4.1 Standaardgeschilpunten bij beleidsstellingen

Het model van de SGP kun je zien als kapstok waaraan je alle argumenten van je tekst aan ophangt.

De standaardgeschilpunten, of stock issues, zijn in de Verenigde Staten vastgesteld na het analyseren van honderden beleidsdebatten. Het zijn die twistpunten die de kern vormen van vrijwel elk beleidsdebat.

Er zijn vier standaardgeschilpunten:

  1. Er is een ernstig probleem.
  2. De oorzaken van het probleem komen voort uit het huidige beleid.
  3. Er moet een oplossing komen (in de vorm van nieuw beleid): dat is de stelling.
    Die oplossing moet doeltreffend en uitvoerbaar zijn.
  4. De nadelen van de oplossing wegen niet op tegen de voordelen, m.a.w.: er zijn meer argumenten voor het beleid dan ertegen.

Het model van de standaardgeschilpunten is niet ingewikkeld. Zoals je ziet, omvat het eigenlijk niet meer dan vier stappen die gezet moeten worden bij het bespreken van elke beleidsstelling.

Beleidsstellingen hebben altijd de zinsopbouw van een dwingend voorstel: Geweldfilms moeten verboden worden, Burgemeesters moeten direct gekozen worden, De Europese Unie moet een permanente voorzitter krijgen. De regering stelt hiermee een nieuw beleid voor.

Om een beleidsstelling goed te kunnen beargumenteren moet je een aantal argumentatiestappen zetten. Als tegenstander van de stelling kun je het beleid aanvallen door je op één of meerdere van deze stappen te richten. Die stappen zijn de standaardgeschilpunten. Door ze systematisch te doorlopen zorg je voor een heldere redenering, die draait om relevante argumenten.

In de volgende subsectie 4.2 een toelichting bij de standaardgeschilpunten aan de hand van de stelling: De accijns op alcohol moet worden verhoogd.