Boek 5

Het  instituut Recensie opdracht

Een blind persoon

Otto Iking is blind en woont op een instituut waar hij ook naar school gaat. Hij vindt dat hij de enige normale persoon is, op Harm na, want dat is zijn grote voorbeeld en zo’n beetje de enige persoon waar hij waarde aan hecht want van zijn ouders heeft hij het gevoel dat ze hem liever kwijt dan rijk zijn. Otto is zeer trots op zijn eigen radiozender: Radio Puntsik. Alleen het instituut kan de zender ontvangen.
Als ze met het instituut op kamp zijn wordt Otto ziek. Hij moet eigenlijk naar huis toe maar omdat ze hem daar niet op kunnen vangen wordt hij naar een ander instituut gebracht. Daar ontmoet hij dikke Sonja, met wie hij verkering krijgt. Otto komt erachter dat hij niet naar huis mocht omdat zijn moeder zwaar depressief en flink aan de alcohol is. Ze wil dat Otto weer thuis komt maar Otto wil dat niet, alleen als zijn moeder stopt met drinken. Zijn moeder vertelt hem daarop dat ze zal proberen af te kicken op de Veluwe.


 

De hoofdpersoon in het verhaal is Otto Iking. Hij is blind en woont in een Instituut voor blinde en slecht ziende. Otto is blind, vanaf zijn geboorte.

Bijpersonen

Moeder Iking: Een aardige vrouw van een jaar of 35, zij is de moeder van Otto en ze is verslaafd aan de drank.
Vader Iking: De vader van Otto, hij is ook rond de 35 jaar oud en vangt Otto op als hij naar huis gaat voor een weekend. Hij is een aardige man.
Sonja: De lieve vriendin van Otto, ze komt vaak bij Otto op bezoek en ze praten over van alles en nog wat.
Harm: Een goede vriend van Otto, hij heeft geen ogen meer, maar glazen. Hij en Otto doen allerlei dingen samen. Otto is zijn beste vriend.
Walter, Pieter, Michiel, Marc, Tony, Hajo, Stoffel, Eric, en Marga: Zij woonden bij Otto in De Vink (Een huisje horend bij het Instituut)
Edwin: Ook een bewoner van De Vink, Edwin was een irritant jongetje die iedereen onderuit trapte die hij maar tegenkwam, zolang hij maar blind was. Iedereen had een hekel aan Edwin.

Recensie: Ik vond het een erg leuk boek dat heel makkelijk weglas. Er zaten zowel komische als zielige fragmenten in. De dingen die hij met Harm en de andere jongeren op het instituut beleeft zijn erg grappig om te lezen. De fragmenten dat zijn ouders zo’n beetje proberen te verbergen dat ze hem liever kwijt dan rijk zijn, zijn soms best wel hard. Toen otto te horen kreeg dat hij een programma bij de AVRO mag presenteren vond ik het mooist omdat hij dan beseft dat hij meer bereikt heeft dan Harm die slechts één aflevering aan de documentaire over het instituut mocht meewerken. Ik vond eigenlijk geen enkel deel van het verhaal vervelend om te lezen. Dat komt waarschijnlijk omdat er nooit lang op één onderwerp wordt ingegaan. Dus ik zou het iedereen zeker aanraden.