Ik heb het boek de mannen van Raan gelezen. Het gaat over een man genaamd Per. Hij is een programmeur en erg op zichzelf. Op een dag ontmoet hij een vrouw genaamd Raan, hij wordt stapel verliefd op haar. Door Raan wordt Per ook minder op zichzelf. Hij krijgt een relatie met haar, alleen deze relatie zit erg raar in elkaar en Per weet niet wat hij ermee moet doen.
Het boek is geschreven vanuit het perspectief van Per in de ik-vorm. Ik vind het lezen in de ik-vorm van 1 persoon het fijnst omdat je het verhaal dan zo meemaakt vanuit één iemand, waardoor je erg veel van deze persoon te weten komt en in mijn ogen dan beter in het verhaal zit. De genre van het boek is een liefdes roman, met verschillende thema's. Je komt er al vrij snel in het boek achter waar het verhaal echt over gaat en wat de belangrijkste thema's zijn. Zo komen de thema's jaloezie en perfectionisme echt naar voren in het boek. Het verhaal heeft niet echt grote flashbacks waardoor ik het makkelijk vind lezen.
Ik vond het een heel interessant boek. Het lezen over hoe ingewikkeld Raan is vond ik het leukst, omdat zij niet wist wat zij wilde. Hierdoor kom je ook steeds meer te weten over Raan. Het feit dat er weinig, tot geen, flashbacks in het verhaal zitten vind ik erg fijn omdat ik flashbacks erg moeilijk vind. Als een boek het hele verhaal door flashbacks bevat begrijp ik het niet. Ik weet dan een gegeven moment niet of ik in het verleden of het heden lees. Ook was het fijn om in de ik-vorm te lezen vanuit het perspectief van Per, zo kom je meer te weten over Per en hoe hij denkt over Raan. Zo is het verhaal goed te volgen. Verder was het boek erg realistisch geschreven, want dit verhaal kon in de realiteit ook handig gebeuren. Door dit boek ben ik erachter gekomen dat ik boeken leuker vind als ze in de ik-vorm zijn geschreven en geen flashbacks hebben.