Het enorme grote Rusland was rond 1900 een agrarische samenleving: het overgrote deel van de bevolking werkte in de landbouw. Het land kende nog weinig industrie. Veel Russen leefden in bittere armoede. Rusland stond in die tijd onder het bewind van de tsarenfamilie. Deze tsaren stonden al eeuwen lang aan het hoofd van de regering. Zij voerden een conservatief beleid, dat wil zeggen dat zij op politiek gebied zo min mogelijk wilden veranderen.
In 1914 was de Eerste Wereldoorlog uitgebroken. Aan het Oostfront vochten de Russen tegen de Duitsers.
De strijd verliep dramatisch voor de Russen; het leger was te slecht bewapend. De oorlog leidde tot grote onvrede onder de bevolking. De tsaar kreeg de schuld van de ellende ook omdat hij niets deed tegen de armoede en hongersnood. Zo was er een situatie ontstaan dat veel mensen bereid waren om in verzet te komen.
En dat gebeurde in 1917.