Boek 4

RECENSIEOPDRACHT

 

Maar buiten is het feest
geschreven door Arthur Japin

Afbeeldingsresultaat voor maar buiten is het feest

 

Gemaakt door Eva Dikkeboom
Klas: H5A
Datum: 13-3-2017
Docent: mevrouw van der Ven

 

 

'Hij heeft me ertoe gedwongen!'

 

Nadat Weijntjes vader hun gezin heeft achtergelaten krijgt de moeder een nieuwe relatie met Sijmen. Na een tijd ontdekt Weijntje dat er allemaal gaatjes in de muren komen. Ze komt erachter dat Sijmen deze gaatjes gebruikt om haar en haar zusjes Laura en Isa te begluren. Laura wordt seksueel misbruikt door Sijmen later wordt ook Weijntje misbruikt. De zusjes krijgen steeds meer ruzie, maar eigenlijk probeert Laura haar zusjes te beschermen door te doen wat Sijmen wil. Later doet Weijntje precies hetzelfde om op haar beurt Isa te beschermen. Er kan niet over gepraat worden, Sijmen heeft chantagemateriaal. Dankzij mevrouw Verbeet wordt het talent van Weijntje ontdekt. Weijntje heeft als artiestennaam Zonne. Jaren later komt het gezin van laura om het leven door een brand behalve haar dochtertje Lotte, die verwekt is door Sijmen. Weijntje (zonne) is vastberaden om Lotte uit handen van Sijmen te houden. Ze spant daarom een rechtszaak aan, maar haar eigen verleden komt zo aan het licht.

Het verhaal is niet-chronologisch verteld. Ik vond het bij dit boek juist goed gekozen. Eerst wordt de jeugd van Laura, Weijntje en Isa verteld. En dan ben je bij de rechtszaak. Het duurde wel eventjes voordat ik doorhad dat het boek niet-chronologisch was.

Het viel me ook erg op dat er geen plaatsnaam en tijd wordt genoemd. De belangrijkste plekken waren: het ouderlijk huis van Weijntje, doka (dit is de plek waar foto’s werden ontwikkeld), het podium waar Weijntje optreed, Zonnes huis en de rechtbank. Ik vind dat je bij dit boek ook niet meer hoeft te weten. Het is niet relevant.

Bij het boek kwam vooral ongeloof naar boven bij mij. Het thema was verkrachting en intimidatie. Ik kon niet geloven dat hun stiefvader al die dingen bij zijn stiefdochters kan doen. Ik moet er niet aandenken dat het mij zou overkomen. ‘Zal ik anders eens kijken of ik jou alvast in de feeststemming kan brengen? Sijmen zwaaide één been over me heen en kwam schrijlings op me zitten. Toen ik eronderuit probeerde te komen, legde hij zijn ene hand op mijn buik, duwde me terug tegen de matras, en trok met de andere mijn onderbroek naar beneden.’ Hier geloof ik mijn ogen dus niet. Ik vond dit stuk zo zielig voor Weijntje. Ze heeft zich zo machteloos moeten voelen.

Het boek vond ik prettig om te lezen. Arthur Japin had in dit boek een prettige stijl. Hij ging niet altijd diep in op de details. Als hij dat wel zou doen, zou ik denk ik vaak in slaap vallen. Het taalgebruik was niet moeilijk om te lezen. Dat vond ik fijn, omdat het een dik boek is.

Het perspectief was wisselend. Eigenlijk heb ik dit niet eens doorgehad. Ik zat zo erg in het boek.

Het boek heeft naar mijn idee een open einde. Dit vind ik jammer, ik zou echt graag willen weten of Weijntje de rechtszaak heeft gewonnen. Ik gun Lotte namelijk een goed leven, zonder dat ze bang hoeft te zijn van Sijmen. Dat hij hetzelfde met haar doet als met haar moeder.

Arthur Japin heeft de personages goed laten uitkomen. Ik kon mij goed inleven in hoe Laura, Weijntje en hun moeder zich hebben moeten voelen. Met de gedachten van Sijmen kon ik mezelf minder tot niet inleven.

Mijn eindoordeel is dus zeer positief. Het thema vond ik spannend en aangrijpend om te lezen. Het is een boek om stil van te worden. Dat komt door de thema’s. Ik had zelf ook verwacht dat ik het boek leuk vond om te lezen. Er werd mij verteld dat het boek ging over dat er steeds gaatjes in de muur verschenen. Dat maakte mij nieuwsgierig en daardoor wist ik ook wel dat het verhaal spannend zou worden. Ik zou iedereen die van psychologische romans houdt aanraden om dit te lezen.