Boek 5

Perenbomen bloeien wit

Gerbrand Bakker

Van een spel naar de werkelijkheid

 

Korte samenvatting:

Het boek gaat over een gezinnetje met 3 zonen, een vader en een hond. De moeder van de kinderen is naar Italiƫ vertrokken met een andere man toen ze nog heel klein waren. Hierdoor zien ze hun moeder niet, ze hebben het hier dan ook heel moeilijk mee. De vader, Gerard, gaat van een groene auto houden. De jongste zoon Gerson en de tweelingbroers Kees en Klaas spelen vaak het spel zwart. Je moet dan het snelst met je ogen dicht bij het van te voren afgesproken punt zijn. Na een tijdje verloopt alles redelijk goed, maar dan op een zondag gaat het mis. De jongens gaan naar hun opa en oma toe. Ze rijden langs de perenbomen omdat Gerson die graag wil zien. Nadat ze langs de perenbomen zijn gereden volgt er een kruispunt. Dit kruispunt is eigenlijk een normaal kruispunt, maar in dit boek is het ook een kruispunt in het leven van de jongens. Ze worden om dit kruispunt namelijk aangereden. Klaas heeft na dit ongeluk veel last van zijn nek, Kees een gebroken arm en Gerson hechtingen in zijn gezicht. Het hondje van de jongens, Daan, had nergens last van en werd gelukkig al snel gevonden. Als Gerson uit zijn coma komt blijkt het dat hij blind is. Hij vindt het niet fijn om voor altijd het spel zwart te moeten spelen. Een tijdje later worden de broers en de hond door hun vader naar Jan en Anna gebracht. Ze hebben het hier erg naar hun zin. Gerson ging Daan uitlaten langs het meertje. Hij ging zelf in het water, maar hij kwam maar niet boven. Duikers hebben het op moeten duiken. Het graf van Gerson op de begraafplaats, dicht in de buurt waar ze vroeger het spel zwart speelde.

 

Over de schrijver:

Gerbrand Bakker is geboren op 28 april 1962 in Wieringerwaard. Hij studeerde cultureel werk in Amsterdam. Hij heeft daarnaast ook nog enkele andere opleidingen gevolgd. In 2007 werd hij vaste columnist bij De Groen Amsterdammer. In de jaren 80 van de 20e eeuw leerde hij via Dolf Verroen, Nannie Kuiper en Paul Biegel de wereld van de kinder- en jeugdboekenschrijvers kennen. In 1999 bracht hij zijn eerste jeugdroman uit: perenbomen bloeien wit. In maart 2016 kwam hij met zijn literaire debuut: boven is het stil. Voor dit boek ontving hij het Gouden Ezelsoor, de Debutantenprijs en de boekdelen prijs 2008.

 

 

Wat vond ik ervan:

Ik vond het een leuk boek om te lezen. Ik vond het boek in het begin in beetje saai omdat er niet zoveel gebeurde. Ik vind dat de schrijver goed geschreven heeft. Hij heeft geprobeerd uit te leggen hoe mensen zich voelen die blind worden of zijn. Door het spel zwart hierbij te gebruiken kwam dit extra duidelijk over. Ik kon redelijk vlot door het boek heenlezen. Op het moment van de botsing vond ik het boek ook wel een beetje spannend.