Boek 6 - Miss dakloos

Miss dakloos
Lydia Rood - Brief van de uitgever

Beste Lydia Rood & Jojo Matthews,

Dankuwel voor het versturen van uw boek naar ons. We hebben uw boek gelezen en zijn onder de indruk, maar er zijn hier en daar nog wat min puntjes waardoor we op dit moment uw boek niet willen uitgeven. Ik adviseer uw om nog eens naar de volgende punten te kijken.

De structuur van het boek is namelijk erg ingewikkeld. In het eerste deel van het boek lees je namelijk meteen dat Ama naar de rechtbank gaat, maar je weet dan nog niet waarvoor. Daardoor snap je het verhaal op het begin nog niet heel goed. Wel krijg je meteen de herinneringen van Ama te horen, maar het is lastig te begrijpen dat dat de herinneringen zijn, omdat er nergens wordt duidelijk gemaakt dat dat de herinneringen zijn. Zo wordt er in het eerste deel de hele tijd geswitcht van tijd. Dit is lastig om het boek te begrijpen. In de delen daarna is wel steeds alles in de tegenwoordige tijd geschreven. Dit is fijn, waardoor je het boek beter gaat begrijpen en makkelijker het boek door kan komen. Je kon dus beter laten merken dat het ene verleden tijd is en het andere tegenwoordige tijd of dat je het verhaal in chronologische volgorde verteld.
Wel is het handig dat bij elk soort tekstje andere lettertypes zijn gebruikt. De schuingedrukte delen zijn namelijk de herinneringen/flashbacks en de dagboekverhalen zijn dikgedrukt, maar op het begin heb je niet in de gaten waarom het verschillende lettertypes zijn. Later kom je er pas achter dat de een herinneringen zijn en de ander dagboekverhalen. Op het begin snap je dit niet, omdat je dan nog niet goed weet hoe het verhaal in elkaar zit.

Ook is het einde niet heel spectaculair, terwijl het einde altijd iets van spanning of actie moet hebben of iets onverwachts. Bij dit einde weet je helemaal niet hoe Ama haar leven verder gaat opbouwen en hoe het afloopt met Mulula, terwijl het boek gaat over dat Mulula moet worden gestraft en hoe Ama gaat overleven zonder huis, maar je komt helemaal niet te weten hoe het daarmee afloopt. In het einde van het boek gebeurd namelijk niks bijzonders er wordt alleen verteld dat Ama haar passie voor dansen heeft gevonden en dat ze een opleiding gaat volgen. Je krijgt niks meer te weten van Mulula.

Bovendien komt het verhaal ongeloofwaardig over. Terwijl op de achterkant van het boek staat dat het waar gebeurd is en het boek hoort bij de reeks slashboeken. In het boek gebeuren zoveel dramatische gebeurtenissen, waardoor het verhaal niet echt overkomt. Het is al heftig dat je eigen stiefvader je seksueel misbruikt en mishandeld, maar dat Ama dan ook nog uit huis wordt gezet 2 keer en dat ze de Miss-dakloos wint is wel raar en heel toevallig. Daarom komt het verhaal niet helemaal geloofwaardig over.  

Ook heeft u het boek in 5 delen gesplitst, maar ik snap niet helemaal waarom, want de 5 delen horen toch bij elkaar? Het ene deel sluit aan bij het andere deel en het zijn niet losse deelonderwerpen. Daarom snap ik niet goed waarom u het in 5 delen hebt gesplitst.

Vervolgens is het boek niet zo spannend verteld, waardoor je niet het idee hebt van ‘ik wil doorlezen, want ben benieuwd wat er gaat gebeuren’. Hierdoor is het boek minder leuk.

Ook komen er in het verhaal een aantal dagboekverhalen in voor. In de dagboekverhalen staan de terugblikken van Ama’s verleden. Alleen in die dagboekverhalen geeft Ama iedereen een andere naam dan in het echt, waardoor het lastig is om de namen niet door elkaar te halen. U kon dus beter dezelfde namen gebruiken, want dan haal je niet door elkaar wie wie is.

Verder is het boek goed geschreven, zoals dat de titel erg duidelijk is en de titel past goed bij het verhaal, maar er zijn dus wel nog aandachtspunten waar u aan kan werken. Ik hoop dat u hier iets aan heeft.

Hoogachtend,

Uitgeverij Querido