Stap 1: Stop het communisme

Twee uitvoerders van de
containmentpolitiek. De presidenten:

Harry S. Truman

Dwight D. Eisenhower

Alles doen om het communisme tegen te houden.
In 1946 raakte Harry S. Truman, de president van de Verenigde Staten, ervan overtuigd dat de Sovjet-Unie het communisme over de hele wereld wilde verbreiden. Hij geloofde dat als een land communistisch werd, het communisme zich vanuit dat land naar buurlanden zou verspreiden en dan weer verder, enzovoort. Er zou dan sprake zijn van een domino-effect.

Daarom werd deze opvatting vanaf 1954, toen Dwight D. Eisenhower Truman als Amerikaanse president was opgevolgd, de dominotheorie genoemd.
Op 12 maart 1947 hield Truman een toespraak in het Congres, het Amerikaanse parlement. Hierin legde hij uit dat de Verenigde Staten wilden voorkomen dat het communisme zich verder verbreidde. Maar hoe dan?

Kijk naar het eerste fragment van “Koude Oorlog: verloop”.
Kijk van 2.08 tot 2.40 minuten

De hulp van de VS, waarvan wordt gesproken, was vooral economisch van aard. Een voorbeeld hiervan is het Marshallplan, hulp aan landen in Europa om de schade te herstellen die tijdens de Tweede Wereldoorlog was ontstaan en om de economie op te bouwen.

Met Trumans toespraak van 12 maart 1947 begon de Koude Oorlog pas echt, de strijd om de wereldmacht tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie zonder een rechtstreekse oorlog. De Koude Oorlog bleef niet beperkt tot de twee grote wereldmachten, ook de rest van de wereld werd erbij betrokken. Landen werden min of meer in één van de machtsblokken opgenomen. Ook de voormalige koloniën die na de Tweede Wereldoorlog in rap tempo zelfstandig werden. Zowel de Sovjet-Unie als de VS trokken aan al die nieuwe landen. De Verenigde Staten waren bereid om desnoods oorlog te voeren als een land in het communistische kamp dreigde terecht te komen. Dat bleek in Korea (Stap 2) en Vietnam (Stap 3).De meeste Amerikanen stonden achter het beleid van de Amerikaanse regering om te voorkomen dat het communisme zich verder verbreidde, al werd dat tijdens de Vietnamoorlog wel anders (zie Stap 3).