Je kan niet zomaar mee doen aan de landelijke boekenwedstrijd. Er zitten een hoop eisen aan vast en je moet dus echt een goed boek hebben geschreven wil je deze competitie winnen. Voor deze wedstrijd zijn er vijf belangrijke eisen en dat zijn:
De inhoud van het verhaal
De titel moet perfect bij het verhaal passen
Het boek moet wel spanning bevatten
Het boek moet een verrassend einde hebben
Niet alleen het verhaal is belangrijk bij deze wedstrijd ook de kaft van het boek speelt een belangrijke rol. De kaft moet er uitdagend uit zien, dat mensen het graag willen lezen.
Voor mij zijn dit de belangrijkste eisen van een boek. Dat komt omdat ik een boek zo zelf beoordeel en ik denk dat de meeste mensen dat doen. Waarom? Omdat de inhoud goed en leuk moet zijn. Dat lijkt me wel logisch, anders is een boek al gauw saai. Als de titel niet op het verhaal slaat denk je waarschijnlijk dat het verhaal heel ergens anders over gaat. Als je dan het boek gaat lezen en de titel er niets mee te maken had, kan het boek misschien tegenvallen. Daarom is een goede titel van belang. De spanning in een verhaal vind ik heel belangrijk het word anders al gauw langdradig. Een verrassend einde is natuurlijk altijd leuk dat is misschien ook wel de belangrijkste eis van allemaal. Ik denk dat er met die eis ook veel leuke en positieve reacties over het boek komen. Er komen positieve reacties omdat er dan iets gebeurd wat niemand had verwacht. En misschien dat het boek dan meer aandacht krijgt, wat de bedoeling is natuurlijk.
De eisen wat betreft mijn boek voldoen er niet helemaal aan. Het boek dat ik heb gelezen is garnalenpelster van Nilgun Yerli. Ten eerste de inhoud van het verhaal was wel goed. Dat komt denk ik vooral omdat het een autobiografie was. Het is toch anders om een boek te lezen als je weet dat het een verhaal is van iemand. Ik vond het verhaal wel indrukwekkend, haar jeugd is wel echt heftig geweest. Het is dan moeilijk om te geloven dat het een waargebeurd verhaal is en niet verzonnen.
Bij dit boek is de titel wel verklaarbaar. Ze had het boek misschien anders kunnen noemen omdat de titel verwijst naar haar moeder en niet naar haarzelf. Maar zodra je het boek leest snap je de titel. Ik had dus wel liever gehad dat het naar haarzelf verwees.
Met de spanning van het verhaal is niets mis. Je vraagt je elk hoofdstuk weer af wat gaat er nu gebeuren, hoe loopt het af. Dat komt grotendeels door, vind ik, dat het een autobiografie is. Maar op een gegeven moment in het boek is het een beetje langdradig. Wat best zonde is want het verhaal verder was goed. Het komt omdat ze dan lang stil blijft staan bij een moment. Op een gegeven moment vind je wel dat het verhaal door mag gaan, en dat duurt dan even. Dit is op verschillende momenten in het boek.
Het einde was totaal niet verrassend, wat ik ook niet had gedacht. Het was haar verhaal, ze had vertel wat ze wou vertellen en het is goed zo. Ook al houd ik van een verrassend einde vond ik het bij dit boek niet storend.
De kaft sprak me totaal niet aan, om eerlijk te zijn. Het zag er een beetje saai uit en gaf me niet de gedachten dat ik het moest lezen. De kleuren waren niet zo leuk, en het lettertype sprak me ook niet aan. De titel was ook niet dat je meteen denkt ja! dit boek wil ik lezen. Wat best zonde is omdat het verhaal wel leuk is. Dus een tip voor de mensen is dat je de achterkant moet lezen omdat het dan iets heel anders is dan je verwacht bij de kaft.
Als we het boek dan in zijn geheel bekijken vind ik niet dat het de titel best Nederlandstalig boek mag verdienen. Het is een heel mooi verhaal en heb ook respect voor haar dat ze daar zomaar een boek over schrijft. Want je laat wel gewoon heel Nederland weten hoe je leven is gegaan, en in haar geval was het geen leuk levensverhaal. Maar het is nog niet zo goed dat het die titel kan krijgen. Dat is wel mijn mening en misschien denken andere mensen er wel heel anders over.