Selectief luisteren (datgene horen wat je graag wilt horen), is vooral in de conflictensfeer een geliefkoosde bezigheid. Maar er wordt niet voor honderd procent geluisterd. Wat is hier tegen te doen?
Niets. Selectief luisteren is bij voorbaat foutief communiceren en de mens is tijdens gesprekken nu eenmaal afhankelijk van zijn inbeeldings- en concentratievermogen. Het maximale wat je als spreker dus kunt doen, is er rekening mee houden.
Maar in het gesprek zelf kun je, als je wilt, leren luisteren. Het komt er min of meer op aan in hoeverre je interesse wilt tonen in het gesprek. Als je, jezelf de boodschap meegeeft om de ander niet in de rede te vallen en jezelf erop te attenderen als je het per ongeluk toch doet, heb je de mogelijkheid om een goed luisteraar te zijn.
Hetzelfde kun je verwachten van jouw collega’s. Zorg dat je op die wijze praat, dat je collega’s vanuit hun concentratie de mogelijkheid geeft goed te luisteren.
Met andere woorden, pas je aan de belevingswereld en de taal van de ander aan. Heb je alsnog de indruk dat er niet goed geluisterd wordt, dan kun je hier gerust iets over zeggen. Zeker als het over belangrijke dingen gaat, die bij een eventuele miscommunicatie anders zouden kunnen verlopen dan gepland is.