Stap 5

Vervuilingsrechten
Tijdens de onderhandelingen over verschillende klimaatverdragen is afgesproken dat alle landen een maximum aan broeikasgassen mogen uitstoten (kijk anders nog even terug naar stap 1). Ontwikkelde landen zitten al aan dat maximum, ontwikkelingslanden mogen nog wat groeien. Zij hebben wat meer ruimte om broeikasgassen uit te stoten.

Alle ontwikkelde landen, ook Nederland, kopen een deel van de uitstoot van landen die nog ruimte hebben. Er is een levendige handel ontstaan in het recht om bepaalde broeikasgassen uit te stoten. Die handel heet emissiehandel, het handelen in emissierechten (= recht om gassen uit te stoten = emitteren).
Het werkt als volgt:

Voorbeeld - Emissierechten:


Land B stoot meer broeikasgassen uit dan is afgesproken. Het deel dat boven het afgesproken maximum uitkomt is het groene deel rechts. Land A stoot minder broeikasgassen uit dan het afgesproken maximum (het groene deel links). Land A heeft nog ruimte en verkoopt zijn extra deel aan land B. Beide landen komen niet boven het afgesproken maximum.

Alle ontwikkelde landen kopen emissierechten, maar de Verenigde Staten kopen het meest. Nederland en de Europese Unie willen een maximum verbinden aan de koop en verkoop van emissierechten, de VS willen ongelimiteerd emissierechten kunnen kopen.

Vragen

    1. Welk voordeel hebben land A (vaak een ontwikkelingsland) en land B (vaak een ontwikkeld land) van de handel in emissierechten?
    2. Welk nadeel kan de emissiehandel hebben voor land A?
  1. Wat betekent de emissiehandel voor de uitstoot van broeikasgassen?
  2. Milieuorganisaties noemen emissierechten spottend: vervuilingsrechten. Ben je het met hen eens? Licht je antwoord toe.