In het artikel wordt gesproken over verantwoordelijkheid van de leerling. Als iemand ruimte krijgt om autonoom te zijn, dan word je ook verantwoordelijk voor eigen handelen. Bij het lezen van dit artikel dacht ik aan een eigen les waaraan ik heb deelgenomen.
Wij kregen les in verpleegtechnische vaardigheden. Doel van deze lessen was dat een medeklasgenoot de instructie moest voorbereiden. Aan de hand van deze les had de klasgenoot feedbackformulieren meegenomen. Helaas was er geen tijd meer om deze te behandelen, waardoor er werd afgesproken de week erop de feedback mee te nemen en in te leveren. De week erop had bijna niemand de feedback meegenomen en reageerde de klasgenoot teleurgesteld waardoor het muisstil werd in de klas. Niemand reageerde. Niemand probeerde snel een oplossing te vinden.
De leraar liet de klasgenoot eerst proberen de situatie zelf te leiden, maar het had niet het gewenste effect. Daarom legde zij de les stil. Ze richtte zich tot iedereen persoonlijk:
"Judith kun je me vertellen waarom je het feedbackformulier niet hebt meegenomen? Slikk... die kwam binnen. Tja, waarom niet.. Wat moest ik zeggen?" Ze kreeg een eerlijk antwoord, ik had er niet meer aan gedacht. Ik moest nu reageren, ik kon mij niet meer verschuilen, omdat er op de man af naar werd gevraagd.
Hoe de leraar de vraag stelde deed mij heel erg beseffen dat ik mijn verantwoordelijkheid niet had genomen. Op dat moment vond ik het niet belangrijk genoeg om het te onthouden Door deze vragen bestefte ik mij dat het niet fijn is voor de klasgenoot die hard heeft gewerkt en daar graag feedback over wilde hebben.