Boek 3

RECENSIEOPDRACHT

 

Bezonken rood
geschreven door Jeroen Brouwers

Gerelateerde afbeelding

 

 

 

Gemaakt door: Eva Dikkeboom
Klas: H5A
Datum: 12-02-2017
Docent: mevrouw van der Ven

 

'Ze stierf eenzaam'

Het boek gaat over Jeroen Brouwers zelf. Hij vertelt zijn ervaringen over het verblijf in het kamp Tjideng waar hij met zijn oma, zusje en moeder zat. Zijn moeder is overleden en in de tijd van het moment van overlijden tot aan de crematie vertelt hij zijn ervaringen.
'ik ben niet in mijn auto gesprongen om naar mijn dode moeder te rijden. Zo laf wilde ik niet zijn, nadat ik de laatste jaren ook nooit naar haar toe ben gereden terwijl ze nog leefde. Bij haar crematie, een paar dagen later, ben ik evenmin aanwezig geweest.'

Het thema van het boek is de relatie tussen moeder en zoon. In het kamp is Brouwers erg afhankelijk van zijn moeder. Zijn vader is niet meer in het beeld. Na het verraadt van zijn moeder, als hij in pensionaten wordt gestopt, slaat de liefde naar zijn moeder om in haat. Hierdoor gaat het contact tussen moeder en zoon weg. Ik vind het thema erg aangrijpend om te lezen, want hij wil echt niks met zijn moeder te maken hebben. Ik zou me dat echt niet kunnen voorstellen dat ik mijn moeder in de steek zou kunnen laten. Hij weet zelfs niet hoe zijn moeder in het appartement waar ze leefde woonde. Hij wist niet hoe het eruit zag in het verzorgingshuis. Daar kan ik niet met mijn hoofd bij. Zijn moeder had daarbij ook nog de ziekte van Parkinson. Ik zou mijn moeder die ziekte niet alleen willen laten doorstaan. Daarom vond ik het thema aangrijpend, maar wel ''leuk'' om te lezen.

De vertelwijze vond ik prettig om te lezen, omdat je zo goed weet wat er in de hoofdpersoon (Jeroen Brouwers) omgaat. Ik vind dat altijd leuker om te lezen. De vertelwijze was in het ik-perspectief. Een keer was het zo dat het perspectief in zijn moeders ogen werd verplaatst. Ze schreef toen een brief aan de vader van Brouwers.

Het verhaal speelde zich vooral af in Tjiding (het kamp) ook speelde het verhaal zich af in de stad waar Liza woont en zijn eigen woning. Het kamp was een vrouwenkamp waar ook jongens t/m 10 jaar mochten verblijven. Daar was heel weinig ruimte. Het huisje waar Jeroen, zijn moeder, oma en zusje woonden was ook heel klein. Ze sliepen allemaal op het aanrecht. De huizen werden gedeeld met tientallen personen. Ik vind het fijn dat er veel werd verteld over het kamp. Dat komt, omdat hij daar een redelijke tijd heeft gezeten zo'n twee jaar. Ik vind dat erg lang als je nog zo jong bent. Wel vind ik het sneu dat alle mensen daar super weinig plek hadden. Een mens heeft gewoon zijn eigen ruimte nodig.

Het boek is niet-chronologisch verteld. De schrijver geeft flashbacks. Ik denk dat voor een niet-chronoloschise volgorde is gekozen, omdat hij herinneringen naar boven haalt. Ik vond de niet-chronologische volgorde helemaal niet vervelend om te lezen. Die niet-chronologische volgorde past juist bij dit boek. Het geeft een duidelijk beeld. De schrijver heeft een goed beeld gegeven door de flashbacks te geven.

Ik vond de stijl van Jeroen Brouwers prettig om te lezen. Het boek was niet moeilijk om te lezen of te begrijpen. Hij schrijft op zo'n manier dat je blijft lezen. Ik vind het altijd fijn als ik tijdens het lezen niet teveel hoef na te denken. Jeroen schrijft vaker over dit soort onderwerpen. Ik denk dat dat hem goed past.

 

Mijn eindoordeel over dit boek is zeer positief. Het is een prachtig, verschrikkelijk en aangrijpend boek. Je kan je goed inleven in Jeroen Brouwers. Ik zou het zeker mensen aanraden om te lezen. Het thema is erg mooi. Ik ben blij dat een klasgenoot mij heeft overtuigd om dit boek te lezen. Jeroen Brouwers schrijft op een boeiende manier, zodat je blijft lezen. Hij boek was ook niet moeilijk om te begrijpen, wat soms ook fijn is. Wel geef ik lezers die bezonken rood gaan lezen de tip dat ze hun aandacht er wel bij moeten houden. Dat maakt het boek nog leuker.