Schrijver: Kluun
niveau: 2
Genre: waargebeurd, psychologische roman
Perspectief: vanuit de ik-persoon: stijn
Tijd/chronologie: in 3 delen, in grote lijnen wel chronologisch.
Juryrappoort.
Komt een Vrouw Bij de Dokter is genomineerd voor beste Nederlandstalige boek 2017 om verschillende redenen. Er zijn een aantal eisen gesteld waar het aan moet voldoen volgens de jury.
Het boek moet een spannend einde hebben: dit boek heeft niet zozeer een spannend eind, maar wel een heel droevig, emotioneel eind. De sfeer is zo betrokken dat het beter is dan een spannend einde. De vrouw, Carmen gaat dood aan het einde, maar dat zag je al aankomen. Dat was al aangekondigd, want ze had kanker en had nog maar een paar maanden te leven. Maar zelfs dan is er zo’n rakende ambiance dat je er zelf ook emotioneel van wordt. Ook omdat je de karakters door het hele boek leert kennen.
De titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven: Het boek heet Komt een Vrouw Bij de Dokter, wat juist een perfecte titel komt want het boek gaat over Carmen die kanker heeft en dus telkens ook naar de dokter moet. Het perspectief is vanuit haar man, Stijn, die je volgt door de hele ellende heen en hoe hij met deze veranderingen omgaat. Op goede en slechte manier. Vooral slechte als eerst, maar hij kan gewoon niet omgaan met de dingen die gebeuren met zijn vrouw. De liefde van zijn leven.
Het boek moet een achterliggende waarde hebben: Of te wel, het is niet de bedoeling dat je aan het boek begint, leest dat jantje naar een feest gaat en het boek weer uit hebt. Het is de bedoeling dat er emotionele waarde aan kan worden gehecht, dat je erover na denkt, je in kan leven. En dat heeft dit boek heel goed. Stijn gaat feesten, wordt dronken, gaat vreemd, maar heeft wel alles voor zijn vrouw over. Hij is zo verdrietig met het feit dat zijn mooie vrouw langzaam aan het doodgaan is niet aan. En aangezien hij niet met deze gevoelens om kan gaan, neemt hij rare beslissingen die heel egoïstisch zijn, maar hij is bedroefd.
Character developments: dit wil zeggen dat de karakters in het boek een duidelijke verandering doorgaan. Bijvoorbeeld een probleem jongen die aan het einde om kan gaan met fatsoen en zijn delinquentie uitgegroeid is. Hiervan is sprake in het boek. Zowat het hele boek lang heeft Stijn moeite met het omgaan van diepe emoties en drastische veranderingen: de komende dood van zijn vrouw. Uiteindelijk, na allerlei gebeurtenissen en eindelijk praten met Carmen, is er erachter gekomen dat hij niet zo achterlijk moet doen en gewoon tijd met haar doorbrengen. Bij Carmen volg je proces van begin kanker tot eind, de moeilijkheden die haar tegemoet komen. Ze heeft zelfs een scheiding aangevraagd, omdat ze niet meer met Stijn’s bedriegen om kon gaan. En ze hield ook heel diep van hem, maar het werd minder en minder, omdat hij dus al die gekke dingen deed uit angst.
Het boek moet actie/spannende/emotionele momenten bevatten: Er was in dit boek geen sprake van actie met zwaarden of superkrachten, maar wel een soort liefdes-angst. Want je weet dat zij doodgaat, in ieder geval nadat ze was onderzocht. Het spannende moment was toen hun leven perfect was: uitgaan samen, een mooie, gezonde dochter, goede banen, etc. Maar toen ineens het moment dat ze positief was verklaard en ze met de kanker om moest gaan. Het duurde niet lang voor de bijwerkingen van de chemokuren aan bod kwamen. Carmen had het zwaar, kotste veel, had haar uitval en kon niet eens meer voor zichzelf zorgen. Stijn stond natuurlijk altijd voor haar klaar, bracht haar naar de dokter, hield haar vast of haar haar zodat het niet in de toilet zou vallen. Hij gaf echt heel veel om haar en dat is ook wel te merken. Zoals op het einde, als Carmen op haar sterfbed ligt. Dit is een spannend moment want je kunt je gewoon inleven met de angst om iemand dierbaars te verliezen. Ze zeggen afscheid van elkaar.
Niet zo zeer een goed einde hebben: het boek hoeft niet te eindigen met een happily after ever. Persoonlijk heb ik liever een realistisch einde, waar er inderdaad iemand verloren is, maar ze het wel redden. Dat vond ik echt prachtig aan dit boek. Carmen was dood. Maar Stijn heeft nog een dochtertje voor te zorgen. Het is mooi dat in dit verhaal hij en de dochter, Luna, het gewoon konden overleven. Het was lastig, vooral op het begin, maar ze kunnen gewoon gelukkig zijn zonder Carmen.
Conclusie
Hierom vind ik dit boek wel geschikt als beste Nederlandstalige boek. Het is een heel divers boek, maar de rode draad is er ook heel duidelijk. En al zou je er snel andere meningen over hebben, zoals dat Carmen beter verdient dan een man die bedriegt en dat ze hem te makkelijk over haar heen laat lopen. Bijvoorbeeld net als dat Carmen wist dat Stijn vreemdging met Roos die hij in een club ontmoette, maar het gewoon liet. Tot een bepaald moment natuurlijk. Maar aan het eind, heeft hij toch alles op een manier voor haar gedaan. De emotionele achterliggende waarde vind ik helemaal tof, omdat er dusdanig emotionele breakdowns zijn die zo realistisch en droevig zijn dat je je makkelijk kan inleven met de personages. Ik zou dit misschien wel opnieuw kunnen lezen. Beoordeling: 8/10
Schrijver:
Kluun heeft een erg directe, soms grove schrijfstijl. Ondanks het zware onderwerp van het boek weet hij de gebeurtenissen toch met humor te beschrijven. Ook dit is kenmerkend voor zijn schrijfstijl. En vergelijkingen van liedjes.