Stap 2: Digitale revolutie

Digitale revolutie, ruim 40 jaar later

De digitale revolutie heeft ons dagelijks leven vanaf 1971 sterk veranderd.
Een paar voorbeelden.

Voorbeeld 1

Vaardigheden die niet per se meer nodig zijn

Onthouden
We hoeven niet meer zoveel te onthouden. We slaan alles digitaal op en kunnen er op elk gewenst moment weer bij.

Hoofdrekenen
We hebben overal en altijd wel een apparaat bij de hand om dingen uit te rekenen.

Schrijven
We schrijven niet meer met de hand. Ja, hoogstens nog een boodschappenbriefje. Al het andere gaat met toetsenbord en dat wordt, indien nodig, geprint.

Voorbeeld 2

Nieuwe media beconcurreren oude media
Internet is een concurrent voor de ‘oude’ massamedia zoals kranten, radio en tv. Het nieuws is sneller op internet te vinden. Meestal gratis en op elk moment van de dag beschikbaar.
Kijk voor de verschillen tussen een ouderwetse papieren krant en een digitale versie naar ‘Kranten, hoe houden betaalde kranten hun hoofd boven water?’

Kranten verliezen aan populariteit. De oplages dalen en daardoor ook de inkomsten. Met radio en TV gaat het al niet veel anders. Streaming diensten als Spotify en Netflix zijn geduchte concurrenten geworden. Het lijkt erop dat steeds meer kijkers en luisteraars luisteren en kijken wanneer ze dat het beste uitkomt, op internet.

Voorbeeld 3

Als je nu door het centrum van een willekeurige stad in Nederland loopt, dan zie je een heleboel lege winkelpanden. De winkelier is in een aantal gevallen vertrokken, omdat de concurrentie via internet te hevig werd. Muziek en boeken, kleding, elektronica en witgoed, maar ook de gewone boodschappen, het wordt steeds vaker via internet besteld en door een koerier aan de voordeur afgeleverd. Financiële zaken gaan via internet, dus banken kunnen kantoren sluiten. Reizen en hotels boek je online dus kunnen de reisbureaus hun deuren sluiten. En ga zo maar door.

Voorbeeld 4

Door internet, mobiele telefonie en gps is bijna altijd na te gaan waar we zijn. Of wat we doen. Allerlei gegevens worden opgeslagen. Wie we bellen, wanneer en hoe vaak. Waar we hebben gereden en getankt, langs welke winkels we zijn gelopen. Ons surfgedrag wordt vastgelegd, ons mailverkeer in de gaten gehouden. En allerlei bedrijven leveren ons producten en diensten, maar willen daarvoor wel wat terug: adresgegevens, persoonsgegevens, enz. Big data. Als je deze gegevens op de één of de andere manier aan elkaar kunt verbinden, dan weet je heel veel over heel veel mensen. Deze Big Data worden gebruikt door veiligheidsdiensten en politie om misdrijven te voorkomen of om daders op te sporen. Ze worden ook gebruikt door bedrijven die daarmee veel gerichter hun spullen en diensten aan de man kunnen brengen of hun doelmatigheid kunnen verbeteren. Lees onderstaand bericht maar eens.

De winkels van Dixons, MyCom en iCentre (Bas Group) peilen de wifi- en bluetooth-signalen van de telefooons van hun klanten. Zo worden ze al drie maanden gevolgd. Het systeem meet hoeveel klanten de zaken binnengaan, hoe vaak, hoe lang ze blijven en ook wie er niet naar binnen gaat, maar zomaar voorbijloopt. Ze doen dat o.a. om na te gaan hoeveel personeel er nodig is en op welke momenten.

Dat meldt de technologiewebsite Tweakers. Klanten worden niet gewaarschuwd dat ze worden gevolgd.

Bron: Tweakers.net, 23 januari 2014


Het College Bescherming Persoonsgegevens (CBP) was niet blij met de actie van Bas Group. Gegevens verzamelen van mensen en deze een tijd lang bewaren is niet toegestaan. Klanten moeten geïnformeerd worden en de mogelijkheid hebben om aan deze wifi-tracking te ontkomen. Het CBP beschermt daarmee ons recht op privacy, op onze persoonlijke levenssfeer of privésfeer.

Ook geheime diensten mogen onze privacy niet zomaar aantasten. Alleen onder strenge voorschriften en regels die door de overheid zijn vastgesteld, mag ons internet- en telefoongebruik worden bekeken en bewaard.