Boek 2

Passievrucht

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Milou Muskens

H5B

Marloes Musters

Mondriaancollege

 

                                                                     

 

Samenvatting

Armin Minderhout en zijn vriendin Ellen hebben een vruchtbaarheidstest laten doen omdat Ellen zwanger wil worden maar dat niet lukt. Uit deze test komt een schokkende uitslag; Armin blijkt onvruchtbaar te zijn, altijd al. Hij heeft namelijk het syndroom van Klinefelter. Dit op zich is al een schokkende ontdekking, maar wat het nog emotioneler maakt is dat Armin dacht dat hij een zoon had.
Armin kwam Monika voor het eerst tegen in de tram in Amsterdam. Hij was zo brutaal te vragen of hij met haar mee mocht winkelen en zij zei ja. Het klikte en al snel hadden ze een relatie. Samen kregen ze een zoon: Bo. Wanneer Bo drie jaar is overlijdt Monika plotseling aan een hersenvliesontsteking.

Na de ontdekking dat Bo zijn zoon niet kan zijn, besluit Armin op zoek te gaan naar de vader van Bo, de ‘dader’. De eerste verdachte die hij bezoekt is Robbert Hubeek, een ex van Monika. Deze blijkt echter niet te weten dat Monika al tien jaar dood is en valt dus af.
Daarna gaat Armin langs bij de huisarts van Monika om hem op de man af te vragen of hij een seksuele relatie had met Monika. De huisarts ontkent dit en de twee raken in een heftige discussie. Armin verlaat woedend de kamer maar is er wel van overtuigd dat de huisarts geen seks heeft gehad met Monika.

Als laatst bezoekt hij Niko Neerinckx, een oud-collega van Monika. Met een smoes weet hij zich binnen te praten bij de vrouw van Niko en raakt met haar aan de praat. Hij komt onder andere te weten dat de zoon van Niko en zijn vrouw ook Bo heet en wanneer de vrouw hem foto’s laat zien van haar kinderen ziet hij een foto van Monika in het foto-album. Armin is er van overtuigd dat Niko de vader van zijn Bo is en wil hem daarmee confronteren. Ellen, zijn huidige vriendin, weet hem te overtuigen dit niet te doen.

Na de dood van Monika raakt Armin in een depressie en grijpt naar de drank. Voordien werkte hij als corrector voor een wetenschappelijke uitgeverij, maar zijn werkgever stuurde hem naar huis om de dood van Monika te verwerken. Hij zorgt alleen voor Bo en neemt hem vaak mee naar kroeg. Hij zwerft ’s nachts door de straten van Amsterdam met Bo op zijn rug.

In deze periode ziet Armin weinig mensen, behalve de mensen in de kroeg. En behalve Ellen. Ellen was de beste vriendin van Monika en inmiddels ook een goede vriendin van Armin. Af en toe belt Ellen Armin om te vragen hoe het met hem gaat. Er hangt een spanning tussen de twee die te wijten is aan de vrijpartij vlak na de begrafenis van Monika. Dit is niet de enige keer dat Armin en Ellen het bed hebben gedeeld; samen met Monika hebben ze een keer een trio gehad, nog voor de geboorte van Bo. Daarnaast is Armin vreemdgegaan met Ellen, tijdens de zwangerschap van Monika.

Armin en Ellen hebben veel steun bij elkaar groeien steeds meer naar elkaar toe. Ze krijgen een relatie en voeden samen Bo op.
Niet lang na de ontdekking dat Bo zijn zoon niet is, overlijdt de vader van Armin. Armin raakt hierdoor nog meer in de war en gefrustreerd en dit leidt tot geruzie met Ellen. Armin besluit samen met Bo een weekendje naar Ameland te gaan. Ze vissen samen en trekken de natuur in. Het lijkt hen beiden goed te doen. Bo ontmoet een meisje op Ameland en belandt uiteindelijk met haar in bed. Armin raakt hierdoor erg in de war en slaat aan het drinken. Dit loopt er uit de hand en eindigt in een ruzie waarin Armin schreeuwt dat Bo zijn zoon niet is.

Eenmaal weer thuis ontloopt Armin Bo en Ellen. Hij gaat naar het huis van zijn vader om op te ruimen. Hier stuit hij op een briefje van de hand van Monika, gericht aan zijn vader. ‘Ik ben zwanger. M.’ Armin beseft meteen wat dit betekent. Wanneer hij weer thuis komt blijkt Bo een brief gekregen te hebben van Ellen, ook van de hand van Monika. Hierin legt ze Bo uit dat opa eigenlijk zijn vader is. Voor Armin en ook voor Bo begint een moeilijke periode om deze informatie te verwerken.

Bronvermelding:  https://www.scholieren.com/boek/307/de-passievrucht/zekerwetengoed

Gepubliceerd op: 21 december 2015.

 

Informatie over de schrijver:

De schrijver van het boek Passievrucht is Karel Glastra van Loon. Van Loon gebruikt over het algemeen geen overdreven moeilijke woorden en korte zinnen, waardoor het makkelijk leesbaar is. Al worden er wel een aantal wetenschappelijke termen gebruikt, dit gaat dan over het correctiewerk van Armin. Dit is gelukkig niet erg als je het niet snapt. Ook weet van Loon een goede balans te houden tussen dialogen en beschrijvingen.

 

 

 

 

Analyse van het boek:

 

Motieven:

Dit boek heeft een paar verschillende motieven. Zo gaat het over vreemdgaan. Er komen een paar gedetailleerde seksscènes beschreven. Het gaat er dan om dat Monika vreemdgaat met de vader van Armin. Dit is dan ook eigenlijk het grootste onderwerp van het boek. Het ergste is nog dat Armin zelf vreemdgaat met Ellen.

Ook is rouwverwerking een motief van dit boek. De personages veranderen allemaal door de dood van Monika. Hier moeten de personages allemaal mee leren leven. Bovendien overlijdt de vader van Armin ook nog later in het boek, wat ook met de rouwverwerking te maken heeft.

Armin is een erge fan van vissen. Daarnaast is hij correcter van een wetenschappelijke uitgeverij, daar doet hij veel natuurkundige weetjes op. Daarom is mens en dier ook een motief.

Personages:

Armin: Armin is de hoofdpersoon van dit boek. Hij gaat op zoektocht naar de waarheid. Tijdens deze zoektocht komen er veel emoties bij hem omhoog. Dit doet hem denken aan de afgelopen 15 jaar van zijn leven. Je leest heel erg met de mening van Armin mee. Zo ga je er ook vanuit dat de vrouw van Armin en zijn ouders te vertrouwen zijn, maar dit blijkt achteraf niet zo te zijn. Zijn vrouw gaat namelijk vreemd met zijn eigen vader. De moeder van Armin en Ellen weten dit, maar zeggen Armin niets. Wanneer Armin hier achter komt, verandert Armin in een ander persoon. Hij vertrouwt eigenlijk  niemand meer.

Monika: Monika is de overleden vrouw van Armin. Monika is de vrouw die vreemd is gegaan met Cor (de vader van Armin).Hierdoor kreeg Monika een kind, Bo. Armin dacht eigenlijk dat Monika wel te vertrouwen was, maar dat blijkt niet zo te zijn. Armin vindt het moeilijk dat hij Monika nu geen vragen meer kan stellen waarom ze het gedaan had, maar dat kan niet meer omdat ze overleden is.

 

 

Ellen: Ellen is de huidige vriendin van Armin. Armin is door zijn frustraties niet altijd even netjes tegen Ellen, maar Ellen laat hem niet vallen. Armin heeft heel veel steun aan Ellen.

Bo: Bo is de zoon van Armin, al is Cor de biologische vader van Bo. Ze willen niet dat Bo iets van de situatie mee krijgt. Uiteindelijk komt Bo er toch achter dat Cor zijn biologische vader is.

Cor: Cor is de vader van Armin. Cor is dus degene die vreemd gaat met Monika en dus de biologische vader van Bo. Toen Armin hier achter kwam, kwam hij er dus achter dat zijn zoon eigenlijk zijn halfbroer is.

Dees: Dees is de beste vriend van Armin. Dees geeft Armin ook vaak adviesen, maar hier luistert Armin niet altijd naar. Armin kan altijd zijn ei kwijt bij Dees.

 

Perspectief:

Dit verhaal van, van Loon, is geschreven vanuit de ogen van Armin. Dit verhaal is dus geschreven in een ik-perspectief.

Tijd:

De duur van het verhaal is ongeveer een half jaar. Het verhaal bestaat uit een soort fragmenten, want er wordt vaak teruggeblikt naar de tijd dat Monika nog leefde.

Titelverklaring:

De titel: ‘Passievrucht’, staat als betekenis voor een baby. In dit verhaal is Bo dus de passievrucht.

Chronologie:

Het verhaal wordt wel op een chronologische manier verteld, maar er wel komen veel flashbacks in voor. Dus het verhaal bestaat uit stukjes fragment, maar dan wel chronologisch.

Het einde:

Wanneer Armin weer thuis is ontloopt hij Ellen en Bo. Armin gaat naar het huis van zijn vader. Hier ziet Armin dat Monika een briefje aan Cor liet zien. Er stond op: ‘Ik ben zwanger M’, Armin wist al meteen wat dit betekende.

Toen Armin weet thuis kwam, bleek dat Bo een briefje had gekregen van Ellen, ook van de hand van Monika. In dit briefje stond beschreven dat Cor de biologische vader is in plaats van Armin. Voor Bo en Armin komt er een moeilijke periode aan om dit te verwerken.

 

Bronvermelding:

www.scholieren.com

Recensie:
Titel Passievrucht, De
Jaar van uitgave 1999
Bron De Volkskrant
Publicatiedatum 29-10-1999
Recensent Arjan Peters
Recensietitel De trend is alles terug te voeren op de genen

Inleiding
Afgelopen zondag won Karel Glastra van Loon (1962) de Generale Bank-literatuurprijs van honderdduizend gulden voor zijn tweede boek De passievrucht (Veen; â 34,90). De roman is aan de zevende druk toe, de Duitse vertaling volgt spoedig, filmregisseurs verdringen zich om de rechten. De schrijver en freelance journalist heeft zich voorgenomen te genieten van alle aandacht. Tot 1 januari 2000, want dan vertrekt hij naar Arizona om daar te werken aan een nieuw boek. Het bekroonde boek verscheen in april. Glastra van Loon voltooide het aan het eind van het vorig jaar.Het kostte ongeveer vier maanden schrijfarbeid. 'Dat is snel, hoewel ik niet precies weet wat snel is. Eerder had ik alleen Vannacht is de wereld gek geworden (1977) geschreven, verhalen gebaseerd op journalistieke reportages. Mijn werk voor het VPRO tv-programma Lopende Zaken had ik neergelegd om me vrij te maken voor de roman. Helemaal vrij was ik niet, omdat ik de eindredactie moest doen van de Atlas van de macht, een uitgave van de Socialistische Partij en De Papieren Tijger. Maar ik haalde de deadline die ik mijzelf gesteld had: 1 januari 1999. Het schrijven begon na drie weken te lopen. Die eerste tijd heeft misschien drie pagina's bruikbare tekst opgeleverd. Lang heb ik naar de goede vorm lopen zoeken.' En die is altijd van het grootste belang.

 

Middenstuk
In De passievrucht verneemt de lezer het grote raadsel direct: de ik-figuur Armin Minderhout heeft een zoon van 13 jaar (Bo) en hoort in het ziekenhuis dat hij al zijn leven lang onvruchtbaar is. Dus is zijn zoon niet zijn zoon! Waarop een verbeten zoektocht volgt naar de biologische vader, ofwel de dader. Zijn vriendin Monica kan hij het niet vragen. Zij is tien jaar eerder gestorven. Een lelijke streep door de rekening voor Armin, in het dagelijks leven corrector bij een wetenschappelijke uitgeverij en liefhebber van biochemische weetjes en feiten. Glastra van Loon: 'Mijn aanvankelijke plan om het verhaal in de hij-vorm te vertellen vanuit een alwetende verteller liet ik varen, omdat de lezer er met een ik-figuur veel dichter op komt te zitten. Dat was belangrijk, aangezien het om een zeer persoonlijke kwestie gaat. Het mooie van die vorm is, dat de lezer alleen die informatie bezit die de verteller heeft. Je zoekt met hem mee. Bovendien hoef ik zo niets te zeggen over de twijfelachtigheid van sommige van zijn uitspraken en wijsheden. Die afstand mag de lezer op eigen houtje in acht nemen. Bij mij in de klas zat vroeger een jongetje dat Armin heette. Een mooie naam. In het telefoonboek vond ik Minderman, maar dat leek mijn uitgever te opgelegd, dus is het Minderhout geworden. Zo hield ik min-min in die naam, waar je verder niet veel achter moet zoeken.' Maar dat hij corrector is, moet veelbetekenend zijn: een geboren rechtzetter, en uitgerekend die blijkt toegerust met een spelfout in zijn genen. 'Inderdaad, en bovendien is hij freelancer, iemand die niet op kantoor zit maar het allemaal zelf thuis af kan. Die zijn leven in de hand heeft. Door zijn interesse voor wetenschap kon ik hem een collega geven die de evolutietheorie onder vuur neemt. Die actuele discussie sloot mooi aan bij het thema van het boek. Armin lijdt aan het syndroom van Klinefelter, een bestaande afwijking van de geslachtschromosomen. Alleen als je dát hebt, ben je zeker je hele leven onvruchtbaar te zijn geweest. Andere mensen worden in de loop van hun leven onvruchtbaar. Maar in zo'n geval had Armin toch de vader van Bo kunnen zijn geweest, wat de spanningverwekkende vervreemding voor een groot deel zou hebben weggenomen. Een man die is afgestudeerd op dat syndroom, heeft in het NVSH-blad Sekstant een recensie geschreven over mijn boek, en geconcludeerd dat ik het juist uitleg. Tot mijn opluchting. Ik vind dat zulk soort dingen moet kloppen. Je ervan af maken door te zeggen: "Misschien gaat het niet precies zo, maar dat is nu eenmaal mijn vrijheid als romancier", vind ik te gemakkelijk. Ik heb begrepen dat Harry Mulisch in De procedure ook kwistig strooit met natuurwetenschappelijke termen en theorieën. Zijn boek heb ik niet willen lezen om niet beïnvloed te kunnen worden. Ik ga het zeker nog doen.' Het omineuze gegoochel met het getal 13 dat in De passievrucht staat voor het verlies van de onschuld (Bo is 13 als Armin hoort niet zijn vader te zijn, Armins vader was 13 toen hij zijn vader verloor, Armins vriendin Monica was 13 toen ze werd ontmaagd) is daarom geen toespeling op het kabbalistische hobbyisme van Mulisch? Diepe stilte. 'Hier wist ik niets van... Maar daarmee hoeft het nog geen toeval te zijn. Ik bedoel: als jij het eruit haalt, zat het er in." Zou Mulisch zeggen. 'Ja. Maar ik ook.' Bulderlach. 'Armin ontdekt ten slotte wie de dader is. Toen ik begon, had ik nog het plan dat in het vage te laten. Het nadeel van de constructie die ik heb gekozen, is namelijk dat een deel van de lezers uitsluitend gericht blijft op "wie het heeft gedaan". Die beperken zich tot het whodunit-aspect. Zij laten de passages over biochemica, de evolutietheorie of het apocriefe evangelie van Philippus links liggen. Het is natuurlijk vleiend dat ik kennelijk zo'n ongelooflijk spannend boek heb gemaakt, maar dát was ook weer niet helemaal de bedoeling.' Hij kan het grinnikend zeggen, want de uitlatingen van recensenten en de jury van de Generale Bank-prijs hebben hem er intussen van verzekerd, dat De passievrucht om méér dan alleen de plot of de vlotte dialogen wordt gewaardeerd. 'Ik wilde de verandering in de relatie van Armin tot zijn zoon uitdiepen, maar voelde aan dat een vader die heeft gehoord dat hij onvruchtbaar is, om te beginnen obsessief de dader wil opsporen. Armin gaat zijn verleden en dat van zijn overleden vriendin omspitten. Foto's bekijken: wie kijkt daarop naar Monica met een blik die iets verraadt?' De zekerheden waar hij altijd op kon bouwen, zijgen ineen. Het verleden is anders dan hij heeft gedacht. Armin moet zichzelf opnieuw vinden. Een hedendaags issue, gezien de talloze gebroken en alternatief samengestelde gezinnen. Glastra van Loons dochtertje Bobbie Roos is vier maanden oud. 'Het heeft even geduurd voordat mijn vrouw in verwachting raakte. Dan krijg je met keuzes te maken: willen we toch een kind, passen we dan een andere dan de eenvoudigste methode toe? Uiteindelijk is het allemaal op de normale manier opgelost, en wel - goed uitgerekend, ja - in dezelfde tijd dat ik aan De passievrucht begon. Evenmin toeval. De verwarring die er momenteel op dit terrein heerst, en die ook wordt gecreëerd - want een heleboel dingen waar je over moet beslissen, had je liever niet willen weten -, is een inspiratiebron voor het boek geweest. Zelf ben ik ook geïnteresseerd in natuurwetenschap en biologie, van de chaostheorie tot genetische manipulatie. Met mijn vrouw Karin Kuiper heb ik een boek geschreven over de stier Herman. Het wetenschapsfilosofische debat volg ik met grote belangstelling. De huidige trent is alles terug te voeren op de genen. De quasi-wetenschappelijkheid waarmee dat wordt verkondigd, en de stelligheid waarmee vaak dogmatische wetenschappers iets kunnen beweren dat nog lang niet is bewezen - neem flauwekul als "Er is een homo-gen ontdekt!" - dat is vermakelijk, maar daarnaast boeiend omdat die zaken allerminst helder zijn. Veel mensen willen vereenvoudiging en duidelijkheid. Antwoorden. Ze houden niet van vragen. Maar eenduidigheid is bijna altijd een versimpeling. Aan het slot van De passievrucht leest Armin bij de evangelist Philippus: "De kennis is vrijheid. Als we de waarheid kennen, zullen we de vruchten van de waarheid in onszelf oogsten." Armin Minderhout is uit op ware antwoorden. Hij oogst de feitelijke waarheid, en daar stopt het boek. Maar dat is het einde nog niet. Hij is nog veel te passief en angstig gebleven. Onaangename waarheden wil hij wel onder ogen zien, maar hij wenst niet zijn beeld bij te stellen van de mensen over wie hij ze te weten komt. Of hij de vruchten oogst, blijft onzekere.

Slot
Of Philippus gelijk heeft, al heeft die het natuurlijk over een andere waarheid, de goddelijke en niet de wereldlijke, dat laat ik eveneens in het midden. Misschien is de mens te beperkt voor die goddelijke waarheid. Doordat het verhaal in de ik-vorm staat, denkt de lezer steeds: wat gaat hij doen? En wellicht ook: wat zou ik in zijn plaats doen? Ik hoop dat de vragen die in mijn boek worden opgeworpen, ook na de oplossing van het dadervraagstuk nog een tijdje in de hoofden van de lezers blijven rondwaren.'

 

 

Mening:

Ik vond het een heel leuk boek! Het was makkelijk lezen omdat het taalgebruik niet moeilijk was. Wat ik erg leuk vind aan dit boek is dat het heel realistisch is geschreven. Doordat je het boek leest vanuit de ogen van Armin, leef je heel erg met zijn gevoelens en mening mee.

De opbouw van het boek vond ik ook goed. De spanning is erg goed opgebouwd. Doordat je pas op het einde weet wie de biologische vader is van Bo, blijf je doorlezen omdat het zo spannend is. Al met al vond ik het een super leuk boek

 

 

 

leesverslag Passievrucht.docx