Stap 2 - Waarom Afrikanen migreren

In Stap 1 heb je al gelezen dat Afrikaanse migranten vaak een land van bestemming kiezen waar ze zich verstaanbaar kunnen maken.
Naast de taal zijn er nog meer redenen (pullfactoren), waarom ze het aantrekkelijk vinden om naar Europa te gaan. Een veel voorkomende pullfactor is dat in het land van bestemming al kennissen en familieleden wonen.
In de jaren 60 en 70 bijvoorbeeld trokken Marokkaanse mannen naar Nederland en België om er te werken. Een deel van hen bleef en liet later hun gezin overkomen. Voor die vrouwen en kinderen was hereniging met hun vader of echtgenoot de pullfactor. Deze vorm van ‘volgmigratie’ wordt ook wel kettingmigratie genoemd. Familie en kennissen van eerder geëmigreerden besluiten ook om te verhuizen.

Andere redenen waarom Afrikaanse migranten er voor kiezen naar Europa te komen, zijn:

Maar Europa trekt niet alleen, Afrika ‘duwt’ ook. Afrikaanse migranten hebben andere redenen om te vertrekken, zoals een (burger)oorlog, hongersnood, werkloosheid en armoede. Die redenen noemen we pushfactoren.

De Afrikanen die in de video worden geïnterviewd, willen naar Europa om er te werken, voor een tijd of voorgoed. We noemen dit arbeidsmigratie. In de landen van herkomst van deze arbeidsmigranten is een groot deel van de beroepsbevolking (mensen die kunnen werken) werkloos.
Omdat sociale voorzieningen er goeddeels ontbreken of ontoereikend zijn, betekent geen werk hebben afhankelijk zijn van familieleden of leven in armoede.
De werkloosheid is een langdurig probleem omdat de landbouw wordt gemechaniseerd en er op het platteland minder arbeidskrachten nodig zijn en tegelijkertijd de beroepsbevolking groeit. De problemen zijn verergerd door economische crises, waardoor in korte tijd veel fabrieken en andere bedrijven sluiten.

Naast arbeidsmigranten - je zou ze ook wel economische vluchtelingen kunnen noemen, omdat ze werkloosheid en armoede proberen te ontvluchten - zijn er de ‘echte’ vluchtelingen. Zij verlaten hun huis, hun streek en zelfs vaak hun land omdat er oorlog is of omdat ze in eigen land worden vervolgd (een pushfactor) vanwege hun afkomst, godsdienst, hun seksuele geaardheid of om een andere reden. Ze hopen een plek te vinden waar vrede is, geen geweld en waar ze niet worden vervolgd (drie pullfactoren).

Zo ontvluchten veel Eritreeërs hun land om aan een dictatoriale regering te ontkomen die hen een jarenlange dienstplicht oplegt.
Ook uit Libië en Somalië komen vluchtelingen. Zij ontvluchten de oorlog in eigen land.
In 2011 werd Somalië ook getroffen door hongersnood, als gevolg van langdurige droogte, een reden te meer om het land te verlaten (een pushfactor).