Perenbomen bloeien wit

Zwart

schrijver:Gerbrand Bakker
thema: roman, triller, omgaan met blindheid
niveau:3

Samenvatting

Het verhaal gaat over de tweeling Kees en Klaas en hun jongere broertje Gerson. Zij speelde samen altijd het spel zwart. De bedoeling van het spel is dat je geblinddoekt naar een bestemming loopt. De gene die het snelste is wint.

Op een dag gingen de kinderen met hun hond Daan en vader Gerard naar hun opa en oma. Ze nemen een omweg omdat Gerard en Gerson dat willen. Onderweg reden ze langs perenbomen. Er ontstond een discussie. Klaas en Kees zijde dat perenbomen roze groeien. Gerson daar in tegen zei dat perenbomen wit bloeide.

Na een paar minuten naderen ze een kruising. Op dit kruispunt gebeurt een ernstig ongeluk omdat Gerard een tegemoet komende auto die van rechtse kwam niet had gezien. Gerson raakt bij dit ongeluk ernstig verongelijkt. Hij belandt in een coma en bij aankomst in het zieken huis moet zijn milt verwijderd worden. Als hij ontwaakt uit de coma blijkt ook dat hij blind is. Na een lange tijd in het ziekenhuis revalideren mag hij weer naar huis.

Thuis probeert hij zo goed mogelijk om te leren gaan met zijn handicap. Samen met zijn broers probeert hij nog een aantal keer het spel zwart te spelen maar dit gaat niet meer. Er gebeurde teveel ongelukken dus besloten ze ermee te stoppen.

Na een paar maanden gaan de kinderen weer bij hun opa en oma logeren. Gerson zei tegen zijn broers dat hij daar niet meer weg wou. Die avond ging Gerson buiten een rondje lopen langs het meer. Samen met zijn hondje Daan. Zijn oma vond dat geen goed idee maar zijn opa en broers vonden dat hij zelfstandig om moest leren gaan met zijn handicap.

Tijdens deze wandeling belandt Gerson in het water en verdrinkt. Hij wordt achter in zijn tuin begraven bij de grote boom. Gerard gaat samen met Kees en Klaas opzoek naar hun moeder.

 

Citaat

Het was een gesprek van niets. Het had net zo goed over iets heel anders kunnen gaan. Maar dat was niet zo. Het ging over perenbomen. Om Gerson te pesten ging Gerard met opzet een stukje in de berm rijden, aan de linkerkant van de weg. ‘ho’ riep hij, ‘ik rij bijna de sloot in.’

Daar moesten we om lachen, ook Gerson. We waren vier lachende mannen in een oude brik. We waren op weg ergens naartoe. De zon scheen, het was zondagmorgen, alles was goed. Iets verderop was een kruising. We zaten nog steeds te lachen toen een auto op ons autootje inreed. De auto kwam van rechts en hij reed zo bij Gerson naar binnen. We kunnen ons niet alles herinneren, we weten niet precies wat Gerson allemaal gezegd had die ochtend. Maar het laatste wat hij zei was ‘au’

Niemand had iets gezien, we waren nergens op bedacht. We lachten en een paar seconden later was het lachen ons vergaan. Gerson zat gewoon rechtop in zijn stoel. De rechter deur zat als het waren om hem heen gevouwen.

 

 

Analyse

 

Het verhaal is opgedeeld in 14 hoofdstukken, elk hoofdstuk heeft ongeveer 10 bladzijdes. Bijna alle hoofdstukken hebben een titel die bestaat uit 1 woord. Door dat de hoofstukken maar 1 woord als titel hebben word je nieuwsgierig naar wat er wordt verteld in het hoofdstuk. Het verhaal speelt zich af in tegenwoordige tijd en word verteld in chronologische volgorde. De verteltijd is 137 bladzijdes verdeeld over 14 hoofdstukken. Er zijn een paar sprongen in de tijd. Voor een groot deel in het verhaal speelt het verhaal zich af bij de jongens thuis en in het ziekenhuis. Dit geeft extra aanduiding aan het thema en het blindzijn van Gerson. Twee andere belangrijke plaatsen in het verhaal zijn in de auto van zijn vader Gerard en bij zijn opa en oma waar hij uiteindelijk verdrinkt. Het verhaal is vanuit drie verschillende perspectieven verteld, dus er is gebruik gemaakt van een meervoudig perspectief. Er wordt namelijk uit de perspectieven van de tweeling klaar en kees, van Gerson en van de hond Daan verteld. Door de afwisseling tussen verschillende perspectieven wordt het verhaal ook op verschillende kanten benaderd.

Gerson is aan het begin van het verhaal dertien jaar oud en wordt in het verhaal nog veertien. In het verhaal wordt hij blind en dat is iets wat hij erg lastig vindt. Gerson is heel zorgzaam voor zijn hondje Daan. In het verloop van het verhaal verdrinkt Gerson. Kees is de ene helft van de tweeling en is zestien jaar oud. Klaas is zijn tweelingbroer. In het verhaal breekt kees zijn arm in het ongeluk, waarin ook Gerson zwaargewond raakt. Kees is heel zorgzaam voor zijn broertje Gerson. Klaas is de andere helft van de tweeling en is ook zestien jaar oud. Hij heeft het zelfde karakter als Kees. Dus is hij ook heel zorgzaam voor Gerson. Gerand is de vader van Kees, Klaas en Gerson. Hij vindt het heel erg dat hij de auto niet van recht niet had zien aan komen waardoor het ongeluk gebeurden en zijn zoon Gerson blind door raakt. Hij heeft hier heel veel spijt van. Zijn ex vrouw Marian is zonder reden bij hem weg gegaan en naar Italië verhuist voor een andere man. Daan is het hondje van het gezin. In het verhaal wordt er ook uit zijn perspectief geschreven. Hij zag hoe zijn baasje Gerson verdronk in het meer. Bij personen zijn Anna, Jan de opa en oma van de jongens en Marian de moeder van de jongens. Ik vind de personen heel mooi en goed verdeeld in het verhaal. Waardoor het verhaal ook beter overkomt. Dat is ook het voordeel van meer hoofdpersonen.

De relatie tussen de broers Kees, Klaas en Gerson is heel erg belangrijk in dit verhaal. Ze doen alles voor elkaar. Verdriet is ook een motief, door het auto ongeluk heeft het gezin veel verdriet. Het thema is lichamelijk gehandicapt. Gerson word in het verhaal blind. Hiermee moet hij mee om leren gaan. Dat is voor hem heel lastig want hij was gewent om te zien. Ik vind het leuk om een keer een boek te lezen wat om lichamelijke handicapt iemand gaat. Ik lees meestal oorlog boeken dus dit was een keer wat anders. Titelverklaring voordat het ongeluk gebeurd komen ze langs een veld vol met perenbomen. De broers hadden een discussie over welke kleur perenbomen bloeide. Gerson zij dat ze wit bloeide. Wanneer hij wakker word uit zijn coma na het ongeluk schreeuwt hij door de kamer ‘perenbomen bloeien wit’

 

Eindoordeel

Ik vond het een heel goed boek met een verrassend onderwerp. Daardoor kon ik mijn concentratie er ook goed bij houden. Ik had wel verwacht dat ik het boek leuk zou gaan vinden. Maar ik had niet verwacht dat ik het verhaal zo emotioneel zou vinden. Hier bedoel ik niet mee dat ik moest huilen of zo maar meer dat je de emoties van de personen echt mee kreeg.