mijn opdrachtkeuze voor het boek de Kroongetuige is een recensie
Ga je mee iets drinken
‘Ga nu toch terug naar huis’ zei ik. ‘Nee’ zei ze en zwijgend begon ze naast me te lopen. Slechts korte tijd kon ik haar naast mij dulden, toen begon ik plotseling te rennen, mijzelf prijzend dar ik géén laarsjes met hoge hakken droeg. Ik hoorde haar achter mij meenrennen, maar ze verloor al spoedig terrein, ze rookte tenslotte ook, net als al die andere meisjes in het vrouwenhuis, en ik schoot een steegje in, sloeg een hoek om, doorkruiste een hofje waarvan ik wist dat het ook nog een andere uitgang had, en was haar kwijt. Ze weet gelukkig niet waar ik woon, dacht ik, en ze kan mijn naam wel opzoeken in het telefoonboek, maar er zijn zo veel Kuypers dat dat haar niet verder zal helpen. Met ademloze stem vroeg een man op een straathoek: ‘Ga je mee iets drinken.’ Ik gaf geen antwoord, hoorde een tijdje achter mij zijn dreunende stap, en moest nog een keer rennen. In huis luisterde ik naar het gonzen van de stilte, verlangde ik naar de kalme tik van de Friese straatklok. Toen ik in bed stapte verbaasde het mij te bemerken dat ik nog altijd niet in staat was de gedachte te verdragen dat Thomas en Jenny het gebruikt hadden, hoewel ik toch via Arianne een begin had gemaakt met de afrekening, en bovendien het bed had gelucht en verschoond. Ik stapte weer uit bed, ging naar de logeerkamer, sloeg daar het bed open, bedwong de impuls om neer te knielen voor mijn avondgebed zoals ik als kind had gedaan, ging liggen, zag de maan door het bovenraam en dacht: ‘Daar zullen ze nooit iets aan kunnen doen, die zal altijd blijven schijnen, al wordt de hele aarde door kernbommen verwoest’ en dat troostte mij voor het besef dat ik nooit rust zou kunnen krijgen, hoe burgerlijk en kinderachtig het misschien ook was, zolang ik niet precies wist wat zich tussen Thomas en Jenny had afgespeeld.
Het boek is geschreven door Maarten ’t Hart in 1983. Hij is geboren op 25 november 1944 in Maassluis als oudste zoon van een gereformeerde grafmaker Maarten is een gedragsbioloog en schrijver. Hij is geslaagd aan de Universiteit in Leiden. Zijn boek het woeden der gehele wereld die hij in 1993 uitbracht is verfilmd.
Ik vond het verhaal van de Kroongetuige een langdradig verhaal. Ik vond het over het algemeen wel goed te lezen maar ik kon het niet zo heel snel uitlezen omdat ik op een gegeven moment begon aftehaken. Het duurt ook een tijdje voordat het verhaal over de vrouw van Thomas begint en dat deel van het verhaal vond ik het leukst omdat je echt met haar mee kon gaan tijdens haar onderzoek. Je kunt ook goed voelen wat zij voelde door de dingen dat ze deed en haar gedachten.
Ik vond het overal wel een goed boek. Als ik het boek nog niet gelezen had dan had ik waarschijnlijk een hele dag vrijgemaakt om het boek te lezen omdat ik het na een tijdje telkens weg moest leggen omdat ik het niet meer kon volgen, dus dan zou ik pauzes
Tussen het lezen houden waardoor ik daarna weer een stuk door kan lezen. Ik had best wel veel van dit boek verwacht dus het viel voor mij wel een beetje tegen
Veerle Theunissen
H4D