De meeste internationale handel (80%) vindt plaats tussen de drie economische grootmachten Noord-Amerika, West-Europa en verschillende landen rond de Aziatische Pacific Rim (landen rondom de Grote Oceaan). Deze driehoek wordt ook wel aangeduid als de (economische) triade. Bij het Aziatische deel van de triade hoort zeker Japan, maar Zuid-Korea en Taiwan worden er ook vaak toegerekend.
Je kunt je zelfs afvragen of China er geen deel van uit maakt. Het is inmiddels een economische grootmacht en is, op zoek naar grondstoffen en afzetmarkten, een belangrijke economische factor geworden, zeker in Afrika. Angola is een van de belangrijkste Chinese partners. In dat verband valt vaak de term ‘Angola Mode’.
De Angola Mode is geen uitdrukking van hoe vrouwen in Angola gekleed gaan. Angola Mode is een Engelstalige term voor ‘de Angolese wijze’ waarop de overeenkomst tussen Angola en China tot stand kwam. De Angola Mode wordt ook wel ‘Oil for infrastructure’ of ‘Resource(s) for infrastructure’ genoemd (olie/middelen voor infrastructuur).
De Angola Mode kent verschillende onderdelen. Angola krijgt leningen (van inmiddels vele miljarden dollars) van China die betaald worden met olie als onderpand. Angola gebruikt een groot deel van die leningen voor het verbeteren van de infrastructuur. De afspraak is ook dat 70% van alle bouwproducten in Angola aan Chinese firma’s moet worden uitbesteed.
Eerder probeerde Angola afspraken te maken met het Internationaal Monetair Fonds, maar die poging liep spaak omdat Angola verzuimde de corruptie in eigen land aan te pakken. De Chinezen sprongen in dat gat. China stelt geen lastige vragen over democratie en corruptie.
Hu Jintao (Secretarisgeneraal van de Chinese Communistische Partij van 2003 tot 2013) zei daarover:
“China heeft nooit zijn wil opgelegd aan andere landen of ze op een ongelijkwaardige manier behandeld en het zal dat ook nooit doen in de toekomst. Het zal absoluut niets ondernemen dat de belangen van Afrika en zijn volkeren zou kunnen schaden. China respecteert de politieke systemen en de ontwikkelingstrajecten die onafhankelijk gekozen en nagevolgd worden door de Afrikaanse volkeren en die het best passen bij hun nationale omstandigheden.”