Boek 10

Turks fruit

Opdracht: Recensie

Gedurft

Het boek gaat over een sterke liefde van de hoofdpersoon (de ik-figuur) voor een jonge vrouw, Olga. Hij trouwt met haar maar het loopt ook uit op een scheiding. Die scheiding ontstaat niet uit zijn wens, maar die van haar. De veroorzaker van de scheiding is haar moeder. Die wordt beschreven als een vrouw waar niets goeds in zit. Zij minacht de schrijver, stookt haar dochter tegen hem op en manipuleert haar dochter zodanig dat ze de schrijver tenslotte verlaat en trouwt met een, wat men ‘een goede partij’ zou noemen. Die man is rijk terwijl de hoofdpersoon een arme beeldhouwer is. Dat huwelijk gaat ook stuk. Er volgt dan in haar leven nòg een huwelijk en ook dat houdt geen stand. Haar leven zet zich niet voort met nog nieuwe liefdesrelaties maar komt terecht in de letterlijk doodlopende weg door een kankergezwel in haar hersenen. Dan blijkt opnieuw hoe de hoofdpersoon ongelooflijk veel van haar houdt. Hij bezoekt haar trouw in het ziekenhuis en doet alles om haar op te vrolijken en haar ziekte draaglijk te houden.

“Ik hield van die man, zoals hij met zijn rode vlekkerige gezicht en zijn kwabbige lichaam in die crapaud geklemd zat als we op bezoek kwamen. Zijn dikke armen hijgerig op de leuningen, tenminste als hij niet aan het bulletjes draaien was. Ook al zei hij iedere keer de de Amerikanen een ongeciviliseerd volk waren en vroeg hij steeds weer: 'Ken je die mop van die twee jongens die naar Parijs gingen? Nou, die gingen niet.' En iedere keer weer zat hij te sudden van het lachen in zijn nauwe stoeltje. Of: 'Wie likt de koningin van achteren?' En als je hem dan quasi-vragend aankeek alsof je het voor de eerste keer hoorde zei hij: 'Iedereen die een postzegel op een brief plakt.' En dan zat hij weer heel lang te trillen van het lachen als een pudding tijdens een bombardement."

De schrijver Jan Wolkers is door opleiding en hoofdactiviteit een beeldhouwer. Uit alles in zijn boek blijkt hoe groot zijn beeldend vermogen is. De beschrijvingen zijn levendig, origineel en uitgebreid. Soms zelfs iets te uitgebreid. Er werd dan ook overdreven en langdradig geschreven over het ene gefantaseerde beeld ‘ter verduidelijking’ van het andere gefantaseerde beeld. Dit zorgde er wel voor dat je het bijna letterlijk voor je zag. De gevoelens en de sfeer werden dus goed overgebracht bij het lezen. Alles uit het echte leven kwam langs, maar extreem levendig en zoals één mens het waarschijnlijk nooit allemaal zal beleven. Voor de rest was de schrijfstijl van Wolkers niet moeilijk om te lezen: Er stonden geen al te moeilijke woorden in en alles was goed te begrijpen.

Het boek Turks Fruit was geen slecht boek. Ondanks dat het heel langdradig was en dat er wat te veel gedetailleerde seksuele momenten in zaten was het een goed boek. Het was geen voor de handliggend verhaal wat het boek spannend maakt. De personages waren geen gewone mensen wat het boek ook interessant maakt. Het is een klassieker in de Nederlandse literatuur en zeker van belang om te lezen.