Stap 3 - Lopende band

Charlie Chaplin 1889 - 1977

De werknemer aan de lopende band
Na de Tweede Wereldoorlog komt er meer aandacht voor de positie van de werknemer aan de lopende band. Voor die tijd ligt de nadruk vooral op de technische kanten. De werknemer wordt gezien als een soort robot, die zich moet aanpassen aan het ritme van de machine. Dat mensen kunnen lijden onder de eentonigheid van het werk wordt nog niet vaak onderkend.

Langzaam dringt het besef door dat werken aan een lopende band niet altijd prettig is voor werknemers. Vooral het feit dat ze zelf weinig invloed hebben op hun werkzaamheden, leidt tot stress. En als je steeds dezelfde taak moet doen, kan dat op den duur demotiverend werken. Om het werk aan de lopende band vol te houden verzinnen mensen allerlei trucs. Ze luisteren bijvoorbeeld naar muziek of fantaseren over wat ze na het werk gaan doen. Soms saboteren werknemers de lopende band expres waardoor ze weer even rust hebben. Al met al werd de keerzijde van de lopende band steeds zichtbaarder. Je kon dan wel veel verdienen aan de lopende band, maar het werk sloopte mensen. Gemiddeld hield iemand het maar kort uit. Meer en meer werknemers werden lid van een van de opkomende vakbonden. Deze bonden voerden felle strijd met de werkgevers. Maatschappelijke verhoudingen verhardden. Binnen de Amerikaanse auto-industrie was Henry Ford de geduchtste tegenstander van de bonden.