De afgelopen jaren is er veel kritiek op Hukou. De critici noemen het een binnenlands paspoort dat een regelrechte tweedeling in de Chinese maatschappij veroorzaakt. Aan de ene kant een arme klasse van mensen met een Hukou voor het platteland. Aan de andere kant de mensen met een Hukou voor een stad.
Iemand van het platteland kan alleen met een hoge opleiding of veel geld een definitieve Hukou voor een grote stad krijgen. Als je moeder een Hukou voor het platteland heeft, dan krijg je als kind automatisch ook zo’n Hukou. Ook al ben je zelf in de stad geboren. Het motto luidt: Eenmaal een plattelander, altijd een plattelander. Je behoort in China tot de boeren, of je hoort bij de stedelingen. Het is moeilijk om te veranderen. Veel kinderen van boeren die in de stad wonen hebben daar geen recht op onderwijs. Zij verblijven daarom bij hun grootouders op het platteland, waar ze wel naar school mogen. Naar schatting zijn er 130 miljoen kinderen, die zo zonder hun ouders leven.
Sinds 1980 wonen naar schatting minstens 250 miljoen Chinezen buiten het gebied waar ze van oorsprong stonden geregistreerd. Zij leven vaak lange tijd langs de randen van steden als een soort illegale immigranten. Vaak kijken stedelingen neer op de plattelanders en voelen ze zich superieur.
Sinds de communisten aan de macht zijn heeft Hukou in het voordeel gewerkt van de stedelingen. Vooral tijdens de grote hongersnood van 1958 tot 1962. Slechts een klein deel van de 35 miljoen slachtoffers van de hongersnood woonde in de stad. Heel vreemd natuurlijk, want juist op het platteland zou meer voedsel moeten zijn. De communistische leider Mao Zedung dwong alle kleine boeren om samen te werken op grote staatsboerderijen. De boeren moesten hun eigen land opgeven en dat wilden ze eigenlijk niet. Door diverse oorzaken ging de voedselproductie drastisch omlaag. De boeren kregen de schuld en werden daarvoor afgestraft.
De stedelingen genoten allerlei voordelen, terwijl de burgers op het platteland relatief juist meer belasting betaalden. Het is dan ook logisch dat veel boeren naar de stad wilden verhuizen. Vandaag de dag is die situatie nog altijd zo.