Een leenwoord is een woord dat door een taal is ontleend aan een andere taal.
Voorbeelden:
Het Nederlands bezit veel leenwoorden. Sommige leenwoorden worden niet meer als zodanig herkend. Het woord 'kelder' bijvoorbeeld is van oorsprong een Latijns woord ('cellarium').
Op > Wikipedia vind je lijsten met Duitse, Franse en Engelse woorden en uitdrukkingen in de Nederlandse taal.
Werkwoorden van Engelse herkomst worden vervoegd zoals Nederlandse werkwoorden. De stam vormt ook hier de basisvorm voor de spelling.
Is de laatste letter een medeklinker uit het woordje kofschiptaxietje dan krijgt de verleden tijd '-te(n)' en de voltooide tijd '-t', en is dit niet het geval, dan gebruik je '-de(n)' voor de verleden tijd en '-d' voor de voltooide tijd.
Bij sommige Engelse werkwoorden heeft de stam een uitspraak -e. Je kijkt niet naar de uitspraak -e als je gaat vervoegen.
Als het woord in het Engels eindigt op een dubbele medeklinker, vernederlandsen we de stam en schrijven we een enkele medeklinker, tenzij dit een andere uitspraak oproept.
Als het woord in het Engels in de laatste uitgesproken lettergreep een lange 'oo' heeft, vernederlandsen we de stam en schrijf je 'oo'.