Boek: Het zwarte licht
schrijver: Harry Mulisch
Niveau: 3
Genre: roman
Perspectief: Alwetende verteller
Tijd/Chronologie: tegenwoordige tijd met flashbacks
Samenvatting
Het boek begint op de verjaardag van Maurits Akelei. Er wordt gezegd dat de wereld vergaat die dag, maar Akelei wil wel zijn verjaardag vieren en is ook van plan een feest te geven. Hij nodigd een paar van zijn kennissen uit, zoals zijn dokter, want hij heeft geen echte vrienden. Het zijn wel alleen mannen want het wordt een herenfeest. Af en toe door het boek heen denkt hij terug aan zijn droomvrouw, Marjolein, die hij had verloren aan een neger 23 jaar geleden op een feest. Bijvoorbeeld toen Akelei wat door de stad liep en bij de school bleef staan, omdat het aan zijn tienjaren met Marjolein deed herinneren. Voor Akelei was het verliezen van zijn droomvrouw waarschijnlijk al het einde van de wereld. ’S Avonds op het feest gedraagt iedereen zich steeds vreemder. Uiteindelijk kijkt ook iemand uit het raam en is de maan bloedrood en wordt de hemel verlicht (dit kan ook op de titel slaan). Alle lampen zijn uitgeschakeld binnen voor een of andere reden dus niemand ziet iets. De aarde blijft duister en iedereen schuifelt door de straten, waar Akelei zich bij aansluit en zich voor het eerst thuis voelt. Waarschijnlijk is dit waar de titel op slaat.
Ergens aan het begin van het boek, als Akelei bij zijn kenissen op bezoek gaat om ze uit te nodigen, komt hij bij zijn dokter. Ik vind dit een raar stukje, want Akelei zegt hier dat hij veel jonger is dan hij werkelijk is en de dokter wordt hier heel boos om. Het gedrag is sowieso al raar, maar het lijkt alsof Akelei hier een vorm van dementie heeft, af en toe ook door wat hij zegt op andere momenten in het boek. Echter wordt het nooit gezegd of echt gesuggereed.
En redelijk op het einde van het boek, wanneer alle gasten stomdronken zijn en Akelei een beetje, zit hij op de trap met Mevrouw Henkes, die verliefd is op hem en hem de kamer verhuurt. Zij zijn uiteindelijk intiem bezig, maar Akelei lijkt er niet veel van mee te krijgen of van te voelen. Dit komt waarschijnlijk doordat hij Marjolein toen was verloren aan iemand anders en de wereld voor hem toen eigenlijk al verging.
Analyse - Thema:
Het thema is de onwerkelijkheid, omdat Akelei in een geheel andere wereld leeft dan de anderen.
- Motieven:
Dromen, egoïsme en angst
- Perspectief:
De moderne tijd vanuit de alleswetende persoon.
- Personages:
Je krijgt niet zoveel te weten over de personages aangezien het allemaal bijpersonen zijn eigenlijk, wat past bij het verhaal en bij Akelei’s visie. En het feit dat de mensen maar kennissen zijn.
De hoofdpersoon is Maurits Akelei. Een 46 jarige man die alleen woont in een huurkamer. Hij is een beetje verdwaald in de wereld, heeft talent voor muziek en is een vrij dromerig persoon. Hij heeft geen echte vrienden want hij is mensenschuw, dus eenzaam. Ook is hij zijn liefde verloren 23 jaar geleden aan een negroïde man. Hoe het vertelt wordt komt het best wel racistisch over.
Dan heb je Meneer Pollaards. Hij is de arts van Akelei en schrijft gedichten. Verder krijg je niet veel over hem te weten.
Mevrouw Pollaards is de vrouw van Meneen Pollaards, maar ze is verliefd op Ketelaar. Later in het boek als iedereen gedronken heeft, zijn Mevrouw Pollaards en Ketelaar met elkaar aan het rotzooien.
Ketelaar is de directeur van machinefrabrieken en heeft een soort roepnaam “Lex”, omdat hij een beetje oversext is.
Meneer Sprijkstra is dominee en heeft een verhouding met Mevrouw Pollaards.
En Mevrouw Henkes is de eigenaar van Akelei’s kamer en is verliefd op hem.
Eigenlijk hebben alle karakters wel iets met elkaar te maken, ook al zijn ze allemaal simpelweg kennissen van Akelei.
Mijn mening
Ik vond het boek eerlijk gezegd niet zo interessant. Er kwamen geen spannende gebeurtenissen naar voren en ik vond sommige dingen echt verwarrend, zoals het gedeelde met de dementie wat ik eerder heb vernoemd. Ook haalde ik personages door elkaar, maar dat lag waarschijnlijk meer aan mij. Het enige fijne aan dit boek vond ik dat het redelijk weinig bladzijden bevatte. De meeste dingen, ook al was het verwarrend geschreven naar mijn mening, waren best te begrijpen, zoals dat de geliefde van Akelei was vreemd gegaan. Maar dingen zoals het gedrag van sommige, zoals op het feestje, waren niet echt interessant. In het algemeen was het een beetje saai, maar lekker kort.