Na de Tweede Wereldoorlog is Duitsland eerst opgedeeld in bezettingszones. De geallieerde troepen nemen elk een zone voor hun rekening. Uiteindelijk kan niet worden voorkomen dat Duitsland in twee landen uiteenvalt: West-Duitsland (BRD) en Oost-Duitsland (DDR).
Ook de oude hoofdstad van Duitsland, Berlijn, is in West- en Oost-Berlijn opgedeeld. De stad ligt binnen de grenzen van de DDR en Oost-Berlijn is daarvan de hoofdstad. West-Berlijn blijft een deel van de BRD en is via een aantal gecontroleerde routes bereikbaar. Voor de BRD is niet Berlijn, maar Bonn de hoofdstad.
Gaandeweg worden de verschillen tussen het leven in West- en Oost-Duitsland na de oorlog steeds groter.
Het ging economisch steeds beter in het Westen, maar met de economie in Oost-Duitsland bleef het kwakkelen.
Bekijk de volgende video over de bouw van de muur.
Veel Oost-Duitsers probeerden naar West-Duitsland te reizen. Makkelijk was dat niet.
De grens tussen Oost- en West-Europa werd overal streng bewaakt.
Zo streng dat Churchill bij een speech in maart 1946 sprak over een IJzeren Gordijn:
"Van Stettin aan de Oostzee tot Triƫst aan de Adriatische Zee, is een ijzeren gordijn neergelaten dwars door het Europese continent. Achter die lijn liggen alle hoofdsteden van de oude staten van Centraal- en Oost-Europa. Warschau, Berlijn, Praag, Wenen, Boedapest, Belgrado, Boekarest en Sofia; al deze beroemde steden en de bevolkingen eromheen, liggen binnen de Sovjetsfeer en zijn alle in een of andere vorm onderworpen, niet alleen aan de Sovjetinvloed, maar in grote en steeds grotere mate aan directe beheersing door Moskou."
|
Met het IJzeren Gordijn doelde Churchill op de geplaatste hekken, vaak vergezeld van mijnenvelden, een tankgracht, prikkeldraad, wachtposten en torens die Oost- en West-Europa scheidden. Maar in Berlijn kon je nog steeds gemakkelijk van Oost naar West. Het oversteken van een straat was genoeg . . . tot 1961. Toen veranderde alles in Berlijn.