A
Ja, ik ben bekend met de FPS Genre in video games. Ja, ik heb ooit Call of Duty gespeeld maar ik ben meer bekend met Team Based shooters Zoals Overwatch.
Hoe ik me voel? Door de Competetive Nature van spellen zoals Overwatch en Call of Duty, zie ik het niet als doden van je vijanden, maar het verslaan van je tegenstanders zoals je in voetbal doet.
Om jou, de speler, een achtergrond te geven over waar, wanneer, waarom en wie het spel gaat. Zo krijg je een echt gevoel van immersie, het gevoel dat je het echt mee maakt.
b. Als je aan het begin wakker wordt, zie je hoe een Duitse soldaat een aantal van jouw medesoldaten, die gewond op de grond liggen, dood schiet. Waarom zouden de makers van het spel deze missie zo laten beginnen, denk je?
Ze doen het om je een gevoel te geven over wie de slechteriken zijn en wat ze met jouw “Maten” doen/ gedaan hebben. Ook help het om een beetje haat voor ze te krijgen want zo krijg je het gevoel van voldaanheid. Echter dit is alleen van toepassing op de singleplayer campaign mode en niet op de Competetive multiplayer
c. Wat doet het met je dat het spel first person is, dus vanuit het ik-perspectief?
Je ziet het spel echt door de ogen van de hoofdpersoon, in vele gevallen is er geen hoofdpersoon met een verhaal. In zulke gevallen ben jij het en jij maakt je eigen verhaal.
B
Ik voelde me niet zoals een einde van een missie van een FPS. Er wordt wel gezegd “Dit gebeurt er met mij” en “ik heb dit gedaan”. Het voelt eerder als een TPS(Third Person shooter) zoals Metal Gear Solid V: The Phantom Pain, want in het boek is er al een karakter bepaald en een verhaal vastgesteld. Het voelt meer als het “bekijken” van iemands belevenis van buiten af. Precies zoals Metal Gear Solid V.
In CoD worden de Duitsers ge portretteert als Hersenloze zombies met de opdracht iedereen te vermoorden, maar in het boek zie je de Duitsers meer als gewoon mensen die gewoon doen wat hun opgedragen staat.
Ja, het geeft hem wat meer karakter, want zo krijg je het gevoel dat het ook een mens is en geen hersenloze zombie die maar iets doet wanneer het verhaal zegt dat het moet.
In het behouden huis is ‘ik’ niet jij, de lezer, maar Meneer zonder naam. En in CoD is ‘ik’ echt jij, de speler, jij maakt je verhaal en jij beleeft jouw verhaal. En niet dit is iemands verhaal en jou wordt verteld wat hij doet.
C
Uit het boek kan je gemakkelijk het thema overnemen en karakters.
b. wat er verloren zou gaan uit het boek;
Het aantrekkelijke van een “Open” FPS is dat jij kan doen wat je wilt, dus om echt een spel te maken gebaseerd op het boek, zou je veel karakteristieken van de hoofdpersoon moeten verwijderen
c. de vraag of de game misschien juist het verhaal zou verrijken.
Baseer je tekst op je antwoorden op A- en B-vragen.
Je kan het verhaal erg simpel verrijken door de karakters gezichten te geven en ook om in de game meerdere eindes en gebeurtenissen geven op basis van de acties van de speler.
Ik denk dat Hermans het spel zou loven over het feit dat er vaak aangemoedigd wordt om kansen te nemen die niet altijd even veilig zijn. En als je dood gaat respawn je toch.