boek 7

Boek: Twee Vrouwen
Schrijver: Harry Mulisch
niveau: 3
Genre: psychologische roman
Perspectief: Ik-perspectief, vanuit Laura.
Tijd/chronologie: verleden tijd/nee, want ze schrijft over al haar gebeurtenissen dat jaar. Dus het hele verhaal is eigenlijk een flashback.

Recensie

Inleiding
Laura Tinhuizen (35 jaar) heeft al iemand verloren toen ze klein was, haar moeder, maar het gaat redelijk goed. Ze heeft een baantje bij het museum en een dak boven haar hoofd. Maar het vanaf het moment dat ze Sylvia, een jonge kapster (20 jaar), ontdenkt, wordt haar leven weer op z’n kop gezet. Sylvia Nithart neemt vaak onverwachte besluiten en is koppig, maar niet zo intelligent. Zoals dat zij ineens gaat wonen bij Laura in haar flat, doelen bereikt door hard aan te pakken en zelfs tegen haar ouders liegt over de relatie zij en Laura hebben. Er zijn spannende wendingen in het boeken, zoals het moment er iemand dood werd gevonden. “Ik wist meteen dat ze dood was.” werd er gezegd later in het boek.

Analyse

verhaal
Twee vrouwen is een boek over een lesbisch koppel, wat ik überhaupt al wel interessant vind, want dat zegt al iets meer over acceptatie. Ook is het een oud boek, niet dat het nu is geschreven over bijvoorbeeld de middeleeuwen, maar dat het is geschreven in de jaren 80 als modern. Vooral omdat er toen ook heel veel tegen homoseksualiteit was, waardoor het boek natuurlijk uitblinkt want dat is gewoon niet kloppend. Ik hou persoonlijk heel erg van de retro dingen. De relatie van de twee hoofdgedachten is geen gewone relatie. Er is namelijk een leeftijdsverschil van ruim 15 jaar. Ze liegen over hun relatie, zelfs tegen de moeder van Sylvia. Ik vind zo’n geheime relatie wel iets aparts, maar Sylvia is bang voor haar moeders reactie, wat ik dan wel begrijp dus aan de andere kant snap ik het ook weer wel. Je kunt je dus wel redelijk inleven in het boek, dat vind ik fijn en mooi. Maar er zit meer achter dan alleen het verhaal van twee vrouwen die een geheime relatie hebben.

Uiteindelijk gaat Sylvia mee met de ex-man, Alfred, van Laura en de laatstgenoemde denkt dat ze haar geliefde kwijt is. Nadat ze naar de ouders van Sylvia is geweest om te vragen of ze thuis is gekomen, en dat niet zo blijkt, gaat ze zelf opzoek naar haar. Wat ze tegenkomt is geen pretje. Namelijk Sylvia en Alfred die een nacht samen hebben gespendeerd. Nu is Laura zeker dat ze haar Sylvia is verloren. Ze gaat aan de alcohol, niet het slimste idee, maar ze kan zichzelf niet stoppen. Dit is de soort drama dat toch wel wat intrigerende spanning met zich mee neemt en niet alleen een beetje drama, want je kunt gewoon lezen dat er meer achter zit dan alleen Sylvia die vreemd gaat. Vooral aan  voorafgaande momenten waar de dames praten over een kind hebben, maar dat niet kunnen omdat er geen man in hun relatie is. Dus ergens kun je de uitkomst wel voorspellen maar het is toch zo overtuigend neergezet dat je het toch niet zeker weet en door wil lezen. Dat vind ik wel interessant als een schrijver zoiets voor elkaar krijgt.

Sylvia komt aan het eind van het verhaal ook terug naar Laura met groot nieuws. En Laura, die nog steeds niet helemaal over hun scheiding heen was, sloot haar meteen  in de armen. Het was ook maar een paar maanden later, wat het makkelijker maakt om jezelf te verplaatsen in de schoenen van Laura, als je ook je hart zo gebroken hebt tenminste. Of als je je gewoon goed kan inleven met anderen. Dat verdriet brengt toch op een manier wel iets moois naar boven. Sylvia brengt het nieuws dat ze zwanger is van Albert, wat als een schok komt voor Laura en de lezer. Dan vertelt ze dat het kind voor Laura is en het is eerst een schok. En Laura is nog niet echt tevreden met dit, want ze wil dat Sylvia gaat praten met Alfred. Wanneer Sylvia dat doet en Laura zich even wegdraait, vermoordt Alfed haar. Hij vlucht en laat Sylvia bijna dood achter op de bank met een steekwond in haar buik. De baby is dan natuurlijk dood. Sylvia gaat ook dood niet veel later. Door deze spontane dood blijf je toch wel hangen bij het lezen. En de dader is duidelijk, Alfred. Die ook bekend had later. Al deze emotionele gebeurtenissen dringen wel echt tot je door, vooral als Laura niet alleen haar moeder verloor, maar ook een andere dierbare vrouw. De tweede vrouw die ze verloren was.

Personages
Laura Tinhuizen is een vrouw van 35 jaar. Ze is bang om mensen speciaal voor haar te verliezen. Toch laat ze mensen eigenlijk te makkelijk over haar heen lopen, zoals Sylvia die ze niet onder bedwang kan houden. Ook niet haar ex-man die dingen al snel door heeft, dingen zoals haar relatie met Sylvia. Op sommige momenten vond ik haar wel irritant, maar dan was ik het toevallig meer eens met Sylvia. Zoals dat Laura tegen de moeder de waarheid over hun relatie wilde zeggen. Zoiets zou ik zelf niet hebben gedaan, vooral niet in die tijd wanneer dat soort dingen (relaties tussen twee vrouwen) niet geaccepteerd werden.

Sylvia Nithart, jonge vrouw van 20 jaar. Ze is kapster, spontaan. Niet de slimste maar ze heeft wel goede bedoelingen en op sommige dingen heeft ze al ver vooruit gepland. Zoals de leugen tegen haar moeder dat ze een vriendje Thomas heeft, de zoon van Laura. Of dat is wat ze zeggen, want ze heeft helemaal geen zoon. Bijvoorbeeld dat ze in de dierentuin een foto had gemaakt met een jonge die ze helemaal niet kende, om hem als smoes te gebruiken. Ze had een modelfiguur. Met haar was ik het ook niet altijd eens, omdat ze sommige beslissingen te snel maakte zonder erover na te denken of echt gedrag had van een tiener, zoals dat ze zonder reden ineens boos werd op een dag.

Schrijver
Harry Mulisch, overleden in 2010. Best goede schrijver, niet te saai of te actievol. Hij wordt vooral geïnspireerd door zijn jeugd, opgegroeid tijdens de tweede wereldoorlog. Vaak kreeg hij kritiek omdat hij futuristisch schreef. Zijn boeken schijnen mythische motieven te hebben, zoals twee vrouwen ook heeft.