Arm of rijk?
Als je op vakantie bent in een ander land heb je al snel door of je in een arm of rijk land terecht bent gekomen. Dat zie je als je op straat loopt aan bijvoorbeeld de mensen, de huizen en de auto's die er rijden. Toch bepaal je de welvaart van een land niet door op straat om je heen te kijken.
Op Het Noordik kun je in de bovenbouw meedoen aan het expeditie onderwijs. Samen met een groep medeleerlingen haal je gedurende het schooljaar geld op door samen acties te organiseren. Met dit geld ga je aan het eind van het schooljaar naar een ontwikkelingsland om mensen daar te helpen en een stukje ontwikkelingshulp te bieden. Wanneer je daar eenmaal bent merk je dat je niet meer in het centrum bent, maar in de periferie. Twee leerlingen van onze school hebben daar voor jullie een stukje over geschreven. Zij delen hun ervaringen met jullie.
Elise Klinkien - Sri Lanka 2015
Ik ben Elise Klinkien, in vwo 4 ben ik met het Expeditie Onderwijs naar Sri Lanka geweest. Hier heb ik ervaren wat echte armoede is en daar ben ik best van geschrokken. De meeste huizen bestonden uit een aantal golfplaten die aan elkaar gehouden werden met houten palen of plastic zeilen. Af en toe zag je van een paar van die in elkaar geknutselde huisjes langs de weg, maar het waren soms ook hele dorpen. Toen we met de trein richting de hoofdstad Colombo gingen, kwamen we ook langs veel van deze dorpen. De ‘krotten’ stonden vaak nog geen meter van de treinrails af en er zaten geen hekken tussen (erg onveilig dus). We hebben op een school in Galle een aantal klaslokalen en zo’n 80 tafels en stoelen helemaal geverfd. Dit was hard nodig omdat het er allemaal oud en niet echt vrolijk uitzag. Er waren duidelijk verschillen te zien tussen de klaslokalen bij ons op Het Noordik en die in Sri Lanka. Wij hebben veel meer en betere tafels en stoelen, in Sri Lanka maken ze nog gebruik van een krijtbord terwijl wij digitale borden hebben, ook zie je het verschil met ons aan de kleding van de kinderen en de speelplaats met alleen een aantal verroeste klimrekken.
Nynke Veurink - Expeditie Oeganda 2016
Vanuit ons project in de hoofdstad Kampala zijn we naar een klein en arm plattelandsdorpje gereden, Jjaja Banga. Hier was nauwelijk electriciteit en geen stromend water. We begonnen heel goed in Jjaja Banga, lekker op dreef met het pompen van water bij de waterput net buiten het dorp. We waren er zeker van dat we wel zeker 7 jerrycans zouden vullen, genoeg voor de hele groep. Maar hoe konden we zo zeker zijn? Dit is Afrika, Oeganda, en je weet dat er armoede heerst, hierdoor is er nooit zekerheid.
Het moment dat je geconfronteerd wordt met het tekort aan schoon drinkwater raakt je hard. Mensen hier wassen zich met dat vieze water. Ze drinken (!) dat vieze water en worden daardoor vaak heel erg ziek.
Vlak nadat wij wegliepen bij de waterpomp, kwam er een jongentje aan lopen met een jerrycan om water te halen. Er was geen water meer en het jongentje moest wel door naar de sloot om zijn water daar uit te halen.
Dit maakte me zo verdrietig om te weten dat hij dat ging drinken. Dat jongentje is één van velen. Zo werd ‘eventjes water halen’ een ervaring die ik nooit meer zal vergeten.
Eigenlijk zou iedereen dit mee moeten maken, dan zou de westerse wereld de situatie beter begrijpen. Je ziet er van alles over in de media maar wie kan zeggen dat ze erbij waren? Dat ze deze armoede gezien hebben? Ik wist dat ik weer naar huis zou gaan. Met mijn lekkere eten en drinken, goede kleding en goed onderwijs. Voor de mensen hier is de situatie blijvend.
Het was schokkend en emotioneel, maar ik ben blij dat ik in Oeganda ben geweest ben en kinderen heb kunnen helpen.
Bekijk het filmpje van Expeditie Oeganda in Jjaja Banga hieronder. Van minuut 6:20 t/m minuut 8:00 legt Nynke de gevolgen van het tekort aan schoon drinkwater uit.