Boek 3: Perenbomen bloeien wit - Gerbrand Bakker

20-6-‘17

LEESVERSLAG BOEK 3

 

‘Dit boek ademt dezelfde verstilde sfeer als Boven is het stil. Aan de licht weemoedige toon merk je al dat er iets onheilspellends staat te gebeuren.’ – de Volkskrant

Perenbomen bloeien wit – Gerbrand Bakker

“klaas pakte Gersons linkerhand vast. Hij wreef met zijn duim over de bovenkant van de hnd. Gerson deed niets terug. Het was vreemd. Als je naar mensen kijkt, als je ze aankijkt, kijk je ze in de ogen. Je staart niet naar de mond of de neus van mensen als je met ze praat of als ze de hand schudt. Zelfs wanneer iemand met dichte ogen in een bed ligt, kijk je hem toch aan.”

 

het boek is een jeugdroman. Het boek wordt verteld uit het ik-perspectief, dit is niet steeds hetzelfde persoon. Ik heb dit boek gekozen door het verhaal dat verteld wordt. De schrijver van het boek is Gerbrand Bakker, hij heeft met dit boek geen prijzen gewonnen maar met andere boeken wel vooral met “Boven is het stil”. Perenbomen bloeien wit was zijn 3e boek en is uitgebracht in 1999. Eerst vond ik de titel heel raar en wist ik echt niet wat het met het boek te maken zou moeten hebben, maar na een stuk gelezen te hebben werd het al snel duidelijk wat de titel betekend. Namelijk Gerson is blind geworden door een auto ongeluk en het ongeluk is ontstaan omdat ze allemaal naar de wit bloeiende perenbomen zaten te kijken.

Het boek gaat over een gezin waarvan de moeder hun heeft verlaten en met een andere man is vertrokken naar Italië. Het gezin bestaat nu nog uit vader Gerard, de tweeling klaas en kees, de jongste zoon Gerson en de hond Daan. De jongens speelde toen ze klein waren altijd het spelletje zwart. Het was een zoek spel waarbij je je ogen niet open mocht doen en naar een uitgekozen plek moest lopen. Wie als eerste op die plek is heeft gewonnen. Maar dit spelletje werd voor Gerson werkelijkheid nadat ze een ongeluk hadden gehad met de auto. Gerson kwam in het ziekenhuis terecht en lag eerst in coma en toen hij bij kwam kon hij niet meer zien want hij was blind geworden. Verder in het boek wordt verteld hoe hij verder revalideert en hoe hij en zijn familie met het blind zijn omgaan. Totdat Gerson een meertje in ging… hij kwam niet meer boven. Hij werd begraven op een plek die dicht bij een plek lag die hij vaak uitkoos voor het spelletje zwart.

Het boek was heel interessant en heel zielig. alles werd verteld in chronologische volgorde dit was heel fijn om te lezen. Ook was het boek niet dik maar er werd precies genoeg verteld. Het is wel lastig om je in te leven in het leven van de hoofdpersoon, omdat deze blind is maar door het spelletje en hoe dingen omschreven worden kun je je er wel iets bij voorstellen. Ik zou het boek zeker aanraden aan de anderen. Qua taal was het boek ook fijn en makkelijk om te lezen.