Boek 6: De laatkomer - Dimitri Verhulst

21-6-‘17

LEESVERSLAG BOEK 6

 

De laatkomer – Dimitri Verhulst

“ik steek de Stryx over en ik neem mee: een tube tandpasta (voor de zottigheid)…..”

De schrijver van het boek is een Belg. Hij schrijft veel romans waarvan dit boek er een is dit boek kwam uit in 2013. De betekenis van de titel past goed bij de tekst en de schrijver wil er ook zeker iets mee duidelijk maken namelijk: dat je nooit spijt moet hebben van dingen die je gedaan hebt, maar eerder spijt moet hebben van dingen die je niet hebt gedaan. Als je dan te laat komt is je leven voorbij. Het verhaal wordt verteld vanuit de ik-perspectief, hierdoor kun je je makkelijker verplaatsen in de hoofdpersoon van het boek.

Het verhaal gaat over een man die klaar is met zijn vrouw. Hij heeft gehoord over een meisje uit zijn jeugd die hem wel zag zitten maar hij net durfde, dat ze nu in een tehuis zat voor mensen met dementie. Dit was zijn aanleiding om net te doen of hij aan Dementie leidde. Dit lukte hem gemakkelijk terwijl hij niet veel af wist van dementie alleen de standaard dingen zoals vergeetachtig, dingen doen die hij nooit zou doen en natuurlijk de verkeerde antwoorde geven bij een dementietest. Hierdoor brengen zijn vrouw en kinderen hem naar een tehuis. Om zijn vrouw nog extra te pesten doet hij of hij haar steeds vergeet en geeft haar een andere naam. Ook ziet hij inderdaad zijn jeugdliefde terug in het tehuis. Op een dag gaat hij in een bushokje zitten en komt er een man langs hem zitten die zegt dat hij hem door heeft en dat hij helemaal niet aan dementie leid, hij had namelijk zelf het zelfde gedaan omdat hij een gewoon geen zin meer had om te praten. Nadat hij dit verhaal had gehoor dacht hij ik ben ontmaskerd en ik ben niet origineel dus kan ik maar beter de waarheid vertellen waardoor er veel mediabelangstelling ontstaat. In het laatste hoofdstuk verwacht zijn vrouw een telefoontje over zijn dood. En hij vraagt zich af hoe ze naar zijn bruiloft komt

 

Ik vond het niet zo’n interessant boek als ik had gedacht, ik had verwacht dat je ook dingen over dementie zou leren en hoe mensen nou echt met personen omgaan die dementie hebben. Dus dat viel me tegen. Toch vind ik het idee wel interessant om te liegen en te spelen alsof je dementie hebt. Ik zou het boek dan ook niet aanraden.