Iedereen weet: zoet water bevriest bij atmosferische (1013 mb = 1 atm) druk bij 0 gr Celsius.
Zeewater bevriest bij ongeveer -2 gr. (bij 1025 kg/m3)
IJs op zee is nooit zout;
Zout zit in het omringende water.
IJs op zee kan bevroren zeewater zijn (zonder het zout)
Veldijs
Klein beetje zout blijft wel aan het water "plakken => bros ijs.
Als tweede kan op zee zoetwaterijs voorkomen.
* Van rivieren
* Afgebroken gletsjers
Is heel hard ijs.
Moeilijk te verwijderen met ijsbikken.
Zie ook: Mariners handbook NP 100 (verplicht boek aan boord).
-IJsbergen.
Een heel bijzonder verschijnsel is een zogenaamde "Brinicle".
Het onstaat wanneer zout zeewater op het zoete zee-ijs terecht komt.
Bijvoorbeeld in een kuil op een ijsschots.
Het zeewater heeft een lagere bevriestemperatuur en smelt door het bevroren zoete ijs heen.
Eenmaal door het ijs heen is het zout ten gevolge van de druk uit het water geperst en is het zoet water geworden.
Het zoute zeewater kan wel -2 of -3 ÂșC onder nul zijn zodat het zoete water gelijk bevriest.
Maar omdat van boven nieuw zeewater aangevoerd wordt waar nog wel een beetje zout in zit wordt het geen pilaar maar een koker.
Omdat zout water zwaarder is dan zoet water zakt het naar het einde van de koker.
Ten gevolge van de druk zijn de zoutdeeltjes alweer gescheiden van de waterdeeltjes en kunnen ze aan het einde van de koker weg.
Het gevolg is dat de overgebleven waterdeeltjes gelijk bevriezen en zo gaat het proces door.
Tot het de bodem bereikt....
IJsstalagtieten in zeewater. Bron: zeevaartschooldocent YouTube
Een voor de scheepvaart onschuldig verschijnsel, maar een prachtig schouwspel.