Zeker een 8 waard!
Ik schrijf een recensie over het boek ‘De Passievrucht’. De Passievrucht is een roman, geschreven door Karel Glastra van Loon. Van Loon was een Nederlandse schrijver en is op 42 jarige leeftijd overleden. Zijn bekenste boeken zijn Lisa’s adem en de Passievrucht. De Passievrucht is verschenen in het jaar 1999. Met dit boek won van Loon in dat zelfde jaar de Generale Bank Literatuurprijs. Het boek gaat over Armin. Hij heeft samen met zijn overleden vrouw een zoon van dertien. Op een dag krijgt hij te horen dat hij al zijn hele leven onvruchtbaar is, dus dat hij niet de vader van zijn zoon kan zijn.
‘Gaat u zitten,’ zegt de arts. En als we zitten: ‘Ik heb niet zulk prettig nieuws voor u.’ Ik zie Ellen verstijven. Ze duwt haar kin tegen haar borst, kijkt strak naar de grond. ‘En dan met name niet voor u, meneer.’ Haar rug recht zich, haar kin schiet omhoog. Ik zie het uit mijn ooghoeken. Heel even draait ze haar hoofd mijn kantop. Ik ben me er plotseling van bewust dat ik hevig heb gezweet, mijn kleren kleven nat en koud aan mijn lijf. ‘U bent onvruchtbaar. En daar is niet alleen niets aan te doen, het is bovendien, en ik besef dat dit een schok zal zijn, altijd zo geweest.’
Het boek wordt verteld vanuit de ogen van Armin. Hij is weduwnaar en de vader van Bo, althans dat dacht hij. In het begin van het boek lees je dat Armin en zijn nieuwe vriendin Ellen krijgen te horen dat hij onvruchtbaar is. Zijn zoon, Bo, kan dus helemaal niet van hem zijn. Armin neemt je in het boek mee in zijn zoektocht naar de biologische vader van Bo. Tot op het eind van het boek is het niet duidelijk wie de ‘dader’ is. Het is erg fascinerend om te lezen hoe Armin met zichzelf en de wereld vecht. Zijn wereld stort in nadat hij hoort dat Bo niet zijn zoon kan zijn, en dus zijn overleden vrouw Monika, vreemd is gegaan. Hij kan niet aan haar vragen wat er in de tijd voor haar zwangerschap gebeurd is, dus hij moet zelf naar antwoorden zoeken.
Het verhaal heeft veel flashbacks. In veel hoofdstukken vertelt Armin over het verleden, het leven voor en vlak na dat Monika stierf. Toen Monika stierf kreeg Armin drankproblemen. Hij zat veel in de kroeg en nam Bo overal mee naar toe. Ondanks zijn vele drinken, bleef hij een goede zorgzame vader voor Bo. Ik vind het leuk om te lezen hoe hij deze moeilijke periode doorstaat en hoe Ellen hem weer op het goede pad weet te trekken. Ik vond het soms wel lastig om te zien of het nou om een flashback of over het heden ging. Het wisselt zich vaak af in het boek waardoor het soms lastig is om te volgen.
De schrijver heeft het boek goed geschreven. De lezer kan helemaal mee denken hoe het is voor Armin om erachter te komen dat zijn zoon niet zijn zoon is. Het blijft tot het einde van het boek spannend wie de biologische vader is dus het is boeiend om te blijven lezen. Het boek heeft geen moeilijke schrijftaal waardoor het ook niet moeilijk is om te begrijpen wat er staat.
Kortom, ik vind het boek ‘De Passievrucht’ zeker een aanrader. Het is een goed en gemakkelijk boek. Het heeft een interessant en niet te moeilijk onderwerp zodat het makkelijk en leuk is om te blijven lezen. Het is fijn dat je je in kan leven met de hoofdpersoon, waardoor je ook echt in het verhaal komt. Als ik het boek een cijfer zou moeten geven, zou het een 8 krijgen.