Het Leven is Vurrukkulluk
Opdracht: Recensie
Mooi maar saai
Het verhaal gaat over twee vrienden die samen op zichzelf wonen. In het boek volg je Mees en Boelie voor een dagje die allebei het meisje Panda voor zich proberen te winnen. Panda is niet het doorsnee meisje dat met de standaard versiertrucs van de twee het bed in wordt getrokken. Er zijn ook veel flashbacks van de levens van Mees en Boelie van vorige vriendinnetjes.
Het volgende citaat illustreert wat de stijl van schrijver is:
“ Ze liepen over een houten bruggetje. Over de leuning hing een grijsaard, die kringetjes van pruimtabak in het water spoog. Toen de drie jonge mensen hem passeerden, draaide de oude baliekluiver zich krakend om.
‘En maar giegullen, en maar giegullen,’ smaalde hij. ‘Maar een eerlijk stuk werk komt er niet uit hun handen. Malle fratsen uithalen op dansvloer en in bioscoopzaal, dat kunnen ze.’ Zo mompelend schuifelde de grijsaard achter hen aan.”
Het boek is intussen al een oud boek het komt uit 1961 en dus is het ook in die verhaalstijl geschreven. Niet dat dat erg is maar ik hou persoonlijk niet zo van die stijl. Deze stijl van schrijven vind ik namelijk saai, er gebeurt niks spannends en het leest naar mijn mening ook niet echt lekker door. In het boek stond niet veel meer dan een normale dag en hij beschreef eigenlijk alleen maar hoe de sfeer was en de omgeving er uitzag. Er was weinig actie in het boek en het leidde eigenlijk tot niets. Omdat het niet spannend was, was het ook moeilijk om door dit boek heen te komen. Elke keer dat ik moest gaan beginnen met lezen zag ik er enorm tegenop.
Samengevat; voor mensen die lezen om de schrijfstijl kan ik dit boek zeker aanraden. Hij vertelt leuk en kan de sfeer goed beschrijven. Maar voor mensen die lezen om een spannend verhaal te beleven kan ik dit boek zeker niet aanraden. Er zit weinig spanning in en eigenlijk was het maar een saai verhaal.