De Elementen
Opdracht: Recensie
Opbouwen tot het eind
Het verhaal: "De Elementen" gaat over Dick Bender, die met zijn vrouw Regina, zijn dochter Ida en zijn zoon die ook Dick heet, op vakantie naar Kreta is. Het gaat niet goed tussen Dick en zijn vrouw, ze maken eigenlijk maar veel ruzie en Dick vindt het helemaal niet meer leuk met haar. Wanneer hij en zijn zoon samen Kreta gaan verkennen vraagt zijn zoon aan hem of hij van zijn moeder Regina gaat scheiden. Hij zegt tegen hem dat dit nonsens is, maar diep van binnen weet hij dat het misschien wel gaat gebeuren.
Dit is de wijze waarop de schrijver schrijft:
"Neem het volgende.
Stel, je hebt het hele jaar hard gewerkt en nu ben je met vakantie op Kreta. De kans dat het werkelijk zo is, is klein, bijna even klein als de kans dat je een Kretenzer bent. Waarschijnlijk zit je gewoon thuis, ergens in het noorden onder de leeslamp, maar laten wij eens aannemen dat je nu de zomer op Kreta doorbrengt en een man bent. Geen vrouw dus - ook zoiets. Wij zouden natuurlijk kunnen afspreken dat je een vrouw bent, ongeacht of je het bent of niet, daar is niets tegen, een vrouw op Lesbos bijvoorbeeld, maar dat is niet wat wij doen; het feit, dat ik zelf voornamelijk geen vrouw ben, heeft daar niets mee te maken. De wereld ligt nu eenmaal in tweeën uit elkaar, - dat is trouwens ook haar aantrekkelijkheid. Nee, je bent een Nederlandse man op Kreta en het is een zomer aan het eind van de twintigste eeuw. Dat is nu dus vastgelegd."
Harry Mulisch is een langdradige schrijver. Dingen worden vaak te gedetailleerd beschreven en het komt ook vaak voor dat je de draad kwijtraakt door een te lange zin. Dit vind ik zeker niet prettig en het leest, naar mijn mening, hierdoor ook niet makkelijk door. Mulisch maakt goed gebruik van het vertellend-perspectief. Al vanaf het begin van het verhaal draagt hij je op om in de schoenen te kruipen van vader Dick. Dit had ik helemaal niet erg gevonden als het niet zo langdradig was geschreven want dit perspectief maakt lezen dan alleen maar moeilijker. Wat Harry Mulisch wel mooi doet is de titelverklaring en het hoofddoel van het boek achterhouden tot de allerlaatste bladzijden, want toen pas viel het kwartje bij mij waarom het boek “de Elementen” heten.
Over dit boek zeg ik dan ook wederom: als je leest vanwege de manier waarop iemand schrijft is dit zeker een mooi boek, maar als je leest om een spannend avontuur mee te maken is dit boek niet voor jou bedoeld.