![]() |
De Nederlandse vertegenwoordiger
|
Nederland was een van de 51 landen die in 1945 de Verenigde Naties hebben opgericht. In het Handvest staan de doelstellingen van de VN uitgeschreven. In artikel 1 (lid 2) van het Handvest kun je lezen:
“Tussen de naties vriendschappelijke betrekkingen tot ontwikkeling te brengen, die zijn gegrond op eerbied voor het beginsel van gelijke rechten en van zelfbeschikking voor volken, en andere passende maatregelen te nemen ter versterking van de vrede overal ter wereld.”
Zie ook wat de toenmalige minister van Buitenlandse Zaken van Royen over ‘de Indonesische kwestie’ zei:
De VN-Veiligheidsraad kwam in december 1948, na het uitbreken van de Tweede Politionele Actie, in spoedzitting bijeen. In resolutie 63 werd Nederland gesommeerd de vijandelijkheden onmiddellijk te staken en de Indonesische leiders vrij te laten. Aan de eerste eis voldeed Nederland, maar aan de tweede niet. Er kwamen nog een 64e en 65e resolutie overheen en Nederland kwam onder zware internationale druk te staan.
De Verenigde Staten van Amerika, zelf een voormalige kolonie die zich in 1776 onafhankelijk verklaarde, voerde de druk op Nederland nog verder op. Onder leiding van Amerika koos de Veiligheidsraad van de VN onomwonden partij tegen Nederland. Er dreigden internationale sancties en intrekking van de Marshallhulp. Deze financiële hulp, die Nederland en andere landen in West-Europa na de Tweede Wereldoorlog van de Amerikanen ontvingen, kon Nederland niet missen. In mei 1949 ging de Nederlandse regering overstag.
Er werd een definitieve regeling van het conflict bereikt op een rondetafelconferentie in Den Haag. En op 27 december 1949 vond in Amsterdam de soevereiniteitsoverdracht plaats. De kolonie Nederlands-Indië hield op te bestaan en Nederland erkende de Republiek Indonesië.