huisje van de moordenaar Lemourne.
Schrijver: De schrijver van het boek is Tim Krabbé. Hij is 73 jaar en schrijft vooral romans. Naast romans schrijven, schrijft hij ook veel over schaken en wielrennen. Hij is namelijk ook beroemd geworden als schaker. Naast het gouden ei heeft hij onder andere ook de renner, de grot en een goede dag voor de ezel geschreven. Hij heeft inspiratie gekregen voor het gouden ei door een krantenbericht wat ook leidde tot een speurtocht naar een vermiste vrouw. Ook de hoofdpersoon in het verhaal heeft hij een beetje gekoppeld aan zichzelf. De hoofdpersoon houdt namelijk ook van denkspelletjes en oplossingen zoeken net als Tim Krabbé.
Eigen mening: Ik vind het niet zo’n goed boek. Hoewel het onderwerp me wel aanspreekt zijn er een aantal vage gebeurtenissen in het verhaal. Zoals bijvoorbeeld dat Rex zijn leven zo eenvoudig opgeeft om het raadsel te achterhalen. Hij kon ook proberen om niet dood te gaan en er alsnog achter te komen. Hij kon bijvoorbeeld al verwachten dat er een verdovingsmiddel in de koffie zat die hij kreeg van Raymond. Ook kon hij naar de politie stappen en dat Raymond daar zijn verhaal doet. Ook dat Rex Raymond nog herkent na 8 jaar. Dit lijkt me erg sterk aangezien het maar een oogwenk was 8 jaar geleden.
Boek: een goede dag voor de ezel
Samenvatting:
Mischa is een man wiens relatie is stuk gelopen. Hij vindt zijn ex verschrikkelijk en de haat voor haar die door zijn lichaam raast, brengt hem in het stadium haar te willen vermoorden. Hij koopt een pistool. Eerst is hij er bang voor, maar toch gaat hij naar een bos om te oefenen.
In zijn hoofd ziet hij zichzelf al voor zijn ex, Lydie, staan, met zijn pistool getrokken. Haar angst groeiend, bang voor wat komen gaat, bang voor de dood…
In het bos schiet hij op een boom en daar schrikt hij zo van dat hij stopt met oefenen en naar het dorp gaat om een gele muts te kopen en nieuwe schoenen, als vervanging voor zijn doorweekte paar.
In de bus naar huis stappen ook een stel scholieren in. Mischa hoort er twee zeer onbeschoft taalgebruik gebruiken, over wat je eigenlijk met ‘nikkers’ zou moeten doen, enzovoorts. Hij merkt dat ook anderen in de bus zich ergeren aan de praat van de jongens. Maar allen zijn ze laf en zeggen ze niets. Dan begint één van de jongens, Bart Meeuwse, over ‘Viskutje’ te praten. Even later vraagt hij aan een meisje iets voor hen hoe ze ook weer heet en hij zegt dat ze ‘Viskutje’ moet zeggen. Dat doet ze.
Mischa voelt zich ellendig. Om een meisje zo te vernederen, waar anderen bij zijn. Gewoon, in het openbaar… Het was zijn vriendin, dat merkte Mischa.
Wanneer de jongen uitstapt bij een halte volgt Mischa hem en hij volgt hem tot in de straat waar een boerderij, het huis van Bart Meeuwse, staat. Daar spreekt hij Bart aan.
Na een gesprek waarin Mischa zijn pistool uit zijn binnenzak heeft gehaald en waarin Bart dat pistool gezien heeft, schiet Mischa de jongen één keer. Dan hangt hij over hem heen en schiet hij nog eens. Wanneer hij Bart aan de kant duwt, lijkt hij zich vast te grijpen, maar na nog twee schoten glijdt hij de sloot in. Nu hij de moord gepleegd heeft, voelt hij geen haat meer voor Lydie en besluit hij haar niet te vermoorden.
Wybren Fechter krijgt in twee dagen op zijn kantoor twee anonieme briefjes. De één beschreven met de woorden ‘Iedereen neukt Viskutje’. De ander; ‘Viskutje vind het lekker’ (dat staat echt zo in het boek, en ik merkte het op als spellingsfout, het hoort namelijk ‘vindt’ te zijn). Wybren vraagt zich af wie er neukt. Zijn dochter? Zou zijn dochter ontmaagd zijn? Hij bedenkt al allerlei volwassen gesprekken die hij daarover met zijn dochter zou kunnen voeren, als twee gelijken. Maar Viskutje… werd zijn dochter zo genoemd? En dat iedereen?
Hij besluit het haar te vragen, ’s avonds bij het avondmaal, maar ze zegt zo niet genoemd te worden.
De dag erna komt Esther Fechter overstuur thuis. Wanneer Wybren vraagt wat er is zegt ze dat ze wel Viskutje is. Ze huilt en braakt. Wybren troost en huilt mee. Na gedoucht te hebben, vertelt Esther alles. Dat ze het met haar vriend Bart gedaan had. Meerdere keren. En dat hij op een gegeven moment jongens geld had laten betalen om op de zolder door kijkgaten konden bekijken hoe Bart en Esther het deden.
Toen Esther daarachter kwam, maakte ze het uit met hem. Hij wilde echter dat ze bij hem thuis dan die gaten zou komen aanwijzen en dat ze het uit zouden praten. Dat deed Esther, maar de gaten in het plafond waren er niet.
Nadat ze gepraat hadden, wilde Bart het nog een laatste keer doen. Waarna hij vervolgens iets riep en er kwamen toen een paar jongens binnen. Ze deden het allemaal met Esther, om de beurt.
Esther durfde niet te schreeuwen en niet bij Bart weg te blijven, en zo kwam het dat ze meerdere malen door verschillende jongens verkracht werd.
Wybren weet niet wat hij moet doen. Ja, verhuizen, dat sowieso… maar misschien zou hij met Esther een wereldreis kunnen maken. Weg van hier. Weg van Bart en zijn misdrijven.
Mischa is verhuisd naar Sidney, Australië. Daar leeft hij met Lynda, zijn nieuwe vriendin. Wanneer hij op een dag met haar een wandeling maakt, geeft hij een menselijk standbeeld in de vorm van een ezel honderd dollar. Het voelt goed en het voelt tevens als compensatie voor wat hij denkt te gaan vertellen tegen Lynda. Over de moord. Vanmiddag zal hij het haar vertellen, na haar werk.Hij gaat op een terrasje zitten als zij naar haar werk is.
Na al een hoop landen te hebben bezocht tijdens hun wereldreis, zijn Wybren en Esther nu in Sydney, Australië. De laatste dag dat ze daar zijn, wil Eshter het menselijke standbeeld, vermomt als ezel tien dollar geven. Wanneer Wybren zijn dochter wat tijd voor zichzelf gunt, gaat hij zelf op een terras zitten. Hij zit naast een andere Nederlander.Esther komt na een hele tijd weer terug en Wybren wil dan gaan afrekenen. Esther herkent de Nederlander ze kent de Nederlander. Het is de Man met de Gele IJsmuts, de man die Bart om het leven bracht. Ze bedankt hem daarvoor en ze voelt zich vredig, omdat ze hem eindelijk ontmoet heeft.
Mischa voelt zich opgelucht. Hij hoeft het zijn vriendin Lynda niet te vertellen, van de moord. Esther, heeft hem zelf bedankt. Het is goed zo. Hij sluit het af.
Bron: https://www.scholieren.com/boekverslag/59056
Thema’s: Haat is een hoofdthema hier. Esther heeft haat aan haar criminele vriendje en de hoofdpersoon Mischa heeft haat aan zijn ex die hem heeft bedrogen. Hij heeft zo’n erge haat dat hij haar zelfs wilt neerschieten. Ook verkrachting/criminaliteit is een belangrijk aspect: de moord op Bart en de groepsverkrachting.
Motieven: criminaliteit, toeval en haat zijn ook motieven hier. Ze komen steeds terug in het verhaal. Criminaliteit: het kopen van een pistool om iemand te willen vermoorden, uiteindelijk vermoordt Mischa iemand anders die in het criminele leven zit. Hij (Bart) deed namelijk aan groepsverkrachting.
Haat: dit is een terugkerend gevoel in het verhaal. Mischa heeft haat aan zijn ex. Hij besluit een pistool te kopen en wil haar vermoorden. Uiteindelijk verandert hij alsnog van gedachten. Wel draagt hij het pistool op zak en dat komt goed uit. Wanneer hij in de trein een criminele jongen tegenkomt die een meisje aan het treiteren is, twijfelt hij geen moment en schiet hem tot 4x in zijn lichaam. De jongen is dood.
Toeval: Mischa komt de criminele jongen per toeval tegen in de trein. Ook in Sydney komt hij een bekende tegen. Namelijk Esther, de vriendin van Bart. (die hij heeft neergeschoten)
Het verhaal is verder vertelt in hij-perspectief en speelt zich af in Ijperloo en in Zuiderloon. Het verhaal speelt zich in het heden af.
Ruimte/verteltijd: het verhaal speelt zich af in het heden en de scenes spelen zich af bij Mischa thuis, in het bos, in de trein en in Sydney.
Eigen mening:
Ik vind het een slecht boek. Er zat geen leuk verhaal in en het was niet erg spannend. De meeste dingen in dit boek lijken ook erg nep. Mischa is namelijk erg naïef om zomaar die jongen neer te schieten en niet te weten wie hij is. Achteraf bleek het toch een goede beslissing geweest te zijn maar dit kon ook gewoon een doodnormale jongen zijn die een beetje zat te klieren met zijn vriendin. Ook op het eind zegt hij dat hij zijn nieuwe vriendin niet hoeft te vertellen van de moord omdat Esther hem bedankt heeft. Dit is verder nergens op gebaseerd en slaat nergens op. Ook vind ik het geen origineel verhaal. Het gaat gewoon over criminaliteit en verkrachting.
Boek: de laatkomer
Samenvatting:
Desiré Cordier is de hoofdpersoon van het verhaal. Hij is 74 jaar en doet net alsof hij dement is om van zijn vrouw Moniek af te komen. Zelf durft hij niet te scheiden dus dacht hij maar laat ik doen alsof ik dementerend ben, en met succes.
Vroeger had Desiré altijd een jeugdliefde genaamd Rosa Rozendaal. Ze was altijd smoorverliefd op Desiré maar Desiré durfde haar nooit te kussen. Desiré heeft via via gehoord dat ze nu in een tehuis zit. Nog meer motivatie voor hem om dementie voort te zetten. Ook zet zijn vrouw hem zelfs een paar keer voorschut onder andere bij zijn kinderen. Moniek besluit hem erectiepillen te geven om aan te tonen dat hij geen seks meer kan en wil. Vanaf dat moment weet Desiré het zeker. Op gegeven moment wordt het zo erg dat hij wel naar en tehuis toe moet. Hij doet dingen als: kleren kopen zonder te betalen en uiteindelijk worden aangehouden door de politie, kopjes in de wasmachine, ’s nachts in bed poepen en wanneer hij een taart moet halen komt hij thuis met een broodrooster. Ook doet hij net alsof hij niet weet wie zijn vrouw is. Hij noemt haar de hele tijd Camilla in plaats van Moniek. Hij wordt in het tehuis ‘Home Winterlicht’’ geplaatst waar hij inderdaad zijn oude jeugdliefde terugziet. Wel merkt hij op dat ze een stuk lelijker is geworden.
In het tehuis doet Desiré allerlei spelletjes met het verplegend personeel. Hij doet onder andere bingo en bordspelletjes. Op een dag ontmoet hij een man in het tehuis die hem doorheeft. Ook hij speelt hetzelfde spelletje als Desiré. Hij zegt dat hij vaak periodes heeft dat hij helemaal geen zin heeft om met iemand te praten, daarom zoekt hij vaak het tehuis op. Ook komt Desiré een oude nazi tegen die zichzelf daar verstopt. In het tehuis begint Desiré ook weer te roken. Moniek wordt boos als ze dit hoort maar zijn dochter Charlotte is juist opgelucht. Dit omdat ze zelf al een lange tijd rookt maar niks tegen haar ouders heeft durven zeggen.
Ondertussen zit hij al een jaar in het tehuis en is net 74 jaar geworden. Desiré begint er langzaam aan genoeg van te krijgen. Hij is niet origineel want er is nog een man die het zelfde plannetje had bedacht. Hij besluit de oude nazi te gaan ontmaskeren en met succes.
In het laatste stuk van het verhaal kom je te weten dat Moniek aan telefoonvrees lijdt: het laatste telefoontje voor zijn dood wacht ze af. Verder beeldt Desiré zich in hoe zijn vrienden van het ‘jeux de boullen’ over zijn dood praten. Hij vraagt zich af hoe ze naar zijn begrafenis komen. Het was uiteindelijk toch niet zo’n slim idee. Hij ziet dat hij eigenlijk een verkeerde keuze heeft gemaakt. Hij is namelijk niet origineel omdat meerdere mensen dit doen en zijn oude jeugdliefde is inmiddels overleden. Alles wat hem nou nog rest, is nog de dood.
Thema's: Teleurstelling, hij maakt een domme keuze door dement te spelen. Dit pakt uiteindelijk slecht voor hem uit.
Motieven: Schijn, Desiré doet de hele tijd alsof hij dement is.
Ouderdom: de samenleving gaat niet altijd even goed om met de ouderen in een tehuis, ze worder echter als kleine kinderen behandelt.
Ruimte/verteltijd: het verhaal speelt zich vooral af bij Desiré thuis en in het tehuis. Verder speelt het verhaal zich af in het heden.
Eigen mening:
Ik vind het boek redelijk goed. Het is een origineel thema met een leuk verhaal, ik had er wel wat meer van verwacht, vooral van het einde had ik meer verwacht. Ik had gehoopt dat hij zijn geheim zou onthullen aan zijn naasten en dat er daardoor hevige discussies ontstonden. In plaats daarvan loopt het verhaal af met het feit dat hij een domme keuze heeft gemaakt en dat daardoor hem alleen nog de dood hem rest.