In bijvoorbeeld het Japans kennen de zelfstandige naamwoorden geen lidwoorden en geen meervoudsvormen. Het woord 'ie' betekent: het huis, een huis of huizen. Uit de tekst of uit het gebruik van het aantal moet dus meer informatie gehaald worden.
In het Engels - net als in het Nederlands – wordt er voor het meervoud een –s, -es, of –en toegevoegd.
Maar er zijn veel uitzonderingen.
Het Chinees kent ook een verschijnsel dat in het Nederlands nauwelijks voorkomt: verdubbeling. Hierbij wordt een lettergreep of woord herhaald om een bepaalde betekenis uit te drukken.
In het Nederlands kennen we druk druk druk om aan te geven dat we het iets drukker is dan gewoon druk, maar meer voorbeelden zijn er eigenlijk niet.
Een paar voorbeelden in het Chinees:
Zelfstandig naamwoorden kunnen maar heel soms verdubbeld worden. De verdubbeling geeft dan een speciaal soort meervoud aan. Zo betekent rén ‘mens’, maar rénrén ‘mens-mens’ betekent: ‘iedereen’.